INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2013 r. (data wpływu 29 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 kwietnia 2013 r. (data wpływu 16 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT czynności wniesienia do spółki z o.o. aportu niepieniężnego w postaci 50% udziałów we własności nieruchomości gruntowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2013 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT czynności wniesienia do spółki z o.o. aportu niepieniężnego w postaci 50% udziałów we własności nieruchomości gruntowej.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 kwietnia 2013 r. (data wpływu 16 kwietnia 2013 r.) poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego oraz brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca na mocy aktu notarialnego nabył w 2012 roku w drodze darowizny od rodziców współwłasność nieruchomości gruntowej. Wnioskodawca zamierza wnieść nabytą nieruchomość do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której jest wspólnikiem, w formie aportu niepieniężnego, w celu podwyższenia kapitału zakładowego. Wniesienie aportem nieruchomości ma nastąpić przed upływem 5 lat od dnia jej nabycia. Wnioskodawca nie jest wpisany do ewidencji działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 kwietnia 2013 r. Zainteresowany wskazał, iż:

1. Przedmiotem aportu będzie 50% udziałów przysługujących Wnioskodawcy w nieruchomości;
2. Aport dotyczy jednej działki, o numerze 143,
3. Nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;
4. Do tej pory nie prowadził działalności związanej z przedmiotową nieruchomością;
5. Dotychczas nie prowadził działalności mającej związek ze spółką;
6. Dotychczas nie dokonywał sprzedaży działek;
7. Dotychczas nie dokonywał czynności wniesienia nieruchomości do spółki prawa handlowego;
8. Nie prowadzi działalności w zakresie obrotu nieruchomościami;
9. Nie udostępniał przedmiotowej nieruchomości;
10. Nie poniósł i nie poniesie do dnia aportu nakładów;
11. Aktualnie działka jest przeznaczona pod budownictwo mieszkaniowe. W dniu 11.04.2013 r. w Dzienniku Urzędowym Województwa, pod pozycją 2023 ukazała się uchwała Rady Miejskiej w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru, gdzie znajduje się przedmiotowa działka i obszar ten został przeznaczony na teren zabudowy usługowej. Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od ogłoszenia, czyli w dniu 25.04.2013 r.
12. Nie wydano i nie wystąpiono o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z momentem wniesienia własności nieruchomości nabytej w 2012 roku na mocy darowizny od rodziców, jako wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w celu podwyższenia kapitału zakładowego, Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług... (oznaczone jako nr 2 wniosku ORD-IN)

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z wniesieniem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością własności nieruchomości nabytej w 2012 roku w drodze darowizny od rodziców, jako wkładu niepieniężnego (aportu) w celu podwyższenia kapitału zakładowego, nie powstaje po stronie Zainteresowanego konieczność zapłaty podatku od towarów i usług, w oparciu o przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie wykonuje działalności gospodarczej, o której mowa w przepisie art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a w związku z tym, nie jest podatnikiem w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Czynność wniesienia aportu do spółki jest czynnością jednorazową, dokonywaną przez osobę fizyczną niebędącą płatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc także prawa własności, jeżeli przysługuje ono wspólnikowi.

W tym miejscu wyjaśnić należy, iż prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k. c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa. W konsekwencji współwłasność nie cechuje się fizycznym rozgraniczeniem własności w określonej rzeczy. Nie można przypisać jej określonego fizycznego składnika w rzeczy wspólnej. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci udziału we własności nieruchomości do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy. Tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy uznawane jest za sprzedaż, a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel.

Jednocześnie należy wskazać, iż nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W kwestii opodatkowania dostawy udziału we własności nieruchomości istotne jest ustalenie czy w celu dokonania dostawy udziału we własności nieruchomości zostały podjęte aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też dostawa nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy, jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W tym miejscu – dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności – konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. powołanej wcześniej ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 ww. Kodeksu cywilnego, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 Kodeksu cywilnego uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (…) (Edward Gniewek „Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz”, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c., publikacja elektroniczna LEX).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, iż dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca na mocy aktu notarialnego nabył w 2012 roku w drodze darowizny od rodziców współwłasność nieruchomości gruntowej. Wnioskodawca zamierza wnieść nabytą nieruchomość do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której jest wspólnikiem, w formie aportu niepieniężnego, w celu podwyższenia kapitału zakładowego. Wniesienie aportem nieruchomości ma nastąpić przed upływem 5 lat od dnia jej nabycia. Przedmiotem aportu będzie 50% udziałów przysługujących Zainteresowanemu w nieruchomości. Aport dotyczy jednej działki, o numerze 143.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie jest wpisany do ewidencji działalności gospodarczej. Do tej pory nie prowadził działalności związanej z przedmiotową nieruchomością oraz działalności mającej związek ze spółką. Zainteresowany dotychczas nie dokonywał sprzedaży działek oraz nie dokonywał czynności wniesienia nieruchomości do spółki prawa handlowego. Nie prowadzi działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, nie udostępniał przedmiotowej nieruchomości, nie poniósł i nie poniesie do dnia aportu nakładów. Aktualnie działka jest przeznaczona pod budownictwo mieszkaniowe. W dniu 11.04.2013 r. w Dzienniku Urzędowym Województwa ukazała się uchwała Rady Miejskiej w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru, gdzie znajduje się przedmiotowa działka i obszar ten przeznaczony został na teren zabudowy usługowej. Uchwała wchodzi w życie w dniu 25.04.2013 r. Nie wydano i nie wystąpiono o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując aportu udziału we własności przedmiotowej nieruchomości (działki o numerze 143) do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika. Bowiem zauważyć należy, iż współwłasność nieruchomości gruntowej Zainteresowany nabył od rodziców w drodze darowizny. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie jest wpisany do ewidencji działalności gospodarczej. Do tej pory nie prowadził działalności związanej z przedmiotową nieruchomością oraz działalności mającej związek ze spółką. Zainteresowany dotychczas nie dokonywał sprzedaży działek oraz nie dokonywał czynności wniesienia nieruchomości (udziału we własności) do spółki prawa handlowego. Nie prowadzi działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, nie udostępniał przedmiotowej nieruchomości, nie poniósł i nie poniesie do dnia aportu nakładów.

W związku z powyżej przedstawionymi okolicznościami sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca z momentem wniesienia udziału we własności przedmiotowej nieruchomości (działki o numerze 143), nabytej w 2012 r. od rodziców w drodze darowizny, jako wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, korzystać będzie z prawa do rozporządzania majątkiem prywatnym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Powyższe pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy w zakresie aportu niepieniężnego w postaci 50% udziałów we własności nieruchomości gruntowej, a dostawę, cech czynności opodatkowanej w myśl art. 5 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT wniesienia aportu niepieniężnego w postaci udziału we własności nieruchomości gruntowej do spółki z o.o., natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.