2013.02.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-846/12/IK
z 7 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z postanowieniem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 lutego 2013 r., znak: IBPP4/4433-3/12/PK uchylającym postanowienie organu I instancji z dnia 26 listopada 2012 r., znak: IBPP2/443-846/12/IK, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2012 r. (data wpływu 13 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 listopada 2012 r. (data wpływu 15 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ustalania podstawy opodatkowania w imporcie towarów jest:

prawidłowe – w części dotyczącej twierdzenia, że do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów nie wlicza się tych elementów, które już zostały do tej podstawy włączone,
nieprawidłowe – w części dotyczącej twierdzenia, że sposób ustalania podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów jest uzależniony od stawki podatku jaką zastosował usługodawca.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w imporcie towarów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 listopada 2012 r. (data wpływu 15 listopada 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 2 listopada 2012 r. znak: IBPP2/443-846/12/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Zapytanie indywidualne dotyczy zdarzenia faktycznego związanego z podstawą opodatkowania towarów w imporcie. Wnioskodawca, będący osobą fizyczną, jest wspólnikiem spółki jawnej, która importuje towary i materiały między innymi spoza strefy euro.

Agencja Celna dokonała odprawy celnej towaru importowanego z Chin i ustaliła jego wartość zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług oraz w oparciu o wytyczne Izby Celnej. Zgodnie z tymi przepisami wartość celna towaru zostaje powiększona o elementy, które zostały lub będą poniesione takie jak np. prowizję, ubezpieczenie, transport itp.

Usługi spedycyjne zostały wykonane przez firmę P. z siedzibą we .W. udokumentowane wystawioną f-rą VAT. Koszty związane z dostawą do pierwszego miejsca objęte zostały stawką VAT 0% natomiast koszty pozostałe objęte zostały stawką 23 %. Analizując otrzymane dokumenty celne Wnioskodawca stwierdził, że jego obliczenia różnią się od danych zawartych w dokumentach odprawy celnej z dnia 20 lipca 2012 roku. Okazało się, że Agencja Celna do podstawy opodatkowania towarów importowanych doliczyła wszystkie koszty w tym również tą część kosztów, która została już objęta stawką 23% uzasadniając ten fakt wytycznymi zawartymi w piśmie otrzymanym z Izby Celnej.(kserokopia dokumentów w załączeniu).

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Przedmiotem niniejszego wniosku jest odprawa celna towarów sprowadzonych z Chin, którą dokonała Agencję Celną w zakresie ustalenie wartości netto odprawianych towarów. Transport towarów, udokumentowany f-rą VAT, wykonała firma P. z siedzibą we W. Wymienione na fakturze pozycje obejmują: fracht morski i drogowy objęty stawką VAT 0% oraz kosztów odprawy celnej, tranzytowej i zwolnienia kontenera ze stawką VAT 23%.

Agencja Celna wystawiła dokument SAD naliczając do podstawy opodatkowania:

wartość celną odprawionego towarów stanowiący iloczyn kursu celnego waluty (tu USD) i wartości towaru (waluta USD);
wartość netto frachtu morskiego i drogowego;
wartość netto kosztów odprawy celnej, tranzytowej i zwolnienia kontenera.

Do wystawcy dokumentu SAD Wnioskodawca zgłosił zastrzeżenie co do wysokości kwoty netto odprawianego towaru, uznając że kwota ta została zawyżona o wartość netto kosztów odprawy celnej, tranzytowej i zwolnienia kontenera. Koszty te zostały opodatkowane w fakturze wystawionej przez firmę P.

Zgodnie z informacją Agencji Celnej w dokumencie SAD wartość towaru importowanego w tym przypadku z Chin została ustalona zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług (art. 29 ust. 15) oraz w oparciu o wytyczne Izby Celnej, której fragment został załączony (załączoną kserokopię fragmentu ww. pisma Wnioskodawca otrzymał drogą mailową w postaci prezentowanej).

Opisany wyżej sposób ustalania wartości netto odprawianego towaru, Agencja Celna stosuje przy kolejnych dostawach towarów importowanych ze strefy z poza Unii Europejskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (przeformułowane w piśmie z dnia 12 listopada 2012 r.):

Czy Agencja Celna ustalając wartość netto towarów importowanych stanowiących podstawę opodatkowanie podatkiem VAT poprawnie ustaliła jego wartość wliczając kwotę, od której już zapłacono podatek VAT ze stawką 23 %?
Czy zgodnie z pismem Izby Celnej wskazującej art. 29 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług podstawa opodatkowania towarów w imporcie obejmuje również pozycje, od których został już zapłacony podatek VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy (sformułowane ostatecznie w piśmie z dnia 12 listopada 2012 r.).

Wnioski wynikające z powyższych pytań oraz przepisów prawa podatkowego skłaniają Wnioskodawcę do stwierdzenia, że działanie Agencji Celnej nie jest zgodne z przytoczonymi poniżej przepisami prawa. Również z przytoczonego fragmentu pisma Izby Celnej nie wynika bezpośrednio, że do wartości netto odprawianego towaru należy doliczyć tą część kosztów, która stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT stawką właściwą dla danej czynności. Natomiast z treści tego pisma wynika, że do wartości netto należy doliczyć koszty transportu, które na wymienionej fakturze są prawdopodobnie objęte stawką 0%.

Oto fragmenty wymienionych tu przepisów ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zmianami) szczególnie art. 29: ust. 13

Podstawą opodatkowania w imporcie towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy.

ust. 15

Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 13 i 14, obejmuje, o ile elementy takie nie zostały do niej włączone: prowizję, opakowania, transport i koszty ubezpieczenia, które zostały już poniesione albo będą poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju. Przez pierwsze miejsce przeznaczenia rozumie się miejsce wymienione w dokumencie przewozowym lub innym dokumencie, na podstawie którego towary są importowane.

ust. 16

Do podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 13 i 14, dolicza się określone w odrębnych przepisach opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobierać te należności z tytułu importu towarów.

Z przytoczonych wyżej przepisów ustawy wynika, że do podstawy opodatkowania (wartość netto odprawianych towarów) nie wlicza się tych elementów, które już zostały do tej podstawy włączone. W tym przypadku wartość kosztów odprawy celnej i zwolnienia kontenera stanowi podstawę podatku VAT ze stawką właściwą dla danej czynności tzn. 23%. Natomiast koszty frachtu morskiego i drogowego są objęte stawką 0% stosowaną w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania. Koszty te są opodatkowane przez nabywcę towarów przy zastosowaniu stawki właściwej dla danego towaru lub usługi co wynika z art. 83 ust. 1 pkt 9a i 23, ust. 2, 3 pkt 1b.

Z przytoczonych wyżej przepisów ustawy wynika, że Agencja Celna nieprawidłowo wyliczyła podstawę opodatkowania (określiła wartość celną towarów w dokumencie SAD) poprzez jej zawyżenie o kwotę kosztów odprawy celnej, tranzytowej i zwolnienia kontenera.

Natomiast Izba Celna, jak wynika z fragmentu pisma nakazała doliczyć do podstawy opodatkowania podatkiem VAT koszty transportu w oparciu o art. 29 ust. 15 ustawy a więc opodatkowane stawką 0% przewidzianą dla kosztów już poniesionych, lub które będą poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za:

prawidłowe – w części dotyczącej twierdzenia, że do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów nie wlicza się tych elementów, które już zostały do tej podstawy włączone,
nieprawidłowe – w części dotyczącej twierdzenia, że sposób ustalania podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów jest uzależniony od stawki podatku jaką zastosował usługodawca.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z postanowień art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Przez terytorium państwa trzeciego należy rozumieć terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej (…) – art. 2 pkt 5 ustawy, natomiast przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (…) – art. 2 pkt 1 ustawy.

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku – art. 29 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 29 ust. 13 ustawy, podstawą opodatkowania w imporcie towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy (...).

Jak wynika z treści przepisu art. 29 ust. 15 ustawy, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 13 i 14, obejmuje, o ile elementy takie nie zostały do niej włączone: prowizję, opakowania, transport i koszty ubezpieczenia, które zostały już poniesione albo będą poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju. Przez pierwsze miejsce przeznaczenia rozumie się miejsce wymienione w dokumencie przewozowym lub innym dokumencie, na podstawie którego towary są importowane. Elementy, o których mowa w zdaniu pierwszym, wlicza się do podstawy opodatkowania, również gdy powstają one w związku z transportem do innego miejsca przeznaczenia na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu.

Zatem inne miejsce przeznaczenia dotyczy miejsca na terytorium Unii Europejskiej. Może to być zatem dowolne miejsce na terytorium innego państwa członkowskiego, jak również dowolne miejsce na terytorium kraju (Polski). Włączenie do podstawy opodatkowania kosztów transportu do innego miejsca przeznaczenia na terytorium Unii Europejskiej następuje tylko w sytuacji, gdy miejsce to jest znane w momencie dokonania importu towarów. Inne miejsce przeznaczenia na terytorium Unii Europejskiej, co do zasady, powinno wynikać z dokumentów związanych z importem towarów, takich jak np. faktura, umowa spedycji, dokumenty przewozowe. Jeżeli podatnikowi jest znane inne miejsce przeznaczenia na terytorium Unii Europejskiej pomimo braku w dokumentach takiej informacji, to w takiej sytuacji koszty transportu do innego miejsca przeznaczenia na terytorium Unii Europejskiej powinny zostać również zadeklarowane do podstawy opodatkowania w zgłoszeniu celnym.

Z kolei, zgodnie z art. 29 ust. 16 ustawy o VAT, do podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 13 i 14, dolicza się określone w odrębnych przepisach opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobierać te należności z tytułu importu towarów.

Powyższe dotyczy wszelkich opłat i należności, które ze wszelkich tytułów organy celne maja obowiązek pobierać w związku z importem towarów, a zatem np. opłaty celne dodatkowe pobierane w związku z nadmiernym importem konkretnych towarów.

Istotną kwestią w przedmiotowej sprawie jest wyjaśnienie pojęcia wartości celnej w kontekście określenia podstawy opodatkowania w przypadku opodatkowania importu towarów podatkiem od towarów i usług. Ustawa o podatku od towarów i usług nie odnosi się do tego zagadnienia, zatem w niezbędnym zakresie zastosowanie mają przepisy prawa wspólnotowego, a w szczególności Wspólnotowego Kodeksu Celnego, który został wprowadzony rozporządzeniem Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L Nr 302, s. 1 ze zm.) – zwany dalej Kodeksem.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 Kodeksu, wartością celną przywożonych towarów jest wartość transakcyjna, to znaczy cena faktycznie zapłacona lub należna za towary, wtedy gdy zostały one sprzedane w celu wywozu na obszar celny Wspólnoty, ustalana, o ile jest to konieczne, na podstawie art. 32 i 33.

Natomiast w art. 32 ust. 1 Kodeksu stwierdzono, że w celu ustalenia wartości celnej z zastosowaniem art. 29 do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary dodaje się:

a.następujące elementy w wysokości, w jakiej zostały poniesione przez kupującego, lecz nieujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej za towary:

prowizje i koszty pośrednictwa, z wyjątkiem prowizji od zakupu,
koszt pojemników, o ile na potrzeby celne są traktowane łącznie z towarem,
koszt pakowania, zarówno robocizna, jak i materiały;

b.określoną w odpowiedniej proporcji wartość wymienionych poniżej towarów i usług, dostarczonych bezpośrednio lub pośrednio przez kupującego, bezpłatnie lub po obniżonej cenie, do użytku związanego z produkcją i sprzedażą przywożonych towarów na wywóz, w zakresie, w jakim taka wartość nie została ujęta w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej:

materiałów, komponentów, części i podobnych elementów, które stanowią część składową lub przynależność przywiezionych towarów,
narzędzi, matryc, form i podobnych elementów użytych przy produkcji przywiezionych towarów,
materiałów zużytych przy produkcji przywiezionych towarów,
prac inżynieryjnych, badawczych, artystycznych i projektowych oraz planów i szkiców wykonanych poza Wspólnotą i niezbędnych do produkcji przywiezionych towarów;

c.honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne dotyczące towarów, dla których ustalana jest wartość celna, które musi opłacić nabywca, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio, jako warunek sprzedaży wycenianych towarów, o ile te honoraria, tantiemy autorskie i opłaty licencyjne nie są ujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej;

d.wartość jakiejkolwiek części dochodu z tytułu dalszej odsprzedaży, dyspozycji lub wykorzystania przywiezionych towarów, która przypada bezpośrednio lub pośrednio sprzedającemu;

koszty transportu i ubezpieczenia przywiezionych towarów oraz
opłaty załadunkowe i manipulacyjne związane z transportem przywiezionych towarów do miejsca ich wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty.

Art. 33 ust. 1 Kodeksu wskazuje natomiast jakich kosztów nie wlicza się do wartości celnej, o ile można je wyodrębnić z ceny faktycznie zapłaconej lub należnej. Są to:

koszty transportu towarów po ich przybyciu do miejsca wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty;
koszty związane z pracami budowlanymi, instalacyjnymi, montażowymi, obsługą lub pomocą techniczną wykonaną po przywozie towarów takich, jak: zakłady przemysłowe, maszyny lub wyposażenie;
odsetki wynikające z umowy o finansowaniu, zawartej przez kupującego i odnoszącej się do zakupu przywożonych towarów, niezależnie od tego, czy finansowanie zapewnione jest przez sprzedającego czy też przez inną osobę, o ile umowa o finansowaniu została zawarta w formie pisemnej, a kiedy będzie to wymagane, kupujący będzie w stanie udowodnić, że:

towary te zostały rzeczywiście sprzedane po cenie zadeklarowanej jako faktycznie zapłacona lub należna, i
żądane oprocentowanie nie przekracza normalnie stosowanego oprocentowania dla tego typu transakcji dokonywanych w tym kraju w czasie, w którym dokonano operacji finansowej;

opłaty za prawo do kopiowania przywiezionych towarów we Wspólnocie;
prowizja od zakupu;
należności celne przywozowe lub inne opłaty pobierane we Wspólnocie z tytułu przywozu lub sprzedaży towarów.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że podstawa opodatkowania w przypadku importu towarów obejmuje, o ile nie zostały do niej włączone (a więc o ile nie zostały uwzględnione w wartości celnej): prowizję, opakowania, transport i koszty ubezpieczenia, które zostały już poniesione albo będą poniesione:

do pierwszego miejsca przeznaczenia w kraju (przy czym przez pierwsze miejsce rozumie się miejsce wymienione w dokumencie przewozowym lub innym dokumencie, na podstawie którego towary są importowane),
do innego miejsca przeznaczenia na terytorium Wspólnoty, jeśli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu,

oraz opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobierać te należności z tytułu importu towarów.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Agencja celna do podstawy opodatkowania towarów importowanych doliczyła obok kosztów transportu, koszty odprawy celnej, tranzytowej i zwolnienie kontenera. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą podstawy opodatkowania podatkiem o towarów i usług w przypadku importu towarów kosztów odprawy celnej, opłaty tranzytowej i zwolnienia kontenera. Wystawiając fakturę VAT, spedytor opodatkował ww. koszty stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Wnioskodawca wywodzi, iż nie wlicza się do podstawy opodatkowania tych kosztów (usług), które zostały już opodatkowane przez świadczeniodawcę stawką 23% bowiem dojdzie do podwójnego opodatkowania.

Wyjaśnić zatem należy, że sposób opodatkowania usług przez świadczeniodawców nie ma znaczenia. Jak wynika z przytoczonych przepisów podstawę opodatkowania w pierwszej kolejności stanowi wartość celna przywożonych towarów. Sposób jej ustalenia wynika z odrębnych przepisów (wyżej wskazano w jaki sposób ustala się tę wartość). Co do zasady wartość celna przy imporcie towarów obejmuje koszty związane z importem poniesione do granicy Wspólnoty. Natomiast na mocy art. 29 ust. 15 do podstawy opodatkowania wlicza się prowizję, opakowania, transport i koszty ubezpieczenia, o ile te elementy nie zostały już wliczone do wartości celnej. Zatem koszty opisane wyżej (art. 29 ust. 15) wchodzą do podstawy opodatkowania lub nie w zależności od tego czy zostały wliczone do wartości celnej, a nie w zależności od stawki jaką zastosował sprzedawca. Ponadto jest tu mowa o kosztach prowizji, opakowania, transportu i kosztach ubezpieczenia.

Zatem opisane przez Wnioskodawcę koszty odprawy celnej, tranzytowej i zwolnienie kontenera nie wlicza się do podstawy opodatkowania zgodnie z art. 29 ust. 15 bowiem nie zostały wymienione w tym przepisie.

W konsekwencji, abstrahując od prawidłowości opodatkowania usług przez kontrahenta Wnioskodawcy, firmę spedycyjną, do podstawy opodatkowania w imporcie towarów należy wliczyć koszty prowizji, opakowania, transportu i koszty ubezpieczenia, które zostały już poniesione albo będą poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia, o ile koszty takie nie zostały włączone do wartości celnej oraz opłaty i inne należności, jeżeli organy celne maja obowiązek pobierać te należności z tytułu importu towarów.

Tut. organ nie jest natomiast właściwy do oceny czy wartość celna została określona prawidłowo bowiem jak wskazano wyżej sposób jej ustalenia wynika z odrębnych przepisów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

prawidłowe – w części dotyczącej twierdzenia, że do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów nie wlicza się tych elementów, które już zostały do tej podstawy włączone,
nieprawidłowe – w części dotyczącej twierdzenia, że sposób ustalania podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów jest uzależniony od stawki podatku jaką zastosował usługodawca.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Tut. organ pragnie zauważyć, iż granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. organ dokonuje oceny stanowiska.

Zatem - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - niniejsza interpretacja skierowana jest tylko do Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla podmiotów (osób) świadczących, na rzecz Wnioskodawcy usługi. Równocześnie należy zauważyć, że niniejsza interpretacja nie ocenia prawidłowości postępowania innych podmiotów tj. Agencji Celnej i organów podatkowych tj. Izby Celnej.

Dodatkowo należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin