2013.02.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1218/12-2/AK
z 25 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2012r. (data wpływu 5 grudnia 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia części podatku naliczonego przy zakupie usług transportu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia części podatku naliczonego przy zakupie usług transportu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka lub Wnioskodawca lub T.) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów usług. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie:

sprzedaży towarów do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: AG),
sprzedaży towarów do innych klientów,
usług marketingowych na rzecz AG,
wynajmu samochodów dla AG,
usług turystycznych dla osób fizycznych.

Istotne jest, iż z wymienionego powyżej zakresu działalności gospodarczej T., usługi marketingowe świadczone dla AG powiązane są nierozerwalnie z usługami turystycznymi dla osób fizycznych. Wnioskodawca organizuje bowiem wyjazdowe pokazy handlowe dla osób fizycznych, w trakcie których prezentowane i sprzedawane są towary należące do AG, przy czym wyjazdy te połączone są ze zwiedzaniem interesujących miejsc w Polsce.

Konstrukcja przedsięwzięcia gospodarczego łączącego usługi marketingowe dla AG z usługami turystycznymi dla osób fizycznych jest następująca:

Osoby fizyczne są zapraszane (w różnych formach komunikacyjnych, w tym głównie w formie ulotek) na jednodniowe wyjazdy do różnych miejsc Polski.
W zaproszeniu (ulotce) podana jest informacja, że program wyjazdu obejmuje:
- profesjonalny pokaz handlowy z możliwością zakupu atrakcyjnych produktów artykułów gospodarstwa domowego,
- zwiedzanie określonego miejsca (lub udział w imprezie rozrywkowej),
- obiad (w cenie wyjazdu),
- prezenty dla uczestników,
- przejazd autokarem turystycznym w obie strony,
Uczestnicy wyjazdu mają wyznaczone miejsca zbiórki z których zabierają ich rano autokary.
Autokary dowożą uczestników do lokalu (najczęściej ok. godziny 9 rano). Cały transport organizuje spółka T. i to ona ponosi cały koszt transportu.
W lokalu wynajmowana jest przez AG sala, w której prowadzony jest pokaz produktów gospodarstwa domowego.
Przez około 5 godzin trwa prezentacja (pokaz handlowy) różnych produktów, będących własnością AG. Prezentacja prowadzona jest przez handlowców, których łączą cywilnoprawne umowy z AG. Pokaz handlowy kończy się podpisywaniem umów sprzedaży prezentowanych produktów. Umowy zawierane są pomiędzy spółką AG a uczestnikami imprezy. Uczestnikom imprezy wręczane są prezenty będące własnością AG.
Po zakończeniu pokazu handlowego uczestnicy imprezy spożywają obiad. Obiad wliczony jest w cenę wycieczki.
Po obiedzie, około godziny 15 uczestnicy imprezy zawożeni są do miejsca, które zwiedzają lub rozpoczyna się Impreza rozrywkowa.
Około godziny 17:30 następuje zakończenie części turystycznej (rozrywkowej) i uczestnicy są odwożeni na miejsca, z którego zostali rano zabrani.
Cała cena, jaką Wnioskodawca pobiera za opisaną imprezę od osoby fizycznej wynosi aktualnie ok. 17,90 25,90 PLN za cały wyjazd.
Usługi marketingowe świadczone są przez Wnioskodawcę na rzecz AG na podstawie umowy o współpracy, zgodnie z którą Wnioskodawca organizuje imprezy, w trakcie których prezentowana jest oferta handlowa AG i sprzedawane są produkty tej spółki. Zgodnie z umową o współpracy na Wnioskodawcy spoczywają m.in. następujące obowiązki:
- przygotowanie imprezy,
- przygotowanie projektu ulotek i ich wydrukowanie,
- rejestrowanie uczestników imprezy,
- zapewnienie transportu dla uczestników imprezy,
- rezerwacja wynajmu lokali na pokaz handlowy
- uwzględnienie w programie imprezy prezentacji handlowej towarów należących do AG,
- dbanie o dobry wizerunek AG.
Za usługi marketingowe wykonane przez Wnioskodawcę na podstawie umowy, omówionej w p. 11 powyżej, AG płaci Wnioskodawcy wynagrodzenie stanowiące iloczyn liczby osób uczestniczących w imprezach i stawki ustalonej za 1 osobę, przy czym stawka za 1 osobę jest wyższa od opłaty jaką uiszczają na rzecz Wnioskodawcy osoby fizyczne z tytułu udziału w imprezie.
Cena, jaka jest pobierana od osób fizycznych z tytułu udziału w imprezie pokrywa mniej niż połowę kosztów związanych z organizacją imprezy.
Głównym celem organizowania opisywanych imprez jest więc sprzedaż produktów, będących własnością AG. Wycieczka turystyczna jest dodatkowym elementem zachęcającym potencjalnych uczestników do wzięcia udziału w imprezie.
W celu realizacji opisanego powyżej przedsięwzięcia, Wnioskodawca zakupuje od podmiotów trzecich (podmioty gospodarcze) usługi przewozu osób.
Zgodnie z umowami dotyczącymi przewozu osób;
- Przewoźnik zobowiązuje się do wykonania usług przewozowych polegających na dojechaniu do wyznaczonych przystanków, zabrania z nich pasażerów, a następnie zawiezienia pasażerów do wyznaczonego miejsca, w którym odbędzie się prezentacja towarów.
- Przewoźnik zobowiązany jest dowieźć uczestników na miejsce prezentacji w określonych godzinach, a po prezentacji dowieźć uczestników do miejsca zwiedzania.
- Przewoźnik ma pozostawić uczestnikom nie mniej niż 2 godziny na zwiedzanie (o ile przyjazd do miejsca zwiedzania nastąpi do godziny 15:30).
- Cena za usługę przewozu ustalona jest ryczałtowo, bez względu na liczbę kilometrów i czas przewozu.
Wnioskodawca z tytułu świadczonych usług turystycznych rozlicza się metodą marży, określoną w art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w sytuacji, gdy zakupione przez Wnioskodawcę usługi transportu służą zarówno bezpośredniej korzyści turysty, jak i opisanym w stanie faktycznym usługom marketingowym świadczonym na rzecz AG, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia części podatku naliczonego przy zakupie usług transportu?
Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca, czy prawidłowe jest zastosowanie do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie usług transportu proporcji wynikającej z relacji obrotu osiągniętego z usługi turystycznej (opłaty od uczestników imprezy) do obrotu osiągniętego ze świadczenia usługi marketingowej (wynagrodzenie uzyskane od AG)?

Stanowisko Wnioskodawcy

W sytuacji, gdy zakupione przez Wnioskodawcę usługi transportu służą zarówno bezpośredniej korzyści turysty, jak i opisanym w stanie faktycznym usługom marketingowym świadczonym na rzecz AG, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia części podatku naliczonego przy zakupie usług transportu?
W przedstawionym stanie faktycznym do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie usług transportu należy zastosować następującą proporcję:
Podatek do odliczenia = podatek naliczony przy zakupie usług transportu x [wut/(wut + wum)}, gdzie:
- wut oznacza wynagrodzenie z tytułu usługi turystycznej
- wum oznacza wynagrodzenie z tytułu usługi marketingowej

Powyższą metodologię obrazuje poniższy przykład:

w imprezie uczestniczy 100 osób,
opłata pobierana od 1 uczestnika z tytułu opłaty za usługę turystyczną wynosi 22 PLN (brutto),
wynagrodzenie za usługi marketingowe uiszczane przez AG wynosi 33 PLN za 1 uczestnika (brutto),
wynagrodzenie płacone przez Wnioskodawcę za usługi transportowe wynosi łącznie 3000 PLN + VAT (8%), czyli Wnioskodawca otrzymuje od przewoźnika fakturę, w której kwota VAT wynosi 240 PLN.

Ponieważ relacja wynagrodzenia z tytułu usług marketingowych świadczonych w ramach danej imprezy na rzecz AG do sumy tego wynagrodzenia i opłat pobranych od uczestników imprezy wynosi 33/55, to Wnioskodawca będzie miał prawo odliczyć z kwoty podatku naliczonego kwotę 240 x 33/55 = 144 PLN.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy jest następujące:

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarowi usług w zakresie w jakim towary usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jednocześnie powołany przepis zawiera zastrzeżenie odnoszące się do przepisu art. 119 ust. 4 w/w ustawy. Przepis ten stanowi, iż podatnikom którzy przy świadczeniu usługi nabywają towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty. Przy czym, zgodnie z przepisem art. 119 ust. 2 w/w ustawy, przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie. Podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku (art. 119 ust. 1 w/w ustawy). Przy czym, przepis art. 119 ust. 3a w/w ustawy stanowi, iż podatnicy są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art, 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że podstawowym prawem podatnika podatku od towarów i usług jest prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Prawo to może być w szczególnych przypadkach ograniczone i jednym z takich przypadków jest zakup towarów i usług dla bezpośredniej korzyści turysty (w tym usług transportu) przez podatników świadczących usługi turystyczne. W takiej bowiem sytuacji podstawą opodatkowania jest marża, a podatnik nie ma prawa odliczać podatku naliczonego.

Należy jednak zauważyć, ze w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym usługi transportu nabywane przez Wnioskodawcę służą nie tylko bezpośredniej korzyści turysty ale również (a nawet przede wszystkim) służą świadczeniu przez Wnioskodawcę usług marketingowych na rzecz AG. Jak podano to bowiem w opisie stanu faktycznego, głównym celem organizowania opisywanych imprez jest sprzedaż artykułów gospodarstwa domowego będących własnością AG. Wycieczka turystyczna jest dodatkowym elementem zachęcającym potencjalnych uczestników do wzięcia udziału w imprezie obrazuje to również relacja opłat uiszczanych przez uczestników imprez do wynagrodzenia jakie Wnioskodawcy płaci AG z tytułu udziału uczestników imprez w pokazach handlowych (relacja w przybliżeniu jak 2:3).

Z powyższego wynika, iż w części w jakiej nabywane usługi transportu uczestników imprezy służą uzyskiwaniu przez Wnioskodawcę obrotu z tytułu usług marketingowych na rzecz AG, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w tych usługach od swojego podatku należnego.

Należy bowiem podkreślić, ze ustawodawca dał podatnikowi ogólne prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych co m.in. oznacza, iż zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz nie zaistnienia przesłanek negatywnych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Warunkiem negatywnym jest m.in. wykorzystywanie zakupionych usług do bezpośredniej korzyści turysty.

Jeżeli jednak zakupione usługi wykorzystywane są zarówno do bezpośredniej korzyści turysty, jak i do uzyskiwania obrotu z innego tytułu (przy czym ten obrót opodatkowany jest na zasadach ogólnych) to brak prawa do odliczenia całego podatku naliczonego zawartego w zakupionych usługach naruszałby cytowany przepis art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a co więcej naruszona zostałaby zasada neutralności podatku od towarów i usług.

Zasada neutralności uważana jest za najważniejszą zasadę podatku od wartości dodanej. Z przepisów Dyrektywy 112 wynika, ze VAT w zamierzeniach prawodawcy wspólnotowego powinien być neutralny dla podatnika (dostawcy towarów i usług) dla rynku (nie powinien wpływać na rynek i warunki konkurencji).

Zgodnie z tą zasadą podatek VAT nie powinien obciążać podmiotów biorących udział w obrocie towarami i usługami niebędącymi ich ostatecznymi odbiorcami.

Podstawowym instrumentem realizacji zasady neutralności w obowiązującej konstrukcji VAT jest specyficzny dla VAT element jego konstrukcji, jakim jest prawo podatnika VAT do pomniejszania własnego podatku należnego o podatek naliczony zapłacony w cenie dóbr nabytych przez niego na potrzeby prowadzenia działalności opodatkowanej (prawo do odliczenia).

Jakiekolwiek ograniczenia prawa do odliczenia przez podatnika podatku naliczonego powinny mieć charakter wyjątkowy. Takim wyjątkowym ograniczeniem jest zakaz odliczania podatku od towarów i usług naliczonego w towarach i usługach nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty. Jeżeli jednak dana usługa została nabyta nie tylko w tym celu, to w części w jakiej służy innym celom podatnik ma prawo odliczyć podatek naliczony. W przeciwnym wypadku zasada neutralności zostanie rażąco naruszona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego uregulowania wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione jednocześnie warunki: odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zatem, odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Co do zasady, w myśl art. 29 ust. 1 cyt. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Przepis art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług wprowadza szczególny sposób opodatkowania usług turystycznych, którego istotą jest opodatkowanie marży stanowiącej wynagrodzenie podatników świadczących usługi turystyki.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 cyt. ustawy, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Stosownie do ust. 2 artykułu 119 cyt. ustawy, przez marżę rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, gdzie przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Jak wskazuje art. 119 ust. 3 cyt. ustawy, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty,

W myśl ust. 3a art. 119 cyt. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Natomiast art. 119 ust. 4 stanowi, iż podatnikom, o których mowa w ust. 3, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty.

Biorąc zatem pod uwagę treść art. 86 ust. 1 w zw. z art. 119 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, iż czynni podatnicy podatku VAT mają prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego ze sprzedaż opodatkowaną, z wyłączeniem wydatków na nabycie towarów i usług służących świadczeniu usług turystycznych, a więc podatku naliczonego od towarów i usług przeznaczonych do wykorzystania w celu zapewnienia bezpośredniej korzyści turysty.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów usług. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie: usług marketingowych na rzecz AG oraz usług turystycznych dla osób fizycznych.

Istotne jest, iż usługi marketingowe świadczone dla AG powiązane są nierozerwalnie z usługami turystycznymi dla osób fizycznych. Wnioskodawca organizuje bowiem wyjazdowe pokazy handlowe dla osób fizycznych, w trakcie których prezentowane i sprzedawane są towary należące do AG, przy czym wyjazdy te połączone są ze zwiedzaniem interesujących miejsc w Polsce.

Cena, jaką Wnioskodawca pobiera za imprezę od osoby fizycznej wynosi aktualnie ok. 17,90 25,90 PLN za cały wyjazd - cena, jaka jest pobierana od osób fizycznych z tytułu udziału w imprezie pokrywa mniej niż połowę kosztów związanych z organizacją imprezy.

Usługi marketingowe świadczone są przez Wnioskodawcę na rzecz AG na podstawie umowy o współpracy, zgodnie z którą Wnioskodawca organizuje imprezy, w trakcie których prezentowana jest oferta handlowa AG i sprzedawane są produkty tej spółki.

Za usługi marketingowe wykonane przez Wnioskodawcę na podstawie umowy, AG płaci Wnioskodawcy wynagrodzenie stanowiące iloczyn liczby osób uczestniczących w imprezach i stawki ustalonej za 1 osobę, przy czym stawka za 1 osobę jest wyższa od opłaty jaką uiszczają na rzecz Wnioskodawcy osoby fizyczne z tytułu udziału w imprezie.

Głównym celem organizowania opisywanych imprez jest sprzedaż produktów, będących własnością AG. Wycieczka turystyczna jest dodatkowym elementem zachęcającym potencjalnych uczestników do wzięcia udziału w imprezie.

W celu realizacji opisanego powyżej przedsięwzięcia, Wnioskodawca zakupuje od podmiotów trzecich (podmioty gospodarcze) usługi przewozu osób.

Zgodnie z umowami dotyczącymi przewozu osób;

Przewoźnik zobowiązuje się do wykonania usług przewozowych polegających na dojechaniu do wyznaczonych przystanków, zabrania z nich pasażerów, a następnie zawiezienia pasażerów do wyznaczonego miejsca, w którym odbędzie się prezentacja towarów.
Przewoźnik zobowiązany jest dowieźć uczestników na miejsce prezentacji w określonych godzinach, a po prezentacji dowieźć uczestników do miejsca zwiedzania.
Przewoźnik ma pozostawić uczestnikom nie mniej niż 2 godziny na zwiedzanie (o ile przyjazd do miejsca zwiedzania nastąpi do godziny 15:30).
Cena za usługę przewozu ustalona jest ryczałtowo, bez względu na liczbę kilometrów i czas przewozu.

Wnioskodawca z tytułu świadczonych usług turystycznych rozlicza się metodą marży, określoną w art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zauważyć należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji legalnej „usług turystyki”, nie zawiera odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych. Jedynie z treści art. 119 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Definicja „usług turystyki” zawarta została natomiast w treści art. 307 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (poprzednio art. 26 ust. 2 zdanie pierwsze VI Dyrektywy). Stosownie do powołanego przepisu transakcje dokonywane przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego, „turystyka” to dłuższe lub krótsze wyjazdy wypoczynkowe połączone zwykle ze zwiedzaniem, uprawianiem sportu, wycieczkami itp. (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo PNN Biblioteka Gazety Wyborczej). Turystyka to także zorganizowany wyjazd poza miejsce zamieszkania (por. www.sjp.pwn.pl).

Definicje usług turystycznych odnajdujemy także w szeregu publikacji dotyczących turystyki. I tak usługi turystyczne są to, podobnie jak inne usługi, wszelkie wymienne, zbywalne czynności, będące wynikiem pracy, związane bezpośrednio lub pośrednio z zaspokajaniem potrzeb przed i w czasie podróży oraz pobytu turystycznego, ale nie służące bezpośrednio do wytwarzania przedmiotów (por. A. S. Kornak „Ekonomika turystyki” PWN, Warszawa 1979, s. 159).

Inną definicję proponuje S. Wołejko, według którego do usług turystycznych należy zaliczyć wszelkiego rodzaju usługi, których świadczenie jest niezbędne dla turysty w celu umożliwienia dojazdu do miejsca występowania podstawowego dobra (lub dóbr) turystycznego, pobytu w tym miejscu oraz powrotu do stałego miejsca zamieszkania (S. Wołejko „Czynniki wpływające na rozwój turystyki międzynarodowej”, Ruch turystyczny – Monografie, Warszawa 1975r., z. 15, s. 83).

Pakietem usług nazywa się w turystyce zestaw usług turystycznych służących zaspokojeniu kompleksowych potrzeb. Pakiet usług bywa kombinacją dwóch (np. hotel i wyżywienie, przejazd i nocleg) lub więcej elementów oferowanych przez sprzedawcę jako jeden produkt po określonej cenie (por. J. Altkorn „Marketing w turystyce”, Warszawa 2002r., s. 99).

Natomiast, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 223, poz. 2268 ze zm.), przez usługi turystyczne należy rozumieć usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym. Natomiast impreza turystyczna to co najmniej dwie usługi turystyczne tworzące jednolity program i objęte wspólną ceną, jeżeli usługi te obejmują nocleg lub trwają ponad 24 godziny albo jeżeli program przewiduje zmianę miejsca pobytu, o czym stanowi art. 3 pkt 2 ww. ustawy.

Jak wynika natomiast z art. 3 pkt 9 ww. ustawy, turysta to osoba, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu na okres nieprzekraczający 12 miesięcy, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości i która korzysta z noclegu przynajmniej przez jedną noc.

Na podstawie powyższego należy stwierdzić, że usługa turystyki o której mowa w art. 119 ustawy o VAT to świadczenie złożone, na które składa się szereg usług (obcych i własnych) takich jak np. hotelarstwo, gastronomia, transport mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania. Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt).

Zatem usługa turystyki to kompleksowa usługa świadczona na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Zatem za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez).

Zatem aby daną usługę uznać za usługę turystyki, usługa ta powinna być usługą składającą się z więcej niż jednego świadczenia, świadczący usługę musi działać na rzecz nabywcy we własnym imieniu i na własny rachunek, oraz przy świadczeniu usługi musi nabywać towary i usługi od innych podmiotów dla bezpośredniej korzyści turysty. A contrario, w sytuacji gdy świadczący usługę nie działa we własnym imieniu i na własny rachunek oraz nie nabywa usług dla bezpośredniej korzyści turysty od innych podmiotów, a także usługa ta jest usługą pojedynczą (nie jest złożona z co najmniej dwóch świadczeń), usługa taka nie może być uznana za usługę turystyki, o której mowa w cyt. wcześniej art. 119 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wskazał Wnioskodawca, program wyjazdu obejmuje: przejazd autokarem turystycznym w obie strony, profesjonalny pokaz handlowy z możliwością zakupu atrakcyjnych produktów artykułów gospodarstwa domowego, prezenty dla uczestników, obiad, zwiedzanie określonego miejsca (lub udział w imprezie rozrywkowej). Ponadto z okoliczności przedstawionych przez Spółkę wynika, iż Zgodnie z umową o współpracy na Wnioskodawcy spoczywają m.in. następujące obowiązki: przygotowanie imprezy, przygotowanie projektu ulotek i ich wydrukowanie, rejestrowanie uczestników imprezy, zapewnienie transportu dla uczestników imprezy, rezerwacja wynajmu lokali na pokaz handlowy, uwzględnienie w programie imprezy prezentacji handlowej towarów należących do AG, dbanie o dobry wizerunek AG.

Biorąc pod uwagę okoliczności wskazane przez Stronę rozdzielić należy usługi turystyczne świadczone na rzecz osób fizycznych od usług marketingowych wykonywanych na rzecz AG, a w ślad za tym rozdzielić towary i usługi nabywane w związku z usługami turystycznymi od towarów i usług nabywanych w związku ze świadczeniem usług marketingowych.

Osoby fizyczne uczestniczące w imprezach organizowanych przez Spółkę, nabywają usługi turystyczne, których elementami są: transport, wyżywienie, pokaz handlowy oraz zwiedzanie lub inna imprez rozrywkowa. Nabycie przez Wnioskodawcę usług transportowych stanowi jeden z podstawowych elementów składających się na przedmiotową usługę turystyczną, bowiem bez zapewnienia uczestnikom wycieczki transportu, w ogóle nie można byłoby mówić o wyświadczeniu usługi turystycznej.

Natomiast z usługą marketingową związane będą nabywane przez Wnioskodawcę towary i usługi polegające na przygotowaniu projektu ulotek i ich wydrukowaniu, rezerwacja wynajmu lokali na pokaz handlowy, dbanie o dobry wizerunek AG.

Podkreślić należy, iż fakt zawarcia w umowie o współpracy (z AG) zapisu, iż Spółka zobowiązana jest do zapewnienia transportu dla uczestników imprezy nie oznacza, iż usługi transportowe staną się elementem usługi marketingowej. Przygotowanie pokazu handlowego mogłoby się bowiem odbyć bez konieczności wyjazdu poza miejsce zamieszkania, a tym samym bez konieczności nabywania usług transportowych. Zorganizowanie wyjazdu – wyświadczenie usługi turystycznej na rzecz osób fizycznych, ma na celu zachęcenie uczestników do wzięcia udziału w pokazie. Tym samym cała usługa turystyczna jest związana z usługą marketingową, co nie oznacza, iż elementy składowe usługi turystycznej stają się automatycznie elementem usługi marketingowej.

Strona wskazała, iż cena, jaka jest pobierana od osób fizycznych z tytułu udziału w imprezie pokrywa mniej niż połowę kosztów związanych z organizacją imprezy, a kwota płacona przez AG za usługi marketingowe (w przeliczeniu na jedną osobę) jest wyższa od opłaty jaką uiszczają na rzecz Wnioskodawcy osoby fizyczne z tytułu udziału w imprezie.

Zauważyć należy, iż nawet w sytuacji, gdyby kwota płacona na rzecz Spółki przez AG stanowiła w części zapłatę za usługę turystyczną świadczoną przez Spółkę na rzecz osób fizycznych, nie spowodowałoby to, że usługa turystyczna straciłaby swój charakter i stałaby się w części usługą marketingową. Jak wynika bowiem z art. 119 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowanie na zasadzie marży stosuje się bez względu na to kto nabywa usługę turystyki. Zatem nie ma znaczenia kto jest nabywcą usługi turystycznej, tzn. kto płaci za tą usługę – istotne jest to, iż świadczona usługa stanowi usługę turystyczną, świadczący takie usługi nabywa towary i usług dla bezpośredniej korzyści turysty, a podatek naliczony w związku z ich nabyciem nie podlega odliczeniu. Zatem nawet, gdyby koszt transportu w rzeczywistości był pokrywany przez AG nie oznacza to, iż transport stałby się elementem usługi marketingowej.

Reasumując, usługa transportowa nabywana przez Spółkę nie może zostać uznana za usługę związana z usługą marketingową świadczoną przez Wnioskodawcę na rzecz AG, lecz za element usługi turystycznej i w związku z tym podatek naliczony zapłacony w związku z jej nabyciem nie podlega odliczeniu.

Ponadto zauważyć należy, iż z uwagi na fakt, iż stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania oznaczonego Nr 1 uznano za nieprawidłowe, pytanie oznaczone Nr 2 w niniejszym wniosku stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin