INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2012 r. (data wpływu 11 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej Zbywca) jest polską spółką kapitałową (czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług), która w przeszłości prowadziła działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży, instalacji i obsługi, opracowania technicznego oraz zarządzania zadaniami na rynku morskim. Obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej w powyższym zakresie. Nabywca jest polską spółką kapitałową (czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług), która praktycznie nie prowadziła działalności gospodarczej w przeszłości. Aktualnie prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży, instalacji i obsługi, opracowania technicznego oraz zarządzania zadaniami na rynku morskim. Działalność tę zaczęła prowadzić w efekcie przejęcia „biznesu” od Zbywcy, który prowadził wskazaną wyżej działalność gospodarczą w Polsce z wykorzystaniem określonego majątku, pracowników oraz kontraktów. Po podjęciu decyzji przez Zbywcę o wycofaniu się z prowadzonego „biznesu” i zgłoszeniu zainteresowania przejęciem tego „biznesu” przez ww. nabywcę, obie strony zawarły porozumienie handlowe, na mocy którego „biznes” został sprzedany w 2012 r. Z umowy zbycia przedsiębiorstwa zawartej pomiędzy Zbywcą i nabywcą wynika, że nabywca jest zainteresowany nabyciem „biznesu” zbywcy celem prowadzenia działalności w tej samej dziedzinie, co zbywca. W związku z tym, nabywca jest zainteresowany: kupnem majątku niezbędnego do prowadzenia działalności, przejęciem pracowników Zbywcy do pracy, zawarciem umowy najmu pomieszczeń zajmowanych obecnie przez Zbywcę, przejęciem praw do strony internetowej, poczty elektronicznej, numerów telefonu, itp., kontynuacją kontraktów handlowych zbywcy (na rachunek i ryzyko nabywcy), przejęciem świadectw technicznych. Zgodnie z umową, nabywca jest przygotowany na przejęcie tylko tych zobowiązań, wierzytelności oraz kontraktów handlowych zbywcy, które zostały ściśle określone w umowie. Z uwagi na wskazane zbieżne intencje, strony zdecydowały o odpłatnym przekazaniu (zbyciu) „biznesu” Zbywcy na rzecz nabywcy.

Podstawowe postanowienia umowy.

Jak wskazano w umowie, Zbywca sprzedaje przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, zaś nabywca to przedsiębiorstwo kupuje.

Przejęcie aktywów.

Zgodnie z umową, główną część zbywanego „biznesu” stanowi majątek trwały (m.in. narzędzia, meble, samochody, itp), jak również zapasy i inne materiały. Wszystkie aktywa zostały określone w załączniku do umowy (lista blisko 260 aktywów trwałych) oraz wycenione w oparciu o niezależną opinię. Przedmiotowe aktywa obejmują cały majątek trwały Zbywcy, który był wykorzystywany do prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży, instalacji i obsługi, opracowania technicznego oraz zarządzania zadaniami na rynku morskim. Przejmując określone aktywa, nabywca potwierdził ten fakt podpisując odpowiedni protokół zdawczo-odbiorczy. Aktywa te są aktualnie wykorzystywane przez nabywcę do prowadzenia samodzielnej, niezależnej działalności gospodarczej. Zbywca nie wykorzystywał dla celów prowadzenia przedmiotowej działalności nieruchomości własnych. Stąd własność nieruchomości (jako aktywów trwałych) nie była przedmiotem transakcji.

Przejęcie pracowników.

Zgodnie z umową, drugą część zbywanego „biznesu” stanowią wyszkoleni i wykształceni przez zbywcę pracownicy (określeni z imienia i nazwiska w załączniku do umowy), tj. wszyscy pracownicy, którzy uczestniczyli w prowadzeniu działalności Zbywcy w ww. zakresie. Z pracownikami tymi zawarto porozumienia (porozumienia trójstronne pomiędzy danym pracownikiem, zbywcą i nabywcą), na mocy których potwierdzono (wyrażono wspólną zgodę) rozwiązanie umowy o pracę pomiędzy zbywcą i pracownikiem w danym dniu oraz zawarcie umowy o pracę pomiędzy nabywcą i pracownikiem w kolejnym dniu (na indywidualnie wynegocjowanych warunkach). Wskazani powyżej pracownicy są aktualnie zatrudnieni przez nabywcę i uczestniczą w prowadzeniu jego działalności gospodarczej. Jednocześnie, w umowie zastrzeżono możliwość kontynuowania przez nabywcę planów emerytalnych, jakie Zbywca prowadził dla swoich pracowników.

Przejęcie kontraktów handlowych.

Kolejną częścią zbywanego „biznesu” stanowią kluczowe kontrakty handlowe. W umowie potwierdzono, że nabywca będzie kontynuował kontrakty handlowe zbywcy, które obowiązywały pomiędzy zbywcą a określonymi liniami żeglugowymi (dopuszczono możliwość negocjacji nowych warunków handlowych pomiędzy nabywcą a liniami żeglugowymi). Jednocześnie, pozostałe przedsięwzięcia i umowy handlowe Zbywcy mogą zostać przejęte przez nabywcę, jeśli ten wyraźnie potwierdzi taki fakt na piśmie. Zamówienia handlowe, które zaczęły być realizowane przez Zbywcę przed datą zawarcia oraz wykonania umowy i nie zostały zakończone do tej daty, będą kontynuowane przez nabywcę - w takim przypadku Zbywca obciąży nabywcę dodatkowo kosztami zużytych materiałów i czasu poświęconego na realizację tych zamówień. Wskazane kontrakty handlowe zostały przejęte przez nabywcę i są wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Od dnia zawarcia oraz wykonania umowy następuje przekierowanie strony internetowej Zbywcy oraz Jego adresów pocztowych do domeny internetowej nabywcy.

Pomieszczenia.

Dodatkową część zbywanego „biznesu” stanowią pomieszczenia wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wskazano w umowie, nabywca przystępuje do negocjacji z podmiotem wynajmującym zbywcy pomieszczenia. Celem negocjacji jest zawarcie umowy najmu pomieszczeń pomiędzy nabywcą i tym podmiotem (w miejsce zbywcy). Zbywca potwierdza, że wraz z datą zawarcia oraz wykonania umowy zbycia, jego umowa z wynajmującym wygaśnie. Jednocześnie, Zbywca będzie wspierał nabywcę w zawarciu umowy z wynajmującym. Nabywca ustalił warunki wynajmu z wynajmującym i aktualnie użytkuje opisane powyżej pomieszczenia w prowadzonej działalności gospodarczej.

Przejęcie zobowiązań i wierzytelności.

Elementem „biznesu” są zobowiązania i wierzytelności ściśle związane z prowadzonym biznesem. Zgodnie z umową, strony zastrzegły możliwość kontynuowania, bądź cesji umów związanych z sprzedawanym „biznesem” przez Zbywcę (nie oznacza to, iż przejście, bądź cesja umów jest obligatoryjna). W szczególności, przejmowane są umowy wiążące zbywcę z operatorem telekomunikacyjnym (przejęcie numerów abonenckich). Umowy, które w ocenie nabywcy są niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej, zostały przez niego przejęte.

Cena za sprzedaż „biznesu”.

Zgodnie z umową, strony ustaliły, że w zamian za sprzedaż „biznesu”, nabywca zapłaci Zbywcy ryczałtowe wynagrodzenie w dwóch ratach.

Działalność podmiotów po wykonaniu umowy.

W związku z zawarciem i wykonaniem umowy (w kształcie opisanym powyżej), działalność w zakresie sprzedaży, instalacji i obsługi, opracowania technicznego oraz zarządzania zadaniami na rynku morskim z wykorzystaniem „biznesu” sprzedanego do nabywcy, została w całości przejęta przez nabywcę.

U Zbywcy pozostały jedynie pewne należności oraz gotówka, które jednak nie były bezpośrednio związane ze sprzedanym biznesem. W rezultacie Zbywca praktycznie nie prowadzi już operacyjnej działalności gospodarczej. Natomiast nabywca, który dotychczas nie prowadził działalności operacyjnej, rozpoczął jej prowadzenie (z wykorzystaniem „biznesu” przejętego od Zbywcy).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisana powyżej sprzedaż „biznesu” Wnioskodawcy na rzecz nabywcy stanowi czynność wyłączoną z opodatkowania podatkiem na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana powyżej transakcja sprzedaży stanowi czynność wyłączoną z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiot opodatkowania.

Po powołaniu treści art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ww. ustawy, stwierdził, że ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje opodatkowanie praktycznie wszystkich transakcji towarowych i usługowych. Niemniej jednak, wskazuje na specyficzne rodzaje transakcji (mających cechy dostawy towarów, bądź świadczenia usług), które są wyłączone z reżimu opodatkowania. Jednym z nich są transakcje mające za przedmiot „przedsiębiorstwo". Po powołaniu treści art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i stwierdzeniu, że stanowi on implementację do krajowego porządku prawnego art. 19 Dyrektywy VAT, Wnioskodawca wskazał, że jeśli przedmiotem danej transakcji jest przedsiębiorstwo, to transakcja jego zbycia nie będzie obciążona podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisów ww. ustawy.

Definicja przedsiębiorstwa dla celów VAT.

Wnioskodawca stwierdził, że pomimo, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług odwołują się do pojęcia „przedsiębiorstwa", to jednak nie definiują tego terminu. W tym zakresie odwołała się do odpowiednich regulacji ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Konieczność odwołania się do cywilnoprawnej definicji pojęcia „przedsiębiorstwo" została potwierdzona zarówno przez doktrynę prawa podatkowego, jak również przez orzecznictwo sądów administracyjnych – . Wnioskodawca wskazał, że cywilnoprawna definicja przedsiębiorstwa (w znaczeniu przedmiotowym) została zawarta w art. 551 k.c., zgodnie z którym, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmującym w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa)
;
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej

Stwierdził, że praktyka organów podatkowych wskazuje, że składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można byłoby mówić o nich jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w tym zespole istniały i zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Stanowisko to znalazło potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 19 czerwca 2009 r., sygn. ILPP1/443-381/09-2/MT. Wnioskodawca podniósł, że dla kwalifikacji danego zespołu składników jako przedsiębiorstwa obojętne jest, czy zespół ten stanowi całość składników majątkowych i niemajątkowych przysługujących danemu podmiotowi. Podkreślił, iż dla kwalifikacji danego zespołu składników jako przedsiębiorstwa obojętne jest, czy w skład tego kompleksu wchodzą wszystkie elementy wymienione w art. 551 K. c. (przedsiębiorstwem może być kompleks obejmujący tylko niektóre z tych elementów). W tym zakresie istnieje swoboda stron transakcji co do tego, które elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej. Swoboda ta nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa. Transakcja dotycząca przedsiębiorstwa powinna obejmować bowiem co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo. Potwierdzenie powyższej tezy zostało wyrażone m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 30 stycznia 2009 r., sygn. ILPP2/443-1023/08-2/AD. Wnioskodawca stwierdził, że z powyższego wynika, iż o przedsiębiorstwie (czy też o transakcji mającej za przedmiot przedsiębiorstwo) można mówić wtedy, kiedy istnieje zespół składników powiązanych ze sobą w taki sposób, że umożliwia niezależne i samodzielne prowadzenie „biznesu”. W tym zakresie nie jest istotne, czy w skład tego zespołu wchodzą wszystkie elementy wymienione w ww. przepisie Kodeksu cywilnego, lecz możliwość samodzielnego prowadzenia „biznesu” za pomocą tego zespołu.

Transakcja z nabywcą a definicja przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca stwierdził, że mając na uwadze powyższą definicję przedsiębiorstwa, a także odnosząc ją do przedstawionego stanu faktycznego, w Jego ocenie, przedmiotem transakcji było właśnie przedsiębiorstwo. Wynika to z faktu, iż przedmiotem transakcji był zespół składników materialnych i niematerialnych, organizacyjne i funkcjonalnie połączonych ze sobą, które są niezbędne, aby „tworzyć" przedsiębiorstwo (również w świetle 551 K. c., gdyż uwzględniają większość przykładowych elementów konstytuujących przedsiębiorstwo wymienionych w tym przepisie).

Aktywa trwale.

Wskazał w stanie faktycznym, że w ramach transakcji na nabywcę przeszły (zostały zbyte) aktywa trwałe, które dotychczas służyły zbywcy do prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży, instalacji i obsługi, opracowania technicznego oraz zarządzania zadaniami na rynku morskim. Takimi aktywami są urządzenia, meble, samochody oraz pozostałe aktywa wymienione w załączniku do umowy (blisko 260 aktywów). W ocenie Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, iż dzięki przejętym aktywom nabywca może prowadzić działalność gospodarczą w taki sam sposób, w jaki prowadził ją zbywca. Otrzymał on kompletną listę aktywów trwałych, które są w pełni wystarczające aby zajmować się sprzedażą, czy instalacją urządzeń na rynku morskim. Jednocześnie fakt, iż w przedmiotowej sytuacji w skład aktywów trwałych zbywcy nie wchodziła własność nieruchomości, nie ma znaczenia dla uznania przedmiotu transakcji za przedsiębiorstwo, co potwierdził NSA w wyroku z dnia 19 stycznia 2012 r., (sygn. akt II FSK 1662/10). Wnioskodawca stwierdził, że nie wykorzystywał własnych nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej, lecz jedynie wynajmował pomieszczenia dla tych celów (najem tych pomieszczeń jest aktualnie realizowany przez nabywcę).

Pracownicy.

Jak wskazał w stanie faktycznym, w ramach transakcji nabywca zawarł umowy o pracę z pracownikami zbywcy, którzy byli wcześniej zatrudnieni przez niego w związku z prowadzoną działalnością. Z uwagi na fakt, iż całość tej działalności została przekazana do nabywcy musiał on również przejąć pracowników, którzy byliby zdolni do obsługi zarówno przejętych aktywów trwałych, jak również kontraktów handlowych. Sam sposób przejęcia pracowników zbywcy (na podstawie porozumień trójstronnych i zawarcia nowych umów o pracę) nie ma w tej sytuacji znaczenia, gdyż efektywnie pracownicy ci zostali zatrudnieni przez nabywcę w pewnym sensie jako „element" przejmowanego „biznesu” zbywcy. W rezultacie, pracownicy ci wraz z przejęciem „biznesu” przez nabywcę, zostali pracownikami nabywcy.

Kontrakty handlowe i zobowiązania.

Jak wskazał w stanie faktycznym, nabywca przejął kluczowe kontrakty i zobowiązania handlowe. W szczególności, przejęto kontrakty z określonymi liniami żeglugowymi, umowy z dostawcami usług internetowych i telekomunikacyjnych (przejęcie adresów internetowych oraz numerów telefonu), jak również doprowadzono do zawarcia przez nabywcę umowy najmu pomieszczeń, które dotychczas zbywca wykorzystywał do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca podniósł, że jak ustaliły strony umowy, zamówienia handlowe, które zaczęły być realizowane przez zbywcę przed datą zawarcia oraz wykonania umowy i nie zostały zakończone do tej daty, zostały niejako „przejęte" przez nabywcę, który zobowiązał się do ich realizacji i uzyskania przychodów z tego tytułu, pod warunkiem zwrotu kosztów zużytych przez niego materiałów i czasu poświęconego na realizację tych zamówień. Stwierdził, że powyższe informacje potwierdzają, iż nabywca przejął kluczowe kontrakty handlowe i zobowiązania, które były niezbędne do „wejścia" i kontynuowania „biznesu” prowadzonego wcześniej przez zbywcę. W rezultacie, po stronie nabywcy możliwe stało się natychmiastowe rozpoczęcie działalności w zakresie sprzedaży czy obsługi sprzętu.

Przekazanie składniki jako organizacyjna i funkcjonalna część.

Wnioskodawca wskazał, iż opisane powyżej składniki materialne i niematerialne przekazane na podstawie umowy, stanowiły organizacyjnie powiązaną całość. Potwierdza to fakt, iż głównym przedmiotem działalności operacyjnej zbywcy była sprzedaż, instalacja, czy serwis sprzętu wykorzystywanego na rynku morskim. Wraz z wykonaniem umowy, działalność ta przestała być prowadzona przez zbywcę, natomiast jej prowadzenie rozpoczął nabywca. Wnioskodawca stwierdził, że gdyby opisane powyżej składniki materialne i niematerialne nie były organizacyjnie i funkcjonalnie powiązane ze sobą, to nabywca nie mógłby niejako „od razu" rozpocząć działalności w ww. zakresie. Przedmiotem sprzedaży były bowiem te składniki materialne i niematerialne, które zbywca łącznie wykorzystywał do prowadzonej działalności, zaś interakcja pomiędzy tymi składnikami pozwalała na generowanie obrotu. Fakt, iż nabywca po wykonaniu umowy, niejako „od razu" zaczął prowadzić działalność w zakresie sprzedaży, instalacji, czy serwisu sprzętu wykorzystywanego na rynku morskim, potwierdza, że przedmiotem transakcji było przedsiębiorstwo. Był to bowiem zespół składników powiązanych ze sobą w taki sposób, że umożliwia niezależne i samodzielne prowadzenie „biznesu”. Wnioskodawca stwierdził, iż w rezultacie przedmiotem sprzedaży było przedsiębiorstwo w rozumieniu 551 K. c., a przez to również w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Dlatego też, transakcja ta mogła zostać wyłączona z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Orzecznictwo TSUE.

Zdaniem Wnioskodawcy wskazane powyżej stanowisko nie powinno budzić zastrzeżeń również w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które dotyczyło interpretacji i stosowania art. 19 Dyrektywy VAT (oraz uchylonych już przepisów poprzedniej dyrektywy w zakresie podatku od wartości dodanej - przepisy te były tożsame z art. 19 Dyrektywy VAT). Na poparcie powyższego powołał fragmenty wyroków TSUE: z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01 (Zita Modes) oraz z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 (Christel Schriever). Wnioskodawca stwierdził, że powyższe wyroki wskazują, iż dla zastosowania wyłączenia z opodatkowania transakcji mającej za przedmiot majątek lub jego część, istotne jest, aby przekazywany majątek pozwalał nabywcy na prowadzenie działalności gospodarczej. W praktyce nie jest istotne jakie elementy składają się na ten majątek, istotne jest, aby stanowiły one całość pozwalającą na samodzielne prowadzenie działalności. Wnioskodawca stwierdził, że biorąc pod uwagę fakt, iż niezwłocznie po wykonaniu umowy, nabywca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży, instalacji i serwisu sprzętu wykorzystywanego na rynku morskim, przedmiotem transakcji był taki zespół składników materialnych i niematerialnych, który pozwolił na niezależne i samodzielne prowadzenie biznesu. W efekcie, również w świetle orzecznictwa TSUE (a przez to również treści art. 19 Dyrektywy VAT), należy uznać, iż przeprowadzona transakcja powinna była zostać wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo należy wskazać, iż definitywnej oceny przedmiotu czynności prawnej dokonuje sam podatnik, który jest w pełni zorientowany, czy zbywane w ramach tej czynności składniki stanowią przedsiębiorstwo w rozumieniu przytoczonych przepisów Kodeksu cywilnego.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.