INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2013 r. (data wpływu 14 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 kwietnia 2013 r. (data wpływu 11 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT z faktur dotyczących umów leasingu samochodów osobowych przeznaczonych na wynajem– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT z faktur dotyczących umów leasingu samochodów osobowych przeznaczonych na wynajem

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 kwietnia 2013 r. w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny. (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Spółka (dalej: Spółka, Wnioskodawca) należy do międzynarodowej grupy zajmującej się produkcją wyrobów na bazie kakao i czekolady.

Spółka zawarła oraz ma zamiar zawierać w przyszłości z leasingodawcą umowy leasingu operacyjnego (dalej: umowy leasingu), których przedmiotem są samochody osobowe tj. samochody, o których mowa odpowiednio w art. 3 ust. 1 ustawy o transporcie w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r., w art. 86a ust 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r.

Wspomniane samochody osobowe są oddane przez Spółkę w odpłatne używanie na podstawie umów najmu, dzierżawy leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, podmiotom zagranicznym (tj. podmiotom z siedzibą na terytorium UE jak i poza terytorium UE). Wszystkie wspomniane samochody osobowe są przeznaczone wyłącznie na wyżej wymienione cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Umowy zawierane pomiędzy Spółką a podmiotem zagranicznym (biorącym samochody w odpłatne używanie na podstawie umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze) są zawierane w formie ustnej bądź pisemnej.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie nadmienić, że przedmiotowe usługi oddania w odpłatne używanie omawianych samochodów osobowych nie są przedmiotem działalności Spółki zgłoszonym w KRS.

W piśmie z dnia 10 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka świadczy usługi na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT. Spółka podkreśliła, iż pytanie zawarte we wniosku dotyczy prawa Spółki do odliczenia podatku naliczonego. W tym miejscu Spółka potwierdziła, iż jak wskazano już w uzasadnieniu stanowiska Spółki, jej zdaniem kwoty podatku naliczonego związane z samochodami osobowymi „wziętymi w leasing” dotyczące świadczenia usług, o których mowa we wniosku na rzecz podmiotów zagranicznych, mogłyby być odliczone, gdyby ww. czynności były wykonane na terytorium Polski. Szersze uzasadnienie swojego stanowiska Spółka przedstawiła we wniosku. Niemniej jednak to organ podatkowy w wydanej interpretacji powinien ocenić czy stanowisko Spółki jest prawidłowe. Spółka zaznaczyła, iż dysponuje dokumentacją, z której wynika związek odliczonego podatku z usługami świadczonymi na rzecz podmiotów zagranicznych, w postaci faktur dokumentujących zakup usług leasingu samochodów osobowych od firmy leasingowej oraz zagranicznych wystawionych przez Spółkę. Spółka podkreśliła, iż oddała w odpłatne użytkowanie te same samochody osobowe, odnośnie których otrzyma faktury z tytułu zawartych z leasingodawcą umów leasingu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z faktycznym oddaniem w odpłatne używanie samochodów osobowych na podstawie ustnej lub pisemnej umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze na rzecz podmiotu zagranicznego Spółce przysługuje prawo do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych przez Spółkę z tytułu zawartych z leasingodawcą umów leasingu tychże samochodów osobowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zdaniem Spółki, zarówno w świetle przepisów obowiązujących do dnia 31 grudnia 2012 r. jak i przepisów wchodzących w życie z dniem 1 stycznia 2013 r., w związku z faktycznym prowadzeniem działalności polegającej na oddaniu w odpłatne używanie samochodów osobowych, na podstawie ustnej lub pisemnej umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze na rzecz podmiotu zagranicznego, Spółce przysługuje prawo do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymywanych przez Spółkę z tytułu zawartych z leasingodawcą umów leasingu tychże samochodów osobowych.

Prawo do odliczenia VAT naliczonego - zasady ogólne

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy o VAT „podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT „działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Należy podkreślić, że cytowany powyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT dotyczy faktycznie podejmowanych aktywności, zachowań, czynności producentów, handlowców, usługodawców rozumianych jako działalność. W tym miejscu należy podkreślić, że Wnioskodawca taką aktywność polegającą na oddaniu w odpłatne używanie samochodów osobowych innym podmiotom, w szczególności podmiotom zagranicznym podejmuje, co równoznaczne jest z kwalifikacją Wnioskodawcy jako podatnika VAT z tytułu tych czynności.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego <...>”.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT „kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarowi usług”.

Z powołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje, gdy spełnione są następujące przesłanki:

• obniżenia dokonuje podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT

• towary i usługi nabywane przez podatnika wykorzystywane są przez niego do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust 8 ustawy o VAT ,,podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego <...> jeżeli importowane lub nabyte towary lub usługi dotyczą 1) dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju <...>”.

Spółka pragnie podkreślić, iż zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usługi polegającej na oddaniu w odpłatne używanie samochodów na rzecz podmiotu zagranicznego (będącego podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT) jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Z powyższego wynika zatem, iż omawiana usługa nie będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce lecz potencjalnie w kraju siedziby usługobiorcy. Niemniej jednak, w przypadku gdyby miejscem świadczenia tej usługi (zgodnie z odpowiednimi regulacjami o VAT) była Polska, usługa taka byłaby opodatkowana w Polsce i Wnioskodawcy posługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów bądź usług związanych ze świadczeniem takich usług.

Mając zatem na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż zostały spełnione przesłanki dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymywanych przez Wnioskodawcę z tytułu zawartych z leasingodawcą umów leasingu. Wnioskodawca bowiem:

• będzie działał jako podatnik;

• nabyte usługi (w tym przypadku usługi leasingu) są wykorzystywane do czynności, które dają prawo do odliczenia podatku naliczonego (na podstawie art. 86 ust. 8 ustawy o VAT).

Prawo do odliczenia VAT naliczonego dotyczące samochodów osobowych.

Jak wskazano powyżej, zasadą jest, że po spełnieniu określonych przesłanek podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie w jakim nabywane towary bądź usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych niemniej jednak ustawodawca wprowadził do przepisów o VAT pewne ograniczenia dotyczące w szczególności samochodów osobowych.

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy o transporcie obowiązującym do 31 grudnia 2012 r. „W przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego sianowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowana samochodów, pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu „nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł.”

Art. 3 ust. 1 ustawy o transporcie reguluje, że „<...> w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 <...> stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nic więcej jednak niż 6000 zł., z zastrzeżeniem ust. 2”.

Zgodnie z ust. 2 pkt 7 powyższego artykułu, przepis ust. 1 (tj. ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego) nie dotyczy „przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do korzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy”.
   
   

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że od 1 stycznia 2013 r. zgodnie z art. 1 pkt 12 ustawy o transporcie obowiązywać ma dodany tą ustawą art. 86a ustawy o VAT regulujący również ograniczenia w prawie do odliczenia podatku naliczonego oraz przypadki, w których tego ograniczenia się nie stosuje.

Art. 86a ust. 3 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r.) reguluje, że ust. 1 (tj. ograniczone prawo do odliczenia) nie dotyczy „<...> przypadków, gdy odsprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na ,podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika.

Należy podkreślić, że w swojej istocie podatek VAT ma być neutralny. W związku z tym ograniczenie prawa podatnika do pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z nabytymi towarami lub usługami w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych należy interpretować ściśle.

Wnioskodawca w tym miejscu pragnie zaznaczyć, że zarówno art. 3 ust. 6 ustawy o transporcie oraz art. 86a ust. 8 ustawy o VAT (obowiązujący od 1 stycznia 2013 r.) odwołują się odpowiednio do art. 3 ust. 1 ustawy o transporcie oraz do art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.

Art. 3 ust 1 ustawy o transporcie oraz art. 86a ust. 1 ustawy o VAT zawierają definicje samochodu osobowego w rozumieniu przepisów dotyczących prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego. Natomiast art. 3 ust. 2 ustawy o transporcie oraz art. 86a ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT zawierają katalogi ograniczające zakres wspomnianej definicji samochodu osobowego.

Logicznym następstwem takiej sytuacji, zgodnym z wszelkimi zasadami prawidłowej interpretacji prawa, jest czytanie art. 3 ust. 1 ustawy o transporcie oraz art. 86a ust. 1 ustawy o VAT wraz z wymienionym katalogiem ograniczeń wynikającym z dalszych ustępów art. 3 ustawy o transporcie i art. 86a ustawy o VAT mimo, iż art. 3 ust. 6 ustawy o transporcie oraz art. 86a ust. 8 ustawy o VAT (regulujące kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji użytkowania samochodów osobowych, w szczególności na podstawie umowy leasingu) bezpośrednio się do tych katalogów nie odwołują.

Nadużyciem prawa byłoby bowiem stosowanie wobec podatników dwóch różniących się definicji mimo, że podatnicy Ci wypełniają hipotezy norm, prawnych zrekonstruowanych z tego samego przepisu, który o tej definicji stanowi. W opinii Spółki, bezzasadne byłoby pomijanie przepisów, które określają zakres znaczeniowy, a więc są nierozłącznie związane z art. 3 ust. 1 ustawy o transporcie oraz art. 86a ust. 1 ustawy o VAT (takimi przepisami są w szczególności art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy o transporcie oraz art. 86a ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT).

Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) w orzeczeniu z 13 marca 2009 r., sygn. I FSK 36/03. „Stosowana przez organy podatkowe interpretacja art. 86 ust. 7 ustawy o VAT pomija całkowicie okoliczność, że ustawodawca określając zakres ograniczeń prawa do odliczenia podatku naliczonego zastosował zabieg polegający na początkowym odwołaniu się do ust. 3, którego zakres znaczeniowy został określony dodatkowo przez ust. 4 art. 86. Ten ostatni element konstrukcji zakresu ograniczeń prawa do odliczenia podatku naliczonego organy bezzasadnie, pominęły.

Gdyby przyjąć tok rozumowania organów należałoby również wyłączyć z prawa do odliczenia samochody wymienione w art. 86 ust. 4 pkt od 1 do 6 ustawy o VAT, a przecież taka interpretacja sprzeczna byłaby również z celem norm prawnych dotyczących samochodów gdzie ustawodawca dążył przede wszystkim do ograniczenia odliczeń od samochodów, które mogą być wykorzystywane również w celach prywatnych.

W rozpatrywanej sprawie, gdzie leasingowany przez Spółkę samochód miał być wykorzystywany dalej wyłącznie do działalności opodatkowanej na zasadzie art. 86 ust. 4 pkt 7 ustawy o VAT (oddanie w najem innej firmie) brak jest uzasadnienia do takiej interpretacji”.

Powyższe orzeczenie odnosi się co prawda do minionego stanu prawnego, jednak przepisy, z których została zrekonstruowana norma prawna mają obecnie takie samo lub będą miały od 1 stycznia 2013 r. bardzo podobne brzmienie. Ewentualne różnice w ich brzmieniu nie wpływają jednak, zdaniem Wnioskodawcy, na sposób i wynik ich interpretacji.

Mając na uwadze powyższe, z uwagi na fakt, iż omawiane samochody osobowe są oddane przez Spółkę w odpłatne użytkowanie podmiotowi zagranicznemu to na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit b. ustawy o transporcie oraz art. 86a ust. 3 ustawy o VAT ograniczenia w prawie do odliczenia podatku naliczonego nie będą miały zastosowania w analizowanym przypadku, co oznacza, że Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości.

Faktyczne przeznaczanie samochodów do oddania w odpłatne użytkowanie

Wnioskodawca pragnie również zwrócić uwagę na fakt, że zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, Spółka oddaje w odpłatne używanie samochody osobowe na podstawie ustnej bądź pisemnej umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze. Oznacza to, że pojazdy te są przez Spółkę faktycznie przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Mimo, iż Spółka nie ma w KRS ujawnionej działalności polegającej na odprzedaży lub oddawaniu w odpłatne używanie samochodów osobowych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze to analizując brzmienie odpowiednich przepisów ustawy o transporcie oraz ustawy o VAT, przez działalność podatnika należy rozumieć nie tylko działalność w sensie formalnym, generalnym, ale również w sensie faktycznym.

W przedmiotowym stanie faktycznym będzie to zatem faktyczne przeznaczenie samochodów osobowych do oddania w odpłatne używanie na podstawie ustnej lub pisemnej umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umów o podobnym charakterze na rzecz zagranicznego kontrahenta.

Warto w tym miejscu podkreślić, iż powyższe rozumienie było wielokrotnie potwierdzane w interpretacjach wydawanych w imieniu Ministra Finansów. Poniżej, Wnioskodawca pragnie przytoczyć konkluzje płynące z przykładowej interpretacji (odnoszą się one do prawda do odsprzedaży samochodów osobowych, jednakże konkluzje z nich płynące powinny znaleźć zastosowanie również w stosunku do samochodów oddawanych do odpłatnego używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, itp.): „Należy zauważyć, że tego rodzaju działalność powinna być przez podatnika rzeczywiście prowadzona albo też co najmniej z okoliczności towarzyszących nabyciu samochodu powinno wynikać, że podatnik miał zamiar podjąć tego rodzaju działalność...” i dalej „Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że jeżeli z posiadanych przez Wnioskodawcę dokumentów wynika, że faktycznie prowadzi on działalność gospodarczą w zakresie odsprzedaży samochodów, a pojazdy, o których mowa we wniosku zostały nabyte w celu wykorzystania ich do tej czynności, to Zainteresowanemu – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym - przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupu tych samochodów (osobowych i furgonetek). Nie można bowiem pozbawić podatnika prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tego tylko względu, iż nie dopełnił obowiązku formalnego, związanego z rejestracją” - interpretacja indywidualna wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu dnia 6 maja 2011 r., sygn. ILPP2/443-1663/11-2/AK.

Mając na uwadze powyższe, należy podkreślić, iż w sytuacji kiedy samochody osobowe są faktycznie oddane przez Spółkę w odpłatne użytkowanie podmiotowi zagranicznemu i przeznaczone wyłącznie na ten cel przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, Spółka ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego, bez względu na fakt, iż czynność oddania tych samochodów w odpłatne użytkowanie nie stanowi głównej działalności Wnioskodawcy (i nie jest wymieniona w KRS).

Prawo do odliczenia VAT naliczonego - wyłączenia z ograniczonego prawa do odliczenia.

Jednocześnie, jako dodatkowy argument przemawiający za stanowiskiem Spółki przemawia samo brzmienie art. 3 ust. 6 ustawy o transporcie oraz art. 86a ust. 8 ustawy o VAT.

Spółka pragnie podkreślić, że ograniczenie z art. 3 ust. 6 ustawy o transporcie oraz art. 86a ust. 8 ustawy o VAT nie do końca mają wobec niej zastosowania ze względu na fakt, iż jest w nich mowa o ,,usługobiorcy użytkującym samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe”.

Wnioskodawca nie użytkuje wspomnianych samochodów osobowych. Pomimo, że Spółka jest usługobiorcą (Spółka bowiem weźmie w leasing operacyjny wspomniane samochody), to samochody te są użytkowane przez zagranicznego kontrahenta. Spółka bowiem od razu oddaje je w odpłatne używanie na podstawie ustnej lub pisemnej umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze zagranicznemu kontrahentowi.

Takie rozumienie wspomnianych przepisów zostało również potwierdzone w interpretacji indywidualnej wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach dnia 5 listopada 2010 r., sygn.: IBPP2/443-648/10/BW, w której stwierdzono, że „Ograniczenie wynikające z art. 86 ust. 7 ustawy o VAT nie znajdzie w tej sytuacji zastosowania, bowiem Wnioskodawca nie jest usługobiorcą użytkującym te samochody. Jak wynika z opisu zdarzenia Wnioskodawca wynajmuje ww. samochody, a nie używa na potrzeby działalności”.

Podobne stanowisko wyraził NSA w cytowanym już wyżej orzeczeniu I FKS 36/08: „Nie negując bowiem faktu, że zgodnie z przepisami ustawy o VAT leasing kapitałowy traktowany jest jako dostawa towaru, a więc w jej wyniku dochodzi do nabycia przedmiotu leasingu, natomiast leasing operacyjny traktowany jest jako usługa, a więc w jej wyniku nie dochodzi do nabycia towaru - to należy zauważyć, że rozróżnienie to nie ma znaczenia na gruncie art. 86 ust. 4 pkt 7 w zw. z art. 86 ust. 7 ustawy o VAT i dalej: „zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, art. 86 ust. 7 (poprzez odwołanie się do ust. 3, z którego z kolei wyłączono przypadki określone w ust. 4 pkt 7) ustawy o VAT w ogóle nie dotyczy przypadków, gdy leasingowany samochód oddawany jest następnie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub na podstawie umowy o podobnym charakterze o ile samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Skutkiem tego, nie ma znaczenia, czy przedmiotem leasingu operacyjnego jest samochód osobowy czy też inny pojazd. W tym przypadku istotne jest, jak zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, dalsze przeznaczenie leasingowanego samochodu”.

Co prawda powołana powyżej interpretacja oraz orzeczenie NSA wydane zostały na podstawie minionego stanu prawnego to konkluzje w nich zawarte pozostają nadal aktualne.

Dodatkowo, w tym samym orzeczeniu NSA podkreśla i zgadza się z argumentacją Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, że w sytuacji, w której leasingobiorca oddaje w odpłatne używanie samochody osobowe lub inne pojazdy samochodowe na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charterze i fizycznie w sposób ciągły sam nimi nie dysponuje to należy spojrzeć na przepisy w ujęciu kompleksowym i pierwotnego leasingobiorcę traktować jak nabywcę w ich rozumieniu (przepisów), nawet jeżeli wspomniany pierwotny leasingobiorca jest usługobiorcą na podstawie umowy leasingu operacyjnego (jak będzie to miało miejsce w przypadku Wnioskodawcy): „W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu „w kompleksowym rozumieniu” art. 86 przedsiębiorca - leasingobiorca może być traktowany jako nabywca samochodu, gdyż podstawowe znaczenie dla wyłączenia ograniczenia odliczania podatku jest przeznaczanie pojazdu do dalszego oddania w najem w ramach prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu stwierdził więc w dalszej części swojej wypowiedzi, że „Podstawową więc kwestią jest, aby działalność była przez podatnika rzeczywiście prowadzona oraz aby zgodnie z art. 86 ust. 4 pkt 7 tej ustawy pojazdy były przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na wymienione w tym przepisie cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy”.

Reasumując wszystkie powyższe argumenty, zarówno w świetle przepisów obowiązujących do dnia 31 grudnia 2012 r., jak i przepisów wchodzących w życie z dniem 1 stycznia 2013 r., w związku z faktycznym prowadzeniem działalności polegającej na oddaniu w odpłatne używanie samochodów osobowych, na podstawie ustnej lub pisemnej umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze na rzecz podmiotu zagranicznego, Spółce przysługuje prawo do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymywanych przez Spółkę z tytułu zawartych z leasingodawcą umów leasingu tychże samochodów osobowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Według regulacji ust. 2 pkt 1 lit. a) powyższego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z brzmienia powołanego wyżej art. 86 ust. 1 ustawy wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które w ogóle nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. wykorzystywane są do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca uzależnia możliwość skorzystania z prawa do obniżenia podatku od towarów i usług od spełnienia łącznie wskazanych w tym przepisie warunków, a mianowicie:

1. kwota podatku naliczonego, która ma obniżać kwotę podatku należnego, musi być związana z importowanymi lub nabywanymi towarami i usługami, które dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju,
2. podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.
   
   

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Generalna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług (na rzecz podatników) została określona w art. 28b ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W tym miejscu wskazać należy, że dla potrzeb określenia miejsca świadczenia usług funkcjonuje autonomiczna definicja podatnika. Stosownie bowiem do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędąca podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Ww. przepis wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, działając jako spółka należy do międzynarodowej grupy zajmującej się produkcją wyrobów na bazie kakao i czekolady. Spółka zawarła oraz ma zamiar zawierać w przyszłości z leasingodawcą umowy leasingu operacyjnego, których przedmiotem są samochody osobowe. Samochody osobowe są oddane przez Spółkę w odpłatne używanie na podstawie umów najmu, dzierżawy leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, podmiotom zagranicznym (tj. podmiotom z siedzibą na terytorium UE jak i poza terytorium UE). Wszystkie wspomniane samochody osobowe są przeznaczone wyłącznie na wyżej wymienione cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Umowy zawierane pomiędzy Spółką a podmiotem zagranicznym (biorącym samochody w odpłatne używanie na podstawie umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze) są zawierane w formie ustnej bądź pisemnej. Spółka świadczy usługi na rzecz podatników w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT. Zdaniem Wnioskodawcy kwoty podatku naliczonego związane z samochodami osobowymi „wziętymi w leasing” dotyczące świadczenia usług, o których mowa we wniosku na rzecz podmiotów zagranicznych, mogłyby być odliczone, gdyby ww. czynności były wykonane na terytorium Polski. Spółka dysponuje dokumentacją, z której wynika związek odliczonego podatku z usługami świadczonymi na rzecz podmiotów zagranicznych, w postaci faktur dokumentujących zakup usług leasingu samochodów osobowych od firmy leasingowej oraz zagranicznych wystawionych przez Spółkę. Spółka oddała w odpłatne użytkowanie te same samochody osobowe, odnośnie których otrzyma faktury z tytułu zawartych z leasingodawcą umów leasingu. Przedmiotowe usługi oddania w odpłatne używanie omawianych samochodów osobowych nie są przedmiotem działalności Spółki zgłoszonym w KRS.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. zasady odliczenia podatku związanego z nabyciem oraz użytkowaniem samochodów osobowych i pojazdów samochodowych, jak i nabyciem paliwa do ich napędu, regulowały odpowiednio zapisy art. 3 i art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.) (dalej: ustawa nowelizująca).

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł. Przepis ten nie dotyczy jednak pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, w stosunku do których podatnik ma w pełni prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących płatności z tytułu ww. umów.

Z artykułu 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) wynika, iż przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Podkreślić należy, że okres obowiązywania cyt. wyżej przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. wydłużony został do 31 grudnia 2013 r. W myśl bowiem art. 10 pkt 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z dnia 24.12.2012r., poz. 1456), w ustawie z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 oraz z 2011r. Nr 102, poz. 585) wprowadza się następujące zmiany: użyte w art. 3 w ust. 1, w art. 4, w art. 5 oraz w art. 7 wyrazy „31 grudnia 2012 r.” zastępuje się wyrazami „31 grudnia 2013 r.”.

Zatem w okresie od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. odliczanie podatku VAT w ww. zakresie będzie odbywało się na zasadach analogicznych jak w 2012 r. i będzie regulowane przepisami art. 3 - 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z późn.zm.). Przepis art. 86a ustawy o VAT wejdzie w życie w dniu 01.01.2014 roku.

Z powołanych wyżej uregulowań wynika, że - co do zasady - w przypadku użytkowania m.in. na podstawie umowy leasingu, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Ograniczenie nie dotyczy jednakże sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest wynajem pojazdów na okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Ponadto ustawodawca wskazuje, obok przeznaczenia samochodów na cele określone w tym przepisie, również na konieczność ich wykorzystywania, tj. fizycznego używania, przez podmiot trzeci. Samochody przez okres sześciu miesięcy muszą być przeznaczone wyłącznie na ten cel.

Należy zauważyć, że wskazana w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, działalność w zakresie oddania w odpłatne używanie samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, które to samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, powinna być przez podatnika rzeczywiście prowadzona albo też co najmniej z okoliczności towarzyszących nabyciu samochodów powinno wynikać, że podatnik miał zamiar podjąć tego rodzaju działalność.

Użyte w zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b, sformułowanie „przedmiotem działalności podatnika” w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu „jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy (…)” nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym (formalnym), lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z oddaniem w odpłatne używanie konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu „tych”, przy czym ich oddanie w odpłatne używanie na podstawie określonej umowy jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie. Zatem do nabycia uprawnienia pełnego odliczenia podatku naliczonego konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do wynajmu, dzierżawy lub leasingu. Pełne odliczenie podatku naliczonego nie dotyczy natomiast podatku naliczonego przy zakupie tych samochodów osobowych, które są wykorzystywane (używane) przez podatnika w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w inny sposób niż wskazany w art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy.

Najem, dzierżawa lub leasing na gruncie ustawy należy rozumieć szeroko. Pojęcia „najem, dzierżawa lub leasing”, którymi posłużył się ustawodawca w tym przepisie, powinny być rozumiane jako nabycie pojazdów w celu dokonania oddania w odpłatne używanie.

Należy zauważyć, że tego rodzaju działalność powinna być przez podatnika rzeczywiście prowadzona albo też co najmniej z okoliczności towarzyszących nabyciu samochodu powinno wynikać, że podatnik miał zamiar podjąć tego rodzaju działalność. Nie wystarczy w tym przypadku sama deklaracja podatnika, że prowadzi tego rodzaju działalność, jeśli nie towarzyszą temu okoliczności przemawiające za tym, że oddanie w odpłatne używanie na podstawie określonej umowy samochodu, stanowi rzeczywisty przedmiot działalności podatnika.

Analiza powyższego jednoznacznie wskazuje, że ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej odnoszące się do samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych nie dotyczy sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest przeznaczenie pojazdów na wynajem na okres nie krótszy niż sześć miesięcy (ust. 2 pkt 7 lit. b powołanego artykułu).

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż zarówno w okresie do dnia 31 grudnia 2012 r., jak również po 01.01.2013 r., podatnik ma prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących raty leasingowe od wykorzystywanych na podstawie umowy leasingu operacyjnego samochodów osobowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony pod warunkiem spełnienia łącznie następujących przesłanek:

• przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, oraz

• samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te ww. cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
  
  

Odnosząc się zatem do przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego należy stwierdzić, że ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej nie dotyczy sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest wynajem pojazdów na okres nie krótszy niż sześć miesięcy (art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b). Ponadto, w przedmiotowej regulacji ustawodawca wskazuje, obok przeznaczenia samochodów na cele określone w tym przepisie, również na konieczność ich wykorzystywania, tj. fizycznego używania przez podmiot trzeci. Jednakże samochody przez ww. okres muszą być przeznaczone wyłącznie na ten cel, co ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy wskazać, iż w przedmiotowej sprawie miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług wynajmu samochodów osobowych – zgodnie z brzmieniem art. 28b ust. 1 ustawy - jest kraj, w którym usługobiorca (będący podatnikiem – na co wskazuje treść wniosku) posiada siedzibę (inny niż Polska kraj UE i spoza UE).

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż w związku z wykonywaniem usług przez Wnioskodawcę na rzecz podatników z siedzibą poza terytorium kraju, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, Zainteresowanemu przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez leasingodawcę stosowanie do brzmienia art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, bowiem gdyby te usługi były wykonywane na terytorium kraju, dawałyby mu takie prawo.

W świetle powołanych przepisów prawa stwierdzić zatem należy, iż w sytuacji, gdy przedmiotem prowadzonej działalności jest oddanie w odpłatne używanie samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, a samochód jest przeznaczony wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, oraz Zainteresowany posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z ww. czynnościami, Wnioskodawcy przysługuje (o ile nie zaistnieją przesłanki negatywne określone w art. 88 ustawy) pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT otrzymanych od Leasingodawcy, za okres, w którym użytkowane samochody osobowe stanowią przedmiot ww. umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Wskazać należy, iż zgodnie z art. 40 pkt 1 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (t. j. Dz. U. z 2007 r., Nr 168, poz. 1186 ze zm.) w dziale 3 rejestru przedsiębiorców zamieszcza się następujące dane: przedmiot działalności według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), z tym, że w przypadku oddziałów przedsiębiorców zagranicznych, głównych oddziałów zagranicznych zakładów ubezpieczeń oraz głównych oddziałów zagranicznych zakładów reasekuracji określa się przedmiot działalności oddziału.

Natomiast zgodnie z art. 47 ww. ustawy podmioty podlegające obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców są obowiązane zgłaszać dane wymienione w art. 38 pkt 1 i 2a – 15, art. 39 i 40 oraz w art. 44, a także ich zmiany, niezależnie od obowiązków wynikających z odrębnych przepisów, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Jak wynika z okoliczności sprawy, oddanie w odpłatne używanie na podstawie określonej umowy samochodu, stanowi rzeczywisty przedmiot działalności Wnioskodawcy. Zatem, z uwagi na to iż Wnioskodawca jest podmiotem podlegającym obowiązkowi wpisu do rejestru przedsiębiorców, Zainteresowany w myśl art. 47 ww. ustawy winien dokonać stosownych zmian formalnych w Krajowym Rejestrze Sądowym, związanych z rozszerzeniem przedmiotu działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT z faktur dotyczących umów leasingu samochodów osobowych przeznaczonych na wynajem. Natomiast wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT z faktur dotyczących umów leasingu samochodów osobowych przeznaczonych na wynajem został rozpatrzony interpretacją nr IPTPP4/443-19/13-5/UNR.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.