Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-982/12-4/AD
z 21 grudnia 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością G., przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2012 r. (data wpływu 24 września 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 listopada 2012 r. (data wpływu 27 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingu operacyjnego samochodu osobowego przeznaczonego pod wynajem jest:

  • prawidłowe – dla samochodu osobowego przeznaczonego pod wynajem przez okres co najmniej 6 miesięcy,
  • nieprawidłowe – dla samochodu osobowego przeznaczonego przez wynajem przez okres co najmniej 6 miesięcy, a następnie wykorzystywanego tylko do innej niż najem działalności gospodarczej.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingu operacyjnego samochodu osobowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 listopada 2012 r. (data wpływu 27 listopada 2012 r.) o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego oraz uiszczenie brakującej opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

G. Sp. z o.o. (dalej „Spółka”) zamierza zawrzeć z Leasingodawcą kilka umów leasingu operacyjnego, dotyczących samochodów osobowych. Następnie Spółka zamierza te samochody od razu przekazać swoim przedstawicielom handlowym, którzy będą obsługiwali klientów Spółki. Zatem Spółka w ogóle nie będzie użytkowała tych pojazdów. Samochody zostaną wynajęte przedstawicielom handlowym na podstawie umów najmu dłuższych niż 6 miesięcy, natomiast współpraca z przedstawicielami handlowymi (tj. podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą) zostanie podjęta na podstawie umów zlecenia. W ramach umów leasingu operacyjnego Spółka będzie otrzymywać od firmy leasingowej co miesiąc faktury dotyczące rat leasingowych. Spółka będzie również obciążana przez firmę leasingową kosztami ubezpieczenia tych samochodów. Spółka nie będzie ponosić żadnych kosztów związanych z eksploatacją tych samochodów (np. kosztów paliwa, części zamiennych, napraw itp.), będzie natomiast obciążać przedstawicieli handlowych fakturami za najem tych samochodów. W cenie najmu zostanie skalkulowany m.in. koszt ubezpieczenia tych samochodów. Koszty eksploatacji tych samochodów będą ponosić przedstawiciele handlowi. Z drugiej strony, przedstawiciele handlowi będą wystawiać faktury na Spółkę, co miesiąc, za świadczone przez siebie usługi. Przedmiot działalności gospodarczej Spółki obejmuje wynajem i dzierżawę samochodów osobowych i furgonetek osobom (podmiotom) trzecim.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że po okresie najmu trwającym dłużej niż 6 miesięcy, samochody najprawdopodobniej będą dalej wynajmowane przez Spółkę lub będą wykorzystywane przez Spółkę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy w rozważanej sytuacji Spółka będzie miała prawo do odliczenia w całości podatku od towarów i usług z faktur wystawionych przez Leasingodawcę na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), dalej „Ustawa”?
  2. Czy zawarcie w rozważanej sytuacji, kolejnych, krótszych aniżeli 6 miesięczne umów najmu z przedstawicielami handlowymi albo nie wynajmowanie dalej tych samochodów osobowych, powoduje utratę prawa do odliczania w całości podatku od towarów i usług?

Zainteresowany zaznaczył, że pytanie nie dotyczy odliczenia podatku od towarów i usług z faktur dotyczących kosztów ubezpieczenia samochodów.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 Ustawy „W okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2”.

Natomiast, zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b Ustawy powyższy przepis nie dotyczy przypadków, gdy spełnione są łącznie dwie przesłanki:

  1. przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze,
  2. te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Według art. 3 ust. 6 Ustawy „W przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł”.

Według internetowego Słownika Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN 1997 -2012), pod pojęciem „użytkować” należy rozumieć m.in.: 1. „korzystać z czegoś, np. budynku, lokalu”, 2. „korzystać z czegoś w sposób racjonalny, przynoszący jak największy pożytek”, 3. „używać cudzej własności, czerpiąc z niej korzyści, ale mając jednocześnie obowiązek zachowania jej substancji i dotychczasowego przeznaczenia”.

Z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b Ustawy wynika zatem, iż koniecznym warunkiem jego zastosowania jest przeznaczenie samochodu do działalności polegającej m.in. na jego wynajmie przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Nie oznacza to jednak, że każda umowa najmu musi być zawierana na okres nie krótszy niż 6 miesięcy, czy też że jedna czynność wynajmu musi trwać minimum pół roku. Przepis ten oznacza również, iż pełne odliczenie podatku naliczonego przysługuje także wtedy, gdy samochód zostaje nabyty w ramach prowadzonej działalności (np. w ramach umowy leasingu) z przeznaczeniem oddania go następnie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i w okresie nie krótszym niż 6 miesięcy jest przekazany do używania kilku podmiotom. Istotne jest zatem, aby przeznaczenie samochodu do działalności polegającej na jego wynajmie trwało nie krócej niż 6 miesięcy. W rozważanej sytuacji, przedmiot działalności Spółki obejmuje wynajem i dzierżawę samochodów osobowych i furgonetek osobom (podmiotom) trzecim. Spółka zamierza zawrzeć z leasingodawcą kilka umów leasingu operacyjnego, dotyczących samochodów osobowych, które zamierza następnie przekazać odpłatnie swoim przedstawicielom handlowym, którzy będą obsługiwali klientów Spółki. Spółka w ogóle nie będzie użytkowała tych pojazdów. Samochody zostaną wynajęte przedstawicielom handlowym na podstawie umów najmu dłuższych niż 6 miesięcy.

Biorąc pod uwagę powyższe, w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania uregulowania zawarte w art. 3 ust. 6 Ustawy, gdyż w świetle przytoczonej definicji pojęcia „użytkować”, Spółka nie będzie użytkownikiem leasingowanych samochodów osobowych. Zastosowanie znajdzie natomiast przepis art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b Ustawy, na mocy którego Stronie będzie przysługiwać pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu leasingu samochodów osobowych, wynikającego z faktur VAT dokumentujących raty leasingowe, wystawionych przez leasingodawcę. Warunkiem odliczenia podatku naliczonego w pełnej kwocie będzie, jak wyraźnie wynika z powyższego uregulowania, okoliczność przeznaczenia tych pojazdów wyłącznie do odpłatnego używania na podstawie umów wymienionych w tym przepisie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w tym zakresie, przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. W okolicznościach przedstawionych przez Spółkę, spełnione zostaną obie przesłanki wynikające z ww. przepisu, a warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości.

Powyższy pogląd potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 października 2009 r., znak IPPP1-443-840/09-2/JB oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 15 listopada 2011 r., znak IPTPP2/443 -456/11-4/JN.

Ad. 2.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty i interpretacje organów podatkowych, Spółka jest zdania, że mimo, iż kolejne umowy najmu samochodów osobowych mogą być zawierane na okresy krótsze niż sześć miesięcy, nie spowoduje to zmiany prawa do odliczenia i Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących raty leasingowe za przedmiotowe samochody osobowe w pełnej wysokości. Podobnie będzie w sytuacji, gdyby Spółka dalej tych samochodów nie wynajmowała.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się

  • za prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingu operacyjnego dla samochodu osobowego przeznaczonego pod wynajem przez okres co najmniej 6 miesięcy oraz
  • nieprawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingu operacyjnego dla samochodu osobowego przeznaczonego pod wynajem przez okres co najmniej 6 miesięcy, a następnie wykorzystywanego tylko do innej niż najem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Na mocy art. 1 ust. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”, z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast dodano m.in.:

  • przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,
  • przepis art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług, określający zasady odliczenia paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliw, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy nowelizującej.

I tak, w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej postanowiono, iż w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 powyższej ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

  1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
  2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
  3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
  4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
  5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
  6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
  7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
    1. odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
    2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.


W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W przypadku, gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia (art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej).

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł. Przepis ten nie dotyczy jednak pojazdów wymienionych w art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej, w stosunku do których podatnik ma w pełni prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących płatności z tytułu ww. umów.

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a i b ustawy nowelizującej, tj. w przypadkach gdy nabywane ww. samochody i pojazdy są odsprzedawane jako przedmiot działalności podatnika lub oddane w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli jest to przedmiotem działalności podatnika, a ponadto samochody te są przeznaczone wyłącznie na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zamierza zawrzeć z Leasingodawcą kilka umów leasingu operacyjnego, dotyczących samochodów osobowych. Następnie Spółka zamierza te samochody od razu przekazać swoim przedstawicielom handlowym, którzy będą obsługiwali klientów Spółki. Zatem Spółka w ogóle nie będzie użytkowała tych pojazdów. Samochody zostaną wynajęte przedstawicielom handlowym na podstawie umów najmu dłuższych niż 6 miesięcy, natomiast współpraca z przedstawicielami handlowymi (tj. podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą) zostanie podjęta na podstawie umów zlecenia. W ramach umów leasingu operacyjnego Spółka będzie otrzymywać od firmy leasingowej co miesiąc faktury dotyczące rat leasingowych. Spółka będzie również obciążana przez firmę leasingową kosztami ubezpieczenia tych samochodów. Spółka nie będzie ponosić żadnych kosztów związanych z eksploatacją tych samochodów (np. kosztów paliwa, części zamiennych, napraw itp.), będzie natomiast obciążać przedstawicieli handlowych fakturami za najem tych samochodów. W cenie najmu zostanie skalkulowany m.in. koszt ubezpieczenia tych samochodów. Koszty eksploatacji tych samochodów będą ponosić przedstawiciele handlowi. Z drugiej strony, przedstawiciele handlowi będą wystawiać faktury na Spółkę, co miesiąc, za świadczone przez siebie usługi. Przedmiot działalności gospodarczej Spółki obejmuje wynajem i dzierżawę samochodów osobowych i furgonetek osobom (podmiotom) trzecim.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że po okresie najmu trwającym dłużej niż 6 miesięcy, samochody najprawdopodobniej będą dalej wynajmowane przez Spółkę lub będą wykorzystywane przez Spółkę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż podatnik ma prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących raty leasingowe od nabytego na podstawie umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego pod warunkiem spełnienia łącznie przesłanek, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, tj.:

  1. gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, oraz
  2. samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te ww. cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Analiza powyższych regulacji jednoznacznie wskazuje, że ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej oraz ustawy o transporcie drogowym, nie dotyczy sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest wynajem pojazdów na okres nie krótszy niż sześć miesięcy (art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej). Ponadto, w przedmiotowej regulacji ustawodawca wskazuje, obok przeznaczenia samochodów na cele określone w tym przepisie, również na konieczność ich wykorzystywania, tj. fizycznego używania przez podmiot trzeci. Jednakże samochody przez ww. okres muszą być przeznaczone wyłącznie na ten cel.

Powyższe oznacza, że po okresie 6 miesięcy podatnik może przeznaczyć pojazd oprócz najmu również na pozostałe cele prowadzonej działalności zachowując pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z jego nabyciem.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca zamierza od razu po zawarciu umów leasingu operacyjnego, dotyczących samochodów osobowych wynająć przedmiotowe samochody przedstawicielom handlowym na podstawie umów najmu dłuższych niż 6 miesięcy. Po okresie najmu trwającym dłużej niż 6 miesięcy, samochody najprawdopodobniej będą dalej wynajmowane przez Spółkę lub będą wykorzystywane przez Spółkę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

  1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
  2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
  3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
  4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
  5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
  6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
  7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.


W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Umowa leasingu operacyjnego w świetle wyżej powołanych przepisów stanowi usługę. Leasingobiorca (Wnioskodawca) otrzymując co miesiąc faktury VAT dokumentujące czynność leasingu operacyjnego, nabywa prawo do korzystania z tego samochodu (usługę), a nie prawo własności (towar). Tym samym każdorazowo Wnioskodawca jest uprawniony do określenia – w świetle przepisów art. 3 ust. 6 i art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej – wysokość podatku naliczonego.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz zdarzenie przyszłe opisane we wniosku należy stwierdzić, że w przypadku, gdy samochody od początku będą wynajmowane przez okres dłuższy niż 6 miesięcy, Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe, na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej.

Ponadto, w sytuacji, gdy samochody od początku wynajmowane będą na okres dłuższy niż 6 miesięcy, a po tym okresie przeznaczone będą do dalszego wynajmu Wnioskodawca zachowa prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe, na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej.

Natomiast w przypadku, gdy samochody od początku wynajmowane będą na okres dłuższy niż 6 miesięcy, a po tym okresie będą wykorzystywane do prowadzenia działalności opodatkowanej innej niż wynajem Zainteresowany nie może kontynuować odliczenia w wysokości 100% podatku lecz wystąpi u niego ograniczenie odliczenia, tj. 60% od każdej kolejnej raty leasingowej.

Dodatkowo, tut. Organ informuje, że w zakresie wniosku Spółki dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj