2013.04.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-84/13-4/AP
z 29 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2013 r. (data wpływu 1 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 kwietnia 2013 r. (data wpływu 12 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 3 kwietnia 2013 r., Nr IPTPB1/415-84/13-2/AP, na podstawie art. 169 § 1 i § 2, w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 3 kwietnia 2013 r. wysłano w dniu 3 kwietnia 2013 r., skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 5 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 8 kwietnia 2013 r. (data wpływu 12 kwietnia 2013 r.), nadanym w polskiej placówce pocztowej w dniu 10 kwietnia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od dnia 2 stycznia 1995 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji dzianin. Początkowo Wnioskodawca prowadził działalność wspólnie z małżonką, bez zawartej formalnie umowy spółki cywilnej. Prowadząc wspólnie działalność gospodarczą Wnioskodawca wraz z małżonką posiadali jeden wpis do ewidencji działalności gospodarczej, który został w 2001 r. zastąpiony dwoma wpisami na imię i nazwisko każdego z małżonków.

Z dniem 31 grudnia 2005 r. małżonka Wnioskodawcy zakończyła prowadzenie wspólnej działalności gospodarczej, a Wnioskodawca kontynuuje prowadzenie działalności gospodarczej jako osoba fizyczna.

Po zakończeniu działalności gospodarczej przez małżonkę nieruchomość pozostała w ewidencji środków trwałych kontynuowanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Budynki i grunty są wykorzystywane w działalności gospodarczej w całości i mają charakter użytkowy.

Wnioskodawca dodał, iż w tej sprawie wypowiedział się Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 14 listopada 2005 r., Nr I USB I - 2/415-52/05, nr w systemie: 1008 POS 202 221 261 „Jak wynika z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego dotychczasowa działalność małżonków będzie kontynuowana przez Pana. Ponadto jak wynika ze złożonego pisma posiadane towary, wyposażenie oraz środki trwałe pozostaną w działalności prowadzonej przez Pana.”

Obecnie Wnioskodawca wraz z małżonką chce sprzedać opisywaną nieruchomość.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 8 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca wskazał, iż prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a dochód z działalności gospodarczej opodatkowuje podatkiem liniowym. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż wszystkie obiekty budowlane znajdujące się na działce gruntu o pow. 1 hektara 34 arów 789 metrów kwadratowych zostały wpisane do ewidencji środków trwałych i są nadal amortyzowane, natomiast przedmiotem wniosku jest zapytanie dotyczące zasad opodatkowania sprzedaży działki gruntu wraz z budynkiem, budowlami i ogrodzeniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak opodatkować podatkiem dochodowym sprzedaż opisywanej nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, 50% wartości przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości będzie opodatkowane w Jego działalności gospodarczej. Wnioskodawca, przychód będzie mógł pomniejszyć o połowę ceny zakupu gruntu oraz o połowę wartości odpisów amortyzacyjnych niezaliczonych do tej pory do kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej.

Natomiast 50% wartości przychodu przypadające na Jego małżonkę będzie zwolnione u niej z opodatkowania, ponieważ sprzedaż nieruchomości nie następuje u niej w wykonaniu działalności gospodarczej, a od czasu zakończenia działalności gospodarczej przez małżonkę do czasu odpłatnego zbycia upłynęło ponad 6 lat.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 8 kwietnia 2013 r, Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących:

środkami trwałymi,
składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2c ustawy.

Przychód ze sprzedaż powstaje zawsze u zbywcy, tj. właściciela rzeczy. W przypadku wspólności majątkowej małżeńskiej właścicielami są małżonkowie i każde z nich jest osobno opodatkowane z tego tytułu.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów. Każdy z małżonków pozostaje zatem samodzielnym, niezależnym od współmałżonka podatnikiem.

Dlatego, zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 14 ust. 2 pkt l ww. ustawy, połowa przychodów z tytułu ewentualnej sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości będzie przychodem podlegającym opodatkowaniu w Jego działalności gospodarczej. Dochód uzyskany z tej sprzedaży Wnioskodawca opodatkuje podatkiem liniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast art. 10 ust. 1 ww. ustawy zawiera katalog źródeł przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wyliczenie tytułów powstawania źródeł przychodów ma na celu pogrupowanie tych źródeł według podobnego charakteru, co następnie skutkuje zróżnicowanym traktowaniem tychże źródeł. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla ustalenia m.in. takich kwestii, jak: ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów uzyskania przychodów, możliwości zastosowania zwolnień podatkowych przewidzianych dla danego źródła przychodu, itp. Zgodnie zaś z zasadą autonomii poszczególnych źródeł przychodów, przychody przyporządkowane są do poszczególnych źródeł – jeden przychód może stanowić przychód wyłącznie z jednego źródła.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
- nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
- spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
- prawa wieczystego użytkowania gruntów,
- innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8).

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

Wymieniony wyżej art. 14 ust. 2 pkt 1 powyższej ustawy stanowi, iż przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

środkami trwałymi,
składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
wartościami niematerialnymi i prawnymi

Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zalicza się stosownie do treści art. 14 ww. ustawy, przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Dokonując wykładni przepisów ustawy należy mieć na względzie, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Przepis art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej (w tym przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi). Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych), wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości decydujące znaczenie ma bowiem przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podkreślić należy, iż stosownie do art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Przy czym, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 (art. 22d ust. 2 cyt. ustawy).

Stosownie do treści art. 24 ust. 2 pkt 1 zd. 2 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz, że żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

W świetle art. 43 § 1 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Natomiast zgodnie z art. 47 powołanego Kodeksu, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).

Mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy wskazać należy, iż odpłatne zbycie składnika majątkowego stanowiącego przedmiot majątku wspólnego małżonków, wykorzystywanego w działalności gospodarczej przez jednego z małżonków, stanowi w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jedynie tego podmiotu, który faktycznie przedmiotowy składnik wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Wobec powyższego, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, wykorzystywanej w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, nie spowoduje po stronie Jego małżonki powstania przychodu do opodatkowania.

Z informacji zawartych we wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, iż Wnioskodawca od dnia 2 stycznia 1995 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji dzianin. Początkowo Wnioskodawca prowadził działalność wspólnie z małżonką. Z dniem 31 grudnia 2005 r. małżonka Wnioskodawcy zakończyła prowadzenie wspólnej działalności gospodarczej, a Wnioskodawca kontynuuje prowadzenie działalności gospodarczej jako osoba fizyczna.

Wnioskodawca w dniu 9 maja 2002 r. wspólnie z małżonką zakupił do celów prowadzonej działalności gospodarczej zabudowaną nieruchomość, która składa się z działki gruntu o obszarze 1 hektara 34 arów 789 metrów kwadratowych oraz kilku budynków, budowli i ogrodzenia. Nabycie zostało dokonane we wspólności ustawowej, która trwa nadal. Po zakończeniu działalności gospodarczej przez małżonkę nieruchomość pozostała w ewidencji środków trwałych kontynuowanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż wszystkie obiekty budowlane znajdujące się na działce gruntu o pow. 1 hektara 34 arów 789 metrów kwadratowych zostały wpisane do ewidencji środków trwałych i są nadal amortyzowane.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie nieruchomości (działki gruntu wraz z budynkami, budowlami i ogrodzeniem), która była wykorzystywane w działalności gospodarczej, i której poszczególne składniki zostały ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jest przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z do art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy.

Z uwagi na powyższe, nie można zgodzić się z argumentacją przedstawioną we wniosku, że Wnioskodawca winien uznać za przychód z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej jedynie połowę przychodu uzyskanego ze sprzedaży ww. nieruchomości. Jak bowiem wskazano powyżej, w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest składnik majątku wspólnego małżonków, wykorzystywany przez jednego z nich w działalności gospodarczej, podstawą określenia przychodu jest art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i przychód ten powstaje wyłącznie u tego z małżonków, który składnik ten wykorzystywał w działalności gospodarczej. Skoro zatem, przedmiotowa nieruchomość – po zaprzestaniu prowadzenia działalności przez małżonkę Wnioskodawcy – w całości wykorzystywana była do celów działalności Wnioskodawcy, to cała kwota uzyskana ze sprzedaży stanowić będzie przychód z działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Biorąc powyższe pod uwagę, całość przychodów uzyskanych ze sprzedaży ww. nieruchomości stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, który Wnioskodawca winien wykazać w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w którym nastąpi odpłatne zbycie – w PIT-36L, według wybranej formy opodatkowania z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej (podatek liniowy).

Ponadto wskazać należy, iż w przypadku sprzedaży gruntu, stanowiącego niepodlegający amortyzacji środek trwały, dochodem (stratą) będzie różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z jego zbycia a jego wartością początkową. Natomiast dochodem (stratą) ze sprzedaży znajdujących się na ww. gruncie budynków, budowli i ogrodzenia stanowiących środki trwałe podlegające amortyzacji, będzie różnica między przychodem z ich odpłatnego zbycia a ich wartością początkową, powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Końcowo wskazać należy, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) – niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako występującego z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin