Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-329/13/JD
z 17 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 03 lipca 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 21 stycznia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 18 marca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy do przychodów z tytułu świadczenia odpłatnych usług finansowych, znajdą zastosowanie przepisy art. 12 ust. 3 (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3 – zdarzenie przyszłe) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2013 r. wpłynął do Organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy do przychodów z tytułu świadczenia odpłatnych usług finansowych, znajdą zastosowanie przepisy art. 12 ust. 3.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa (dalej "Wnioskodawca") prowadzi działalność na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo - kredytowych (Dz. U. z 2012 r. poz. 855, dalej: "Ustawa SKOK"). Zgodnie z art. 2 tej ustawy, SKOK jest spółdzielnią, do której w zakresie nieuregulowanym odmiennie przepisami Ustawy SKOK, stosuje się przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848, z późn. zm., zwanej dalej "Prawo Spółdzielcze"). Celem statutowym działalności Wnioskodawcy jest w szczególności: gromadzenie środków pieniężnych wyłącznie swoich członków, udzielanie im kredytów i pożyczek, przeprowadzanie na ich zlecenie rozliczeń finansowych oraz pośredniczenie przy zawieraniu umów ubezpieczenia na zasadach określonych w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154 ze zm.). W odróżnieniu od przepisów obowiązującej dawnej ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo - kredytowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 2 ze zm.), Ustawa SKOK nie charakteryzuje działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę jako działalności niezarobkowej. Stosownie do przepisu art. 75 ust. 1 pkt 9a ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.), wprowadzonego przez art. 84 Ustawy SKOK uzyskanie zezwolenia w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wymaga wykonywania działalności gospodarczej w zakresie określonym w przepisach Ustawy SKOK.

W toku prowadzonej działalności Wnioskodawca nabywa składniki majątku wykorzystywane przy wykonywaniu działalności statutowej np. grunty, budynki, lokale, prawo użytkowania wieczystego gruntu, urządzenia i sprzęt biurowy: meble biurowe, urządzenia klimatyzacyjne, TV przemysłowa, urządzenia sygnalizacyjne i alarmowe, komputery, serwery, urządzenia wielofunkcyjne, drobny sprzęt biurowy, urządzenia telekomunikacyjne, samochody (osobowe oraz inne niż osobowe), a także szereg innych składników niezbędnych do prowadzenia działalności, w tym licencje na oprogramowanie komputerowe oraz inne prawa majątkowe określone w art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa CIT”). Wskazane składniki majątku stanowiące własność lub współwłasność Wnioskodawcy, lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytkowania, mają różne okresy ekonomicznej użyteczności, co do zasady jednak okres wykorzystywania tych składników przez Wnioskodawcę przekracza rok. Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe i zgodnie z art. 32 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 z późn. zm.), dla celów bilansowych wykazuje zużycie składników majątkowych korygując ich wartość początkową poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne metodą liniową. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje według systematycznego, planowego rozłożenia ich wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji, w równych ratach co miesiąc do momentu zrównania się sumy odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową. Odpisów dokonuje od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dany środek trwały wprowadzono do ewidencji. Do momentu wejścia w życie nowej Ustawy SKOK, Wnioskodawca zgodnie z interpretacją indywidualną nr IBPBI/2/423-201/12/CzP wydaną dnia 29 lutego 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, dla celów ustalania podatku dochodowego od osób prawnych, uznawał wydatki poniesione na nabycie składników majątkowych wykorzystywanych w działalności statutowej w oparciu o uregulowania wynikające z rachunkowości ujmując w kosztach dla celów bilansowych zużycie składników majątkowych poprzez odpisy amortyzacyjne naliczane od wartości początkowej danego składnika majątku, w tym samym momencie i wysokości wydatki te były ujmowane w kosztach uzyskania przychodu dla celów podatkowych. Wnioskodawca przy wykorzystywaniu wskazanych wyżej składników, realizując cele statutowe, świadczy na rzecz osób fizycznych (w przyszłości i prawnych) będących członkami Wnioskodawcy, odpłatne usługi finansowe, polegające w szczególności na udzieleniu pożyczek i kredytów swoim członkom, oraz pośredniczeniu w rozliczeniach finansowych. Z tytułu świadczenia przedmiotowych usług Wnioskodawca osiąga przychody, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Dochody Wnioskodawcy nie korzystają ze zwolnień podmiotowych ani przedmiotowych od podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy do przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z tytułu wykonywania działalności statutowej polegającej na świadczeniu swoim członkom odpłatnych usług finansowych, znajdą zastosowanie przepisy art. 12 ust. 3, tj. czy przychody te powinny być rozpoznawane jako przychody należne (metodą memoriałową)? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3 – zdarzenie przyszłe)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: (1) otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Z kolei w myśl art. 12 ust. 3 Ustawy CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W ocenie Wnioskodawcy, skoro prowadzona przez Wnioskodawcę działalność stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu Ordynacji podatkowej, ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, a tym samym jest również działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów Ustawy CIT, do przychodów osiąganych przez Wnioskodawcę w tej działalności znajdować będzie zastosowanie przepis art. 12 ust. 3 Ustawy CIT. Tym samym Wnioskodawca rozpoznawać powinien jako przychód również przychody należne, nawet jeżeli nie zostały jeszcze otrzymane, za wyjątkiem przychodów, dla których odrębne przepisy Ustawy CIT przewidują szczególny moment ich osiągnięcia (np. odsetki art. 12 ust. 4 pkt 2 Ustawy CIT, opłaty za wezwania, wszystkie opłaty (z wyłączeniem odsetek).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W dniu 26 lipca 2012 r. ogłoszona została ustawa z dnia 05 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 2012 r. poz. 855, dalej: „ustawa o SKOK”). Ustawa ta zmieniła dotychczasowe zasady funkcjonowania i nadzorowania SKOK-ów. Do istotnych zmian, mających wpływ na sytuację prawno-podatkową spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych, należy zaliczyć m.in. brak w nowej ustawie uregulowań odpowiadających zapisom art. 3 ust. 2 dotychczas obowiązującej ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 2, ze zm.), który stanowił o prowadzeniu przez te podmioty działalności niezarobkowej. Wskutek tej zmiany, obecnie obowiązująca ustawa nie charakteryzuje już działalności prowadzonej przez spółdzielcze kasy oszczędnościowo-rozliczeniowe, jako działalności niezarobkowej. Wynika z tego, iż działalność prowadzona przez te podmioty stała się działalnością gospodarczą (zarobkową).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia działalności gospodarczej. Definicję taką zawiera natomiast Ordynacja podatkowa. Zgodnie z art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), przez działalność gospodarczą rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taka działalność – do przedsiębiorców.

O tym, że spółdzielcze kasy oszczędnościowo-rozliczeniowe prowadzą działalność gospodarczą świadczą również przepisy ustawy z dnia 02 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447). Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 75 ust. 1 pkt 9a ww. ustawy, uzyskania zezwolenia wymaga m.in. działalność gospodarcza wykonywana w zakresie określonym przez ustawę z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 2012 r. poz. 855).

Konsekwencją zmiany kwalifikacji działalności prowadzonej przez spółdzielcze kasy oszczędnościowo-rozliczeniowe na gruncie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „ustawa o pdop”) jest m.in. zmiana momentu rozpoznawania przychodów.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o pdop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, wartość otrzymanych rzeczy i praw, wartość otrzymanych świadczeń i inne definitywne przysporzenia podatnika, powiększające jego aktywa, którymi może on rozporządzać jak własnymi. Co do zasady, przychody powstają z momentem ich faktycznego otrzymania.

Wyjątek od tej reguły wprowadza art. 12 ust. 3 powołanej ustawy, w myśl którego, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przepis ten pozwala ujmować dla celów podatkowych przychody, które jeszcze nie zostały otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń. Możliwość ta dotyczy jednak wyłącznie przychodów związanych z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że skoro działalność wykonywana przez Spółdzielczą Kasę Oszczędnościowo – Kredytową, w myśl ww. przepisów stanowi działalność gospodarczą, to do przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z tej działalności zastosowanie znajdą przepisy art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, 2, 3 – stan faktyczny i 4 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.