INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2012 r. (data wpływu 19 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 28 sierpnia 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 28 sierpnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia środków transportu Spółka nabyła z Niemiec samochód osobowy. Zarówno Spółka, jak i dostawca z Niemiec, są zarejestrowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Dostawca udokumentował dostawę rachunkiem w wartości netto.

Nabyty samochód nie spełnia definicji nowego środka transportu. W związku z nabyciem Spółka poniosła następujące dodatkowe koszty:

1. opłatę za nabycie tymczasowych tablic rejestracyjnych umożliwiających przemieszczenie środka transportu z Niemiec do Polski - poniesione na terenie Niemiec,
2. ubezpieczenie samochodu, pobrane przez firmę zajmującą się ubezpieczeniami (nie przez dostawcę samochodu) - poniesione na terenie Niemiec,
3. koszty pośrednika - w tym koszty za hotel i dojazd,
4. opłatę recyklingową do Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska - poniesioną w Polsce,
5. usługę tłumaczenia dokumentów niemieckich - poniesione w Polsce,
6. badanie techniczne pojazdu - poniesione w Polsce,
7. podatek akcyzowy - poniesiony w Polsce,
8. opłatę skarbową pobraną przez Urząd Celny w momencie dokonywania formalności związanych z zapłatą akcyzy oraz opłatę bankową za dokonanie wpłaty gotówki na konto Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska za opłatę recyklingową,
9. opłatę administracyjną za uzyskanie tablic rejestracyjnych oraz dowodu rejestracyjnego - poniesione w Polsce.

Jako podstawę opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu Spółka przyjęła:

• wartość zakupionego samochodu wynikającą z wystawionego rachunku w przeliczeniu na walutę polską po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia rachunku,
• opłatę za nabycie tymczasowych tablic rejestracyjnych wynikającą z wystawionego pokwitowania w przeliczeniu na walutę polską po średnim kursie NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia pokwitowania,
• opłatę recyklingową,
• podatek akcyzowy.

Pośrednik, o którym mowa w pkt 3, działał w imieniu Spółki na podstawie umowy o dzieło. Otrzymał w formie zaliczki gotówkę „na opłacenie” zakupionego samochodu oraz innych kosztów określonych w pkt od 1 do 9. Wynagrodzenie otrzymał na podstawie rachunku wystawionego do zawartej umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Które z kosztów wymienionych od 1 do 9 powinny powiększać podstawę opodatkowania przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu używanego środka transportu...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 31 ust. 2 ustawy, tylko opłata za nabycie tymczasowych tablic rejestracyjnych umożliwiających przemieszczenie środka transportu z Niemiec do Polski (1), opłata recyklingowa (4), podatek akcyzowy (7), spełniają definicję przywołanego artykułu. Opłaty te mają charakter administracyjny oraz poniesione są w związku z nabyciem pojazdu. W ocenie Spółki, żadnego z kosztów wymienionych w pkt 1-9, nie można potraktować jako wydatków dodatkowych (art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy), ponieważ nie zostały pobrane przez dostawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) - dalej ustawa - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl postanowień art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Na podstawie ust. 2 powołanego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
      
      
   1. z zastrzeżeniem art. 10;
      
      
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

W świetle art. 31 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

W ust. 2 tego artykułu podano, że podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku;
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Treść powołanego wyżej art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy wskazuje, że do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy doliczyć tylko te wydatki dodatkowe (np. prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia), które są pobierane przez dostawcę tych towarów, tj. podmiot, który je sprzedał

Powyższe regulacje są odzwierciedleniem art. 83 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347, str. 1 ze zm. ) - dalej Dyrektywa – w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów podstawa opodatkowania obejmuje takie same elementy jak elementy uwzględniane, zgodnie z rozdziałem 2, w celu ustalenia podstawy opodatkowania dla dostawy takich samych towarów na terytorium zainteresowanego państwa członkowskiego. W przypadku transakcji uznawanych za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów, o których mowa w art. 21 i 22, podstawę opodatkowania stanowi cena nabycia towarów lub cena towarów podobnych lub, w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy.

W świetle zawartego w Rozdziale II Tytułu VII art. 78 Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;
2. koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Do celów akapitu pierwszego lit. b), państwa członkowskie mogą uznać koszty objęte odrębną umową za koszty dodatkowe.

Zgodnie z art. 79 Dyrektywy, podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

1. obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji;
3. kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

W wyroku z dnia 28 lipca 2011 r. w sprawie Lidl Companhia v. Fazenda Pública (C-106/10), Trybunał Sprawiedliwości UE wyjaśnił, że aby podatki, cła, opłaty i inne należności mogły wchodzić do podstawy wymiaru VAT, nawet jeśli nie stanowią one wartości dodanej ani gospodarczego świadczenia wzajemnego z tytułu dostawy towarów, powinny wykazywać bezpośredni związek z tą dostawą. Aspektem decydującym o wliczeniu danej opłaty do wartości dostarczanego towaru jest to, czy sprzedawca uiścił ją w swoim imieniu i na swój rachunek. Jeśli tak, to zapłata uwzględniana w celu obliczenia podstawy opodatkowania musi zasadniczo obejmować kwotę tej daniny.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia środków transportu Spółka nabyła z Niemiec samochód osobowy. W związku z tym nabyciem poniosła następujące dodatkowe koszty:

1. opłatę za nabycie tymczasowych tablic rejestracyjnych umożliwiających przemieszczenie środka transportu z Niemiec do Polski - poniesione na terenie Niemiec,
2. ubezpieczenie samochodu, pobrane przez firmę zajmującą się ubezpieczeniami (nie przez dostawcę samochodu) - poniesione na terenie Niemiec,
3. koszty pośrednika - w tym koszty za hotel i dojazd,
4. opłatę recyklingową do Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska - poniesioną w Polsce,
5. usługę tłumaczenia dokumentów niemieckich - poniesione w Polsce,
6. badanie techniczne pojazdu - poniesione w Polsce,
7. podatek akcyzowy - poniesiony w Polsce,
8. opłatę skarbową pobraną przez Urząd Celny w momencie dokonywania formalności związanych z zapłatą akcyzy oraz opłatę bankową za dokonanie wpłaty gotówki na konto Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska za opłatę recyklingową,
9. opłatę administracyjną za uzyskanie tablic rejestracyjnych oraz dowodu rejestracyjnego - poniesione w Polsce.

Ww. koszty nie zostały pobrane przez dostawcę.

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą określenia podstawy opodatkowania ww. wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony w złożonym wniosku, treść powołanych przepisów, jak również tezy TS UE zawarte w ww. wyroku należy potwierdzić pogląd Spółki, iż do podstawy opodatkowania z tytułu dokonania wewnątrzwspólnotowego nabycia ww. samochodu, zobowiązana była wliczyć, oprócz jego wartości:

• poniesioną na terenie Niemiec „opłatę za nabycie tymczasowych tablic rejestracyjnych umożliwiających przemieszczenie środka transportu z Niemiec do Polski”,
• podatek akcyzowy zapłacony w Polsce oraz
• opłatę recyklingową wnoszoną do Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska.

Natomiast pozostałe koszty, o których mowa we wniosku, nie miały wpływu na wysokość ww. podstawy opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.