Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-1261/12-2/JK
z 21 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17.12.2012 r. (data wpływu 24.12.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania w imporcie towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.12.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania w imporcie towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podstawowa działalność Spółki związana jest z produkcją szeroko rozumianych kosmetyków i środków do pielęgnacji osobistej przeznaczonych do wywozu jak również na rynek wewnątrzwspólnotowy. W ramach prowadzonej działalności Spółka zajmuje się również dystrybucją różnego rodzaju wyrobów niekosmetycznych takich jak: sztuczna biżuteria, odzież, naczynia, galanteria, wyroby przemysłowe i inne stanowiące uzupełnienie oferty handlowej Spółki.

W związku z powyżej przedstawioną działalnością gospodarczą w zakresie dystrybucji wyrobów niekosmetycznych Spółka dokonuje importu z Chińskiej Republiki Ludowej wyrobów gotowych w postaci naczyń kuchennych, zastaw stołowych i innych artykułów gospodarstwa domowego i toaletowego wykonanych z porcelany lub ceramiki zaklasyfikowanych do pozycji hHS (system sharmonizowany) 6911 oraz 6912.

Importowany towar (naczynia kuchenne i inne klasyfikowane do pozycji 6911 lub 6912) jest transportowany bezpośrednio do Polski i obejmowany procedurą gospodarczą składu celnego w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności składu celnego typu C, zlokalizowanego w bezpośrednim sąsiedztwie fabryki. W zależności od wymagań poszczególnych rynków (odbiorców) obsługiwanych przez Spółkę w ramach wewnętrznej struktury globalnego łańcucha dostaw oraz potrzeb biznesowych, przedmiotowy towar otrzymuje przeznaczenie celne powrotnego wywozu (w przypadku odbiorców spoza Unii Europejskiej) lub obejmowany jest procedurą dopuszczenia do swobodnego obrotu po procedurze składu celnego (w przypadku dystrybucji towaru na obszarze Wspólnoty).

W celu ochrony rynku Wspólnoty przed stosowaniem nieuczciwej konkurencji i przeciwdziałaniu stosowania cen dumpingowych przez producentów z Chińskiej Republiki Ludowej w stosunku do towarów klasyfikowanych do pozycji HS 6911 oraz 6912 przeznaczonych na eksport (w tym do Wspólnoty), Komisja Europejska po rozpatrzeniu skargi unijnych producentów wszczęła postępowanie antydumpingowe, skutkujące wydaniem rozporządzenia Komisji (UE) nr 1072/2012 z dnia 14 listopada 2012 roku nakładające tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej. Powołane rozporządzenie Komisji nr

1072/2012 wprowadza tymczasowe cło antydumpingowe, a więc nie cło ostatecznie należne, co do którego decyzja zostanie ostatecznie podjęta w trakcie postępowania antydumpingowego.

Cło tymczasowe jest więc środkiem warunkowym, jeszcze nienależnym i podlegającym zabezpieczeniu w formie jednorazowego zabezpieczenia wpłacanego na konto depozytowe izby celnej, od którego wykonania uzależnione jest objęcie towaru procedurą dopuszczenia do obrotu.

Towary importowane przez Spółkę objęte przedmiotowym postępowaniem antydumpingowym klasyfikowane są do następujących kodów TARIC wymienionych w rozporządzeniu: 6911 1000 90, 6912 0010 11, 6912 0010 91, 6912 0030 10, 6912 0050 10, 6912 0090 10.

Stawka ustalonego tymczasowego cła antydumpingowego wynosi od 17,6% do 31,2% w stosunku do towarów wyprodukowanych przez producentów wymienionych w rozporządzeniu oraz 58,8% dla towarów pochodzących od pozostałych producentów - Spółka importuje towary objęte zarówno stawką maksymalną, jak również stawkami obniżonymi ze względu na producenta i poparte odpowiednimi deklaracjami na fakturze.

Spółka zgłasza towary do odprawy celnej w procedurze dopuszczenia do obrotu po procedurze składu celnego lub bezpośrednio po zakończeniu procedury tranzytu z wykorzystaniem posiadanego pozwolenia na korzystanie z procedury uproszczonej w miejscu nr 10PL440000RWA0008 wydanego przez Dyrektora Izby Celnej w Warszawie.

Spółka jest posiadaczem świadectwa upoważnionego przedsiębiorcy AEO typu F obejmującego uproszczenia celne oraz bezpieczeństwo i ochronę.

Posiadanie pozwolenia na procedurę uproszczoną w miejscu, o której mowa w art. 76 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego umożliwia Spółce dokonywanie rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów w deklaracji importowej na podstawie art. 33a ustawy o podatku od towarów i usług - Spółka korzysta z przysługującego jej uprawnienia i rozlicza podatek VAT w deklaracji importowej składanej do właściwego naczelnika urzędu celnego.

Kwota tymczasowego cła antydumpingowego wyliczana jest w oparciu o obowiązujące stawki i podlega zabezpieczeniu poprzez wpłatę na konto depozytowe izby celnej. Potwierdzeniem złożonego zabezpieczenia jest dokument celny wystawiony przez organ celny w formie przewidzianej dla złożonego zabezpieczenia jednorazowego. Kwota cła tymczasowego jest odzwierciedlona we wpisie do rejestru procedury uproszczonej oraz w zgłoszeniu celnym uzupełniającym pod symbolem „A35”.

Cło tymczasowe jest cłem jeszcze nienależnym, zabezpieczonym na poczet przyszłych możliwych do powstania należności z tytułu ostatecznego cła antydumpingowego.

Jednocześnie Spółka dokonuje podwójnej kalkulacji podatku od towarów i usług w imporcie, określającej różnicę pomiędzy podatkiem który byłby należny w przypadku określenia przez radę ostatecznego cła antydumpingowego a podatkiem należnym z tytułu importu towarów w chwili dokonywania zgłoszenia celnego. Kalkulacja polega na uwzględnieniu w podstawie opodatkowania kwoty cła tymczasowego i wyliczenia kwoty podatku który może być należny, a następnie porównaniu tej kwoty z kwotą podatku należnego wyliczonego bez ujmowania w podstawie opodatkowania cła tymczasowego. Różnica pomiędzy kwotą podatku możliwego do powstania, a kwotą, podatku prawnie należnego zostaje zabezpieczona i podlega wpłacie na konto depozytowe izby celnej. Potwierdzeniem złożonego zabezpieczenia jest dokument celny wystawiony przez organ celny w formie przewidzianej dla złożonego zabezpieczenia jednorazowego.

Spółka nie uwzględnia w podstawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zgłoszeniu uzupełniającym kwoty tymczasowego cła antydumpingowego z uwagi na to, że nie jest to cło prawnie należne.

Spółka nie uwzględnia w zgłoszeniu celnym uzupełniającym nienależnej kwoty podatku od towarów i usług podlegającej zabezpieczeniu, określonej w odrębnym dokumencie celnym w postaci zabezpieczenia jednorazowego.

Spółka nie wykazuje w deklaracji importowej składanej za okres w którym powstał obowiązek podatkowy kwoty podatku od towarów i usług która nie jest należna i podlega jedynie zabezpieczeniu.

Zwolnienie towaru do procedury dopuszczenia do obrotu możliwe jest po uzyskaniu potwierdzenia od organu celnego złożenia zabezpieczenia zarówno dla należności mogących powstać z tytułu ostatecznego cła antydumpingowego, jak również dla kwoty podatku VAT, który byłby należny w przypadku decyzji rady określającej wysokość tego cła.

W przypadku ogłoszenia przez radę decyzji nakładającej ostateczne cło antydumpingowe Spółka zwróci się z wnioskiem do izby celnej o rozliczenie zabezpieczonej kwoty cła antydumpingowego oraz kwoty podatku od towarów i usług i dokona ujęcia kwoty podatku w deklaracji importowej na podstawie dokumentu celnego otrzymanego przez Wnioskodawcę (Spółkę) informującego o wysokości obliczonych i zaksięgowanych należności podatkowych objętych uprzednio zabezpieczeniem. W przypadku odstąpienia przez radę od nałożenia ostatecznego cła antydumpingowego, Spółka zwróci się z wnioskiem do izby celnej o rozliczenie i zwrot zabezpieczonych kwot.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy kwota tymczasowego cła antydumpingowego winna być wliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług w imporcie?
   
2. Czy kwota tymczasowego cła antydumpingowego powinna podwyższać podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług w imporcie określoną w jednolitym dokumencie administracyjnym (SAD)?
   
3. Czy prawidłowe jest postępowanie polegające na odzwierciedleniu kwoty podatku od towarów i usług, uprzednio zabezpieczonej na poczet należności podatkowych mogących powstać z tytułu określenia przez radę ostatecznego cła antydumpingowego w deklaracji podatkowej za okres, w którym otrzymano decyzję, stanowiącą dokument celny informujący o zaksięgowanych należnościach podatkowych podlegających uprzednio zabezpieczeniu?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki kwota tymczasowego cła antydumpingowego nie powinna być wliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług w imporcie.

Tymczasowe cło antydumpingowe określone na podstawie rozporządzenia Rady nr 1072/2012 nie jest cłem należnym, a jedynie podlegającym zabezpieczeniu, od którego uiszczenia uzależnione jest objęcie towarów procedurą dopuszczenia do obrotu na obszarze celnym Wspólnoty.

Jednocześnie art. 29 ust.13 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług stanowi, że „podstawą opodatkowania w imporcie jest wartość celna powiększona o należne cło” w związku z czym cło antydumpingowe tymczasowe jako cło jeszcze nienależne, a jedynie zabezpieczone nie może być uważane za cło należne w rozumieniu wskazanego przepisu, a tym samym nie może zostać wliczone do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Za cło należne uważa się cło faktycznie zapłacone lub należne do zapłaty przez importera.

Zdaniem Spółki kwota tymczasowego cła antydumpingowego nie powinna podwyższać podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług w imporcie określonej w jednolitym dokumencie administracyjnym (SAD).

Tymczasowe cło antydumpingowe jako cło nienależne nie powinno podwyższać podstawy opodatkowania podatkiem VAT w imporcie zgodnie ze stanowiskiem Spółki przedstawionym w punkcie 1.

Analogicznie nie powinno zostać odzwierciedlone w podstawie opodatkowania określonej na dokumencie SAD, albowiem przy zastosowaniu tak skalkulowanej podstawy nie można określić prawidłowo należnego podatku VAT z tytułu importu towarów, a w konsekwencji prawidłowo określonej kwoty podatku VAT w deklaracji importowej składanej za okres w którym powstał obowiązek podatkowy.

Różnica pomiędzy podatkiem VAT, który może stać się należny w przypadku ogłoszenia decyzji Rady o ustanowieniu ostatecznego cła antydumpingowego, a podatkiem VAT należnym w chwili sporządzania zgłoszenia celnego podlega wpłacie na konto depozytowe izby celnej i jest zabezpieczona przez organ celny na poczet możliwych do powstania należności podatkowych w formie potwierdzenia złożenia zabezpieczenia.

Potwierdzenie zabezpieczenia stanowi w tym przypadku dokument celny nierozerwalnie związany z dokumentem SAD, w którym wykazana jest kwota należnego podatku od towarów usług.

Analogicznie jak w przypadku tymczasowego cła antydumpingowego dokument w postaci zabezpieczenia należności podatkowych stanowi podstawę do zwolnienia towaru do procedury dopuszczenia do swobodnego obrotu, co potwierdza jego znaczenie jako integralnej części zgłoszenia celnego.

Jednocześnie instrukcja wypełniania zgłoszeń celnych w swojej treści stanowi, iż „do podstawy opodatkowania dolicza się określone w odrębnych przepisach opłaty oraz inne należności, jeżeli organy celne mają obowiązek pobierać te należności z tytułu importu towarów (w tym także cło antydumpingowe)”, w związku z czym należy przyjąć iż w przypadku ogłoszenia przez radę decyzji o ustanowieniu ostatecznego cła antydumpingowego (nie mającego charakteru tymczasowego i jedynie zabezpieczonego) należy cło antydumpingowe uwzględnić w podstawie opodatkowania, gdyż jako cło faktycznie należne podwyższy podstawę opodatkowania. Należy przy tym rozróżnić pojęcie cła antydumpingowego i tymczasowego cła antydumpingowego podlegającego wpłacie do organu celnego na zabezpieczenie przyszłych należności ale stojącego w sprzeczności z art. 29 ust. 13 ustawy o podatku od towarów usług mającej w tym przypadku charakter nadrzędny.

Zdaniem Spółki postępowanie polegające na odzwierciedleniu kwoty podatku od towarów i usług, uprzednio zabezpieczonej na poczet należności podatkowych mogących powstać z tytułu określenia przez radę ostatecznego cła antydumpingowego, w deklaracji podatkowej za okres, w którym otrzymano decyzję, stanowiącą dokument celny informujący o zaksięgowanych należnościach podatkowych podlegających uprzednio zabezpieczeniu jest prawidłowe.

Art. 86 ust.1 w powiązaniu z ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT wskazuje, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadku importu towarów stanowi suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, w związku z powyższym decyzja organu celnego wydana po dokonaniu rozliczenia zabezpieczonej uprzednio kwoty podatku VAT i określająca kwotę zaksięgowanych należności podatkowych stanowi dokument celny w znaczeniu art. 86 ustawy o VAT.

Jednocześnie należy podkreślić, że w myśl art. 86 ust. 10 pkt 1 „prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo inny dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18”, a także w myśl art. 86 ust. 10 pkt 2b) „w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym od importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33b”.

W przedmiotowym przypadku Spółka stoi na stanowisku, iż obowiązek podatkowy (nie tożsamy z uiszczeniem zabezpieczenia kwoty podatku) powstaje w momencie wydania decyzji organu celnego o zaksięgowaniu zabezpieczonych uprzednio należności podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędacych członkami Wspólnoty Europejskiej (wersja ujednolicona Dz. Urz. UE L Nr 343, poz. 51 ze zm.) cło tymczasowe może zostać nałożone, jeżeli postępowanie zostało wszczęte zgodnie z art. 5, zostało wydane odpowiednie zawiadomienie, zainteresowanym stronom umożliwiono przekazanie informacji i przedstawienie komentarzy zgodnie z art. 5 ust. 10, wstępnie stwierdzono istnienie dumpingu i wynikającą z niego szkodę dla przemysłu wspólnotowego, zaś interes Wspólnoty wymaga interwencji w celu zapobieżenia tej szkodzie. Cła tymczasowe nakłada się nie wcześniej niż 60 dni od wszczęcia postępowania, ale nie później niż dziewięć miesięcy po jego wszczęciu.

Przy tym stosownie do ust. 3 cytowanego artykułu cła tymczasowe są zabezpieczone w formie gwarancji, a dopuszczenie danych produktów do wolnego obrotu we Wspólnocie jest uzależnione od zapewnienia takiej gwarancji.

Cło tymczasowe nakładane jest na importowane towary w przypadku, gdy jeszcze w trakcie postępowania antydumpingowego tymczasowego potwierdzono dumping i wynikającą z niego szkodę dla przemysłu wspólnotowego, zaś interes Wspólnoty wymaga interwencji w celu zapobieżeniu szkodzie. W takim przypadku dopuszczenie importowanego towaru do swobodnego obrotu we wspólnocie uzależnione jest od złożenia zabezpieczenia równoważnego kwocie cła tymczasowego. Postępowanie może zostać zakończone nałożeniem ostatecznych ceł antydumpingowych lub bez ustanowienia środków ostatecznych.

W przypadku gdy zostało nałożone cło tymczasowe i ostatecznie stwierdzono istnienie dumpingu oraz szkody, Rada decyduje, bez względu na fakt czy zostanie nałożone ostateczne cło antydumpingowe, jaka część cła tymczasowego zostanie ostatecznie pobrana. Jeśli zostanie nałożone ostateczne cło antydumpingowe i jest wyższe od cła tymczasowego, kwoty różnicy nie pobiera się, natomiast jeżeli ustalenia postępowania antydumpingowego są negatywne, cło tymczasowe nie jest potwierdzone, a zabezpieczenie podlega zwrotowi.

Wobec powyższego tymczasowe cło antydumpingowe nie jest cłem należnym, lecz może ono stać się należnym, po zakończeniu postępowania antydumpingowego.

Zgodnie z art. 29 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania w imporcie towarów jest wartość celna powiększona o należne cło.(...). Tym samym do określenia kwoty podatku podlegającej uiszczeniu nie powinno być brane pod uwagę tymczasowe cło antydumpingowe - jako cło nienależne w momencie obejmowania procedurą dopuszczenia do swobodnego obrotu. Pod pojęciem cła należnego należy rozumieć „cło faktycznie do zapłaty przez importera”, a nie cło tymczasowe podlegające zabezpieczeniu, w momencie dopuszczenia towaru do swobodnego obrotu, na poczet ewentualnie mogącego powstać długu celnego w wyniku nałożeniem statecznego cła antydumpingowego.

Analogicznie, w ocenie tut. Organu, kwota tymczasowego cła antydumpingowego nie powinna podwyższać podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług w imporcie określoną w jednolitym dokumencie administracyjnym (SAD).

Organ podatkowy ma jednak obowiązek dokonania zabezpieczenia kwoty podatku VAT stanowiącej różnicę między kwotą tego podatku wyliczoną z uwzględnieniem w podstawie opodatkowania tymczasowego cła antydumpingowego, a kwotą tego podatku do zapłaty wyliczoną bez ujmowania tymczasowego cła antydumpingowego w podstawie opodatkowania. Niniejszy obowiązek wynika z art. 33 ust.7 ustawy zgodnie, z którym organ celny zabezpiecza kwotę podatku, jeżeli podatek ten nie został uiszczony, w przypadkach i trybie stosowanych przy zabezpieczeniu należności celnych na podstawie przepisów celnych.

Powyższe oznacza, że składając zgłoszenie celne o objęcie procedurą dopuszczenia do swobodnego obrotu na terytorium Unii Europejskiej towarów, na które zostało nałożone cło tymczasowe podlegające zabezpieczeniu, w celu określenia prawidłowej kwoty podatku od towarów i usług należy dokonać dwóch kalkulacji:

1. pierwszej kalkulacji należy dokonać w celu określenia kwoty podatku od towarów i usług do zapłaty, bez ujmowania w podstawie opodatkowania tymczasowego cła antydumpingowego (gdyż jest ono jeszcze nienależne w rozumieniu art. 29 ust.13 ustawy, a jedynie zabezpieczone),
   
2. drugiej kalkulacji należy dokonać z uwzględnieniem w podstawie opodatkowania tymczasowego cła antydumpingowego w celu określenia kwoty podatku od towarów i usług podlegającej zabezpieczeniu.
   
   

Różnica między kwotą podatku obliczoną zgodnie z drugą kalkulacją, a kwotą do zapłaty obliczoną zgodnie z kalkulacją pierwszą stanowi kwotę podatku od towarów i usług podlegającą zabezpieczeniu.

Przepisy art. 189 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.Urz. UE L nr 302, str. 1 ze zm. - dalej WKC) obligują dłużnika lub osobę mogącą się nią stać do złożenia zabezpieczenia w każdym przypadku, gdy organy celne zażądają złożenia takiego zabezpieczenia w celu pokrycia długu celnego, zgodnie z przepisami prawa celnego. W każdym więc przypadku, gdy przepisy prawa celnego uprawniają do żądania złożenia zabezpieczenia w celu pokrycia długu celnego, po stronie organów celnych istnieje uprawnienie żądania złożenia takiego zabezpieczenia, a po stronie dłużnika lub osoby mogącej się nim stać wykonanie tego zobowiązania. W tym miejscu należy również zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 1 ust. 4 rozporządzenia Komisji (UE) Nr 1072/2012 z dnia 14 listopada 2012 r. nakładającego tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.Urz. UE L nr 318 z dnia 15.11.2012 r.), dopuszczenie do swobodnego obrotu na terenie Unii ww. wyrobów, uwarunkowane jest wpłaceniem zabezpieczenia w wysokości kwoty cła tymczasowego. Redakcja tego przepisu nie budzi wątpliwości, że w przypadku wyrobów, o których mowa we wniosku, dopuszczenie ich do swobodnego obrotu uzależnione jest od złożenia zabezpieczenia.

Powyższe zatem w sposób jednoznaczny stanowi, iż przepis art. 33 ust. 7 ustawy należy interpretować jako samodzielną (niepowiązaną z poprzednimi ustępami tego artykułu) podstawę prawną zabezpieczenia należności podatkowych w tych przypadkach, gdy organy celne nie pobierają, a zabezpieczają należności celne. Skoro zatem jak wykazano wyżej w celu dopuszczenia do swobodnego obrotu sprowadzanych wyrobów objętych tymczasowym cłem antydumpingowym, konieczne jest złożenie zabezpieczenia w kwocie równoważnej kwocie cła tymczasowego, to konsekwentnie na podstawie art. 33 ust. 7 ustawy, fakt ten zobowiązuje organ celny do zabezpieczenia należności podatkowych. Podnieść należy również, iż art. 33 ust. 7 ustawy nie pozostawia organom celnym swobody decydowania o pobraniu zabezpieczenia. Ustawodawca bowiem przewidział obowiązek zabezpieczenia należności podatkowych w przypadkach i w trybie pobierania zabezpieczenia należności celnych, dając temu wyraz w stwierdzeniu – organ celny zabezpiecza.

Stosownie do powyższego, kwota zabezpieczonego podatku od towarów i usług pobrana przez organ celny względem towaru objętego tymczasowym cłem antydumpingowym, nie jest jeszcze kwotą, którą Wnioskodawca będzie obowiązany uiścić od importu towaru. Kwota zabezpieczenia może stać się kwotą, którą Wnioskodawca będzie zobowiązany uiścić ale dopiero, gdy tymczasowe cło antydumpingowe stanie się ostateczne i Wnioskodawca zostanie powiadomiony o zaksięgowaniu ww. kwoty zabezpieczenia jako należności.

Stosownie do art. 33a ust. 1 ustawy w przypadku gdy towary zostaną objęte na terytorium kraju procedurą uproszczoną, o której mowa w art. 76 ust. 1 lit. b lub c rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307), w której okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Zgodnie z art. 19 ust. 7 ustawy obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9.

Natomiast w myśl cytowanego wyżej art. 29 ust. 13 ustawy podstawą opodatkowania w imporcie towarów jest wartość celna powiększona o należne cło.

W tym miejscu należy zatem wskazać, iż zgodnie z art. 217 ust. 1 WKC każda kwota należności celnych przywozowych lub należności celnych wywozowych wynikających z długu celnego, zwana dalej "kwotą należności", obliczana jest przez organy celne, z chwilą gdy znajdą się one w posiadaniu niezbędnych informacji, oraz zostaje wpisana do rejestru lub zaewidencjonowana w inny równoważny sposób (zaksięgowanie).

Równocześnie zgodnie z akapitem drugim pkt a) tego artykułu przepisu pierwszego akapitu nie stosuje się w przypadkach, gdy ustanowione zostało tymczasowe cło antydumpingowe lub wyrównawcze.

Jednakże gdy dług celny dotyczy tymczasowego cła antydumpingowego lub wyrównawczego, zaksięgowania należności należy dokonać w ciągu dwóch miesięcy od opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich rozporządzenia ustanawiającego ostateczne cło antydumpingowe lub wyrównawcze – art. 218 ust. 2 akapit drugi WKC.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, należy zauważyć, iż w momencie objęcia towaru procedurą dopuszczenia do swobodnego obrotu objętego tymczasowym cłem antydumpingowym, względem tego towaru powstał dług celny w wysokości, która nie obejmuje tymczasowego cła antydumpingowego. Oznacza to, że należne cło, o którym mowa w art. 29 ust. 13 ustawy nie obejmuje tymczasowego cła antydumpingowego, objętego zabezpieczeniem pobranym przez organ celny w celu dopuszczenia towaru nim objętego do swobodnego obrotu na terytorium Unii. Kwota podatku podlegająca zabezpieczeniu w momencie dopuszczenia towarów objętych tymczasowym cłem antydumpingowym jak sama nazwa wskazuje podlega zabezpieczeniu a nie uiszczeniu (nie jest jeszcze należna).

Jak wskazano wyżej gdy dług celny dotyczy tymczasowego cła antydumpingowego lub wyrównawczego, organ celny dokonuje zaksięgowania należności wynikających ze złożonego zabezpieczenia w ciągu dwóch miesięcy od opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich rozporządzenia ustanawiającego ostateczne cło antydumpingowe lub wyrównawcze – art. 218 WKC.

Powyższe oznacza, iż po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich rozporządzenia ustanawiającego ostateczne cło antydumpingowe w terminie dwóch miesięcy organ celny dokonuje księgowania kwoty długu celnego wynikającego z ustanowionego ostatecznego cła antydumpingowego, pokrywając kwotę powstałego długu celnego ze złożonego zabezpieczenia. Tym samym w wyniku powstania i zaksięgowania długu celnego powstałego z przekształcenia się tymczasowego cła antydumpingowego w cło ostateczne, kwota zabezpieczonego tymczasowego cła antydumpingowego staje się cłem należnym, wchodzącym do podstawy opodatkowania podatkiem VAT. Zatem należny podatek VAT z tytułu importu ulegnie zwiększeniu, a brakująca kwota podatku zostanie pokryta ze złożonego zabezpieczenia. Tym samym Wnioskodawca otrzymując dokument celny, z którego wynika, że określona kwota zabezpieczonej kwoty podatku została zaksięgowana na poczet ostatecznie ustalonej kwoty zobowiązania podatkowego, winien wykazać zwiększenie należnego podatku VAT z tytułu importu w deklaracji podatkowej. W konsekwencji prawidłowe jest postępowanie polegające na odzwierciedleniu kwoty podatku od towarów i usług, uprzednio zabezpieczonej na poczet należności podatkowych mogących powstać z tytułu określenia przez radę ostatecznego cła antydumpingowego w deklaracji podatkowej za okres, w którym otrzymano decyzję, stanowiącą dokument celny informujący o zaksięgowanych należnościach podatkowych podlegających uprzednio zabezpieczeniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.