Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-67/13/AL
z 4 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2012r. (data wpływu 23 października 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 stycznia 2013r. (data wpływu 23 stycznia 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

pozostawania poza zakresem obowiązywania ustawy o podatku od towarów i usług usług najmu w sytuacji zwolnienia miejskich jednostek budżetowych z płacenia czynszu oraz konieczności obciążenia miejskich jednostek budżetowych kwotą zaliczki na media – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pozostawania poza zakresem obowiązywania ustawy o podatku od towarów i usług usług najmu w sytuacji zwolnienia z płacenia czynszu miejskich jednostek budżetowych oraz konieczności dalszego obciążenia tych jednostek kwotą zaliczki na media.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 stycznia 2013r. (data wpływu 23 stycznia 2013r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 121 stycznia 2013r. znak: IBPP1/443-1125/12/AL.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest jednostką budżetową w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, powołaną Uchwałą Rady Miasta Nr xxx z dnia 12 marca 2003r.

W ramach prowadzonej działalności w oparciu o statut nadany Uchwałą Rady Miasta Nr xxx, zmienioną Uchwałą Nr xxx, do zadań jednostki należy zarządzanie zasobem komunalnym będącym własnością GMK, Skarbu Państwa, osób fizycznych nie znanych z miejsca pobytu i innych.

W związku z tym Wnioskodawca jest zobowiązany do zawierania umów najmu i umów użyczenia na lokale mieszkalne i użytkowe, na podstawie decyzji wydanych przez Prezydenta Miasta. Część tych lokali jest użytkowana na podstawie umów najmu przez miejskie jednostki budżetowe, np. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej, Biblioteki, Muzea.

W chwili obecnej jednostki te otrzymują faktury z tytułu najmu lokalu plus zaliczka na media. Wpłaty za te faktury wpływają na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wyjaśnia, że wszystkie miejskie jednostki budżetowe dochody odprowadzają na rachunek dochodów Gminy, a wydatki pokrywają ze środków otrzymanych od Gminy.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 stycznia 2013r. Wnioskodawca wskazał, iż w przypadku zwolnienia miejskich jednostek budżetowych z płacenia czynszu za najem lokali jednostki te będą w dalszym ciągu uiszczały opłaty za media na podstawie wystawionych faktur. Dostawa mediów jest usługą odrębną od usługi najmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy Prezydent Miasta podejmie decyzję o zwolnieniu jednostek miejskich z płacenia czynszu najmu należy wystawiać fakturę VAT (lub fakturę wewnętrzną) w której należy wykazać podatek należny i odprowadzić go do Urzędu Skarbowego?

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zwolnienie najemcy z opłat za czynsz najmu lokalu użytkowego powinno być traktowane jako nieodpłatne świadczenie usług najmu. W związku z tym, w przypadku Wnioskodawcy nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Na podstawie art. 8 ust 2 ustawy o podatku od towarów i usług nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu jeżeli:

• nie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem - do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika,
• podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części.
  
  

Aby zatem nieodpłatny najem lokalu użytkowego przez Wnioskodawcę stanowił czynność opodatkowaną podatkiem VAT, muszą być spełnione łącznie oba warunki. Już pierwszy z warunków nie jest spełniony, bowiem Wnioskodawca jest powołany do realizowania gospodarki nieruchomościami gminy, a więc zarządzanie lokalami użytkowymi stanowi czynność związaną z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Zatem usługa taka jako nieodpłatna, ale związana z prowadzonym przedsiębiorstwem, nie podlega przepisom ustawy VAT. Natomiast najemca winien być obciążony kwotą zaliczki na media (odrębna usługa). Zaliczka będzie rozliczana w okresach umownych, np kwartał, półrocze, rok, na podstawie faktycznego zużycia wykazanego w fakturach od dostawców mediów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

• prawidłowe w zakresie pozostawania poza zakresem obowiązywania ustawy o podatku od towarów i usług usług najmu w sytuacji zwolnienia miejskich jednostek budżetowych z płacenia czynszu,
• nieprawidłowe – w zakresie konieczności obciążenia miejskich jednostek budżetowych kwotą zaliczki na media.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów czy świadczenie usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ww. ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawowa stawka podatku – na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ww. ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Natomiast w myśl § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia, zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy:

1. jednostkami budżetowymi,
2. samorządowymi zakładami budżetowymi,
3. jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi,

-z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej.

W załączniku nr 3 do ustawy w pozycjach 140-153, 174 i 175 wymieniono usługi związane z: uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych, handlem wodą dostarczaną za pośrednictwem sieci wodociągowych, odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków, zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nadających się do recyklingu, zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nienadających się do recyklingu, infrastrukturą przeznaczoną do przemieszczania odpadów innych niż niebezpieczne, zbieraniem odpadów niebezpiecznych, infrastrukturą przeznaczoną do przemieszczania odpadów niebezpiecznych nadających się do recyklingu, obróbką odpadów innych niż niebezpieczne w celu ich ostatecznego usunięcia, usuwaniem odpadów innych niż niebezpieczne, przetwarzaniem pozostałych odpadów niebezpiecznych, unieszkodliwianiem odpadów promieniotwórczych i pozostałych odpadów niebezpiecznych, z wyłączeniem usług zagospodarowania odpadów promieniotwórczych (ponownego przetwarzania paliw i odpadów), odkażaniem i czyszczeniem, pozostałe usługi związane z rekultywacją oraz specjalistyczne usługi w zakresie kontroli zanieczyszczeń, usługi zamiatania śmieci i usuwania śniegu, pozostałe usługi sanitarne.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminów: „jednostka budżetowa” czy „samorządowy zakład budżetowy”, wobec czego należy posiłkować się definicjami legalnymi zawartymi w obowiązującej od dnia 1 stycznia 2010r. ustawie z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.).

W świetle art. 9 ww. ustawy, sektor finansów publicznych tworzą m. in.:

1. organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
2. jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
3. jednostki budżetowe;
4. samorządowe zakłady budżetowe.
   
   

Jednostkami budżetowymi – zgodnie z brzmieniem art. 11 ust. 1 ustawy o finansach publicznych – są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, zadania własne jednostki samorządu terytorialnego w zakresie gospodarki mieszkaniowej i gospodarowania lokalami użytkowymi, mogą być wykonywane przez samorządowe zakłady budżetowe.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, samorządowy zakład budżetowy odpłatnie wykonuje zadania, pokrywając koszty swojej działalności z przychodów własnych, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.

Zatem ze zwolnienia, określonego w § 13 ust. 1 pkt 13 ww. rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011r. korzystają usługi świadczone pomiędzy zdefiniowanymi wyżej grupami podmiotów, których status prawny regulują ww. przepisy z zakresu finansów publicznych.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca jest jednostką budżetową w rozumieniu ustawy o finansach publicznych.

W ramach prowadzonej działalności w oparciu o statut nadany uchwałą Rady Miasta Nr xxx, zmienioną Uchwałą Nr xxx, do zadań jednostki należy zarządzanie zasobem komunalnym będącym własnością GMK, Skarbu Państwa, osób fizycznych nie znanych z miejsca pobytu i innych.

W związku z tym Wnioskodawca jest zobowiązany do zawierania umów najmu i umów użyczenia na lokale mieszkalne i użytków, na podstawie decyzji wydanych przez Prezydenta Miasta. Część tych lokali jest użytkowana na podstawie umów najmu przez miejskie jednostki budżetowe, np. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej, Biblioteki, Muzea.

W chwili obecnej jednostki te otrzymują faktury z tytułu najmu lokalu plus zaliczka na media. Wpłaty za te faktury wpływają na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Wszystkie miejskie jednostki budżetowe dochody odprowadzają na rachunek dochodów Gminy, a wydatki pokrywają ze środków otrzymanych od Gminy.

Zaliczka będzie rozliczana w okresach umownych, np. kwartał, półrocze, rok, na podstawie faktycznego zużycia wykazanego w fakturach od dostawców mediów.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż w przypadku zwolnienia miejskich jednostek budżetowych z płacenia czynszu za najem lokali jednostki te będą w dalszym ciągu uiszczały opłaty za media na podstawie wystawionych faktur. Dostawa mediów jest usługą odrębną od usługi najmu.

Zaliczka będzie rozliczana w okresach umownych, np. kwartał, półrocze, rok, na podstawie faktycznego zużycia wykazanego w fakturach od dostawców mediów.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż jest powołany do realizowania gospodarki nieruchomościami gminy, a więc zarządzania lokalami użytkowymi stanowi czynność związaną z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z tym, czy prawidłowym postępowaniem jest obciążenie kwotami zaliczki za media miejskich jednostek budżetowych w sytuacji gdy Prezydent Miasta Krakowa podejmie decyzje o zwolnieniu miejskich jednostek budżetowych a płacenia czynszu.

Zauważyć należy, iż w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wskazuje się na konieczność traktowania, dla celów podatkowych, złożonego działania podatnika, jako jednolitej całości bez sztucznych podziałów. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje więcej niż jedno świadczenie na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia – dla celów podatku od towarów i usług - stanowią jedną całość lub jedną usługę.

Ponadto, jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja. Po pierwsze zatem, czy są to świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług.

W świetle powyższego uznać należy, iż opisana powyżej usługa najmu lokali mieszkalnych lub użytkowych jest usługą złożoną tzn. taką, która łączy w sobie usługę sensu najem lokalu i przyporządkowane do niej usługi związane z zapewnieniem możliwości pełnowartościowego użytkowania najmowanego lokalu takie jak dostawa mediów, które są nierozerwalnie ze sobą związane.

Odnosząc się do przedstawionego wyżej zdarzenia przyszłego, wskazać należy, iż wszystkie świadczenia (dostawy towarów jak i świadczone usługi) powinny być opodatkowane na takich samych zasadach jak usługa podstawowa, która nadaje całości zasadniczy charakter.

Należy zatem uznać, iż w przedmiotowej sprawie usługą podstawową jest wynikająca z umowy usługa najmu lokalu mieszkalnego lub użytkowego świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz najemców ww. lokali, natomiast kwota opłat z tytułu kosztów związanych z zapewnieniem mediów pozostaje w bezpośrednim związku z przedmiotem umowy. Stanowią one integralną część świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Pełnią funkcję pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej jaką jest umowa najmu lokalu mieszkalnego lub użytkowego.

Wskazać należy, iż ww. kwota opłat z tytułu kosztów związanych z zapewnieniem mediów jest należnością Wnioskodawcy, wynikającą z umowy na podstawie której doszło do udostępnienia lokalu, a więc jest należnością z tytułu odpłatnego świadczenia usługi. Nie jest odrębnym elementem, ale tworzy pewną całość, stanowiącą z ekonomicznego punktu widzenia jedno świadczenie. Bez usługi podstawowej – usługi najmu – odsprzedaż mediów, utraciłoby swój sens. Opłaty z tytułu dostawy mediów służą tylko zapewnieniu prawidłowego wykonania i korzystania z usługi głównej.

Należy także podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy dana czynność podlega opodatkowaniu, nie jest istotna nazwa zastosowana przez dostawcę towarów czy świadczącego usługę dla wykonywanej czynności, lecz najistotniejsze jest to, czym dana czynność jest w rzeczywistości.

W tym miejscu wskazać należy, iż umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki. W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Jednocześnie w przedmiotowej sprawie koszty związane z zapewnieniem mediów na potrzeby użytkownika lokalu nie mogą być przedmiotem odsprzedaży, bowiem stanowią one element cenotwórczy usługi.

W przypadku świadczenia usługi najmu lokalu mieszkalnego lub użytkowego wraz z odsprzedażą mediów, na potrzeby użytkownika lokalu, mamy do czynienia z jedną kompleksową usługą.

Wobec powyższego przedmiotem opodatkowania jest skategoryzowana usługa, nie zaś zbiór wyodrębnionych w jej ramach usług.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego należy zatem stwierdzić, iż jeżeli umowy na dostawy mediów nie są zawierane bezpośrednio przez biorącego w użyczenie lokal użytkowy z dostawcą, wówczas kwoty należne z tytułu tych świadczeń pozostają w bezpośrednim związku z przedmiotem umowy najmu, stanowiąc część świadczonej usługi zasadniczej. Ww. świadczenie nie stanowi odrębnej usługi, ale jest elementem pewnej całości, stanowiącej jedno świadczenie – usługę najmu. W związku z tym, że świadczenie usługi najmu wraz ze świadczeniami dodatkowymi stanowi jedną usługę, do podstawy opodatkowania należy doliczyć również te świadczenia oraz zastosować jednolitą stawkę podatku, właściwą dla usługi zasadniczej (tj. usługi użyczenia).

Reasumując, opłaty z tytułu ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów związanych z zapewnieniem mediów należy uznać za element kalkulacyjny świadczenia zasadniczego.

Ponadto stwierdzić należy, iż wskazany we wniosku najem lokalu mieszkalnego lub użytkowego wraz z zapewnieniem dostawy tzw. mediów, mieści się w szerokiej definicji usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, w konsekwencji czego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca (jednostka budżetowa) na podstawie zawartych umów wynajmuje lokale mieszkalne lub użytkowe wraz z dostawą tzw. mediów na rzecz miejskich jednostek budżetowych tj. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej, Biblioteki, Muzea.

Należy zatem zauważyć, że przedmiotowe czynności korzystają ze zwolnienia od podatku, przewidzianego przez ustawodawcę w § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług oraz usług komunikacji miejskiej).

Istotą ww. zwolnienia jest bowiem świadczenie usług pomiędzy jednostkami budżetowymi, samorządowymi zakładami budżetowymi oraz jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi.

Zatem do usług świadczonych pomiędzy Wnioskodawcą (samorządową jednostką budżetową), a inną jednostką budżetową ma zastosowanie zwolnienie określone w powołanym wyżej § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, z wyłączeniem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 o ustawy o podatku od towarów i usług oraz usług komunikacji miejskiej.

Usługi najmu lokali mieszkalnych lub użytkowych nie zawierają się w wyłączeniu od zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w ww. przepisie, a zatem spełniają przesłanki do objęcia ich zwolnieniem.

Tym samym koszty dostawy mediów, stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z tytułu wynajmu przez Wnioskodawcę lokali mieszkalnych lub użytkowych na rzecz innej jednostki budżetowej korzystają ze zwolnienia od podatku, przewidzianego przez ustawodawcę w § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, wynajmujący (Wnioskodawca) powinien wystawić biorącemu w najem lokal użytkowy (jednostkę budżetową) - fakturę VAT ze zwolnieniem od podatku VAT na podstawie § 13 ust. 1 pkt 13 ww. rozporządzenia, przy czym podstawa opodatkowania powinna obejmować również wszystkie związane z tytułem najmu opłaty, tj. również za media.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego, iż oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne, stanowisko Wnioskodawcy, iż zwolnienie najemcy z opłat za czynsz najmu lokalu użytkowego powinno być traktowane jako nieodpłatne świadczenie usług najmu niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług należało uznać za nieprawidłowe, bowiem jak wskazano powyżej oddanie w najem lokalu użytkowego jako usługa kompleksowa będzie stanowiło czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług jednakże korzystającą ze zwolnienia na podstawie § 13 ust. 1 pkt 13 ww. rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.