Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-36/13/AP
z 17 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 17 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• nie powstania podlegającego opodatkowania przychodu podatkowego w związku z dokonaniem wskazanych we wniosku czynności cywilnoprawnych – jest prawidłowe,
• możliwości zwolnienia z opodatkowania ww. przychodu – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z dokonaniem wskazanych we wniosku czynności cywilnoprawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Od 1987 r. Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim. Od daty zawarcia małżeństwa pomiędzy Wnioskodawczynią i Jej mężem istnieje nieprzerwanie ustrój ustawowej małżeńskiej wspólności majątkowej. W 1991 r. mąż Wnioskodawczyni rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, zakładając przedsiębiorstwo. Podstawowym przedmiotem działalności przedsiębiorstwa męża Wnioskodawczyni jest sprzedaż hurtowa odpadów i złomu. W skład przedsiębiorstwa wchodzą w szczególności: nieruchomości, ruchome środki trwałe, w tym środki transportu, wartości niematerialne i prawne, urządzenia, zapasy towarów i materiałów, wierzytelności, prawa z umów najmu, dzierżawy, leasingu, związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, licencje i zezwolenia, koncesje, zespół osobowy, klientela, kontrakty handlowe, zorganizowana sieć sprzedaży, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty, a także zobowiązania i należności, związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo działa zarówno w obiektach, stanowiących aktywa i środki trwałe przedsiębiorstwa męża Wnioskodawczyni, które nabyte w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej za zgodą Wnioskodawczyni stały się składnikami majątkowymi firmy osoby fizycznej – męża Wnioskodawczyni i za Jej zgodą są na cele działalności tej firmy wykorzystywane, jak i stanowiących własność osób trzecich.

Składniki przedsiębiorstwa stanowią współwłasność łączną – na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wnioskodawczyni i jej małżonek rozważają dokonanie wniesienia przedsiębiorstwa małżonka Wnioskodawczyni, w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, aportem do powołanej spółki komandytowej, w której posiadają status komandytariuszy.

Wnioskodawczyni i Jej małżonek rozważają trzy możliwości.

1. aportu przedsiębiorstwa dokona wyłącznie małżonek Wnioskodawczyni i tylko on obejmie w zamian za aport wkłady w spółce komandytowej, lub
2. aportu przedsiębiorstwa dokona małżonek Wnioskodawczyni prowadzący firmę osoby fizycznej na własne imię i nazwisko zgodnie z ustawą o swobodzie działalności gospodarczej, a w zamian za aport tegoż przedsiębiorstwa, którego składniki zostały nabyte w trakcie trwania ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, za zgodą małżonka Wnioskodawczyni, wkłady w spółce komandytowej obejmą w równych częściach zarówno Wnioskodawczyni, jak też Jej małżonek, lub
3. aportu przedsiębiorstwa, którego składniki zostały nabyte w trakcie trwania ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, dokonają, za zgodą małżonka Wnioskodawczyni, wspólnie oboje małżonkowie (Wnioskodawczyni i Jej mąż), którzy w zamian za aport przedsiębiorstwa obejmą wkłady w równych częściach.
   
   

Aport obejmie wszelkie składniki materialne i niematerialne, związane z działalnością przedsiębiorstwa, istniejące i wykazane w księgach oraz w załącznikach do ksiąg w tym opiniach, czy operatach na dzień wniesienia aportu do spółki komandytowej. Wszyscy pracownicy firmy osoby fizycznej zostaną przez spółkę przejęci na podstawie art. 23¹ Kodeksu Pracy. Powyższe oznacza, że przedmiotem aportu będzie całe przedsiębiorstwo stanowiące zespół składników przykładowo wyżej wymienionych, przeznaczonych do realizacji celów działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w sytuacji wniesienia do spółki komandytowej przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przez męża Wnioskodawczyni, w sytuacji gdy aportu dokona mąż Wnioskodawczyni prowadzący firmę osoby fizycznej, a w zamian za aport tegoż przedsiębiorstwa wkłady w spółce obejmują w równych częściach mąż Wnioskodawczyni prowadzący firmę, jak też Wnioskodawczyni w ramach ustroju ustawowej wspólności małżeńskiej, znajdzie zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 50b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla części wkładu obejmowanego przez Wnioskodawczynię?
2. Czy wniesienie do spółki komandytowej przedsiębiorstwa (w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego) męża Wnioskodawczyni, dokonane wspólnie przez Wnioskodawczynię i Jej męża, jako współwłaścicieli tego przedsiębiorstwa w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, w zamian za co Wnioskodawczyni i Jej mąż, uzyskają wkłady w spółce komandytowej w częściach równych, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy też będzie korzystało ze zwolnienia przedmiotowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 50b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla części wkładu obejmowanego przez Wnioskodawczynię?
3. Czy w sytuacji gdy w zamian za aport przedsiębiorstwa wkłady w spółce komandytowej zostaną objęte w równych częściach przez Wnioskodawczynię i Jej męża dla Wnioskodawczyni nie znajdą zastosowania przepisy art. 10 pkt 8 i 9 (winno być art. 10 ust. 1 pkt 8 i 9) oraz art. 14 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 3 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm., zwanej dalej „K.s.h.”), przez umowę spółki handlowej wspólnicy albo akcjonariusze zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz, jeżeli umowa albo status spółki tak stanowi, przez współdziałanie w inny określony sposób. Stosownie do art. 8 K.s.h., spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. Przy czym, w myśl art. 4 § 1 pkt 1 K.s.h., spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Z kolei w myśl art. 102 K.s.h., spółka komandytowa jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Wniesienie do spółki osobowej wkładu niepieniężnego powoduje przeniesienie własności rzeczy lub prawa będącego przedmiotem wkładu, na spółkę. Na mocy art. 50 K.s.h. wnoszący wkład otrzymuje udział kapitałowy, równy wartości wkładu określonej w umowie spółki, który stanowi podstawę do określenia praw lub obowiązków wspólnika.

Przechodząc na grunt prawa podatkowego wskazać należy, iż zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie z art. 5a pkt 3 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm., zwanej dalej „KC”), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa,
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środków pieniężnych,
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia,
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Jednocześnie zauważyć należy, iż katalog elementów (składników przedsiębiorstwa, ujęty w ww. art. 55¹ KC nie ma charakteru zamkniętego, o czym świadczy użyte w nim sformułowanie „w szczególności”. Zgodnie zaś z art. 55² KC, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, analizując powyższe należy wywieść, iż przedsiębiorstwo – dla celów prawa podatkowego – należy rozumieć jako ogół praw podmiotowych, stosunków faktycznych (np. zakresu i walorów dostawców i klientów, czyli odbiorców, opinii o przedsiębiorstwie, czyli jego renomy, lokalizacji, stopnia ściągalności jego wierzytelności itd.) oraz różnych innych wartości (np. systemu organizacyjnego, doświadczeń w zakresie działalności przedsiębiorstwa, jakości znanej i stosowanej technologii, itd.), jakie prowadzący przedsiębiorstwo (jego właściciel) sam lub ze współpracującymi osobami wiąże w zorganizowany zespół majątkowy.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 50b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są przychody z tytułu przeniesienia własności składników majątku będących przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) wnoszonych do spółki niebędącej osobą prawną, w tym wnoszonych do takiej spółki składników majątku otrzymanych przez podatnika w następstwie likwidacji spółki niebędącej osobą prawną, bądź wystąpienia z takiej spółki. W myśl art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Wspólność ustawowa, ściśle związana ze stosunkiem prawnym o charakterze osobistym (mianowicie z pozostawaniem w związku małżeńskim) została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc – stosownie do art. 35 – rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością. Okoliczność, iż przedsiębiorstwo może stanowić przedmiot małżeńskiej wspólności ustawowej, potwierdza treść art. 37 § 1 pkt 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgodnie z którym zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia i wydzierżawienia gospodarstwa rolnego lub przedsiębiorstwa.

Pojęcie wkładu do spółki osobowej uregulowane zostało w art. 48 § 2 K.s.h. Wynika z niego, że wkład wspólnika może polegać na przeniesieniu lub obciążeniu własności rzeczy lub innych praw, a także na dokonaniu innych świadczeń na rzecz spółki. Udział kapitałowy wspólnika odpowiada wartości rzeczywiście wniesionego wkładu (art. 50 § 1 K.s.h.). Aczkolwiek w obrocie gospodarczym, jako przedsiębiorca i osoba prowadząca przedsiębiorstwo występuje mąż Wnioskodawczyni, to jednak zgodnie z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, całe mienie i wszystkie składniki przedsiębiorstwa prowadzonego przez męża Wnioskodawczyni, zarówno materialne jak i niematerialne, stanowią przedmiot współwłasności łącznej Wnioskodawczyni i Jej męża. Tym samym rozporządzenie przedsiębiorstwem jest rozporządzeniem mieniem, które należy do Wnioskodawczyni w takim samym stopniu, jak i do Jej męża. Zarówno Wnioskodawczyni, jak i Jej mąż, są uprawnieni do dokonania wniesienia na pokrycie udziału w spółce osobowej wkładów w postaci przedsiębiorstwa męża Wnioskodawczyni, którego są współwłaścicielami.

Zdaniem Wnioskodawczyni, mając powyższe na względzie, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 50b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zarówno czynność wniesienia przedsiębiorstwa męża Wnioskodawczyni prowadzącego firmę osoby fizycznej, w zamian za którą wkłady w spółce obejmą w równych częściach mąż Wnioskodawczyni prowadzący firmę, jak też Wnioskodawczyni, w ramach ustroju ustawowej wspólności małżeńskiej, jak i czynność wniesienia przedsiębiorstwa męża Wnioskodawczyni dokonana wspólnie przez Wnioskodawczynię i Jej męża, jako współwłaścicieli tego przedsiębiorstwa w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, w formie aportu do spółki komandytowej, w zamian za co Wnioskodawczyni i Jej mąż uzyskają wkłady w spółce komandytowej w częściach równych, jest czynnością wolną od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, czynność wniesienia aportem przedsiębiorstwa do spółki osobowej (komandytowej) nie spowoduje powstania obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych po stronie Wnioskodawczyni, bowiem konsekwencją ww. zdarzenia jest tzw. sukcesja generalna, o której mowa w art. 93a § 1 w związku z art. 93a § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Nadto, zdaniem Wnioskodawczyni w opisanej sytuacji nie znajdą dla Niej zastosowania przepisy art. 10 pkt 8 i 9 (winno być art. 10 ust. 1 pkt 8 i 9) oraz art. 14 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3, 8 i 9 ww. ustawy, źródłem przychodów jest:

1. pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3)
2. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy
-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie (pkt 8)

3. inne źródła (pkt 9).
   
   

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 powyższej ustawy stanowi, iż przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

-ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie zalicza się do przychodów z działalności gospodarczej.

W myśl natomiast art. 21 ust. 1 pkt 50b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody z tytułu przeniesienia własności składników majątku będących przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) wnoszonych do spółki niebędącej osobą prawną, w tym wnoszonych do takiej spółki składników majątku otrzymanych przez podatnika w następstwie likwidacji spółki niebędącej osobą prawną bądź wystąpienia z takiej spółki.

Z powyższego przepisu wynika zatem, iż wniesienie aportu do spółki osobowej (w tym komandytowej) generuje przychód w rozumieniu art. 14 ww. ustawy, który jednakże jest zwolniony z opodatkowania. Aby bowiem określony przychód mógł być zwolniony z opodatkowania, musi on najpierw w ogólności stanowić przychód podatkowy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż małżonek Wnioskodawczyni prowadzi przedsiębiorstwo. Składniki tego przedsiębiorstwa stanowią współwłasność łączną małżonków – na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawczyni i Jej małżonek rozważają dokonanie wniesienia przedsiębiorstwa małżonka Wnioskodawczyni, w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, aportem do powołanej spółki komandytowej, w której posiadają status komandytariuszy.

Wnioskodawczyni i Jej małżonek rozważają trzy możliwości:

• aportu przedsiębiorstwa dokona wyłącznie małżonek Wnioskodawczyni i tylko on obejmie w zamian za aport wkłady w spółce komandytowej, lub
• aportu przedsiębiorstwa dokona małżonek Wnioskodawczyni prowadzący firmę osoby fizycznej na własne imię i nazwisko zgodnie z ustawą o swobodzie działalności gospodarczej, a w zamian za aport tegoż przedsiębiorstwa, którego składniki zostały nabyte w trakcie trwania ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, za zgodą małżonka Wnioskodawczyni, wkłady w spółce komandytowej obejmą w równych częściach zarówno Wnioskodawczyni, jak też Jej małżonek, lub
• aportu przedsiębiorstwa, którego składniki zostały nabyte w trakcie trwania ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, dokonają, za zgodą małżonka Wnioskodawczyni, wspólnie oboje małżonkowie (Wnioskodawczyni i Jej mąż), którzy w zamian za aport przedsiębiorstwa obejmą wkłady w równych częściach.
  
  

Przedmiotem aportu będzie całe przedsiębiorstwo, stanowiące zespół wymienionych we wniosku składników majątku, przeznaczonych do realizacji celów działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż odpłatne zbycie wchodzących w skład przedsiębiorstwa prowadzonego wyłącznie przez małżonka Wnioskodawczyni składników majątku, a więc wykorzystywanych w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, stanowi co do zasady przychód ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zatem odpłatne zbycie tych składników majątku stanowi, co do zasady, wyłącznie przychód dla męża Wnioskodawczyni, który taką działalność prowadzi i w ramach tej działalności składniki te wykorzystuje. W konsekwencji, zbycie takie nie generuje przychodu u Wnioskodawczyni. Tym samym przekazanie ww. składników majątku w formie aportu do spółki komandytowej, której Wnioskodawczyni będzie wspólnikiem również nie będzie generowało u Niej przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, słusznie twierdzi Wnioskodawczyni, że nie znajdą do Niej zastosowania przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 i 9 oraz art. 14 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie zauważyć należy, iż skoro u Wnioskodawczyni nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu, to nie można zgodzić się z Jej twierdzeniem, iż przychód ten będzie zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 50b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z tej też przyczyny stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie:

• nie powstania podlegającego opodatkowania przychodu podatkowego w związku z dokonaniem wskazanych we wniosku czynności cywilnoprawnych – jest prawidłowe,
• możliwości zwolnienia z opodatkowania ww. przychodu – jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zauważyć należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie kwestia konieczności opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych czynności wniesienia aportu do spółki osobowej. Nie była natomiast przedmiotem oceny kwestia, czy opisane we wniosku składniki majątku, mające być przedmiotem tego aportu, stanowią przedsiębiorstwo, bądź zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie była również ocena skuteczności (dopuszczalności) prawnej wniesienia do spółki osobowej, przez Wnioskodawczynię i Jej małżonka, przedsiębiorstwa prowadzonego wyłącznie przez Jej małżonka, a należącego do majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej małżonka (objętego wspólnością ustawową), bowiem kwestii tej nie regulują przepisy prawa podatkowego, a tylko te przepisy, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Nadmienić należy, iż w zakresie skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych jakie dla męża Wnioskodawczyni wywoła wniesienie aportem do spółki komandytowej prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.