Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-44/13-2/AI
z 2 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2013 r. (data wpływu 21 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zużycia (konsumpcji) wyrobów spożywczych podczas różnego rodzaju narad, spotkań wewnętrznych pracowników, posiedzeń zarządu i rady nadzorczej, szkoleń odbywających się w związku z działalnością opodatkowaną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zużycia (konsumpcji) wyrobów spożywczych podczas różnego rodzaju narad, spotkań wewnętrznych pracowników, posiedzeń zarządu i rady nadzorczej, szkoleń odbywających się w związku z działalnością opodatkowaną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest producentem samochodów. Prowadzona działalność gospodarcza podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności Spółka ponosi wydatki na zakupy podstawowych artykułów spożywczych, takich jak m. in. kawa, herbata, woda, soki, cukier, słodycze.

Przedmiotowe artykuły spożywcze zużywane są w następujących przypadkach:

1. w sekretariatach, w celu zapewnienia poczęstunku gościom/kontrahentom w czasie wizyt na terenie siedziby Spółki. Wizytacje gości oraz kontrahentów związane są ściśle z działalnością Spółki,
2. w związku z organizowaniem narad, spotkań wewnętrznych, w których biorą udział pracownicy Spółki. W trakcie tych spotkań omawiane są założenia, cele oraz inne istotne sprawy z punktu widzenia bieżącej i przyszłej działalności Spółki,
3. na posiedzeniach zarządu i rady nadzorczej jako zwyczajowy poczęstunek serwowany podczas posiedzeń, na których podejmowane są kluczowe decyzje dla działalności Spółki,
4. podczas szkoleń wewnętrznych oraz szkoleń organizowanych przez firmy zewnętrzne na terenie Spółki. Szkolenia, w których udział biorą pracownicy Spółki oraz trenerzy wewnętrzni bądź zewnętrzni, związane są ściśle z wykonywanymi przez pracowników obowiązkami służbowymi (a więc związane są z działalnością Spółki).
   
   

Opisywane powyżej zużycia artykułów spożywczych dokonywane są każdorazowo wyłącznie w związku z realizowanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zużycie (konsumpcja) wyrobów spożywczych podczas różnego rodzaju narad, spotkań wewnętrznych pracowników, posiedzeń zarządu i rady nadzorczej, szkoleń odbywających się w związku z działalnością opodatkowaną, stanowią dla Spółki czynność opodatkowaną na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zużycie artykułów spożywczych w wymienionych w stanie faktycznym sytuacjach nie powinno być rozpatrywane jako nieodpłatne przekazanie towarów bądź ich zużycie, o których mowa w art. 7 ust. 2 ustawy.

W art. 5 ust. 1 ustawy ustawodawca wskazał, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Jednakże ustawodawca zrównał niektóre czynności wykonane nieodpłatnie z odpłatną dostawą towarów lub odpłatnym świadczeniem usług.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również - zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy - przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Powyższe oznacza, iż czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m. in. przekazanie i zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części.

Należy zwrócić uwagę, że wyraźnie wyszczególniono warunki, jakie musi spełnić przekazanie, a jakie zużycie, żeby podlegało ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 7 ust. 2 ustawy.

O ile, w odniesieniu do przekazania, jedynym warunkiem do spełnienia jest wcześniejsze przysługiwanie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, o tyle w przypadku zużycia dodano jeszcze (poza prawem do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu) warunek, iż zużycie takie musi nastąpić tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu - a więc na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.

W stanie faktycznym wymieniono okoliczności, w jakich dochodzi do zużycia przedmiotowych artykułów spożywczych w Spółce. W pierwszym przypadku wskazano, iż zużycie takie następuje w sekretariatach, w celu zapewnienia poczęstunku gościom/kontrahentom w czasie wizyt na terenie siedziby Spółki, które to wizyty związane są ściśle z działalnością Spółki. Analizując brzmienie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy należy dojść do wniosku, iż takie zużycie nie podlega opodatkowaniu, albowiem bezpośrednim beneficjentem są tutaj osoby trzecie nie będące pracownikami, udziałowcami lub innymi osobami wymienionymi w tym przepisie. Zatem w świetle art. 7 ust. 2 ustawy nie będzie miało tu miejsca opodatkowanie przedmiotowych zużyć artykułów spożywczych w sekretariacie.

Również nie będzie podlegało opodatkowaniu zużycie podstawowych artykułów spożywczych w związku z organizowaniem narad, spotkań wewnętrznych, w których biorą udział pracownicy Spółki, a podczas których omawiane są założenia, cele oraz inne istotne sprawy z punktu widzenia bieżącej i przyszłej działalności Spółki (co zostało wskazane w stanie faktycznym jako drugi przypadek zużycia artykułów spożywczych). Niepodleganie opodatkowaniu w tym wypadku, wynika z faktu, iż nie można tu mówić o celach osobistych podatnika ani jego pracowników. Przepisy ustawy nie definiują wprawdzie pojęcia „potrzeb osobistych”, ale w takich przypadkach odwołać się należy do wykładni językowej. Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją. Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy.

Jak wskazano w stanie faktycznym celami przedmiotowych spotkań są wyłącznie cele oraz inne istotne sprawy z punktu widzenia bieżącej i przyszłej działalności Spółki, dlatego omawiane zużycie nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie będzie podlegało opodatkowaniu również zużycie podstawowych artykułów spożywczych w związku z posiedzeniami zarządu i rady nadzorczej (co zostało wymienione w stanie faktycznym jako trzeci przypadek zużycia), albowiem i tutaj nie można się doszukać celów osobistych podatnika lub jego pracowników, czy też członków organów stanowiących osób prawnych (bądź innych podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1). Do przykładowych celów takich posiedzeń należą: określenie strategii Spółki, podejmowanie uchwał, wydawanie opinii, ocen odnoszących się do konkretnych obszarów działalności, a więc są to cele ściśle związane z działalnością Spółki, co wyklucza możliwość opodatkowania takiego zużycia na mocy art. 7 ust. 2 ustawy.

Wreszcie, ostatnią sytuacją, w której dochodzi do zużycia artykułów spożywczych jest zużycie podczas szkoleń wewnętrznych oraz szkoleń organizowanych przez firmy zewnętrzne na terenie Spółki. W szkoleniach, które związane są z działalnością Spółki, udział biorą Jej pracownicy oraz trenerzy zewnętrzni bądź wewnętrzni. Także w tych przypadkach nie dochodzi do zużycia na cele osobiste pracowników. Natomiast zużycie artykułów spożywczych dla trenerów zewnętrznych niebędących pracownikami Spółki, jest zużyciem, którego bezpośrednim beneficjentem jest osoba trzecia nie będąca pracownikiem, udziałowcem lub inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy. Zatem w świetle art. 7 ust. 2 ustawy zużycie artykułów spożywczych podczas przedmiotowych szkoleń nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, w świetle powyższych przepisów, biorąc pod uwagę okoliczności przedstawione w stanie faktycznym, Spółka stoi na stanowisku, iż zużycie artykułów spożywczych, tj. m. in. kawy, herbaty, soków, cukru, słodyczy czy wody w sytuacjach opisanych powyżej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Jak wynika z art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m. in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania wymienione w tym przepisie towary, tj. drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości oraz próbki.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy lub osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej (np. przez pracowników).

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia potrzeb osobistych. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami osobistymi są takie potrzeby, które dotyczą danej osoby i które są jej potrzebami prywatnymi, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją. Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy.

Jak wynika z przedstawionych wyżej regulacji prawnych, nie podlegają opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) – osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności Spółka ponosi wydatki na zakupy podstawowych artykułów spożywczych, takich jak m. in. kawa, herbata, woda, soki, cukier, słodycze. Przedmiotowe artykuły spożywcze zużywane są w następujących przypadkach:

1. w sekretariatach, w celu zapewnienia poczęstunku gościom/kontrahentom w czasie wizyt na terenie siedziby Spółki. Wizytacje gości oraz kontrahentów związane są ściśle z działalnością Spółki,
2. w związku z organizowaniem narad, spotkań wewnętrznych, w których biorą udział pracownicy Spółki. W trakcie tych spotkań omawiane są założenia, cele oraz inne istotne sprawy z punktu widzenia bieżącej i przyszłej działalności Spółki,
3. na posiedzeniach zarządu i rady nadzorczej jako zwyczajowy poczęstunek serwowany podczas posiedzeń, na których podejmowane są kluczowe decyzje dla działalności Spółki,
4. podczas szkoleń wewnętrznych oraz szkoleń organizowanych przez firmy zewnętrzne na terenie Spółki. Szkolenia, w których udział biorą pracownicy Spółki oraz trenerzy wewnętrzni bądź zewnętrzni, związane są ściśle z wykonywanymi przez pracowników obowiązkami służbowymi (a więc związane są z działalnością Spółki).
   
   

Opisywane powyżej zużycia artykułów spożywczych dokonywane są każdorazowo wyłącznie w związku z realizowanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi.

Zatem w świetle powołanych wyżej norm prawnych oraz opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, iż nieodpłatne przekazanie artykułów spożywczych (tj. napoje, słodycze itp.) pracownikom podczas różnego rodzaju narad, spotkań wewnętrznych pracowników, posiedzeń zarządu i rady nadzorczej, szkoleń odbywających się w związku z działalnością opodatkowaną Spółki, nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób. Osoby te (pracownicy) należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, lecz ww. artykuły spożywcze, które Spółka udostępnia im nieodpłatnie nie służą celom prywatnym tych osób, gdyż ich zużycie związane jest niewątpliwie ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, a zatem czynności tych nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu na mocy art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż zużycie (konsumpcja) wyrobów spożywczych podczas różnego rodzaju narad, spotkań wewnętrznych pracowników, posiedzeń zarządu i rady nadzorczej, szkoleń odbywających się w związku z działalnością opodatkowaną, zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zaznacza się ponadto, że ustawa z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35) wprowadza od dnia 1 kwietnia 2013 r. w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) zmiany w powołanych wyżej przepisach art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy, tj.:

„Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika”.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.