Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1001/12-4/AA
z 14 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2012 r. (data wpływu 15 października 2012 r.), uzupełnionym w dniu 9 stycznia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 2 stycznia 2013 r. nr ILPB1/415-1001/12-2/AA, wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 4 stycznia 2013 r., natomiast w dniu 9 stycznia 2013 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

X funkcjonuje jako zakład budżetowy. X w swoich środkach trwałych posiada parking, który znajduje się przed budynkiem. We wrześniu 2012 r. został zamontowany automatyczny system parkingowy, który dla klientów X jest bezpłatny. Z parkingu korzystają też pracownicy X, którzy nie dokonują żadnych płatności za możliwość korzystania z parkingu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie pracodawcy na rzecz pracowników polegające na zapewnieniu miejsc parkingowych stanowi jakiekolwiek przysporzenie majątkowe (świadczenie w naturze), które należałoby opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych określa w sposób szeroki katalog świadczeń, które podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W katalogu źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu tym podatkiem ustawa wymienia w art. 10 ust. 1 pkt 1 jako źródło stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy. Pod tym pojęciem – zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Ustawa ponadto w ust. 2 art. 12 stanowi, że wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się wg przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców – jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy. W pozostałych przypadkach ich wartości należy ustalić na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Pojęcie świadczeń nieodpłatnych nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże zarówno w doktrynie i orzecznictwie sądowym definiowano przede wszystkim pojęcie świadczeń nieodpłatnych. Za „świadczenia w naturze”, którym to sformułowaniem ustawodawca posługuje się w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można i należy uznać więc wszystkie te zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy. Istotą nieodpłatnego otrzymania jest więc brak świadczenia wzajemnego, co w konsekwencji wyraża się w zaistnieniu stanu, w którym po stronie przyjmującego dochodzi do zwiększenia aktywów bądź zmniejszenia pasywów.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że pracodawca nie udostępnia swoim kosztem parkingu na rzecz pracowników. Parking ten jest elementem infrastruktury należącym do pracodawcy – zatem parking ten będzie funkcjonował bez względu na to, czy pracownicy będą z niego korzystać, czy nie. Trudno w tym zakresie zatem przypisać konkretną wartość ewentualnego przychodu po jego stronie. Ponadto nie można również wskazywać na istnienie jakiegokolwiek stosunku zobowiązaniowego pomiędzy pracownikiem a pracodawcą w zakresie konieczności udostępnienia miejsc parkingowych. Całkowicie żadnych wątpliwości - zdaniem Wnioskodawcy nie powinna budzić sytuacja, kiedy pracodawca nie świadczy odpłatnych usług parkingowych na rzecz osób trzecich i jednocześnie parking jaki posiada jest jej własnym parkingiem, który jest z zasady nieodpłatny dla klientów. W takiej sytuacji nie można zatem mówić, iż po stronie pracownika powstaje jakiekolwiek przysporzenie majątkowe (świadczenie w naturze), które należałoby opodatkować podatkiem dochodowym, w świetle powyższego wg stanowiska X udostępnienie pracownikom miejsc parkingowych jest neutralne w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.