INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2012r. (data wpływu do tut. Biura 29 lutego 2012r.), uzupełnionym w dniu 21 maja 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, całości wydatków z tytułu dopłaty uiszczonej na rzecz Towarzystwa Budownictwa Społecznego w związku z wynajmem większego mieszkania, częściowo wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lutego 2012r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, całości wydatków z tytułu dopłaty uiszczonej na rzecz Towarzystwa Budownictwa Społecznego w związku z wynajmem większego mieszkania, częściowo wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 09 maja 2012r. Znak: IBPBI/1/415-254/12/ESZ wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 21 maja 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na „zasadach ogólnych” w zakresie przeprowadzenia badań, przygotowywania opracowań, tworzenia baz, danych oraz innych czynności badawczych z zakresu ochrony środowiska. Prace wykonuje przeważnie w mieszkaniu (kawalerce), w którym ma również zarejestrowaną działalność gospodarczą.

Mieszkanie to należy do zasobów Towarzystwa Budownictwa Społecznego. Do tej pory rozliczała koszty lokalowe proporcjonalnie w częściach, które mogła miarodajnie (procentowo) określić, tzn. w takiej części jaka dotyczyła prowadzonej działalności. Jednakże rozwój firmy wymusza na Wnioskodawczyni wyodrębnienie powierzchni służącej wyłącznie celom prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni zamierza w ramach TBS zamienić obecne mieszkanie na inne – dwupokojowe, w którym jeden pokój będzie służył tylko i wyłącznie celom prowadzonej działalności gospodarczej. Zamiana mieszkania wiąże się z dopłatą w wysokości ok. 40 tys. zł i spowodowana jest większym metrażem nowego lokalu.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z dnia 18 maja 2012r. Wnioskodawczyni wskazała, iż:

• w wyniku planowanej zamiany lokali będzie użytkowała lokal, o którym mowa we wniosku na podstawie stosunku najmu,
• we wskazanym we wniosku dwupokojowym lokalu jeden pokój będzie przeznaczony na prowadzoną działalność gospodarczą, a drugi na potrzeby mieszkaniowe,
• nie nabywa prawa własności,
• ww. lokal będzie także służył do celów mieszkalnych za wyjątkiem jednego pokoju,
• dopłata, o której mowa we wniosku, jest związana ze zwiększeniem powierzchni lokalu o dodatkowy pokój przeznaczony pod działalność gospodarczą,
• dopłata jest opłatą za prawo do zawarcia umowy najmu uiszczaną na rzecz TBS, wynikającą z różnicy pomiędzy kwotą, jaką należy wpłacić za nowe mieszkanie, a kwotą jaką wpłaciła w momencie podpisywania umowy najmu aktualnego mieszkania (kawalerki) w 2003r.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, będę mogła całość opłaty zarachować w koszty tejże działalności w związku z tym, iż dotyczy to metrażu przeznaczonego pod powadzoną działalność, czy też kwotę dopłaty będzie musiała rozliczyć w kosztach jedynie proporcjonalnie, mając na uwadze całą powierzchnię mieszkania w stosunku do powierzchni wykorzystywanej pod działalność...

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 22 pkt 1 (winno być art. 22 ust. 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów albo zabezpieczenia źródła przychodów. Ponieważ cały koszt związany ze zmianą lokalu związany jest z wyodrębnieniem powierzchni usługowej pod prowadzoną działalność gospodarczą Wnioskodawczyni uważa, iż również cała kwota dopłaty będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości. Podkreślić przy tym należy, iż ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzałyby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Podkreślić jednak należy, iż przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny, czy pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie stanowi wydatku przeznaczonego na potrzeby osobiste podatnika lub osób trzecich. Istnieje grupa wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, gdyż są to wydatki, które w pewnych sytuacjach ponoszą osoby fizyczne niezależnie od tego czy prowadzą działalność gospodarczą, czy też takiej działalności nie prowadzą. Są to typowe wydatki osobiste, konsumpcyjne np. wydatki dotyczące zapewnienia sobie, na własne potrzeby odpowiednich warunków mieszkaniowych. W przypadku, gdy mieszkanie (lokal) służy celom prowadzonej działalności gospodarczej, nie ma przeszkód do zaliczenia wydatków z nim związanych do kosztów uzyskania przychodów. Jednakże, gdy wydatki te stanowią co do zasady wydatki o charakterze osobistym, nie mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. Prace wykonuje przeważnie w mieszkaniu (kawalerce), w którym prowadzi również zarejestrowaną działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni zamierza zamienić obecne mieszkanie na inne – dwupokojowe, w którym jeden pokój będzie służył tylko i wyłącznie celom prowadzonej działalności gospodarczej, a drugi do celów mieszkaniowych. Zamiana mieszkania wiąże się z dopłatą w wysokości ok. 40 tys. zł, uiszczaną na rzecz Towarzystwa Budownictwa Społecznego (TBS), bowiem nowy lokal ma większa powierzchnie niż lokal obecnie wynajmowany (również od TBS). W wyniku planowanej zamiany lokali, będzie użytkowała lokal o większej powierzchni, na podstawie stosunku najmu (Wnioskodawczyni nie nabędzie prawa własności do ww. mieszkania).

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż tylko ta część dopłaty związanej z zamianą mieszkania, która odpowiada stosunkowi powierzchni lokalu wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni wynajmowanego lokalu, może stanowić koszt uzyskania przychodów tej działalności. Jedynie ta część ww. dopłaty wiąże się z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą. Poniesienie wskazanej we wniosku opłaty, jest bowiem następstwem wynajmu od TBS całego mieszkania o większej powierzchni (niż mieszkanie obecnie wynajmowane od tego podmiotu), a nie wyłącznie tej jego części, która wykorzystywana jest na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

W konsekwencji brak jest podstaw prawnych do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej tej części ww. dopłaty, która dotyczy części lokalu wykorzystywanego na własne cele mieszkaniowe. W tym bowiem zakresie są to typowe wydatki o charakterze osobistym, ponoszone w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych a nie w celu osiągnięcia, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Ta więc część ww. dopłaty nie ma żadnego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą -nie występuje jakiekolwiek powiązanie kosztów ponoszonych przez Wnioskodawczynię w tym zakresie z celem jakim jest osiągnięcie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub zachowaniem albo zabezpieczeniem tego źródła przychodów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni wskazujące, że całość przedmiotowych wydatków może stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Na marginesie wskazać należy, iż w przypadku otrzymania od TBS zwrotu wskazanych we wniosku wydatków ta ich część, która zostanie zaliczona do kosztów podatkowych, stanowić będzie przychód z prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Kwestia ta nie jest jednakże przedmiotem złożonego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.