Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-112/13-2/AP
z 3 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2013 r. (data wpływu 6 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług podologicznych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług podologicznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja Podatkowa Wnioskodawczyni zwraca się z prośbą o wydanie interpretacji w sprawie stosowania przepisów ustawy o podatku VAT w sprawie świadczonych przez Nią usług podologicznych. Usługi te świadczy obecnie i będzie je wykonywała dalej. Usługi te służą m.in. oddaleniu, uniknięciu lub zapobieżeniu chorobom, urazom lub problemom zdrowotnym bądź do wykrywania stadiów ukrytych lub początkowych w celu umożliwienia wczesnego leczenia. Są to czynności z zakresu profilaktyki medycznej i są innymi działaniami medycznymi wynikającymi z procesu leczenia. Do podstawowych zadań specjalisty-podologa należy profilaktyka i zapobieganie następstwom wielu problemów zdrowotnych, ochrona pacjenta przed niewłaściwymi metodami pielęgnacji kończyn dolnych. W szczególności można wymienić wysoce specjalistyczne badania i zabiegi:

1. przeprowadzenie badania i zabiegi na stopie cukrzycowej,
   
2. zabiegi przeprowadzone przy schorzeniach grzybicy paznokci,
   
3. określenie wskazań ze względu na zmiany architektury stopy,
   
4. profesjonalne konsultacje z lekarzem i producentem butów ortopedycznych,
   
5. doraźna pomoc przy schorzeniach kończyn dolnych.
   
   

Profilaktyka zdrowotna obejmuje działania mające na celu zapobieganie chorobom bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem, poprzez ich wczesne wykrycie i leczenie. Ma ona również na celu zahamowanie postępu lub powikłań już istniejącej choroby, czy też zapobieganie powstawaniu niekorzystnych wzorów zachowań społecznych, które przyczyniają się do podwyższania ryzyka choroby. Z kolei interpretując termin „poprawa zdrowia”, którym posługuje się ustawodawca określając zakres zwolnień, należy zastosować wykładnię literalną, zgodnie z którą wyrażenie to oznacza zmianę stanu zdrowia na lepsze, poprawienie zdrowia, jego polepszanie. Podobnie należy postąpić dokonując wykładni pojęcia „przywracanie zdrowia”, które oznacza doprowadzenie zdrowia do poprzedniego stanu, sprawienie, że znajdzie się ono w takim stanie, w jakim było poprzednio.

Cel przeprowadzanych zabiegów podologicznych może być osiągnięty dzięki efektywności wybranej terapii, w zgodzie ze wszystkimi aspektami i zasadami sztuki medycznej, norm higienicznych oraz z bardzo ścisłą współpracą z lekarzami. W trakcie wizyty u podologa pacjent otrzymuje wskazówki dotyczące prawidłowej, codziennej kontroli i pielęgnacji stóp. Dyplomowany podolog zobowiązany jest do permanentnego dokształcania się oraz poszerzania swej wiedzy z zakresu medycyny, poprzez uczestnictwo w specjalistycznych konferencjach i szkoleniach.

Wszystkie osoby, które Wnioskodawczyni zatrudnia świadcząc usługi podologiczne legitymują się dokumentami potwierdzającymi nabycie fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w zakresie oddalenia, uniknięcia lub zapobieżenia chorobom stóp, urazom lub problemom zdrowotnym związanym ze stopami bądź do wykrywania stadiów ukrytych lub początkowych chorób stóp w celu umożliwienia wczesnego leczenia. Zatrudnione osoby są absolwentami Wyższej Szkoły Zawodowej Kosmetyki i Pielęgnacji Zdrowia - kierunek kosmetologia, specjalizacja - podologia. Oprócz ww. kwalifikacji jedna z zatrudnionych osób legitymuje się dyplomem Akademii Medycznej - kierunek zdrowie publiczne w zakresie technik dentystycznych, druga uzyskała tytuł fizjoterapeuty na Uniwersytecie Medycznym.

Kształcąc osoby w określonym kierunku i potwierdzając ich umiejętności stosownymi dokumentami nadaje się tym osobom uprawnienia o charakterze kwalifikowanym, do wykonywania czynności w zakresie, w jakim umiejętności i wiedzę zdobyły.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej zatrudnione przez Wnioskodawczynię osoby spełniają warunki uznania ich kwalifikacji za osoby wykonujące zawody medyczne, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19c ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w myśl obowiązujących przepisów usługi te są zwolnione z podatku VAT, czy też opodatkowane 23% stawką podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, świadczone przez Nią usługi podologiczne - w myśl art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku VAT powinny korzystać ze zwolnienia z podatku przewidzianego w ustawie, ponieważ spełnia wszystkie warunki określone w ustawie, które pozwalają na stosowanie zwolnienia z podatku.

W myśl obowiązujących przepisów ustawy, aby skorzystać ze zwolnienia należy spełnić dwie przesłanki:

• usługi muszą służyć profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia,
  
• muszą być świadczone przez osoby wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 19 tj. m.in.: w ramach zawodów medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.
  
  
  

Niepodważalnym jest fakt, że świadczone przez Wnioskodawczynię usługi podologiczne spełniają pierwszy warunek. Służą profilaktyce, przywracają i poprawiają zdrowie osób korzystających z tych usług. Wnioskodawczyni spełnia również drugi warunek - zabiegi te wykonują wykwalifikowane osoby, które posiadają odpowiednie kwalifikacje i mieszczą się w definicji osób wykonujących zawód medyczny określonej w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej tj. „osoba uprawniona na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoba legitymująca się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności określony został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, na podstawie art. 146a pkt 1 cyt. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 18 cyt. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Od podatku VAT zwolnione są także – stosownie do pkt 18a cyt. przepisu - usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, świadczone na rzecz podmiotów leczniczych na terenie ich przedsiębiorstw, w których wykonywana jest działalność lecznicza.

Z kolei na mocy art. 43 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

1. lekarza i lekarza dentysty,
   
2. pielęgniarki i położnej,
   
3. medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112 poz. 654, Nr 149 poz. 887 i Nr 174 poz. 1039),
   
4. psychologa.
   
   

Przytoczone powyżej przepisy krajowe w zakresie opieki medycznej stanowią implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. b oraz lit. c Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1 ze zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

1. opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze;
   
2. świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.
   
   

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 217), osoba wykonująca zawód medyczny to osoba uprawniona na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoba legitymująca się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Natomiast pod pojęciem świadczeń zdrowotnych, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o działalności leczniczej, rozumie się działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.

Analizując powyższe regulacje należy zauważyć, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

• przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, a także
  
• przesłanki o charakterze podmiotowym, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być podmiotem leczniczym bądź osobą wykonującą zawód lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki, położnej, psychologa lub inny zawód medyczny w rozumieniu ww. art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.
  
  
  

Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie od podatku nie znajduje zastosowania.

Nie każde zatem świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku. Zwolnienie powyższe dotyczy tylko świadczeń o odpowiednim poziomie jakości, biorąc pod uwagę formę organizacyjną podmiotu świadczącego powyższe usługi (art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT) lub wykształcenie zawodowe osób je wykonujących, tj. świadczeń wykonywanych przez lekarza, lekarza dentystę, pielęgniarkę, położną, psychologa lub osobę wykonującą zawód medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o działalności leczniczej (art. 43 ust. 1 pkt 19 cyt. ustawy).

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni świadczy usługi podologiczne. Usługi te służą m.in. oddaleniu, uniknięciu lub zapobieżeniu chorobom, urazom lub problemom zdrowotnym bądź do wykrywania stadiów ukrytych lub początkowych w celu umożliwienia wczesnego leczenia. Są to czynności z zakresu profilaktyki medycznej i są innymi działaniami medycznymi wynikającymi z procesu leczenia. Do podstawowych zadań specjalisty-podologa należy profilaktyka i zapobieganie następstwom wielu problemów zdrowotnych, ochrona pacjenta przed niewłaściwymi metodami pielęgnacji kończyn dolnych. Wszystkie osoby, które Wnioskodawczyni zatrudnia świadcząc usługi podologiczne legitymują się dokumentami potwierdzającymi nabycie fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w zakresie oddalenia, uniknięcia lub zapobieżenia chorobom stóp, urazom lub problemom zdrowotnym związanym ze stopami bądź do wykrywania stadiów ukrytych lub początkowych chorób stóp w celu umożliwienia wczesnego leczenia. Zatrudnione osoby są absolwentami Wyższej Szkoły Zawodowej Kosmetyki i Pielęgnacji Zdrowia - kierunek kosmetologia, specjalizacja - podologia. Oprócz ww. kwalifikacji jedna z zatrudnionych osób legitymuje się dyplomem Akademii Medycznej - kierunek zdrowie publiczne w zakresie technik dentystycznych, druga uzyskała tytuł fizjoterapeuty na Uniwersytecie Medycznym.

Wątpliwości Wnioskodawczyni w przedmiotowej sprawie odnoszą się do możliwości zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług podologicznych.

W przedstawionej sytuacji zbadać należy czy zatrudnione przez Wnioskodawczynię osoby, tj. absolwenci kierunku kosmetologia (specjalizacja podologia), kierunku zdrowie publiczne w zakresie technik dentystycznych oraz fizjoterapia, legitymują się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie, a tym samym czy są osobami wykonującymi zawód medyczny w rozumieniu ww. art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o działalności leczniczej.

Osoby, które uzyskały kwalifikacje do wykonywania zawodu kosmetologa na studiach pierwszego i drugiego stopnia na kierunku kosmetologia, w oparciu o załącznik nr 6 do rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 2 listopada 2011 r. w sprawie Krajowych Ram Kwalifikacji dla Szkolnictwa Wyższego (Dz. U. Nr 253 poz. 1520) – „Opis efektów kształcenia w obszarze kształcenia w zakresie nauk medycznych, nauk o zdrowiu oraz nauk o kulturze fizycznej (nie dotyczy studiów na kierunku lekarskim, lekarsko-dentystycznym, farmacji, pielęgniarstwa i położnictwa)”, powinny m.in. posiadać wiedzę w zakresie fizykochemicznych i biologicznych podstaw nauk o zdrowiu oraz nauk o kulturze fizycznej, znajomość budowy i funkcji organizmu człowieka w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów. Jednakże, pomimo iż kosmetologia jest nauką związaną z medycyną a zakres kształcenia w tym kierunku obejmuje również zagadnienia z zakresu nauk medycznych, kosmetolog nie jest uprawniony do udzielania świadczeń opieki zdrowotnej. Zawód kosmetologa nie jest zawodem medycznym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o działalności leczniczej. Powyższego nie zmienia również fakt, iż zawód kosmetologa (kod zawodu 228903) wymieniony został w grupie specjalistów ochrony zdrowia gdzie indziej niesklasyfikowanych rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 kwietnia 2010 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 82 poz. 537 ze zm.). Dokonując analizy ww. rozporządzenia zauważyć należy ponadto, iż specjalność podologia nie została w ogóle wymieniona w grupie specjalistów do spraw zdrowia obejmującej lekarzy, pielęgniarki, położne, specjalistów ratownictwa medycznego, lekarzy weterynarii, lekarzy dentystów, diagnostów laboratoryjnych oraz innych specjalistów ochrony zdrowia. Tym samym osoby posiadające kwalifikacje do wykonywania ww. zawodu nie spełniają przesłanki podmiotowej do skorzystania za zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy o VAT.

Na powyższe nie ma wpływu również fakt, że – jak wskazała Wnioskodawczyni – jeden z pracowników legitymuje się ponadto dyplomem Akademii Medycznej kierunek zdrowie publiczne w zakresie technik dentystycznych, zaś drugi z pracowników uzyskał tytuł fizjoterapeuty na Uniwersytecie Medycznym.

Przewidziany bowiem ustawą o VAT warunek, zgodnie z którym świadczenie zdrowotne musi być dokonywane przez osobę, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do ich udzielania oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, ma na celu zapewnienie, aby zwolnienie od podatku było stosowane wyłącznie do świadczeń opieki medycznej wykonywanych przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje zawodowe. Dlatego nie każde świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, zwolnienie to dotyczy tylko świadczeń o odpowiednim poziomie jakości, biorąc pod uwagę wykształcenie zawodowe osób je wykonujących. Osoby wykonujące zawody medyczne to osoby, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje. Przez kwalifikacje zaś należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Podkreślić należy, iż zdrowie publiczne jest co prawda specjalizacją lekarską - zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 2 stycznia 2013 r. w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. poz. 26) – jednakże, jak wynika z rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 9 maja 2012 r. w sprawie standardów kształcenia dla kierunków studiów: lekarskiego, lekarsko-dentystycznego, farmacji, pielęgniarstwa i położnictwa (Dz. U. poz. 631), zdrowie publiczne, obok higieny, epidemiologii, prawa medycznego i medycyny sądowej, jest zaliczane do prawnych i organizacyjnych aspektów medycyny. Wiedza i umiejętności nabyte podczas studiów przez pracownika będącego absolwentem Akademii Medycznej kierunku zdrowie publiczne w zakresie technik dentystycznych służą do wykonywania pracy o innym charakterze niż usługi podologiczne, co nie może przekładać się na uznanie, iż świadcząc usługi podologiczne pracownik ten jest osobą wykonującą zawód medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

Analogiczna sytuacja występuje w przypadku drugiego z pracowników Wnioskodawczyni, który uzyskał tytuł fizjoterapeuty na Uniwersytecie Medycznym. Potwierdzeniem statusu fizjoterapeuty jako zawodu medycznego jest klasyfikacja określona w cyt. wyżej rozporządzeniu w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 82 poz. 537 ze zm.) - zawód fizjoterapeuty został ujęty w grupie 228: Inni specjaliści w zakresie zdrowia, kod zawodu 228301 – Fizjoterapeuta. Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 września 2002 r. w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz. U. Nr 173 poz. 1419 ze zm.), fizjoterapia jest jedną z dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia, w których może być uzyskiwany tytuł specjalisty. Pomimo, iż zawód fizjoterapeuty nie został objęty unormowaniem odrębnych aktów prawnych, to jednak inne przepisy określające m.in.: zasady związane z uzyskiwaniem kwalifikacji do wykonywania zawodu wskazują, iż fizjoterapeuta jest osobą uprawnioną do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobą legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w dziedzinie medycyny. Jednakże kwalifikacje uzyskane w dziedzinie fizjoterapii nie powodują, iż świadcząc usługi w innym zakresie, tj. usługi podologiczne pracownik ten posiada status osoby wykonującej zawód medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

Zatem w powyższych przypadkach zatrudnieni przez Wnioskodawczynię absolwenci nie posiadają statusu osób wykonujących zawody medyczne w rozumieniu cyt. art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej uprawniającego do świadczenia usług podologicznych, co dawałoby prawo Wnioskodawczyni do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy o VAT.

Ze złożonego wniosku nie wynika również, aby przedmiotowe usługi podologiczne świadczone były przez podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT.

Tym samym, ze względu na wykazane w niniejszej interpretacji niespełnienie przez Wnioskodawczynię przesłanki podmiotowej uprawniającej do zwolnienia z podatku VAT świadczonych usług podologicznych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 oraz pkt 19 ustawy o podatku VAT, zbędna jest analiza spełnienia przesłanki przedmiotowej, tj. świadczenia usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Zatem, w analizowanym stanie faktycznym, świadczone usługi podologiczne nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, lecz podlegają opodatkowaniu podstawową 23% stawką podatku VAT.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawczyni zgodnie z którym świadczone przez Nią usługi podologiczne korzystają ze zwolnienia z podatku przewidzianego w ustawie, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.