Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-16/13-4/SM
z 26 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku (data wpływu 07.01.2013 r.), uzupełnionym w dniu 15.02.2013 r. (data wpływu 18.02.2013 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-16/13-2/SM z dnia 05.02.2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 08.02.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie uznania wprowadzanych na rynek produktów za wyroby akcyzowe - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.01.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie uznania wprowadzanych na rynek produktów za wyroby akcyzowe.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14.02.2013 r., złożonym w dniu 15.02.2013 r. (data wpływu 18.02.2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej jako: Spółka) z siedzibą w W nie jest zarejestrowana na terytorium Polski jako podatnik podatku akcyzowego. Przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż urządzeń grillowych, jak również akcesorii związanych z grillowaniem. Spółka dokonuje sprzedaży między innymi produktów o nazwie handlowej - Węgiel drzewny S… (3kg & 7kg) oraz brykiet do grilla - Brykiet Premium L… (3kg & 7 kg). Ze względu na wyjątkowo wysoką temperaturę spalania, węgiel drzewny S… jest idealny do grillowania steków. Brykiet Premium L…wyróżnia się długim i równomiernym czasem spalania, który wynosi do 4 godzin i umożliwia zarazem przygotowanie całego menu.

Przedmiotowych produktów nie należy używać w pomieszczeniach zamkniętych.

W uzupełnieniu z dnia 14.02.2013 r. Spółka poinformowała, że opisane produkty są sklasyfikowane w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej w następujących kodach:

• Węgiel drzewny S… (3kg & 7kg) - kod CN 4402 90 00;
  
• Brykiet do grilla - Brykiet P L… (3kg & 7kg) - kod CN 2704 00 30.
  
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z przepisami ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 108, poz. 626 ze zm.) (dalej: ustawa o podatku akcyzowym) wprowadzane przez Spółkę na polski rynek produkty przedstawione w stanie faktycznym stanowią wyroby akcyzowe w rozumieniu w/w ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ustawa o podatku akcyzowym od stycznia 2012 r. wprowadza opodatkowanie podatkiem akcyzowym wyrobów węglowych. Wyrobami węglowymi - stosownie do zapisu art. 2 ust. 1 pkt 1a - są wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ww. ustawy.

W załączniku tym wymieniono:

• w poz. 19 pod kodem CN ex 2701: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
  
• w poz. 20 pod kodem CN ex 2702: węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeinaczony do celów opałowych,
  
• w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00: koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.
  
  
  

Z objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym wynika, iż oznaczenie „ex” - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Powyższe wyroby będą stanowiły wyroby akcyzowe jedynie wówczas, gdy są przeznaczone na cele opałowe.

Obowiązujące przepisy nie precyzują jednak pojęcia „cel opałowy”. Należy zatem bazować na potocznym znaczeniu tego wyrażenia. Zgodnie z definicją zawartą w: Język polski: współczesny słownik języka polskiego, pod red. Bogusława Dunaj, Warszawa 2007, t. 2, s. 1115, pojęcie „opał” oznacza to, czym się pali (np. w piecu), materiał do ogrzewania, natomiast pojęcie „opałowy” oznacza dotyczący opału, handlu opałem, służący do opalania. Na podstawie tych definicji uznać należy, iż „cel opałowy”, o którym mowa w ustawie zostanie spełniony, gdy zużywana substancja służyć będzie otrzymywaniu energii cieplnej służącej do ogrzewania, opalania etc. Istotny jest fakt, iż w przypadku otrzymywania tej energii mamy do czynienia z procesem technologicznym polegającym na spalaniu tej substancji w celu wytworzenia energii cieplnej służącej do celów grzewczych.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 5 kwietnia 2011 r. (sygn. IPPP3/443-11/11-4/JK) wiąże się to z użyciem do tego celu urządzeń grzewczych, przez które należy rozumieć urządzenia zasilane np. olejem opałowym, służące do wytwarzania energii cieplnej, jak i wszystkie połączone z nim urządzenia, poprzez które rozprowadzana jest energia cieplna, w szczególności przewody ciepłownicze, grzejniki etc. Zużycie substancji na cele opałowe oznacza zatem zużycie go bezpośrednio w urządzeniu grzewczym, to znaczy takim, który przetwarza energię uzyskaną w wyniku spalania substancji na energię cieplną. Zdaniem Organu podatkowego przez zużycie na cele opałowe należy rozumieć takie zastosowanie, którego jedynym celem jest uzyskanie energii cieplnej w wyniku procesu spalania.

Zdaniem Spółki zarówno grillowy węgiel drzewny przeznaczony do grillowania potraw, w tym steków, jak również brykiet do grilla nie są zgodnie z potocznym rozumieniem używane w celach opałowych. Służą one jedynie jako paliwa i źródła energii do urządzeń grillowych, gdzie podczas procesu spalania węgla pojawia się żar umożliwiający obróbkę termiczną żywności.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, iż zarówno grillowy brykiet węglowy, jak i brykiet do grilla zakwalifikowane wg nomenklatury scalonej w kodzie CN 2704 00 30, jako nieprzeznaczone na cele opałowe, nie stanowią wyrobów akcyzowych w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.

Powyższy pogląd prezentują również organy podatkowe w wydawanych przez siebie interpretacjach np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji z dnia 28 maja 2012 r. sygn. IPPP3/443-240/12-2/KB.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm., zwanej dalej „ustawą”), użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby akcyzowe – wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy, wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

W załączniku tym wymieniono:

• w poz. 19 pod kodem CN ex 2701: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
  
• w poz. 20 pod kodem CN ex 2702: węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych,
  
• w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00: koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.
  
  
  

Powyższe wyroby będą stanowiły wyroby akcyzowe jedynie wówczas, gdy są przeznaczone na cele opałowe.

Ponadto zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   
   

Z opisu stanu faktycznego wynika, że przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż urządzeń grillowych, jak również akcesorii związanych z grillowaniem. Spółka dokonuje sprzedaży między innymi produktów o nazwie handlowej - Węgiel drzewny S… (3kg & 7kg) oraz brykiet do grilla - Brykiet P… (3kg & 7kg). Spółka poinformowała również, że opisane produkty są sklasyfikowane w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej w następujących kodach:

• Węgiel drzewny S… (3kg & 7kg) - kod CN 4402 90 00;
  
• Brykiet do grilla - Brykiet P L…(3kg & 7kg) - kod CN 2704 00 30.
  
  
  

Wątpliwości Spółki dotyczą uznania ww. produktów (wprowadzanych na polski rynek) za wyroby akcyzowe.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, iż Spółka sklasyfikowała sprzedawany przez nią węgiel drzewny S… do kodu CN 4402 90 00. Nie jest on zatem wyrobem węglowym, w myśl poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy (gdzie za wyroby akcyzowe uznano wyroby należące do grupowania ex 2701, ex 2702 i ex 2704 00, jeżeli przeznaczone są do celów opałowych). Nie spełnia on również definicji wyrobu energetycznego, o której mowa w art. 86 ust. 1 pkt 10 ustawy, tj. nie jest pozostałym wyrobem będącym węglowodorem, z wyłączeniem torfu, przeznaczonym do użycia, oferowanym na sprzedaż lub używanym jako paliwa opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych - bez względu na kod CN, jak równiez definicji paliwa opałowego, o której mowa w art. 86 ust. 3 ustawy.

Zatem przedmiotowy produkt nie będzie wyrobem akcyzowym.

Natomiast drugi z wyrobów, brykiet do grilla – Brykiet P L…, ponieważ został sklasyfikowany przez Spółkę do grupowania CN 2704 00 30 (który obejmuje koks i półkoks, z węgla brunatnego (lignitu)), będzie uznany za wyrób akcyzowy, wymieniony w poz. 21 załącznika nr 1 do ustawy, w przypadku uznania, że w zaistniałej sytuacji będzie przeznaczony do celów opałowych.

Należy zatem rozpatrzyć, co rozumiemy pod wyrażeniem „cel opałowy”.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.) pojęcie „opał” oznacza „to czym się ogrzewa pomieszczenia, czym się paliw w piecu, w kuchni itp.” Mały Słownik Języka Polskiego (Wydawnictwo naukowe PWN) definiuje opał jako „to czym się pali, materiał do palenia: drewno, węgiel, szczapy”, natomiast „opałowy” oznacza „nadający się na opał, służący do palenia”.

Należy także zwrócić uwagę, iż zwrot - „zużycie w celach opałowych” był rozpatrywany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pod numerem C-240/01, gdzie orzeczono, że pomimo braku w przepisach wspólnotowych takiej definicji, to i tak państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi w definiowaniu celu opałowego, a to z kolei mogłoby sprzeciwić się zasadzie równości i uczciwości konkurencji.

Jednocześnie TSUE w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystania w celach opałowych olejów stwierdził, iż zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania olejów jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. Ponadto TSUE w tym wyroku stwierdził, że „cel nakładania na oleje mineralne podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia użycie jako paliwo opałowe (…), jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których oleje mineralne ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego. We wszystkich tych przypadkach oleje mineralne ulegają zużyciu i muszą być opodatkowane akcyzą”.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu, zużycie brykietu do grilla, sklasyfikowanego do kodu CN 2704 00 30, będzie zużyciem go do celów opałowych, bowiem jak stwierdza Spółka służy on jako paliwo i źródło energii do urządzeń grillowych, gdzie podczas procesu spalania pojawia się żar umożliwiający obróbkę termiczną żywności. Zatem cel, o którym mowa w ww. wyroku TSUE, należy uznać za spełniony.

Zatem wprowadzany przez Spółkę na polski rynek wyrób o kodzie CN 2704 00 30 (brykiet do grilla – Brykiet P L…) będzie uznany za wyrób akcyzowy.

Powyższego nie zmienia cytowana przez Spółkę interpretacja z dnia 5 kwietnia 2011 r. nr IPPP3/443-11/11-4/JK, bowiem Organ uznał w niej opisane zużycie lekkiego oleju opałowego do zasilania urządzeń grzewczych jako cel opałowy, a więc dokonał tożsamego rozstrzygnięcia jak w przedmiotowej interpretacji.

Odnośnie natomiast drugiej z cytowanych przez Spółkę interpretacji (nr IPPP3/443-240/12/KB z dnia 28.05.2012 r.) zauważyć należy, iż w identycznym stanie prawnym i identycznym stanie faktycznym rozstrzygnięcia powinny być identyczne. Cel ten osiągany jest poprzez zastosowanie odpowiednich przepisów Ordynacji podatkowej. Zauważyć w tym miejscu należy, iż interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 tej ustawy, zgodnie z którym „Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość (…)”. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważnione do tego organy każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Minister Finansów może zmienić wydaną interpretację, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości UE.

Z uwagi zatem na fakt, iż zdaniem Spółki obydwa wymienione we wniosku produkty nie stanowią wyrobów akcyzowych, stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.