Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-34/13/PK
z 5 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2013r. (data wpływu 25 stycznia 2013r.), uzupełnione pismem z dnia 14 marca 2013r. (data wpływu 15 marca 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie ewidencji zużywanych wyrobów węglowych - jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2013r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie ewidencji zużywanych wyrobów węglowych. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 marca 2013r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. Nr 160, poz. 1075, z późn. zm.) nakłada na podmioty obowiązek wpisywania do ewidencji ilości zużytych wyrobów węglowych niezwłocznie po zużyciu, nie później niż następnego dnia po zużyciu - stosownie do postanowienia § 4 ust. 2 pkt 3.

Jednocześnie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2011r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy w § 4 dodaje ust. 4 w brzmieniu:

„Dopuszcza się wpisanie do ewidencji ilości zużytych wyrobów węglowych raz w miesiącu, po zweryfikowaniu jej podczas dokładnej i rzeczywistej kontroli zużycia.”

Technologia pracy wszystkich kotłowni Wnioskodawcy - pochodząca z końca ubiegłego wieku - nie umożliwia codziennego określania ilości zużytych wyrobów węglowych z tego powodu, że przed żadnym kotłem nie ma wagi, która mogłaby ważyć miał (węgiel) zużywany na bieżąco. Wg wiedzy Wnioskodawcy żadne kotłownie budowane przed rokiem 2000 nie są wyposażone w takie wagi.

Proces zużywania wyrobów węgłowych (spalanie energetyczne) przebiega w sposób ciągły i nieprzerwany.

Zużycie węgla mierzone jest jako wynik obliczeń do których służą: dokładny pomiar wyprodukowanego ciepła, wskaźnik sprawności wytwarzania ciepła przez kocioł (uwzględniający warunki pogodowe, stopień obciążenia kotła itp.) oraz jakość (kaloryczność) partii użytego węgla. Ten ostatni parametr Wnioskodawca uzyskuje poprzez badania laboratoryjne, których wynik poznaje po kilku dniach od faktycznego zużycia badanego węgla.

Wynika z powyższego, że dane dot. zużycia węgla za dobę mogą być jedynie szacunkowe a zatem mogą być obciążone błędami.

Ustalenie ilości zużytego węgla na podstawie pomiarów opisanych powyżej - w powiązaniu z badaniem kaloryczności każdej partii dostarczanego węgla - zapewnia dokładność ustalenia ilości zużytego węgła w skali miesiąca, a tak ustalone wyniki są poddawane rzeczywistej kontroli ich prawidłowości.

Rzeczywiste comiesięczne zużycie wyrobów węglowych jest wynikiem dokładnych obliczeń na bazie pomiarów ilości wyprodukowanego ciepła oraz wyników analiz war¬tości opałowej zużytego węgla. Pomiary kaloryczności próbek węgla są uzyskiwane od akredytowanych firm świadczących usługi w tym zakresie.

Corocznie, w dniu 31. grudnia, podczas całościowej inwentaryzacji zasobów Spółki wykonywany jest spis z natury wszystkich zapasów węgla w oparciu o pomiary geodezyjne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wobec przedstawionego uzasadnienia Wnioskodawca może ewidencjonować zużycie wyrobów węglowych w skali miesiąca?

Zdaniem Wnioskodawcy, ewidencjonowanie zużycia węgla w skali miesiąca będzie celowe (rzetelne) ze względu na kompletność posiadanych wówczas danych. Opisany sposób ustalania ilości zużytego węgla spełnia wymogi § 4 ust. 4 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, przez wyroby akcyzowe rozumie się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Wyrobami węglowymi – stosownie do zapisu ust. 1 pkt 1a powyższego artykułu - są wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ww. ustawy.

W załączniku tym wymieniono:

• w poz. 19 pod kodem CN ex 2701: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
• w poz. 20 pod kodem CN ex 2702: węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych,
• w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00: koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.
  
  

Z objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym wynika, iż oznaczenie „ex” - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Zgodnie z art. 31a ust. 2 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

1. w procesie produkcji energii elektrycznej;
   
2. w procesie produkcji wyrobów energetycznych;
   
3. przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, ze zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz.U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, ze zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, ze zm.).
   
4. do przewozu towarów i pasażerów koleją;
   
5. do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;
   
6. w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;
   
7. w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej; procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 ,,produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych” w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz.Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, ze zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, ze zm.);
   
8. przez zakłady energochłonne do celów opałowych;
   
9. przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.
   
   

Stosownie do przepisów art. 31a ust. 4-7 ustawy, warunkiem zwolnienia określonego w art. 31 a ust. 2 ustawy jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych. Ewidencja może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Ewidencja powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych. Ewidencja, oraz dokument dostawy powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę.

Zgodnie z treścią § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy z dnia 30 sierpnia 2010r. (t.j. Dz.U. z 2013r. poz. 196), ewidencja, o której mowa w art. 31a ust. 4 i art. 32 ust. 5 pkt 3 ustawy, zawiera:

1. dane dotyczące ilości wyrobów zwolnionych:
1. nazwę wyrobów oraz ich kod CN,
   
2. ilość opakowań oraz ich numery identyfikacyjne, jeżeli zostały nimi oznaczone,
   
3. ilość wysłanych lub otrzymanych wyrobów zwolnionych, w tym ilość wyrobów zwolnionych zużytych na cele uprawniające do ich zwolnienia od akcyzy, oraz ich łączną ilość, obliczoną narastająco od początku roku kalendarzowego;
2. informację odpowiednio o dacie wysłania, otrzymania wyrobów zwolnionych lub ich zużycia;
3. informację o dacie wystawienia i numerach identyfikujących dokument dostawy albo dokument, o którym mowa w art. 32 ust. 10 ustawy, na podstawie których wyroby zwolnione zostały wysłane, otrzymane lub zużyte;
4. informację o adresie miejsca odbioru wyrobów zwolnionych.
   
   

Ilość wyrobów węglowych wysłanych, otrzymanych lub zużytych wpisuje się do ewidencji według kodów CN w 1000 kg w sposób umożliwiający obliczenie ilości tych wyrobów - § 3 ust. 2a rozporządzenia.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia, ewidencję prowadzi się dla okresów obejmujących rok kalendarzowy. Dane do ewidencji wpisuje się chronologicznie. Dopuszcza się wpisanie do ewidencji ilości zużytych wyrobów węglowych raz w miesiącu, po zweryfikowaniu jej podczas dokładnej i rzeczywistej kontroli zużycia - § 4 ust. 4 rozporządzenia.

W ewidencji należy wykazywać ilość wyrobów zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, w sposób umożliwiający ich sprawną identyfikację oraz śledzenie ich przemieszczania i przeznaczenia. Rozporządzenie określa szczegółowo dane, które należy wprowadzać do ewidencji oraz termin i sposób ich wprowadzania, z uwzględnieniem formy, w której ewidencja jest prowadzona (papierowa lub elektroniczna).

Ewidencja wyrobów zwolnionych przez podmiot zużywający powinna zatem być prowadzona w sposób zgodny z powyższymi przepisami. Wyjaśnić przy tym należy, iż powyższe przepisy wymagają, żeby wpisów danych do ewidencji dokonywano niezwłocznie po otrzymaniu wyrobów zwolnionych, nie później jednak niż następnego dnia po ich odebraniu oraz niezwłocznie po zużyciu wyrobów zwolnionych przez podmiot zużywający, nie później jednak niż następnego dnia po ich zużyciu.

Przy czym w kontekście rozpatrywanej sprawy najważniejszy wydaje się być zapis § 4 ust. 4 rozporządzenia. Przepis ten przewiduje możliwość ewidencjonowania zużytych wyrobów węglowych raz w miesiącu. Przy czym jest to uwarunkowane przeprowadzeniem dokładnej i rzeczywistej kontroli zużycia w celu zweryfikowania tego zużycia.

Z treści wniosku wynika, iż zużycie węgla mierzone jest jako wynik obliczeń do których służą: dokładny pomiar wyprodukowanego ciepła, wskaźnik sprawności wytwarzania ciepła przez kocioł (uwzględniający warunki pogodowe, stopień obciążenia kotła itp.) oraz jakość (kaloryczność) partii użytego węgla. Ten ostatni parametr Wnioskodawca uzyskuje poprzez badania laboratoryjne, których wynik poznaje po kilku dniach od faktycznego zużycia badanego węgla. Dane dot. zużycia węgla na dobę mogą być jedynie szacunkowe a zatem mogą być obciążone błędami.

Ustalenie ilości zużytego węgla na podstawie pomiarów opisanych powyżej - w powiązaniu z badaniem kaloryczności każdej partii dostarczanego węgla - zapewnia dokładność ustalenia ilości zużytego węgła w skali miesiąca, a tak ustalone wyniki są poddawane rzeczywistej kontroli ich prawidłowości. Jednakże jak wskazał Wnioskodawca przedmiotowa kontrola jest przeprowadzana raz na koniec roku.

Odnosząc się, zatem do kwestii dotyczącej sposobu prowadzenia ewidencji wyrobów zwolnionych od akcyzy należy stwierdzić, iż w sytuacji przedstawionej we wniosku, gdy Spółka dokonuje raz w roku pomiaru zużycia wyrobów węglowych, który umożliwia dokładną i rzeczywistą kontrolę zużycia węgla w Spółce, Wnioskodawca nie może dokonywać wpisów do ewidencji ilości zużytych wyrobów węglowych raz w miesiącu, albowiem nie dochodzi tutaj do spełnienia warunku jakim jest dokonanie weryfikacji podczas dokładnej i rzeczywistej kontroli zużycia w danym miesiącu.

Przepis § 4 ust. 4 rozporządzenia umożliwia dokonywanie raz w miesiącu wpisów do ewidencji ilości zużytych wyrobów węglowych tylko w przypadku wykonania dokładnej i rzeczywistej kontroli tego zużycia w tym okresie. Ponieważ zatem w niniejszej sprawie takiej, comiesięcznej, kontroli Wnioskodawca nie przeprowadza (wpisu dokonuje jedynie na podstawie stosownych obliczeń) nie zostały spełnione wymogi zawarte w cyt. wyżej § 4 ust. 4 rozporządzenia, umożliwiające dokonania wpisów do ewidencji ilości zużytych wyrobów węglowych raz miesiącu.

W konsekwencji Wnioskodawca będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji na zasadach ogólnych tj. do dziennego wpisywania zużytych ilości wyrobów węglowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.