Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-253/13-2/MP
z 17 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18.03.2013 r.(data wpływu 21.03.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania wpłat dokonywanych przez użytkowników frankownicy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.03.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania wpłat dokonywanych przez użytkowników frankownicy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, jako operator wyznaczony, na podstawie przepisów jest zobowiązana do świadczenia usług powszechnych. Ponadto P. w ramach prowadzonej działalności świadczy również usługi niebędące usługami powszechnymi (tzw. usługi niepowszechne). Obecnie obie kategorie usług podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów usług. Jednakże od dnia 1 kwietnia 2013 r. z tego zwolnienia będą korzystać wyłącznie powszechne usługi , pozostałe natomiast będą opodatkowane wg stawki podstawowej tj. 23%.

Sposób rozliczeń z klientami, zarówno dla usług powszechnych jak i niepowszechnych, określony jest w umowie. Jedną z form regulowania płatności jest uiszczanie opłat przy użyciu maszyny do frankowania, zwanej dalej również frankownicą. Frankownica jest urządzeniem nadrukowującym znak opłaty, datownik placówki nadawczej oraz inne (np. wyróżnik dla przesyłek priorytetowych, nazwę firmy, hasła reklamowe). Znaki w postaci odcisku stempla głowicy maszyny frankującej, mogą być nanoszone bezpośrednio na opakowaniu przesyłki, jak również na odcisku taśmy samoprzylepnej lub kartce samoprzylepnej, które są następnie przytwierdzone do opakowania przesyłki. Zgodnie z postanowieniami umów obowiązujących od dnia 1 kwietnia 2013 r. użytkownik frankownicy zgłasza propozycję wysokości wpłaty, zwanej przez Strony kaucją oraz wskazuje nazwę placówki , w której przesyłki opłacone tą maszyną będą nadawane. Po otrzymaniu kaucji P. dokonuje doładowania frankownicy na tę kwotę poprzez ustawienie licznika frankownicy, a klient otrzymuje notę księgową potwierdzającą dokonanie wpłaty. Od tego momentu klient może nanosić znaki opłaty zgodnie z wyżej opisanymi zasadami, zarówno na przesyłki dostarczane w ramach usług powszechnych, jak i niepowszechnych. Po zakończeniu miesięcznego okresu rozliczeniowego sporządzane będą zestawienia, z których wynikać będzie ilość i wartość wykonanych w danym okresie usług. Na podstawie tych zestawień w terminie 7 dni od zakończenia każdego miesiąca, P. wystawi fakturę dokumentującą zrealizowane usługi na rzecz Nadawcy w danym okresie rozliczeniowym. Kwota należna Wnioskodawcy z tytułu wyświadczonych w danym miesiącu usług pocztowych zostanie pobrana i rozliczana z wpłaconej przez Nadawcę kaucji.

W przypadku wykorzystania całości lub części kaucji, Nadawca w miarę potrzeb ją uzupełnia, a na wartość dokonanej wpłaty ponownie ustawiany jest licznik frankownicy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że opisana powyżej kaucja nie stanowi zaliczki w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym jej otrzymanie nie powoduje powstania obowiązku podatkowego i nie wymaga dokumentowania fakturą?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 rozumie się natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl art . 43 ust . 1 pkt . 17 powołanej powyżej ustawy zwalnia się z podatku usługi oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną realizowane przez operatora obowiązanego do świadczenia powszechnych usług pocztowych. Jednocześnie na podstawie art . 1 pkt . 34 lit. a) tiret szósty ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) od dnia 1 kwietnia 2013 r. z powyższego zwolnienia korzystać będą wyłącznie powszechne usługi świadczone przez operatora obowiązanego do świadczenia takich usług, oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana.

Zgodnie natomiast z art. 19 ust 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4). Jednakże w myśl art. 19 ust. 11 ww. ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy jednak zauważyć, że nie każda wpłata zrealizowana przed dostawą towarów lub przed wyświadczeniem usługi wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego w VAT. W praktyce, o otrzymaniu przedpłaty powodującej powstanie obowiązku podatkowego w VAT jako o otrzymaniu zaliczki można mówić wyłącznie wówczas, jeśli płatność jest dokonywana na poczet określonych (skonkretyzowanych) transakcji podlegających opodatkowaniu i wszystkie okoliczności oraz warunki przyszłej transakcji są w momencie płatności ustalone i niezmienne. Sama płatność nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie VAT do chwili konkretyzacji świadczeń, których będzie dotyczyć.

Powyższe rozumienie charakteru przedpłaty (zaliczki) oraz warunków, które muszą zostać spełnione, aby taka płatność powodowała powstanie obowiązku podatkowego w VAT znajduje potwierdzenie zarówno w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE” lub „Trybunał”), jak i polskich sądów administracyjnych, jak również w interpretacjach podatkowych Ministra Finansów.

Jednym z kluczowych wyroków TSUE w analizowanej kwestii jest orzeczenie w sprawie Cantor Fitzgerald International, C-108/99, w którym to Trybunał potwierdził, iż opodatkowaniu VAT podlegają dostawy towarów i świadczenie usług, a nie płatności dokonane z tytułu tych transakcji. Podobne stanowisko zostało zaprezentowane przez TSUE w orzeczeniu w sprawie BUPA Hospitals Ltd, C-419/02, w którym Trybunał wskazał, że: „opodatkowaniu podatkiem VAT nie powinny zatem podlegać zapłaty za dostawy towarów i świadczenie usług, które nie zostały dotychczas określone w sposób wyraźny”.

Przywołane orzeczenia potwierdzają zatem, iż nie każda płatność (przedpłata, zaliczka) wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie VAT, a jedynie taka, która dokonywana jest na poczet konkretnego świadczenia, zaś wszystkie okoliczności przyszłej transakcji są ustalone i niezmienne.

Wskazane wyżej stanowisko TSUE znajduje również swoje odzwierciedlenie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. W wyroku z dnia 25 sierpnia 2010 r. (sygn. akt I FSK 1100/09) Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: „NSA”) podkreślił, iż „obowiązek podatkowy na podstawie art. 19 ust. 11 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.) powstaje jedynie wówczas, gdy zapłata dokonana przed wykonaniem dostawy lub świadczeniem usług, następuje w sytuacji, gdy wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego. tzn. przyszłej dostawy lub świadczenia usług, są jednoznacznie i niezmiennie określone pod względem podmiotowym i przedmiotowym, a nie ma ona jedynie charakteru zabezpieczającego wykonanie nie do końca jeszcze sprecyzowanej czynności opodatkowanej”. W przywołanym wyroku NSA potwierdził wyrażone wcześniej stanowisko tego sądu zaprezentowane w wyroku z dnia 28 lipca 2009 r. (sygn. akt I FSK 932/08).

Podobnie, w orzeczeniu z dnia 23 października 2012 r. (sygn. akt I FSK 2121/11) NSA kierując się pro-wspólnotową wykładnią art. 19 ust. 11 ustawy o VAT uznał, iż, „aby obowiązek podatkowy powstał, w przypadku gdy płatność zaliczkowa następuje przed wykonaniem dostawy towarów lub świadczeniem usług, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub przyszłe świadczenie usług muszą już być znane”.

Biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy oraz ich wykładnię można stwierdzić, że jakkolwiek powstanie obowiązku podatkowego z tytułu czynności podlegającej opodatkowaniu VAT w związku z otrzymaniem zaliczki jest niezależne od wystawienia faktury dokumentującej ten fakt, należy jednak pamiętać, że jedynie w sytuacjach, w których dana płatność stanowi zaliczkę w rozumieniu przepisów o VAT, po otrzymaniu płatności, podatnik obowiązany jest w ciągu 7 dni do wystawienia faktury potwierdzającej otrzymaną zapłatę.

Jeżeli zatem dana płatność nie stanowi zaliczki w rozumieniu przepisów o VAT (nie wiąże się również z powstaniem obowiązku podatkowego w VAT), udokumentowanie takiej płatności nie może następować poprzez wystawienie faktury. W takim bowiem przypadku brak jest podstaw do jej wystawienia. Zgodnie z § 10 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360 ze zm.), jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część należności, w odniesieniu do której zgodnie z ustawą powstaje obowiązek podatkowy, fakturę wystawia się nie później niż 7. dnia od dnia, w którym ją otrzymano. Przywołany przepis wprost wyłącza zatem możliwość wystawienia faktury VAT w przypadku takiej płatności (przed dostawą towarów lub wyświadczeniem usługi), która nie wiąże się powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie VAT.

W konsekwencji, dokumentowanie wpłat nie będących zaliczką w rozumieniu przepisów o VAT powinno następować poprzez wystawienie innych dokumentów, np. not księgowych.

Opisana w przedmiotowym wniosku specyfika świadczenia usług opłacanych przy użyciu urządzeń do frankowania powoduje, że na moment dokonania przez Nadawcę wpłaty kwot pieniężnych (tzw. kaucji) brak jest możliwości jednoznacznego określenia, na jakie konkretnie usługi dokonywana jest wpłata, jak również nie jest możliwe określenie, w jakim zakresie dana wpłata zostanie wykorzystana na usługi powszechne (zwolnione z VAT), a w jakim na niepowszechne (opodatkowane VAT wg stawki podstawowej). Strony umowy zatem w momencie wpłaty środków na poczet świadczenia usług pocztowych opłacanych przy użyciu urządzenia do frankowania, nie będą w stanie ustalić, czy wpłata dotyczy usług pocztowych opodatkowanych, czy też zwolnionych z VAT. Powyższe wynika z faktu, iż klient będzie mógł zaprogramowaną na frankownicy kwotę, stanowiącą równowartość wpłaconych środków finansowych, wykorzystać na dowolne usługi, zgodnie z bieżącym zapotrzebowaniem na usługi .

Ponadto, już sam charakter kaucji (określony w umowie) wskazuje, że zgodnie z zamiarem stron, nie ma ona przeznaczenia na konkretną usługę pocztową, która będzie realizowana przez Spółkę, lecz ma charakter depozytu (zabezpieczenia).

Tym samym, brak jest podstaw do traktowania na gruncie przepisów ustawy o VAT wpłacanej przez Nadawców kaucji, jako zaliczki kreującej obowiązek podatkowy oraz wymagającej dokumentowania fakturą faktu jej otrzymania. W ocenie Wnioskodawcy prawidłowe więc będzie dokumentowanie otrzymanej kaucji notą uznaniową.

Podkreślenia wymaga, że wpłacona kaucja może, po wykonaniu usługi na podstawie postanowień umownych, zostać przekształcona w zapłatę za tę usługę. Jednak wówczas, obowiązek podatkowy będzie już generowany przez wykonanie usługi.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, otrzymanie przez P. kaucji nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług i nie wymaga dokumentowania fakturą. Obowiązek ten powstanie bowiem dopiero po zakończeniu okresu rozliczeniowego w momencie wystawienia faktury, nie później niż 7 dnia od zakończenia danego okresu rozliczeniowego, tj. w momencie, gdy skonkretyzowane zostały usługi faktycznie zrealizowane w danym miesiącu.

Warto jednocześnie podkreślić, że również organy podatkowe potwierdzają taki sposób traktowania na gruncie VAT wpłaty kaucji (depozytu), niezwiązanej z realizacją konkretnej usługi (przykładowo, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 grudnia 2011 r. nr IPPP1/443-1653/11-2/Igo, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 maja 2011 r. nr IPPP1-443-478/l1-4/MP).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art . 43 ust. 1 pkt . 17 powołanej powyżej ustawy zwalnia się z podatku usługi oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną realizowane przez operatora obowiązanego do świadczenia powszechnych usług pocztowych. Jednocześnie na podstawie art. 1 pkt . 34 lit. a) ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) od dnia 1 kwietnia 2013 r. z powyższego zwolnienia korzystać będą wyłącznie powszechne usługi świadczone przez operatora obowiązanego do świadczenia takich usług, oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części ( art. 19 ust. 11 ustawy).

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur VAT uregulowane zostały szczegółowo w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

Na mocy § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w odniesieniu do której zgodnie z ustawą powstaje obowiązek podatkowy, fakturę wystawia się nie później niż 7. dnia od dnia, w którym ją otrzymano.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług ani rozporządzeń wykonawczych do ustawy definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie z definicją słownikową, zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłacaną z góry, w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie.

Stosownie do powyższego, zaliczka, jak również przedpłata jako zapłata na poczet przyszłej należności, musi być powiązana z konkretną transakcją.

Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy, jedną z form regulowania płatności za świadczone przez Wnioskodawcę usługi jest uiszczenie opłat przy użyciu maszyny do frankowania (frankownicy). Zgodnie z postanowieniami zawartych umów użytkownik frankownicy zgłasza propozycję wysokości wpłaty, zwanej przez Strony kaucją oraz wskazuje nazwę placówki , w której przesyłki opłacone tą maszyną będą nadawane. Po otrzymaniu kaucji Poczta dokonuje doładowania frankownicy na tę kwotę poprzez ustawienie licznika frankownicy, a klient otrzymuje notę księgową potwierdzającą dokonanie wpłaty. Od tego momentu klient może nanosić znaki opłaty zarówno na przesyłki dostarczane w ramach usług powszechnych, jak i niepowszechnych. Zaprogramowaną na frankownicy kwotę, stanowiącą równowartość wpłaconych środków finansowych, klient będzie mógł wykorzystać na dowolne usługi , zgodnie z bieżącym zapotrzebowaniem. Po zakończeniu miesięcznego okresu rozliczeniowego sporządzane będą zestawienia, z których wynikać będzie ilość i wartość wykonanych w danym okresie usług. Kwota należna Wnioskodawcy z tytułu wyświadczonych usług pocztowych zostanie pobrana i rozliczana z wpłaconej przez Nadawcę kaucji. W przypadku wykorzystania całości lub części kaucji, Nadawca w miarę potrzeb ją uzupełnia, a na wartość dokonanej wpłaty ponownie ustawiany jest licznik frankownicy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy stwierdzić należy, iż w stosunku do wpłat uiszczanych przez użytkownika frankownicy na konto Spółki nie powstanie obowiązek podatkowy na podstawie art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, ponieważ Spółka nie ma możliwości przyporządkowania tej płatności do konkretnych świadczeń (wpłaty te nie mogą być traktowane jako przedpłata/zaliczka o których mowa w tej regulacji).

Przyszłe świadczenie, w momencie dokonania przez Nadawcę wpłaty kwot pieniężnych nie jest jeszcze szczegółowo określone — nie znana jest ilość oraz rodzaj przesyłek na których naniesiony zostanie odcisk stempla głowicy maszyny frankującej, nie jest możliwe określenie na jakie konkretne usługi wykorzystana zostanie wpłata oraz w jakim zakresie wpłata środków pieniężnych zostanie wykorzystana na usługi powszechne (zwolnione z VAT) a w jakim na usługi niepowszechne (opodatkowane podatkiem od towarów i usług).

W konsekwencji należy stwierdzić, iż pobierana przez Wnioskodawcę wpłata od użytkowników frankownicy ( nazwana przez Strony umowy kaucją) nie jest formą przedpłaty lub zaliczki, gdyż wpłata ta nie dotyczy z góry ustalonego towaru lub usługi. Tym samym, otrzymanie takiej wpłaty nie rodzi obowiązku podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług oraz obowiązku udokumentowania tego faktu fakturą - w myśl § 10 ust. 1 cytowanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z 28 marca 2011 r.

Dodatkowo tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania Spółki). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem (dot. m.in. momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczonych usług pocztowych), nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.