Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-927/12-6/MD
z 8 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2012 r. (data wpływu 5 października 2012 r.), uzupełnionym pismami z dnia: 18 grudnia 2012 r. (data wpływu 19 grudnia 2012 r.) oraz 21 grudnia 2012 r. (data wpływu 28 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności zbycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności zbycia nieruchomości. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia: 18 grudnia 2012 r. (data wpływu 19 grudnia 2012 r.) oraz 21 grudnia 2012 r. (data wpływu 28 grudnia 2012 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe oraz dokumenty, z których wynika prawo do występowania osoby podpisanej na piśmie stanowiącym uzupełnienie do wniosku w imieniu Wnioskodawcy przed organem właściwym do wydawania interpretacji indywidualnych w zakresie prawa podatkowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie Uchwały nr … Rady Miejskiej Z z dnia 27 października 2011 r. (w sprawie wyrażenia zgody na sprzedaż prawa własności nieruchomości gruntowej położonej w Z), nieruchomość gruntowa przeznaczona została do sprzedaży w drodze bezprzetargowej na poprawę warunków zagospodarowania nieruchomości przyległych. Nieruchomość ta oznaczona została w ewidencji gruntów i budynków jako działka numer X o powierzchni 128 m² i zapisana w Księdze Wieczystej Sądu Rejonowego w Z pod nr .... Przedmiotowa nieruchomość o kształcie wydłużonego prostokąta jest skrajną działką przylegającą dłuższym bokiem z jednej strony do torów kolejowych, a z drugiej do niezabudowanej działki oznaczonej numerem geodezyjnym Y o powierzchni 83 m² o kształcie wydłużonego prostokąta, na której w osi podłużnej usytuowany został kolektor kanalizacji sanitarnej o średnicy 300 mm na głębokości 3,0 m i która zgodnie z aktem notarialnym nr … z dnia 20 października 1999 r., obciążona jest obowiązkiem zapewnienia swobodnego dostępu do przebiegającej kanalizacji sanitarnej, nieodpłatnie i bez odszkodowania. W osi podłużnej przedmiotowej nieruchomości usytuowany został kolektor kanalizacji deszczowej o średnicy 600 mm na głębokości 1,5-1,8 m. W związku z powyższym zostanie ona obciążona nieodpłatną i bez prawa do odszkodowania służebnością przesyłu w zakresie niezbędnym dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania znajdujących się na niej urządzeń, tak jak sąsiadująca z nią ww. działka. Nieruchomość przeznaczona jest na poprawę warunków zagospodarowania nieruchomości przyległych, tj. niezabudowanej działki oznaczonej numerem geodezyjnym Y o powierzchni 83 m², zapisanej w Księdze Wieczystej Sądu Rejonowego w Z pod nr …, obciążonej obowiązkiem zapewnienia swobodnego dostępu do przebiegającej kanalizacji sanitarnej oraz działki oznaczonej numerem geodezyjnym Z o powierzchni 316m², zapisanej w Księdze Wieczystej Sądu Rejonowego w Z pod nr …, zabudowanej jednorodzinnym budynkiem mieszkalnym oraz budynkiem garażowym o łącznej powierzchni zabudowy 149,8m². Nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Z zatwierdzonym uchwałą nr … Rady Miejskiej Z z dnia 16 września 2010 r. w sprawie uchwalenia zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Z dla nieruchomości wyznaczony jest kierunek zagospodarowania przestrzennego pod tereny zabudowy mieszkaniowej o charakterze ekstensywnym. W ewidencji gruntów i budynków działka oznaczona jest symbolem Bz tzn. tereny rekreacyjno-wypoczynkowe. Jednocześnie działka oznaczona numerem geodezyjnym X nie spełnia kryteriów działki budowlanej w rozumieniu art. 2 ust. 12 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 647) z uwagi na usytuowany na niej kolektor kanalizacji deszczowej o średnicy 600 mm oraz położony na przylegającej do jej dłuższego boku działce oznaczonej numerem Y kolektor kanalizacji sanitarnej o średnicy 300 mm, które wykluczają możliwość jej zabudowy (strefy ochronne od urządzeń przesyłowych). Ponadto ustalenie służebności przesyłu powoduje, że obecnie zlokalizowanie jakiegokolwiek obiektu budowlanego na nieruchomości nie jest możliwe, a ewentualna eliminacja kolizji z obiema sieciami kanalizacji związana jest z kosztami znacznie przewyższającymi wartość rynkową działki i powoduje, że takie rozwiązanie jest i będzie nieracjonalne ekonomicznie.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku z dnia 18 grudnia 2012 r. (data wpływu 19 grudnia 2012 r.) Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Usytuowany na nieruchomości oznaczonej jako działka numer X kolektor kanalizacji deszczowej stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 i 3a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.). W związku z powyższym Zainteresowany poinformował:
1. przedmiotowy kolektor kanalizacji deszczowej o średnicy 600 mm, zlokalizowany na nieruchomości oznaczonej jako działka numer X, na głębokości 1,5-1,8 m, stanowiący element sieci kanalizacji deszczowej, wybudowany został przez Urząd Miejski Z Wyżej wymieniona budowla została rozliczona na podstawie protokołu PT nr … z dnia 25 lutego 1998 r., a następnie przekazana w nieodpłatne używanie do Miejskiego Zakładu Wodociągów i Kanalizacji w Z. W dniu 30 marca 2012 r. protokołem PT nr … przedmiotowa budowla została ponownie przekazana do Urzędu Miejskiego Z Od poniesionych nakładów na budowę ww. budowli nie rozliczono podatku naliczonego. Ponadto budowla nie była wykorzystywana do czynności podlegających opodatkowaniu, tj. nie była obciążana umowami najmu, czy dzierżawy,
2. w stosunku do przedmiotowej budowli Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
3. w stosunku do przedmiotowej budowli Zainteresowany nie ponosił wydatków na jej ulepszenie,
4. obecnie Wnioskodawca nie wykorzystuje budowli do czynności opodatkowanych, a jedynie dokonując dostawy nieruchomości zamierza przedmiotową budowlę obciążyć nieodpłatną i bez prawa do odszkodowania służebnością przesyłu.

Jednocześnie Zainteresowany wyjaśnił, że w Jego ocenie, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), grunt stanowi towar, którego sprzedaż należy traktować jako czynność odpłatnej dostawy towarów. Tym samym, w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy, czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W opisanym zdarzeniu przyszłym przedmiotem dostawy jest nieruchomość gruntowa niezabudowana, oznaczona jako działka X, o powierzchni 128m², zapisana w Księdze Wieczystej …, na której w osi podłużnej usytuowany został na głębokości 1,5-1,8 m kolektor kanalizacji deszczowej o średnicy 600 mm wykonany z betonowych rur, stanowiący budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 i 3a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.).

Zamiarem Wnioskodawcy jest zatem dostawa towarów rozumiana, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel i obejmuje prawo własności nieruchomości gruntowej oznaczonej numerem geodezyjnym X. Natomiast usytuowany na przedmiotowej nieruchomości kolektor kanalizacji deszczowej, będący częścią urządzenia przesyłowego, stanowi odrębny od gruntu przedmiot własności Gminy Z, co jest zgodne z art. 49 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Jednakże w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania urządzeń przesyłowych na podstawie art. 305¹ ustawy Kodeks cywilny, zbywana nieruchomość obciążona zostanie nieodpłatną służebnością przesyłu, umożliwiającą właścicielowi urządzeń wykonywanie czynności eksploatacyjnych, konserwacji, remontów, modernizacji związanej z poprawą funkcjonowania urządzeń, usuwania awarii, przebudowy lub instalacji nowych urządzeń oraz zapewniającą swobodny i nieograniczony dostęp w celu wykonywania powyższych czynności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przedmiotowa sprzedaż będzie korzystać ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego terenu. Z uwagi na fakt, iż kierunki polityki przestrzennej określa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, wiążące są jego zapisy. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego takie warunki określa aktualna decyzja o warunkach zabudowy, która w przedmiotowej sprawie nie została wydana. Również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej nr ILPP1/443-405/12-2/AI z dnia 25 lipca 2012 r. stwierdził, iż „(…) Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie tylko jego klasyfikacją gleboznawczą. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę. W tym miejscu należy więc wyjaśnić, co należy rozumieć pod pojęciem „przeznaczone pod zabudowę”. Otóż „przeznaczone” oznacza praktyczny cel, do którego coś zostało zakwalifikowane, określenie celu, któremu coś ma służyć”. W związku z powyższym biorąc pod uwagę stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w wyroku I FPS 8/10 z dnia 17 stycznia 2011 r. wskazujące na fakt, iż w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz aktualne zapisy ewidencji gruntów i budynków wskazujące dla tego gruntu przeznaczenie pod tereny rekreacyjno-wypoczynkowe, jak też i fakt braku fizycznej możliwości zabudowania jakimkolwiek obiektem budowlanym, dostawa przedmiotowego gruntu będzie korzystać ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie ww. przepisów, zarówno grunt, jak i budynek czy budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Podstawowa stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ustawy.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Zatem zwolniona od podatku będzie dostawa gruntów niezabudowanych i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane, czy też pod zabudowę. Innymi słowy ze zwolnienia od podatku korzysta dostawa gruntów o charakterze rolnym lub leśnym. Nie ma przy tym znaczenia faktyczny i aktualny sposób wykorzystania gruntu, ponieważ znaczenie ma jedynie jego przeznaczenie. Przyjmuje się, że pojęcie tereny przeznaczone pod zabudowę obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy np. mieszkaniowej, zabudowy techniczno-produkcyjnej, zabudowy zagrodowej.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na podstawie uchwały Rady Miejskiej nieruchomość gruntowa przeznaczona została do sprzedaży w drodze bezprzetargowej na poprawę warunków zagospodarowania nieruchomości przyległych. Nieruchomość ta oznaczona została w ewidencji gruntów i budynków jako działka numer X. Przedmiotowa nieruchomość o kształcie wydłużonego prostokąta jest skrajną działką przylegającą dłuższym bokiem z jednej strony do torów kolejowych, a z drugiej do niezabudowanej działki oznaczonej numerem geodezyjnym Y o kształcie wydłużonego prostokąta, na której w osi podłużnej usytuowany został kolektor kanalizacji sanitarnej o średnicy 300 mm na głębokości 3,0 m i która obciążona jest obowiązkiem zapewnienia swobodnego dostępu do przebiegającej kanalizacji sanitarnej, nieodpłatnie i bez odszkodowania. W osi podłużnej przedmiotowej nieruchomości usytuowany został kolektor kanalizacji deszczowej o średnicy 600 mm na głębokości 1,5-1,8 m. W związku z powyższym zostanie ona obciążona nieodpłatną i bez prawa do odszkodowania służebnością przesyłu w zakresie niezbędnym dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania znajdujących się na niej urządzeń, tak jak sąsiadująca z nią ww. działka. Nieruchomość przeznaczona jest na poprawę warunków zagospodarowania nieruchomości przyległych, tj. niezabudowanej działki oznaczonej numerem geodezyjnym Y, obciążonej obowiązkiem zapewnienia swobodnego dostępu do przebiegającej kanalizacji sanitarnej oraz działki oznaczonej numerem geodezyjnym Z, zabudowanej jednorodzinnym budynkiem mieszkalnym oraz budynkiem garażowym. Nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego dla nieruchomości wyznaczony jest kierunek zagospodarowania przestrzennego pod tereny zabudowy mieszkaniowej o charakterze ekstensywnym. W ewidencji gruntów i budynków działka oznaczona jest symbolem Bz tzn. tereny rekreacyjno-wypoczynkowe. Jednocześnie działka oznaczona numerem geodezyjnym X nie spełnia kryteriów działki budowlanej w rozumieniu art. 2 ust. 12 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z uwagi na usytuowany na niej kolektor kanalizacji deszczowej oraz położony na przylegającej do jej dłuższego boku działce oznaczonej numerem Y kolektor kanalizacji sanitarnej, które wykluczają możliwość jej zabudowy (strefy ochronne od urządzeń przesyłowych). Ponadto ustalenie służebności przesyłu powoduje, że obecnie zlokalizowanie jakiegokolwiek obiektu budowlanego na nieruchomości nie jest możliwe, a ewentualna eliminacja kolizji z obiema sieciami kanalizacji związana jest z kosztami znacznie przewyższającymi wartość rynkową działki i powoduje, że takie rozwiązanie jest i będzie nieracjonalne ekonomicznie.

W opisanym zdarzeniu przyszłym przedmiotem dostawy jest nieruchomość gruntowa niezabudowana, oznaczona jako działka X, na której w osi podłużnej usytuowany został kolektor kanalizacji deszczowej stanowiący budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 i 3a ustawy Prawo budowlane. Zamiarem Wnioskodawcy jest zatem dostawa towarów rozumiana zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel i obejmuje prawo własności nieruchomości gruntowej oznaczonej numerem geodezyjnym X. Natomiast usytuowany na przedmiotowej nieruchomości kolektor kanalizacji deszczowej, będący częścią urządzenia przesyłowego, stanowi odrębny od gruntu przedmiot własności Gminy Z, co jest zgodne z art. 49 § 1 ustawy Kodeks cywilny.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia zwolnienia od podatku dostawy przedmiotowej nieruchomości oznaczonej nr X na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 wynika, iż opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane. Przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane podatkiem od towarów i usług są tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Z kolei w opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotem sprzedaży będzie nieruchomość oznaczona jako działka nr X, na której w osi podłużnej usytuowany został kolektor kanalizacji deszczowej o średnicy 600 mm na głębokości 1,5-1,8 m. Opisany kolektor natomiast – co wynika z wniosku – stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 i 3a ustawy Prawo budowlane.

Jednocześnie wyjaśnić należy, iż zgodnie z art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zwanej dalej k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Jak stanowi § 2 cyt. przepisu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Stosownie do art. 49 § 1 k.c., urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania wody, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych gruntu lub budynku, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa lub zakładu.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż z uwagi na fakt, że posadowiona na działce nr X budowla, tj. kolektor kanalizacji deszczowej – jak wskazał Wnioskodawca – „stanowi odrębny od gruntu przedmiot własności Gminy, co jest zgodne z art. 49 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny” nie można jej traktować jako części składowej nieruchomości, która ma być przedmiotem zbycia przez Zainteresowanego. W konsekwencji przedmiotem dostawy w rozpatrywanej sprawie będzie jedynie grunt.

A zatem, pomimo, że na przedmiotowej nieruchomości znajduje się kolektor kanalizacji deszczowej stanowiący budowlę w rozumieniu ustawy Prawo budowlane, to należy tą nieruchomość dla celów dostawy rozpatrywać jako grunt niezabudowany. W konsekwencji, w celu ustalenia, czy dostawa opisanej działki będzie opodatkowana czy też zwolniona od podatku należy odwołać się do regulacji dotyczących dostawy gruntów niezabudowanych.

Jak wskazano wyżej, zwolnienie przysługuje wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane, czy też pod zabudowę. Oznacza to, że ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym lub leśnym.

Ponieważ ustawodawca w ustawie o podatku od towarów i usług nie zawarł definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Na podstawie art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w świetle ust. 2 powołanego przepisu –następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

To zatem akty prawa miejscowego stanowią o przeznaczeniu nieruchomości, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Dopiero w przypadku, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją.

Na mocy art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.), podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Zatem, dla podstawy wymiaru każdego podatku, w tym podatku od towarów i usług wiążące są dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Prezentowane wyżej stanowisko znalazło potwierdzenie w wyroku NSA z dnia 17 stycznia 2010 r., sygn. akt I FPS 8/10, w którym rozstrzygnięto, iż w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym wyroku stwierdził, że przy rozstrzyganiu sporów w tej kwestii należy sięgnąć do rozwiązań zawartych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347). Przepis art. 12 ust. 3 powołanej Dyrektywy stanowi, że do celów dostawy terenu budowlanego – „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie. NSA powołał się na orzeczenie w sprawie C-468/93 pomiędzy Gemeente Emmen a Belastingdienst Grote Ondernemingen (Holandia), w którym Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjął, że do ustawodawstwa krajowego każdego państwa należy ustalenie definicji terenu budowlanego. Polski ustawodawca nie zdefiniował pojęcia dostawy terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę w ustawie o podatku od towarów i usług. A zatem do polskiego systemu prawa podatkowego nie implementowano art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Podsumowując powyższą analizę stwierdza się, iż kwestię zasad kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej oraz zakres i sposób postępowania w sprawach przeznaczenia terenów na określone cele oraz ustalenia zasad ich zagospodarowania i zabudowy określa ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Z zawartych w niej przepisów wynika, że o przeznaczeniu terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego sporządzony dla terenów gminy – przez gminę oraz, że ustalenia tego planu kształtują sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. W przypadku natomiast jego braku określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W tym miejscu zaznaczyć należy, iż tut. Organ nie ma prawa rozstrzygać o przeznaczeniu gruntu. Oceniając przeznaczenie nieruchomości gruntowej organ podatkowy może jedynie bazować na ww. aktach prawa miejscowego oraz ewidencji gruntów i budynków i na ich podstawie przyjąć, jaki jest charakter danej działki.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, iż w sytuacji będącej przedmiotem wniosku, w związku z brakiem planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o przeznaczeniu nieruchomości stanowi ewidencja gruntów, zgodnie z którą – jak wskazał Wnioskodawca – nieruchomość opisana we wniosku oznaczona jest symbolem Bz tzn. tereny rekreacyjno-wypoczynkowe.

W konsekwencji, aby rozstrzygnąć kwestię zwolnienia od podatku VAT czynności sprzedaży przedmiotowego gruntu należy ustalić, czy grunt ten, tj. tereny rekreacyjno-wypoczynkowe, jest przeznaczony pod zabudowę.

W celu stwierdzenia, czy tereny rekreacyjno-wypoczynkowe stanowią tereny przeznaczone pod zabudowę, należy powołać rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454).

I tak, stosownie do § 68 ust. 3 ww. rozporządzenia, grunty zabudowane i zurbanizowane dzielą się na:

1. tereny mieszkaniowe, oznaczone symbolem - B,
2. tereny przemysłowe, oznaczone symbolem - Ba,
3. inne tereny zabudowane, oznaczone symbolem - Bi,
4. zurbanizowane tereny niezabudowane, oznaczone symbolem - Bp,
5. tereny rekreacyjno-wypoczynkowe, oznaczone symbolem - Bz,
6. użytki kopalne, oznaczone symbolem - K,
7. tereny komunikacyjne, w tym:
1. drogi, oznaczone symbolem - dr,
2. tereny kolejowe, oznaczone symbolem - Tk,
3. inne tereny komunikacyjne, oznaczone symbolem - Ti.

Na podstawie załącznika nr 6 cyt. rozporządzenia, do terenów rekreacyjno-wypoczynkowych zalicza się niezajęte pod budynki:

1. tereny ośrodków wypoczynkowych, tereny zabaw dziecięcych, plaże, urządzone parki, skwery, zieleńce (poza pasami ulic),
2. tereny o charakterze zabytkowym: ruiny zamków, grodziska, kurhany, pomniki przyrody itp.,
3. tereny sportowe: stadiony, boiska sportowe, skocznie narciarskie, tory saneczkowe, strzelnice sportowe, kąpieliska itp.,
4. tereny spełniające funkcje rozrywkowe: lunaparki, wesołe miasteczka itp.,
5. ogrody zoologiczne i botaniczne,
6. tereny zieleni nieurządzonej niezaliczone do lasów oraz gruntów zadrzewionych i zakrzewionych.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, iż tereny rekreacyjno-wypoczynkowe oznaczone w ewidencji gruntów i budynków symbolem Bz stanowią tereny przeznaczone pod zabudowę. W konsekwencji dostawa przedmiotowej nieruchomości gruntowej, jako przeznaczonej pod zabudowę, nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca sprzedając opisaną we wniosku nieruchomość niezabudowaną, oznaczoną w ewidencji gruntów i budynków symbolem Bz, tzn. tereny rekreacyjno-wypoczynkowe i w konsekwencji stanowiącą tereny przeznaczone pod zabudowę, nie będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.