Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1459/12/KB
z 18 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 26 listopada 2012 r.), uzupełnionym w dniu 11 lutego 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu:

• środków finansowych przekazanych udziałowcowi na realizację wspólnego przedsięwzięcia – jest nieprawidłowe,
• wydatków sfinansowanych z ww. środków – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu środków finansowych przekazanych udziałowcowi na realizację wspólnego przedsięwzięcia oraz wydatków z nich sfinansowanych. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 28 stycznia 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-1459/12/KB wezwano do jego uzupełnienia, co tez nastąpiło w dniu 11 lutego 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. W dniu 12 września 2012 r., jako inwestor zawarł umowę o wspólnym przedsięwzięciu. Przedmiotem umowy jest wspólne przedsięwzięcie gospodarcze, polegające na wstąpieniu przyszłego udziałowca do spółki osobowej prowadzonej przez strony umowy, a inwestor zobowiązuje się umożliwić przyszłemu udziałowcowi przystąpienie do spółki bez dodatkowych opłat w wyznaczonym w umowie terminie. Ponadto przyszły udziałowiec w ramach ww. umowy zobowiązuje się do kompleksowego zarządzania w zakresie prowadzonych prac budowlanych oraz przedmiotu działalności spółki, a dotyczących inwestycji prowadzonej przez Wnioskodawcę (inwestora) – budowa budynku handlowo – usługowego wraz z rozbiórką dwóch budynków gospodarczych. W ramach ww. umowy Wnioskodawca, jako inwestor przekaże przyszłemu udziałowcowi na jego rachunek bankowy środki finansowe celem finansowania, rozwoju i prowadzenia ww. inwestycji. Przyszły udziałowiec zobowiązuje się wykorzystać te środki wyłącznie w celu realizacji ww. umowy o współpracy. Te środki finansowe nie są wynagrodzeniem dla przyszłego udziałowca, służą jedynie realizacji umowy. Przyszły udziałowiec w ramach ww. umowy i przekazanej kwoty ma pewne zadania do wykonania, m.in. kompleksową organizację usług budowlanych, konsultacje, doradztwo, przygotowywanie ofert, podpisywanie umów, prowadzenie negocjacji, itp. Treść umowy reguluje zatem zasady współpracy, modyfikacje umowy, okres trwania umowy i jej zakończenia, odpowiedzialność i podział zadań, poufność, itp.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 05 lutego 2013 r., Wnioskodawca wskazał, iż:

• prowadzi indywidualnie działalność gospodarczą, jako osoba fizyczna oraz jest wspólnikiem spółek jawnych,
• przedmiotem działalności gospodarczej jest handel odzieżą, usługi hotelarskie, wynajem, wnoszenie budynków budowlanych,
• dochody z tej działalności opodatkowuje tzw. podatkiem liniowym, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów,
• umowa o wspólnym przedsięwzięciu została zawarta w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej,
• stroną ww. umowy jest Wnioskodawca oraz przyszły udziałowiec (osoba fizyczna),
• przedmiotem zawartej umowy o wspólnym przedsięwzięciu jest zarówno umożliwienie wstąpienia przyszłego udziałowca do spółki osobowej (na obecnym etapie Wnioskodawca nie jest w stanie określić jaka konkretnie to będzie spółka), jak i realizacja wspólnego przedsięwzięcia budowlanego,
• nie jest wspólnikiem spółki, do której ma wstąpić przyszły udziałowiec, spółka dopiero będzie utworzona,
• w związku z przystąpieniem przyszłego udziałowca do spółki będzie otrzymywał przychód z tytułu wynajmu, bądź prowadzenia działalności gospodarczej w wybudowanym budynku,
• z realizacji tego projektu uzyska przychód z tytułu wynajmu oraz ewentualnie prowadzenia działalności gospodarczej w wybudowanym obiekcie, a w dalszej przyszłości, aktualnie nieokreślonej, może uzyskać przychód w związku ze sprzedażą nieruchomości (obecnie leży to jednak poza planami Wnioskodawcy),
• w wyniku realizacji ww. projektu powstanie składnik majątkowy stanowiący środek trwały w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej lub ewentualnie środek trwały będzie ujęty w ewidencji środków trwałych przyszłej spółki,
• na dzień złożenia wniosku nie da się określić konkretnych wydatków, które zostaną sfinansowane z przekazanych środków, będą to wszelkie wydatki dotyczące szeroko rozumianej budowy.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisana wyżej czynność przekazania środków finansowych na realizację, w ramach zawartej umowy o współpracy finansowej, zadań i poniesione wydatki przez przyszłego udziałowca, będą stanowić koszt uzyskania przychodu u Wnioskodawcy (inwestora)?

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1. Żaden z zapisów art. 23 ust. 1 ww. ustawy, nie wyklucza kosztów poniesionych w związku z tak ukształtowaną umową. Środki pieniężne przekazane drugiej stronie na realizację wspólnego przedsięwzięcia, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu. Zawarcie przedmiotowej umowy ma na celu wygenerowanie przychodów ze wspólnego przedsięwzięcia, tak więc koszty prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia są ponoszone wyłącznie w celu osiągnięcia przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie ww. ustawy nie ma innej możliwości zakwalifikowania przekazanej przyszłemu udziałowcowi kwoty, jak tylko do kosztów uzyskania przychodów. W ocenie Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że środki przekazane przyszłemu udziałowcowi mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu, gdyż pomiędzy nimi a osiąganymi przychodami po ukończeniu inwestycji wystąpi związek przyczynowo – skutkowy. Wypłata tych środków przyczyni się do powstania przychodu i do jego zwiększenia. Reasumując Wnioskodawca stwierdza, że w przedstawionym stanie faktycznym środki otrzymane przez przyszłego udziałowca na mocy zawartej umowy o wspólnym przedsięwzięciu są dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Przy czym, stosownie do art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, zawarł z osobą fizyczną umowę, której przedmiotem jest realizacja wspólnego przedsięwzięcia budowlanego – budowa budynku handlowo - usługowego. W ramach tej umowy Wnioskodawca, jako inwestor, przekazał współuczestnikowi tego przedsięwzięcia określoną kwotę pieniężną, a ww. osoba zobowiązała się do kompleksowego zarządzania w zakresie prowadzonych prac budowlanych dot. prowadzonej inwestycji, m.in. do kompleksowej organizacji usług budowlanych, konsultacji, doradztwa, przygotowywania ofert, podpisywania umów, prowadzenia negocjacji, itp. Przekazane przez Wnioskodawcę środki mogą być wydatkowane przez zarządzającego wyłącznie na cele określone w umowie i nie stanowią wynagrodzenia dla zarządzającego inwestycją. Jednoczenie w ww. umowie Wnioskodawca zobowiązał się do umożliwienia ww. osobie fizycznej przystąpienia do nowoutworzonej m.in. przez Wnioskodawcę spółki osobowej. Jednocześnie w uzupełnieniu wniosku wskazano, iż w wyniku realizacji ww. umowy, powstanie składnik majątku stanowiący środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, bądź też w przyszłej spółce osobowej. W związku z realizacją tego projektu Wnioskodawca będzie zatem uzyskiwał przychody indywidualnie (bądź za pośrednictwem uczestnictwa w spółce osobowej) z wynajmu ww. nieruchomości, prowadzenia w niej własnej działalności gospodarczej, ewentualnie z tytułu jej późniejszego zbycia.

Z powyższego wynika zatem, iż przekazana przez Wnioskodawcę, uczestnikowi wspólnego przedsięwzięcia budowlanego kwota pieniężna, nie jest wydatkiem poniesionym przez Wnioskodawcę na nabycie określonego dobra, prawa, czy usługi niezbędnego(ej) dla uzyskania przez Niego przychodu, lecz Jego wkładem inwestycyjnym we wspólne przedsięwzięcie, w wyniku realizacji którego, powstać ma składnik majątku (środek trwały), który Wnioskodawca będzie wykorzystywać w prowadzonej indywidualnie, bądź w formie spółki osobowej działalności gospodarczej. Mając powyższe na względzie stwierdzić zatem należy, że w momencie przekazania wskazanej we wniosku kwoty drugiemu współuczestnikowi wspólnego przedsięwzięcia, kwota ta nie może stanowić u Wnioskodawcy kosztu uzyskania przychodu. Kosztem tym będą mogły być natomiast poszczególne sfinansowane z tej kwoty wydatki, w części przypadającej na Wnioskodawcę zgodnie z posiadanym przez Niego udziałem w zysku ze wspólnego przedsięwzięcia, o ile będą one spełniały kryteria wymienione w cyt. art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, wskazać należy, iż ta część wydatków, jaka zostanie poniesiona na wytworzenie środka trwałego, będzie mogła stanowić koszty uzyskania przychodu pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej tego środka trwałego. Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia. Jednakże stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z uwagi na powyższe, stanowisko przedstawione we wniosku w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu:

• środków finansowych przekazanych udziałowcowi na realizację wspólnego przedsięwzięcia – jest nieprawidłowe,
• wydatków sfinansowanych z ww. środków z ww. zastrzeżeniem – jest prawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35 – 016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia,
w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.