Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-98/13/PS
z 15 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2013 r. (data wpływu 28 lutego 2013 r.) uzupełnionym na formularzu ORD-IN z dnia 1 marca 2013 r. (data wpływu 4 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• konieczności rozpoznania przychodu w związku z wypłatą wynagrodzenia w postaci niepieniężnej z tytułu umorzenia udziałów – jest nieprawidłowe;
  

• konieczności rozpoznania przychodu w związku z przeniesieniem zobowiązań w ramach składników majątkowych stanowiących wynagrodzenie z tytułu umorzenia udziałów – jest prawidłowe;

• możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w związku z wypłatą wynagrodzenia w postaci niepieniężnej z tytułu umorzenia udziałów obejmującego należności – jest prawidłowe.
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z wypłatą wynagrodzenia w postaci niepieniężnej z tytułu umorzenia udziałów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego powstałą z wydzielenia w 1992 roku z przedsiębiorstwa komunalnego. Jedynym udziałowcem Spółki jest Miasto. Zgodnie z Aktem Założycielskim, udziały w kapitale zakładowym Spółki mogą być umorzone, o ile wspólnik, którego udziały mają być umorzone wyrazi na to pisemną zgodę. Wynagrodzenie za umorzone udziały może mieć formę pieniężną, bądź może być wypłacone w formie niepieniężnej. Wnioskodawca rozważa umorzenie części udziałów posiadanych przez Miasto w zamian za wynagrodzenie. Ma ono być wypłacone w formie niepieniężnej, tj. poprzez przekazanie składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań i należności oraz zdolności i umiejętności pracowniczych - w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa stanowi wyodrębniony w strukturze organizacyjnej Spółki dział Centrum w skład którego wchodzą: prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionymi na tym gruncie budowlami w postaci: oświetlenia, terenów zielonych, urządzeń energetycznych, doprowadzonej sieci elektrycznej i wodnej oraz zabudowy kontenerowej (kontener sanitarny, biurowy, stróżówka). Dział Centrum został wyodrębniony pod względem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym. Wyodrębnienie organizacyjne nastąpiło na skutek wydzielenia działu Centrum w strukturze Spółki na podstawie przyjętego regulaminu organizacyjnego. Wyodrębnienie finansowe odbyło się w drodze przyporządkowania w prowadzonej ewidencji księgowej przychodów, kosztów, należności i zobowiązań, składników majątku i źródeł ich finansowania do wydzielonego działu. Wyodrębnienie funkcjonalne natomiast polega na przypisaniu do działu określonych zadań polegających na organizowaniu imprez targowych, wystawienniczych konferencji, kongresów itp.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 1 marca 2013 r. (data wpływu 4 marca 2013 r.) Wnioskodawca wskazuje, że zobowiązania wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa przejdą na nabywcę jako wynagrodzenie za przejęcie udziałów własnych w celu umorzenia. Zobowiązania te będą stanowiły integralną część wynagrodzenia z tytułu umorzenia udziałów własnych i nie zostaną przekazane nabywcy odrębną transakcją. Ewentualna zmiana stanu zobowiązań i należności związanych bezpośrednio ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa będzie miała wpływ na zmianę wartości rynkowej przekazywanych składników majątku. Powstała różnica między wartością rynkową z dnia podjęcia uchwały Walnego Zgromadzenia Wspólników o umorzeniu udziałów, a wartością rynkową z dnia zapłaty zostanie ostatecznie rozliczona w formie pieniężnej, przy czym wzrost zobowiązań (lub spadek należności) spowoduje pomniejszenie wartości rynkowej przekazywanych składników majątkowych, a spadek zobowiązań (bądź wzrost należności) zwiększy wartość składników wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Należności wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jakie mają zostać przeniesione na nabywcę zostały uprzednio na podstawie art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zarachowane jako przychód należny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wydanie przez Spółkę zorganizowanej części przedsiębiorstwa tytułem wynagrodzenia za nabycie udziałów własnych w celu umorzenia będzie powodować po stronie Wnioskodawcy powstanie przychodu do opodatkowania?
2. Czy zobowiązania - uwzględnione w zorganizowanej części przedsiębiorstwa - wynikające z transakcji nabycia materiałów i usług na potrzeby działu Centrum nie będą stanowiły przychodu do opodatkowania tytułem zapłaty za umorzone udziały w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa?
3. Czy należności zakwalifikowane do zorganizowanej części przedsiębiorstwa związane bezpośrednio ze sprzedażą działu Centrum nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodu w związku z zapłatą zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa za umorzone udziały?

Zdaniem Wnioskodawcy wydanie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w zamian za nabycie udziałów własnych w celu umorzenia, nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu do opodatkowania. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca w art. 12 wskazał jedynie przykładowe przysporzenia stanowiące przychód podlegający opodatkowaniu. W świetle przywołanego przepisu przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do przychodów należy zaliczyć każdą wartość wchodzącą do majątku podatnika, powiększającą jego aktywa, mającą definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną. W tym miejscu należy podkreślić, że w opisanym stanie faktycznym, Wnioskodawca nie uzyskuje realnego przysporzenia. W wyniku nabycia udziałów własnych majątek Wnioskodawcy nie wzrośnie. Nie ma podstaw, tym samym, do stwierdzenia, że doszło do powstania przychodu. W omawianej sytuacji nastąpi wręcz zmniejszenie aktywów przy równoczesnym zmniejszeniu kapitału podstawowego. Nabycie udziałów w celu ich umorzenia jest szczególnym rodzajem czynności prawnej uregulowanej w KSH, do której nie stosuje się przepisów Kodeksu cywilnego o sprzedaży. Źródłem nabycia i tytułem do uzyskania wynagrodzenia przez wspólnika nie jest umowa sprzedaży, lecz uchwała Walnego Zgromadzenia Wspólników w oparciu o odpowiednie zapisy umowy spółki. W związku z tym czynność umorzenia udziałów nie stanowi czynności odpłatnego zbycia, a w szczególności nie jest to ani sprzedaż, ani zamiana rzeczy lub praw, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedstawiony pogląd zdaniem Spółki jest zbieżny z uzasadnieniem wyroku NSA z dnia 25 kwietnia 2005 r. sygn. akt II FSK 1950/10.

Zdaniem Wnioskodawcy zobowiązania będące elementem wynagrodzenia za umorzenie udziałów własnych nie będą stanowiły u Wnioskodawcy przychodu do opodatkowania. W zakresie zobowiązania nie może mieć bowiem zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy, który wskazuje jako przychody wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy. Umorzenie zobowiązania jest następstwem zwolnienia z długu. Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie to przyjmuje. Skutkiem umorzenia jest zlikwidowanie w całości lub w części zobowiązania dłużnika w stosunku do wierzyciela, za jego zgodą, co w konsekwencji prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania. Nie stanowi natomiast umorzenia zobowiązanie się osoby trzeciej, przez umowę z dłużnikiem, do zwolnienia go z obowiązku świadczenia (art. 392 Kodeksu cywilnego). Zatem, w sytuacji, gdy osoba trzecia wstępuje na miejsce dłużnika, który z długu zostaje zwolniony nie dochodzi do zlikwidowania zobowiązania dłużnika. Warunkiem jednak przejęcia przez osobę trzecią długu jest zgoda wierzyciela.

Zdaniem Wnioskodawcy należności będące elementem wynagrodzenia za umorzenie udziałów własnych nie będą stanowiły u Wnioskodawcy kosztu uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wobec powyższego nie można uznać za koszty uzyskania przychodów z opisanej transakcji wartości należności przeniesionych na udziałowca tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów, które uprzednio zostały rozpoznane przez Wnioskodawcę jako przychody należne. Wartość należności nie jest bowiem kosztem poniesionym na nabycie albo wytworzenie zbywanej należności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe w zakresie konieczności rozpoznania przychodu w związku z wypłatą wynagrodzenia w postaci niepieniężnej z tytułu umorzenia udziałów oraz prawidłowe w pozostałej części.

Zgodnie z zasadami zawartymi w art. 199 § 1 - § 7 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), udział w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością może być umorzony za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę (umorzenie dobrowolne). Może się ono odbyć bez wynagrodzenia lub za wynagrodzeniem. Umorzenie udziału wymaga uchwały zgromadzenia wspólników, która powinna w szczególności określać podstawę prawną umorzenia i wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział. Wynagrodzenie to, w przypadku umorzenia przymusowego, nie może być niższe od wartości przypadających na udział aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników. W przypadku umorzenia dobrowolnego, ustawodawca w zakresie wysokości wynagrodzenia za zbywane na rzecz spółki udziały w celu ich umorzenia pozostawia swobodę zgromadzeniu wspólników, nie określając limitu jego wartości.

Na gruncie Kodeksu spółek handlowych nie uregulowano też kwestii formy wynagrodzenia za zbywane przez udziałowca udziały. Wydaje się, że dopuszczalna jest wypłata wynagrodzenia zarówno w formie gotówkowej, jak i bezgotówkowej.

Na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), wynagrodzenie jako dochód uzyskany z odpłatnego zbycia udziałów na rzecz spółki, w celu umorzenia tych udziałów jest dochodem udziałowca z tytułu udziału w zyskach osób prawnych i podlega opodatkowaniu w momencie jego wypłaty.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się kwot otrzymanych z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) na rzecz spółki w celu umorzenia tych udziałów (akcji) w części stanowiącej koszt ich nabycia bądź objęcia. Z powyższego przepisu wynika, że dochodem do opodatkowania winna być nadwyżka otrzymana przez udziałowca.

Z uwagi na to, że Wnioskodawca jest Spółką wypłacającą wynagrodzenie udziałowcowi, a przepis art. 12 ust. 4 pkt 3 dotyczy opodatkowania udziałowca, tym samym nie ma on względem Spółki zastosowania.

Ocena skutków prawnych po stronie Spółki wypłacającej udziałowcowi wynagrodzenie w formie bezgotówkowej wymaga ustalenia, czy po Jej stronie powstanie przychód podatkowy, czy też nie. Wskazać w tym miejscu należy, że wypłata wynagrodzenia w formie gotówkowej byłaby dla Spółki neutralna podatkowo. Natomiast zgoła odmienna sytuacja ma miejsce wtedy, gdy Spółka dokonuje wypłaty wynagrodzenia za umorzone udziały w formie niepieniężnej, kosztem swojego majątku. Jest to sytuacja odmienna w skutkach podatkowych od wypłaty wynagrodzenia w formie pieniężnej, jako że prowadzi do odrębnych zmian w majątku spółki kapitałowej.

Zapłata wynagrodzenia ustalonego w formie pieniężnej prowadzi bowiem do przekazania środków pieniężnych w wartości nominalnej odpowiadającej ustalonej wartości wynagrodzenia. Przekazywane na rzecz udziałowca środki pieniężne zostały uprzednio odpowiednio ujęte (jako przychody albo przysporzenia nie stanowiące przychodu) – w tej samej wartości nominalnej – dla celów rozliczeń podatkowych spółki jako wartości wchodzące do jej majątku.

Uregulowanie wynagrodzenia w formie niepieniężnej – tj. w formie przeniesienia własności środków trwałych, czy wartości niematerialnych i prawnych, praw majątkowych – polega natomiast na przeniesieniu na rzecz udziałowca składników majątku, których wartość odpowiada ustalonej wartości wynagrodzenia, ale których uprzednie wejście do majątku spółki (poprzez nabycie, objęcie albo wytworzenie) wiązało się z poniesieniem kosztu, który nie musi odpowiadać wartości rynkowej tych składników majątkowych na dzień przekazania udziałowcowi.

Gdyby zatem Spółka zdecydowała się najpierw dokonać zbycia składników majątkowych, a następnie przekazać uzyskane z tej transakcji środki pieniężne na rzecz udziałowca – jako wynagrodzenia za umorzenie udziałów – uzyskałaby przychód ze zbycia tych składników majątkowych, prawo do ujęcia jako koszty uzyskania przychodów ze zbycia nierozliczonych podatkowo kosztów ich nabycia, objęcia albo wytworzenia oraz poniosła niestanowiący kosztu podatkowego wydatek na zapłatę wynagrodzenia. W konsekwencji Spółka osiągnęłaby dochód albo poniosła stratę na transakcji zbycia składników majątku.

Uregulowanie wynagrodzenia w formie przeniesienia wierzytelności należy traktować na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na równi ze zbyciem tego składnika majątkowego. Z punktu widzenia konsekwencji podatkowych sytuacja jest taka sama jak ta, w której podatnik dokonuje odpłatnego zbycia tego prawa i tym samym osiąga przychód do opodatkowania, a za otrzymane pieniądze wypełnia swoje zobowiązanie względem swojego udziałowca. Uznanie, że przeniesienie składnika majątkowego tytułem wynagrodzenia za umarzane udziały należy traktować na równi z wypłatą w pieniądzu spowodowałoby nierówne traktowanie podatników. Podatnik, który najpierw dokonuje sprzedaży składników majątkowych, a następnie reguluje swoje zobowiązania w formie pieniężnej byłby opodatkowany podatkiem dochodowym natomiast podatnik, który bezpośrednio przeniósł własność tych składników majątkowych nie osiągnąłby żadnego przychodu.

W konsekwencji przeniesienie własności składników majątku trwałego należy traktować na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na równi ze zbyciem tego majątku.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać, że wypłata wynagrodzenia w formie przeniesienia własności składników majątku trwałego, stanowiących składnik aktywów Spółki, spowoduje po stronie Spółki wypłacającej to wynagrodzenie powstanie przychodu z odpłatnego zbycia majątku, rozpoznanego na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z zastrzeżeniem art. 14 ust. 1 tej ustawy, zgodnie z którym przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Wartość rynkową składników majątku, zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Reasumując, odnośnie pytania pierwszego Wnioskodawcy, wydanie udziałowcowi składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań i należności oraz zdolności i umiejętności pracowniczych, jako wynagrodzenia za umorzenie udziałów Spółki skutkować będzie po Jej stronie powstaniem przychodu podatkowego w wysokości wartości rynkowej tych składników tego majątku, a jednocześnie odpowiadającej wartości wynagrodzenia przeznaczonego do wypłaty.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że zobowiązania wchodzące w skład „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” przejdą na nabywcę jako wynagrodzenie za przejęcie udziałów własnych w celu umorzenia. Zobowiązania te będą stanowiły integralną część wynagrodzenia z tytułu umorzenia udziałów własnych i nie zostaną przekazane nabywcy odrębną transakcją.

Z powyższego wynika więc, że zobowiązania Spółki zostaną wkalkulowane w wartość przedmiotowego wynagrodzenia z tytułu umorzenia udziałów. Innymi słowy na określenie wartości tego wynagrodzenia będą mieć również wpływ zobowiązania Spółki.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności stwierdzić należy, że przeniesienie zobowiązań - uwzględnionych w „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” nie będzie powodowało dodatkowego przychodu do opodatkowania tytułem zapłaty za umorzone udziały. Zobowiązania te, jak wynika z przedstawionych okoliczności, wkalkulowano bowiem w wartość przenoszonych składników majątkowych jako wynagrodzenie za umorzenie udziałów, które to, jak już uprzednio wskazano, powoduje konieczność rozpoznania przychodu po stronie Spółki.

Jak słusznie podnosi Spółka, w stosunku do tych zobowiązań nie może mieć zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przychodem jest wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Dokonując wykładni przedmiotowego przepisu należy wskazać, że istotą uznawania za przychód wartości przejętych, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań na podstawie ww. przepisu jest istnienie po stronie dłużnika aktywów, za które nie uiścił ceny (uiścił ją przejmujący dług). Umorzenie zobowiązania jest następstwem zwolnienia z długu. Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie to przyjmuje. Skutkiem umorzenia jest zlikwidowanie w całości lub w części zobowiązania dłużnika w stosunku do wierzyciela, za jego zgodą, co w konsekwencji prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania. Nie stanowi natomiast umorzenia zobowiązanie się osoby trzeciej, przez umowę z dłużnikiem, do zwolnienia go z obowiązku świadczenia (art. 392 Kodeksu cywilnego). Zatem w sytuacji, gdy osoba trzecia wstępuje na miejsce dłużnika, który z długu zostaje zwolniony nie dochodzi do zlikwidowania zobowiązania dłużnika. Warunkiem jednak przejęcia przez osobę trzecią długu jest zgoda wierzyciela.

Rozważając z kolei kwestię skutków podatkowych opisanej we wniosku transakcji po stronie kosztowej odnośnie należności będących częścią wynagrodzenia za umorzenie udziałów wskazać należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Nie można jednak uznać za koszty uzyskania przychodów z opisanej transakcji wartości należności przeniesionych na udziałowca jako części wynagrodzenia z tytułu umorzenia jego udziałów, które uprzednio zostały rozpoznane przez Wnioskodawcę jako przychody należne. Jak słusznie wskazuje Spółka, wartość należności nie jest bowiem kosztem poniesionym przez Spółkę na nabycie albo wytworzenie zbywanej należności.

Na marginesie wskazać trzeba, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3 została zarachowana jako przychód należny.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii bowiem nie kwestionując i w żaden sposób nie podważając znaczenia orzecznictwa sądów administracyjnych jako zawierających istotne wskazówki co do interpretacji przepisów prawa oraz ich zastosowania, należy zauważyć, że istnienie tego orzecznictwa nie odbiera organowi wydającemu interpretację prawa do samodzielnej oceny zdarzeń i wykładni przepisów w sprawach innych niż ta, w której konkretny wyrok zapadł. Organ wydający interpretację ma wręcz obowiązek dokonania samodzielnej oceny przedstawionego we wniosku zagadnienia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.