2013.04.02 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-24/13/CzP
z 2 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 03 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 21 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA 791/10, wniosku z dnia 26 kwietnia 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 kwietnia 2010 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione w w/w wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej, w brzmieniu obowiązującym po 01 lipca 2007 r., w zakresie przejęcia uprawnień wynikających z interpretacji indywidualnych wydanych na podstawie przepisów art. 14b Ordynacji podatkowej, dla spółek przejętych przed połączeniem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej, w brzmieniu obowiązującym po 01 lipca 2007 r., w zakresie przejęcia uprawnień wynikających z interpretacji indywidualnych wydanych na podstawie przepisów art. 14b Ordynacji podatkowej, dla spółek przejętych przed połączeniem.

W dniu 26 lipca 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego znak: IBPBI/2/423-637/10/CzP, w której uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 05 sierpnia 2010 r. wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 08 września 2010 r. znak: IBPB3/423W-128/10/CzP odmawiając zmiany w/w interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona w dniu 13 września 2010 r.

Pismem z dnia 04 października 2010 r. wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z dnia 15 listopada 2010 r. Znak: IBPBI/2/4240-122/10/CzP, IBRP/007-565/10/1 Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 21 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Rz 791/10 uchylił zaskarżoną interpretację. Od przedmiotowego wyroku tut. Organ wniósł skargę kasacyjną.

W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej wniesionej przez tut. Organ, Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 11 grudnia 2012 r. Sygn. akt II FSK 830/11 oddalił skargę kasacyjną.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Rzeszowie wraz z aktami sprawy wpłynął do tut. BKIP w dniu 02 stycznia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest spółką wchodzącą w skład grupy kapitałowej. Obecnie w grupie kapitałowej realizowany jest Program Konsolidacji Grupy Kapitałowej, który jest kontynuacją strategii P. dotyczącej budowania zintegrowanej firmy w zakresie kompletnego łańcucha procesów działalności energetycznej. W ramach procesu konsolidacji zostały wyznaczone cztery spółki przejmujące, które będą integrowały obszary: Energii Konwencjonalnej, Sprzedaży Detalicznej, Dystrybucji oraz Energetyki Odnawialnej. Spółka została wyznaczona jako podmiot konsolidujący działalność w zakresie Sprzedaży Detalicznej.

W wyniku konsolidacji powstanie struktura składająca się z 5 Spółek, w której spółka holdingowa, P. SA (dalej: „Spółka holdingowa”) będzie akcjonariuszem m.in. czterech spółek (koncernów) prowadzących działalność w zakresie obrotu, dystrybucji, wydobycia i wytwarzania energii elektrycznej konwencjonalnej oraz wytarzania energii odnawialnej.

Spółki te natomiast będą działały w oparciu o strukturę regionalną w postaci oddziałów lub zakładów. W celu osiągnięcia omawianej struktury Grupy spółki, które ostatecznie mają pozostać w grupie będą łączyć się z pozostałymi podmiotami działającymi w tej samej linii biznesowej.

W ramach planowanej konsolidacji Spółka została wyznaczona jako podmiot konsolidujący w swojej linii biznesowej. Zgodnie z założeniami przebiegu procesu konsolidacji Spółka przejmie pozostałe spółki z Grupy działające w obszarze Sprzedaży Detalicznej. Łączenie spółek będzie przeprowadzone w trybie połączenia przez przejęcie zgodnie z art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks Spółek Handlowych (dalej: KSH). W wyniku połączenia nie powstanie nowy podmiot, a całość majątku spółek przejmowanych zostanie przeniesiona na spółkę przejmującą, wyznaczoną do procesu konsolidacji w danej linii biznesowej Spółkę (Wnioskodawcę). W rezultacie połączenia Spółka zostanie następcą prawnym zgodnie z art. 494 KSH. Na gruncie Ordynacji podatkowej, Spółka jako przejmujący, wstąpi we wszelkie przepisane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki spółek przejmowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawa wynikające z interpretacji indywidualnych, wydanych dla spółek przejmowanych po dniu 1 lipca 2007 r., przejdą po połączeniu na Spółkę, jako następcę prawnego spółek przejmowanych?

Zdaniem Spółki, prawa wynikające z interpretacji indywidualnych wydanych po dniu 1 lipca 2007 r. dla spółek przejmowanych przejdą po połączeniu na Spółkę, jako następcę prawnego spółek przejmowanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, osoba prawna łącząca się przez przejęcie innej osoby prawnej wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek. W konsekwencji, z dniem połączenia Spółka, jako podmiot przejmujący wstąpi we wszystkie prawa i obowiązki spółek przejmowanych; stanie się ich następcą prawnym również dla celów podatkowych.

Przedmiotem sukcesji generalnej są prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego, tj. prawa i obowiązki wynikające z aktów normatywnych prawa podatkowego, w tym również prawa i obowiązki przewidziane w Ordynacji podatkowej, poza tymi, które ustawodawca jasno i wyraźnie wyłączył z sukcesji generalnej. Przykładem takiego wyłączenia jest brak prawa do rozliczania straty podatkowej – art. 7 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ordynacja podatkowa, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r. nie reguluje, w odrębnym przepisie, zasad sukcesji uprawnień wynikających z interpretacji podatkowych, w przypadku połączenia podmiotów, jak miało to miejsce w przypadku Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2007 r.

Art. 14d Ordynacji podatkowej, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2007 r. stanowił, że przepisy art. 14a-14c (przepisy regulujące zasady wydawania interpretacji indywidualnych, jak i określające ich moc wiążącą) stosuje się odpowiednio do następcy prawnego podatnika.

Zdaniem Spółki, przed 1 lipca 2007 r. zagadnienie sukcesji uprawnień wynikających z interpretacji podatkowych uregulowane było dwukrotnie; raz w zasadzie ogólnej – w art. 93 Ordynacji podatkowej, drugi raz w przepisie szczególnym - w art. 14d ustawy Ordynacja podatkowa.

Uzasadnienie do ustawy z dnia 16 listopada 2007 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r., Nr 217, poz. 1590), wprowadzającej zmienione przepisy dotyczące interpretacji podatkowych, wskazuje, iż celem wprowadzenia zmian w przepisach dotyczących interpretacji podatkowych była konieczność usunięcia „nieścisłości i luk utrudniających ich praktyczne zastosowanie przez organy podatkowe”. Zostało to osiągnięte poprzez uchylenie dotychczas obowiązujących przepisów oraz dodanie do Działu II Ordynacji podatkowej na nowo zredagowanego Rozdziału 1a „Interpretacje przepisów prawa podatkowego”. Z uzasadnienia nie wynika, że celem ustawodawcy było wykluczenie możliwości stosowania przez następcę prawnego ochrony wynikającej z interpretacji wydanych dla podmiotu przejmowanego, a jedynie uporządkowanie przepisów regulujących wydawanie interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Z uzasadnienia wynika, że celem ustawodawcy było „uporządkowanie” przepisów. W tym miejscu należy wskazać, że w drodze nowelizacji Ordynacji podatkowej została usunięta wada w konstruowaniu przepisów. Zgodnie z regułą „lex specialis derogat legi generali” przepis szczególny powinien uchylać przepis ogólny. Czyli w przedmiotowej sprawie utrzymywanie przepisu szczególnego, który potwierdza przepis ogólny jest pozbawione racji. Jest to też zgodne z zasadą racjonalnego ustawodawcy, który unika tworzenia przepisów zbędnych, czy też powtarzających normy prawne w tej samej ustawie. Zdaniem Spółki, brak w Dziale II Ordynacji podatkowej umieszczenia przepisu odpowiadającego uchylonemu art. 14d Ordynacji podatkowej, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2007 r., jest zabiegiem wyłącznie porządkującym. W przypadku gdyby celem ustawodawcy było ograniczenie zastosowania interpretacji indywidualnych wobec następców prawnych, wówczas wyraźnie by to określił w przepisach Działu II Ordynacji podatkowej lub też w Rozdziale 14 Działu III.

Zatem, w sytuacji będącej przedmiotem wniosku, tj. jeśli interpretacje dla spółek przejmowanych zostały wydane na podstawie przepisów obowiązujących po dniu 1 lipca 2007 r., uprawnienia jakie wynikają z takich interpretacji, zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 93 Ordynacji podatkowej, przejdą z dniem połączenia na Spółkę tak jak inne prawa.

W ocenie Spółki, prawem które będzie przejmowane na zasadach sukcesji generalnej, jest uprawnienie wynikające z art. 14k Ordynacji podatkowej, tj. gwarancja, że zastosowanie się przez podatnika do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. Zatem, jeżeli interpretacja została wydana dla podmiotów przejmowanych przez nią na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej obowiązujących po 1 lipca 2007 r., wówczas Spółka, jako następca prawny będzie mogła stosować się do takiej interpretacji, pod warunkiem, że stan faktyczny zawarty we wniosku, odpowiadać będzie stanowi faktycznemu, jaki zaistnieje w podmiocie przejmującym po połączeniu.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 26 lipca 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-637/10/CzP Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Spółki w zakresie przejęcia uprawnień wynikających z interpretacji indywidualnych wydanych na podstawie przepisów art. 14b Ordynacji podatkowej, w brzmieniu obowiązującym po 01 lipca 2007 r., dla spółek przejętych przed połączeniem za nieprawidłowe. Spółka po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, zaskarżyła ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 21 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/Rz 791/10 uchylił zaskarżoną interpretację. W przedmiotowym wyroku WSA wskazał m.in., iż „Ordynacja podatkowa w brzmieniu po 1 lipca 2007 r. nadała interpretacjom podatkowym nowe znaczenie. Przepisy art. 14 k – 14 m O.p. wprost regulują zakres praw przysługujących osobie, która w wyniku wystąpienia z wnioskiem o interpretację indywidualną zastosowała się do niej a także związanych z tym obowiązków. W świetle ww. przepisów, a w szczególności art. 14k § 1 O.p. prawem wnioskującego o interpretację indywidualną jest gwarancja, która płynie z zastosowania się do ww. interpretacji przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację, że zastosowanie się przez wnioskującego podatnika w ww. czasie do tej interpretacji nie może mu szkodzić. Podatnik ma również uprawnienie do żądania by organ podatkowy, który rozstrzyga sprawę podatkową wziął pod uwagę interpretację indywidualną, którą wobec niego wydano i do której on się zastosował. Również w tym przypadku ustawodawca przewidział, że zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przez wnioskującego podatnika nie może mu szkodzić.

Co więcej w art. 14m § 1 O.p. wskazano, że zastosowanie się do interpretacji, którą następnie zmieniono lub nie uwzględniono w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, powoduje zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji, jeżeli: 1) zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się do interpretacji, która uległa zmianie, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej oraz 2) skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce po doręczeniu interpretacji indywidualnej. W § 2 art. 14m O.p. określono zakres tego zwolnienia.

Kolejnym uprawnieniem wnioskującego o interpretację indywidualną, który zastosował się do niej – stosownie do art. 14m § 3 O.p. – jest możliwość żądania od organu podatkowego określenia w decyzji określającej lub ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego wysokości podatku objętego zwolnieniem, o którym mowa w § 1 art. 14m O.p., albo – w przypadku uiszczenia podatku w zakresie objętym tym zwolnieniem - określenia wysokości nadpłaty.

Z art. 14m § 4 O.p. wynika z kolei możliwość żądania od organu podatkowego, który nie wywiązał się z ciążącego na podstawie tego przepisu obowiązku poinformowania podatnika w formie pisemnej o dacie doręczenia odpisu orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną ze stwierdzeniem jego prawomocności, z jednoczesnym podaniem informacji, z jakim dniem kończy się okres zwolnienia z obowiązku płacenia podatku, wynikającego z uchylonej przez orzeczenie interpretacji – do wykonania tego obowiązku.

Innym uprawnieniem podatnika - związanym z obowiązkiem nałożonym na organy podatkowe w dyspozycji art. 14k § 3 O.p.: gdy podatnik zastosował się do interpretacji indywidualnej, która uległa zmianie lub, której nie uwzględniono w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej:

nie należy wszczynać postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe,
należy umorzyć postępowania w ww. sprawach, gdy zostały wszczęte,
nie należy naliczać odsetek za zwłokę – jest możliwość zażądania przez podatnika ww. opisanych czynności, gdyby organy podatkowe ich zaniechały.

Natomiast obowiązkiem podatnika, który zastosował się do interpretacji indywidualnej, przed jej doręczeniem, jeśli skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji miały miejsce przed doręczeniem ww. interpretacji, będzie zapłata podatku (art. 14l O.p.). To nowe brzmienie (po dniu 1 lipca 2007 r.) Ordynacji podatkowej pozwala wiązać z wydaniem interpretacji podatkowej powstanie, po stronie podmiotu wnioskującego o jej wydanie, wskazanych wyżej praw.

Zgoła inaczej wyglądała sytuacja przed tą zmianą. Obowiązujące wówczas przepisy kładły większy nacisk na obowiązki organów podatkowych związane z wydaniem interpretacji indywidualnej niż na wynikające z nich uprawnienia wnioskodawców. I tak mowa w nich była o: obowiązku nieszkodzenia podatnikowi, który się do takiej interpretacji zastosował, zakazie określania i ustalania zobowiązania podatkowego za okres do wywarcia skutku, o którym mowa w art. 14b § 5 zdanie drugie, zakazie ustalania dodatkowego zobowiązania w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, zakazie wszczynania postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, o obowiązku umarzania wszczętego w tym zakresie postępowania, a także zakazie nie stosowania innych sankcji wynikających z przepisów prawa podatkowego i przepisów karnych skarbowych – art. 14c O.p. (Dz.U 2007 r., Nr 105, poz. 721). Przy takim brzmieniu przepisów trudno było przyjąć, że wystąpienie z wnioskiem o wydanie interpretacji wiązało się z powstaniem po stronie wnioskodawcy prawa, które w drodze sukcesji generalnej mogłoby przechodzić na następców prawnych. W związku z powyższym konieczne było wprowadzenie przepisu art. 14 d, który odsyłał w tym zakresie do ogólnych przepisów dotyczących interpretacji. Taka regulacja oznaczała, iż w poprzednio obowiązującym stanie prawnym ustawodawca z interpretacją podatkową nie wiązał po stronie wnioskodawcy żadnych praw.

Zatem słusznie wskazuje strona skarżąca, iż zmiana przepisów Ordynacji podatkowej, która miała miejsce po 1 lipca 2007 r. prowadziła, nie do ograniczenia lecz do rozszerzenia praw związanych z wydaniem interpretacji. Wobec wskazania przez ustawodawcę w nowo obowiązujących przepisach praw związanych z wystąpieniem z wnioskiem o interpretację oczywistym stało się, że prawa te na zasadzie sukcesji generalnej przechodzić będą na następców prawnych na podstawie art. 93 Ordynacji podatkowej, a zapis o tym, iż przepisy te należy odpowiednio stosować do następców prawnych stał się zbędny. W świetle powyższego stwierdzić należy, że na podstawie art. 93 § 1 O.p. osobie prawnej, która powstanie w wyniku połączenia przysługiwać będzie ochrona prawna o jakiej mowa w art. 14 k i m Ordynacji podatkowej, w brzmieniu obowiązującym, bez potrzeby występowania o wydanie nowej interpretacji prawa podatkowego.”

W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej, wniesionej przez tut. Organ, Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 11 grudnia 2012 r. sygn. akt II FSK 830/11 oddalił tę skargę. W przedmiotowym wyroku NSA wskazał m.in., iż „interpretacje przepisów prawa podatkowego nie są prawem ani aktem administracyjnym, nie nakładają na zainteresowanych ich wydaniem żadnych obowiązków, ale nie dają też formalnie praw, poza prawem zapoznania się przedstawianymi w nich informacjami o możliwościach stosowania i wykładni prawa podatkowego oraz prawem zastosowania się do interpretacji, ze skutkiem z postaci powstania z tego tytułu przewidzianej w art. 14k – 14n Ordynacji podatkowej ochrony prawnej. Prawo z tytułu uzyskanej interpretacji indywidualnej powstaje dopiero z powodu i w zakresie zastosowania się do niej przez jej adresata. Na etapie wydawania interpretacji indywidualnej stanowi ona w istocie wyłącznie wymianę poglądów miedzy zainteresowanym a organem interpretacyjnym na temat zastosowania i wykładni operatywnej prawa podatkowego w relacji do określonego stanu faktycznego. Zasadniczym, wymiernym, sensu stricte prawem z wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego jest ustawowa gwarancja ochrony prawnej w przypadku i z tytułu zastosowania się do niej. Obejmuje ona każdego, kto zastosuje się do opublikowanej interpretacji ogólnej oraz adresatów interpretacji indywidualnych. (…).Zastosowanie się indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego konstytuuje prawo jej adresata do objęcia go ochroną prawną w przypadku zmiany lub uchylenia tej interpretacji oraz nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. Podnieść i podkreślić przy tym należy, że przywoływana ochrona prawna wraz zaistnieniem sytuacji zmiany, uchylenia lub nieuwzględnienia interpretacji zaczyna działać z mocy samego prawa, na co wskazują dotyczące jej ustawowe sformułowania: „nie może szkodzić” – art. 14k § 1, oraz „powoduje zwolnienie” – art. 14m § 1.

Z powyższego wynika, że: prawo objęcia ochroną prawną z tytułu zastosowania się do indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego stanowi prawo przewidziane w przepisach prawa podatkowego, o którym mowa w art. 93 § 1 in fine Ordynacji podatkowej. Prawo to powstaje z mocy prawa z tytułu zastosowania się przez adresata indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego do tej interpretacji w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji i przekształca się, również z mocy samego prawa, w przewidzianą w art. 14k – 14m Ordynacji podatkowej ochronę prawną w przypadku zmiany lub uchylenia interpretacji jak również w razie nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej.

Jeżeli jeden z podmiotów wymienionych w art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej był adresatem indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego i w określonym zaistniałym stanie faktycznym zastosował się do niej, z powyższego tytułu powstało w stosunku do niego prawo objęcia ochroną prawną na wypadek zmiany, uchylenia lub nieuwzględnienia tej interpretacji. Osoba prawna powstała z połączenia z tym podmiotem, o której mowa w art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, na podstawie wymienionego przepisu wstąpi w to prawo, jako w przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawo jednego z łączących się podmiotów. Jeżeli jeden z podmiotów wskazanych w art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej zastosował się do uzyskanej interpretacji indywidualnej w obszarze opisanego w niej zdarzenia przyszłego, to w przypadku zaistnienia (realizacji) tego zdarzenia już po powstaniu - w wyniku połączenia - nowej osoby prawnej wywoła to ochronę prawną z tytułu przed i po połączeniu stosowania się do interpretacji - na wypadek jej zmiany, nieuwzględnienia w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej lub uchylenia prawomocnym wyrokiem sądu administracyjnego.”

Prawomocny wyrok WSA wraz z aktami sprawy wpłynął do tut. BKIP w dniu 02 stycznia 2013 r.

Mając na uwadze powyższe orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie i Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.), który stanowi, iż ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek z dnia 26 kwietnia 2010 r. stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 93 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 03 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.), osoba prawna łącząca się przez przejęcie innej osoby prawnej wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Interpretacje przepisów prawa podatkowego nie są prawem ani aktem administracyjnym, nie nakładają na zainteresowanych ich wydaniem żadnych obowiązków ale nie dają też formalnie praw, poza prawem zapoznania się przedstawianymi w nich informacjami o możliwościach stosowania i wykładni prawa podatkowego oraz prawem zastosowania się do interpretacji, ze skutkiem z postaci powstania z tego tytułu przewidzianej w art. 14k – 14n Ordynacji podatkowej ochrony prawnej. Prawo z tytułu uzyskanej interpretacji indywidualnej powstaje dopiero z powodu i w zakresie zastosowania się do niej przez jej adresata. Na etapie wydawania interpretacji indywidualnej stanowi ona w istocie wyłącznie wymianę poglądów miedzy zainteresowanym a organem interpretacyjnym na temat zastosowania i wykładni operatywnej prawa podatkowego w relacji do określonego stanu faktycznego. Zasadniczym, wymiernym, sensu stricte prawem z wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego jest ustawowa gwarancja ochrony prawnej w przypadku i z tytułu zastosowania się do niej. Obejmuje ona każdego, kto zastosuje się do opublikowanej interpretacji ogólnej oraz adresatów interpretacji indywidualnych. Ponieważ interpretacje nie mają mocy formalnie wiążącej mogą być zmieniane przez Ministra Finansów, uchylane – w przypadku ich zaskarżenia - przez sądy administracyjne oraz nieuwzględniane w rozstrzygnięciach organów podatkowych.

W takich sytuacjach, z powodu i w obszarze zastosowania się do interpretacji, w zaufaniu do których podatnik prowadził swoje sprawy, nie nalicza się odsetek podatkowych za zwłokę oraz zwalnia się (w określonym zakresie) z obowiązku zapłaty podatku. Oprócz przywołanej ochrony prawnopodatkowej zainteresowany może zasadnie liczyć także na ochronę w zakresie prawa karnego i cywilnego w postaci niewszczynania lub umorzenia postępowania karnoskarbowego oraz odszkodowania. Zainteresowany nie ma obowiązku zastosowania się do interpretacji ale ma do tego prawo. Postępowanie zgodne z treścią interpretacji i związana z tym „ekspektatywa” ochrony prawnej pozwala zainteresowanemu na relatywnie bezpieczne zaplanowanie i ułożenie jego podatkowo znaczących przedsięwzięć, w tym prowadzonej działalności gospodarczej, a także na korektę zrealizowanego już opodatkowania, w zakresie którego nie została wydana decyzja podatkowa i nie toczy się postępowanie kontrolne lub podatkowe. Ochrona prawna wynikająca z otrzymania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wynika z zastosowania się do niej i zaczyna działać w przypadku zmiany lub uchylenia tej interpretacji a także nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. Ocena taka wynika wprost z ednoznacznej treści przepisów obowiązującego prawa. Na podstawie, bowiem, art. 14k § 1 Ordynacji podatkowej zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. Zgodnie natomiast z art. 14m § 1 in initio Ordynacji podatkowej zastosowanie się do interpretacji, która następnie została zmieniona lub nie została uwzględniona w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, powoduje zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji. Zastosowanie się indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego konstytuuje prawo jej adresata do objęcia go ochroną prawną w przypadku zmiany lub uchylenia tej interpretacji oraz nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. Podnieść i podkreślić przy tym należy, że przywoływana ochrona prawna wraz zaistnieniem sytuacji zmiany, uchylenia lub nieuwzględnienia interpretacji zaczyna działać z mocy samego prawa, na co wskazują dotyczące jej ustawowe sformułowania: „nie może szkodzić” – art. 14k § 1, oraz „powoduje zwolnienie” – art. 14m § 1.

Z powyższego wynika, że: prawo objęcia ochroną prawną z tytułu zastosowania się do indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego stanowi prawo przewidziane w przepisach prawa podatkowego, o którym mowa w art. 93 § 1 in fine ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.). Prawo to powstaje z mocy prawa z tytułu zastosowania się przez adresata indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego do tej interpretacji w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji i przekształca się, również z mocy samego prawa, w przewidzianą w art. 14k – 14m Ordynacji podatkowej ochronę prawną w przypadku zmiany lub uchylenia interpretacji jak również w razie nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej.

Mając na uwadze powyższe argumenty należy stwierdzić, że stanowisko Spółki, przedstawione w w/w wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie przejęcia uprawnień wynikających z interpretacji indywidualnych wydanych na podstawie przepisów art. 14b Ordynacji podatkowej, w brzmieniu obowiązującym po 01 lipca 2007 r., dla spółek przejętych przed połączeniem – jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin