Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-1104/12/ASz
z 21 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. Nr 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2012 r. (data wpływu do Organu – 21 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia kosztów sądowych jako kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2012 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia kosztów sądowych jako kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na nieruchomości Wnioskodawcy Spółka X posadowiła ciepłociąg bez uzyskania zgody właściciela i korzystała z tej nieruchomości od 1980 r.

Wszelkie próby ugodowego załatwienia sprawy nie przynosiły żadnego rezultatu, Wnioskodawca był zmuszony skierować sprawę na drogę sądową.

Sąd Okręgowy i Apelacyjny wydał wyrok nakazujący wypłatę wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości lecz żaden z Sądów nie uwzględnił roszczenia Wnioskodawcy za okres 10 lat, uznał tylko okres od pisemnego wezwania.

Uzyskanie przyznanego wynagrodzenia zostało „okupione” kosztami sądowymi, które Sąd określił w uzasadnieniu do wyroku w kwocie 9.955,62 zł oraz dodatkowo nakazał zwrócić pozwanej Spółce X kwotę 1.581,00 zł tytułem częściowego zwrotu kosztów sądowych.

Kwota uzyskanego wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości wyniosła 21.068,46 zł. Poniesione koszty postępowania sądowego: 9.955,62 zł oraz 1.581,00 zł, razem: 11.536,62 zł.

Wnioskodawca wskazał, że wymienione koszty nie uwzględniają kosztów apelacji, które wynosiły 1.245,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zasadnym jest uznanie kosztów postępowania sądowego jako koszt uzyskania należnego wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, zasadne jest uznanie kosztów postępowania sądowego jako koszt uzyskania przychodu i naliczenie podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty wynagrodzenia pomniejszonej o uznane koszty sądowe.

Wnioskodawca wskazał, iż oddanie sprawy do sądu i poniesienie kosztów postępowania było jedynym rozwiązaniem zmierzającym do uregulowania prawnego naruszenia prawa własności i uzyskania wynagrodzenia za bezumowne dotychczasowe oraz przyszłe korzystanie z nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z uzyskanymi przychodami. Z oceny związku z uzyskanym przychodem winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie mógł się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Koszty postępowania sądowego nie zostały wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, określonym w art. 23 ww. ustawy. Jednakże, sam fakt niezaliczenia kosztów postępowania sądowego do wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie decyduje jeszcze o tym, że wydatek ten jest kosztem podatkowym. Wydatek ten musi bowiem spełniać ogólną zasadę zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy, tj. zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jednocześnie, ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Sąd Okręgowy oraz Apelacyjny wydał wyrok nakazujący wypłatę Wnioskodawcy wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości. Koszty sądowe związane z prawomocnym postępowaniem Sąd określił w uzasadnieniu wyroku w kwocie 9.955,62 zł oraz dodatkowo nakazał zwrócić na rzecz pozwanej Spółki kwotę 1.581,00 zł tytułem częściowego zwrotu kosztów sądowych.

Kwota uzyskanego wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości wyniosła 21.068,46 zł. Poniesione koszty postępowania sądowego wyniosły razem 11.536,62 zł. Wymienione koszty nie uwzględniają kosztów apelacji, które wynosiły 1.245,00 zł.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, poniesione przez dochodzącego swoich praw Wnioskodawcę koszty sądowe miały na celu ochronę jego interesów prawnych. Wydatki te poniesione zostały w celu uzyskania wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości przez pozwaną Spółkę X. Wydatki w postaci kosztów sądowych poniesione zatem zostały w celu osiągnięcia przychodu z tytułu wypłaty przedmiotowego wynagrodzenia i pozostają w związku przyczynowo-skutkowym ze świadczeniem głównym (otrzymanym wynagrodzeniem za bezumowne korzystanie z nieruchomości).

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż skoro – jak wynika z treści wniosku – poniesione przez Wnioskodawcę koszty były wydatkami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodu – którym jest wypłata wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości, to wydatki te, w myśl ogólnej zasady określonej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.