INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 stycznia 2012 r. sygn. akt I FSK 447/11 (data wpływu 27 lutego 2012 r.) oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 16 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Bd 138/12 (data wpływu prawomocnego wyroku 20 lipca 2012 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2008 r. (data wpływu 24 lipca 2008 r.), uzupełnionym w dniu 29 września 2008 r. (data wpływu 5 października 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nie podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek gruntu przeznaczonych pod zabudowę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 29 września 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nie podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek gruntu przeznaczonych pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku, oraz jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 1999 r. nabył Pan (wraz z żoną) do swojego majątku prywatnego udział (50%) w nieruchomości rolnej położonej w N., Gmina K. Prowadzi Pan działalność gospodarczą na własny rachunek i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Nabycie wymienionej nieruchomości w żaden sposób nie było związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Część gruntu (8 ha z 17,5 ha) uchwałą z dnia 30 stycznia 2007 r. Rady Miejskiej, została przekształcona z nieruchomości rolnej w nieruchomość z prawem do zabudowy (budownictwo jednorodzinne). Następnie została podzielona na działki budowlane zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W 2008 r. zamierza Pan sprzedać część posiadanych działek.

Przedmiotowe grunty nie wiążą się w żaden sposób z prowadzoną działalnością gospodarczą, natomiast były nieodpłatnie użytkowane w ramach umowy użyczenia przez Pana sąsiada, celem utrzymania ich w odpowiedniej kulturze. Są to grunty niezabudowane. Zostały przekształcone na grunty przeznaczone pod zabudowę na wniosek Burmistrza, w ramach realizowania zadań własnych gminy, zgodnie z uchwalonym wcześniej planem zagospodarowania przestrzennego. W wyniku podziału działki nr 9/15, dokonanego na wniosek właścicieli, powstały kolejne działki o numerach od 9/16 do 9/26, o pow. od 0.1058 ha do 5.5514 ha (łączna powierzchnia 7 ha). W dniu 27 czerwca 2008 r. działka nr 9/19 została sprzedana, natomiast działki nr 9/24 i 9/25 uchwałą Rady Miasta zostaną przekazane gminie na drogi publiczne. Działki od nr 9/16 do 9/18 oraz od nr 9/20 do 9/23 planowane są do sprzedaży. Działki sprzedawane będą okazjonalnie. Nie wyklucza Pan ich sprzedaży poprzez biuro pośrednictwa. Działka nr 9/26 o pow. 5.5514 ha, po zniesieniu współwłasności, może być przeznaczona do dalszego podziału i ewentualnej sprzedaży, jednak nie jest Pan w stanie określić terminu sprzedaży, ponieważ ewentualny podział tej działki i jej sprzedaż uzależnia od czynników finansowych, zdrowotnych, migracyjnych itp.

W związku z powyższym, w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż ww. gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązującego prawa dokonanie sprzedaży działek z majątku prywatnego nie jest objęte obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku od towarów i usług. Dla przypisania działania w charakterze podatnika konieczne jest określenie zamiaru w jakim dokonano nabycia gruntu, a była to nieruchomość rolna nabyta na własne potrzeby. W Pana ocenie, w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) wskazano, że nie każda sprzedaż rzeczy dokonana we własnym imieniu i na własny rachunek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ale tylko taka, która była jedynym celem (uprzedniego) ich nabycia (art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług). Pana zdaniem, zostało to potwierdzone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 maja 1997 r., sygn. akt SA/Rz 81/96. Wskazał Pan, że zgodnie z orzeczeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości sprzedaż majątku osobistego (tj. nie wchodzącego w skład przedsiębiorstwa), należącego do osoby fizycznej nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Takie stanowisko, w Pan ocenie, zostało potwierdzone przez NSA w wyroku z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07. W przedmiotowym wyroku sąd stwierdził, że „jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność wykonywał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie”. Taka sytuacja, w Pana opinii, występuje w niniejszym przypadku.

W interpretacji indywidualnej z dnia 24 października 2008 r. nr ITPP2/443-653/08/MD oceniono Pana stanowisko jako nieprawidłowe. Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożył Pan skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy.

Wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Bd 130/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną uznając, że wydana została z uchybieniem 3-miesięcznego terminu określonego w art. 14d ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.).

Wskutek skargi kasacyjnej wniesionej przez Ministra Finansów, Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 21 września 2010 r. sygn. akt I FSK 1304/09, uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy do ponownego rozpoznania.

Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2010 r., sygn. akt I SA/Bd 915/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił Pana skargę na ww. interpretację indywidualną z dnia 24 października 2008 r. Sąd pierwszej instancji uznał, że Pana działalność jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i zgodził się z tut. organem, iż w stanie faktycznym opisanym we wniosku, sprzedaż niezabudowanych działek należy traktować jako dostawę towarów opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w oparciu o art. 5 ust. 1 tej ustawy.

Wskutek skargi kasacyjnej wniesionej przez Pana, Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 11 stycznia 2012 r. sygn. akt I FSK 447/11, uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy do ponownego rozpoznania.

Wyrokiem z dnia 16 maja 2012 r. sygn. akt I SA/Bd 138/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną stwierdzając, że skoro „skarżący nabył wskazany grunt na cele niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej, a dopiero kilka lat później, w związku ze zmianą przeznaczenia gruntu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego postanowił je sprzedać jako grunt prywatny, to nie można przypisać mu w tym zakresie prowadzenia działalności handlowej”.

W dniu 20 lipca 2012 r. do tut. organu wpłynął odpis ww. wyroku opatrzony klauzulą prawomocności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 16 maja 2012 r. - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza” zostały, dla potrzeb podatku od towarów i usług, zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji, nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. działek gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć również należy, że nie ma przeszkód prawnych uniemożliwiających podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą, wyłączenia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług części majątku przeznaczonego do celów prywatnych. Sprzedaż takiego majątku nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a sprzedawca nie występuje w odniesieniu do sprzedaży tej części majątku jako podatnik.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2008 r. dokonał Pan sprzedaży jednej działki (9/19) przeznaczonej pod zabudowę, a w perspektywie planuje sprzedaż kolejnych działek, wydzielonych ze współwłasności nieruchomości gruntowej. Nie wyklucza Pan również kolejnego podziału, jednej z nowopowstałych działek o największej powierzchni (9/26), co może wiązać się z późniejszymi ofertami ich sprzedaży. Oświadczył Pan, że nabycie przedmiotowych gruntów nastąpiło do majątku prywatnego (grunt nie był i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą). Część gruntu (8 ha z 17,5 ha) uchwałą z dnia 30 stycznia 2007 r. Rady Miejskiej, została przekształcona z nieruchomości rolnej w nieruchomość z prawem do zabudowy (budownictwo jednorodzinne). Następnie została podzielona na działki budowlane zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Mając na uwadze powyższe oraz brzmienie powołanych regulacji prawa podatkowego stwierdzić należy, iż z przedstawionych we wniosku okoliczności nie wynika, aby działał Pan (będzie działał) w charakterze handlowca zajmującego się profesjonalnie obrotem gruntami. Zatem w tym zakresie nie można uznać Pana za podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Nabycie ww. działki miało cel osobisty. W świetle powyższego Pana aktywność w zakresie sprzedaży działek nie jest porównywalna do działań wykonywanych w ramach profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Zatem sprzedaż ta mieści się w zakresie zarządu majątkiem prywatnym.

Reasumując należy stwierdzić, mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe , iż sprzedaż jednej działki, jak również dokonanie podobnych transakcji w przyszłości – nie podlegała (nie będzie podlegała) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Pana za podatnika tego podatku.

Podkreślić należy, iż powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), a ponieważ z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego nie wynika, żeby występował zbiór tych zorganizowanych działań – dokonana i planowana przez Pana sprzedaż działek – nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podkreślić jednocześnie należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, co oznacza, iż w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270) . Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.