2013.03.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1259/12/AZb
z 15 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2012r. (data wpływu 5 grudnia 2012r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 marca 2013r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konieczności wystawienia faktury VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2012r. do tut. organu, wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konieczności wystawienia faktury VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 marca 2013r. (data wpływu 6 marca 2013r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu znak: IBPP1/443-1259/12/AZb z dnia 22 lutego 2013r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca był wspólnikiem spółki cywilnej i spółki jawnej powstałej z przekształcenia spółki cywilnej. Spółka jawna została rozwiązana, w związku z czym koniecznym jest dokonanie podziału majątku, zwrotu nakładów oraz zniesienia współwłasności.

Dla czytelności stanu faktycznego (w tym zdarzenia przyszłego jakim będzie zniesienie współwłasności) najważniejsze zdarzenia Wnioskodawca przedstawi w kolejności chronologicznej:

1.W 2000r., na cele działalności spółki cywilnej Wnioskodawcy i drugiego wspólnika, nabyta zostaje nieruchomość gruntowa, na której znajduję się budynek po starej zbrojarni i kilka melamin. W księdze wieczystej uwidoczniono, iż właścicielami są w 1/2 Wnioskodawca wraz żoną na zasadach współwłasności małżeńskiej oraz 1/2 drugi wspólnik wraz z żoną na zasadach współwłasności małżeńskiej. Taki wpis księgi zawierają również obecnie.

2.W 2001 roku spółka cywilna zostaje przekształcona w spółkę jawną (wspólnikami pozostał Wnioskodawca oraz drugi wspólnik). Nieruchomość opisana w punkcie 1. nigdy nie została wniesiona do spółki Jawnej.

3.Spółka jawna remontuje stary budynek zbrojarni, w tym okresie nakłady wynoszą około 70% całej późniejszej inwestycji. Pozwolenie na remont zostało wydane na spółkę jawną - spółka jawna ponoszone nakłady traktowała jako nakłady w obcym środku trwałym, a od nakładów odliczano podatek naliczony (VAT). Po zakończeniu remontu spółka jawna amortyzowała nakłady (umownie inwestycję Wnioskodawca nazywa HALA 1).

4.W roku 2002 spółka jawna uzyskuje pozwolenie na budowę nowej hali (HALA 2), spółka jawna ponosi nakłady na budowę tej hali (nakłady na obcym gruncie), jednocześnie odliczając VAT od ponoszonych nakładów.

5.W 2003r., po zakończeniu budowy hali spółka rozpoczyna amortyzację. Przyjęto, iż inwestycja ma charakter nakładów na obcym gruncie.

6.We wrześniu 2003r. zmarła żona Wnioskodawcy, która była współwłaścicielem nieruchomości.

7.Również w 2003r. spółka uzyskuje pozwolenie na budowę nowej hali (HALA 3).

8.W roku 2004 HALA 3 zostaje oddana do użytkowania; spółka jawna ponosi nakłady na budowę tej hali (nakłady na obcym gruncie), jednocześnie odliczając VAT od ponoszonych nakładów i rozpoczyna amortyzację.

9.W 2006r. spółka uzyskuje pozwolenie na budowę kolejnej hali (HALA 4), spółka jawna ponosi nakłady na budowę tej hali (nakłady na obcym gruncie), jednocześnie odliczając VAT od ponoszonych nakładów i rozpoczyna amortyzację.

10.W roku 2008 drugi wspólnik uruchamia przedsiębiorstwo konkurencyjne względem spółki jawnej, co jest powodem powstania konfliktu i początkiem końca spółki.

11.W dniu 15 marca 2010r. drugi wspólnik złożył pozew do sądu gospodarczego o rozwiązanie spółki, na co w dniu 19 maja 2010r. Wnioskodawca odpowiedział pozwem przeciwnym. Konsekwencją powyższego, w dużym uproszczeniu, był fakt, iż obaj wspólnicy zgodzili się na likwidację.

12.W dniu 25 stycznia 2012r. została zawarta UGODA przed Sądem Gospodarczym, na mocy której:

Wspólnicy wspólnie tj. Wnioskodawca i drugi wspólnik, rozwiązują umowę spółki jawnej,
ustalają, że Wnioskodawca przejmuje majątek spółki jawnej i zobowiązuje się do rozliczenia z drugim wspólnikiem, zgodnie z bilansem spółki sporządzonym przez biegłego rewidenta z zakresu księgowości na dzień 30 czerwca 2011r.,
rozliczenie majątku spółki jawnej nie obejmuje nieruchomości, co do której toczy się postępowanie o zniesienie współwłasności. (Jest to nieruchomość opisana w punkcie 1, która jest własnością prywatną Wnioskodawcy, drugiego wspólnika oraz innych osób).

13.Definitywnie Sąd wykreślił spółkę jawną z KRS dnia 31 maja 2012r.

14.Od dnia 1 czerwca 2012r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą (w tym samym zakresie produkcji), środki trwałe oraz nakłady poniesione przez spółkę na hale 1,2,3,4 oraz inne zobowiązania spółki jawnej zostały - w uproszczeniu, zgodnie z literą prawa, na mocy podpisanej ugody - uwidocznione w odpowiednich rejestrach działalności gospodarczej Wnioskodawcy i obecnie są tam amortyzowane. We wszystkich wymienionych halach Wnioskodawca prowadzi w ramach działalności gospodarczej produkcję.

15.Obecnie w toku jest sprawa o dział spadku i zniesienie współwłasności nieruchomości po żonie Wnioskodawcy.

Gdy zapadnie wyrok w sprawie podziału nieruchomości (jak postanowiono w ugodzie) niektóre, jak je Wnioskodawca nazwał „hale” przypadną byłemu drugiemu wspólnikowi, co spowoduje konieczność rozliczenia nakładów. Wstępnie ustalono, że podział będzie następujący: Wnioskodawcy przypadną hale 1 i 2 wraz z częścią gruntu, a drugiemu byłemu wspólnikowi przypadną hale 3 i 4, również wraz z częścią gruntu.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 4 marca 2013r. Wnioskodawca wskazał, iż działki, na których spółka jawna dokonywała nakładów inwestycyjnych w postaci hal produkcyjnych, zostały zakupione przez wspólników spółki cywilnej za pieniądze wypracowane w spółce cywilnej. Jednakże w księgi wieczyste nie można było wpisać firmy a jedynie wspólników. Do ksiąg wieczystych wpisano wspólników oraz ich żony na zasadzie wspólności małżeńskiej. Żona Wnioskodawcy zmarła w 2003r. i obecnie od 2009r. toczą się sprawy spadkowe i podział tej nieruchomości razem z innymi nieruchomościami między innymi domem mieszkalnym Wnioskodawcy.

W trakcie użytkowania tej nieruchomości nie było nigdy pisemnej umowy, najmu, dzierżawy a jedynie umowa ustna. Na tej nieruchomości były budowane hale i żeby uzyskać pozwolenie budowy na spółkę jawną, każdorazowo wymagane było oświadczenie właścicieli działki, że wyrażają zgodę. Za każdym razem taka zgoda była dostarczona do Urzędu Miasta z odpisami przez wszystkich współwłaścicieli działki.

Nie było żadnych uzgodnień co rozliczenia nakładów jedynie ustne, iż spółka ponosi wszelkie opłaty związane z podatkami i utrzymaniem tej nieruchomości w należytym stanie. Spółka płaciła podatek od nieruchomości ok.50 tys. rocznie, jak również wywóz śmieci, szamba. Wykonała ogrodzenie, zabezpieczała teren.

Wnioskodawca wystąpił do spółki jawnej z pismem, iż chce zatrzymać odpłatnie poniesione nakłady na części działki, którą otrzyma decyzją sądu (wstępnie Wnioskodawca domniemywa, że będzie to tzw. Hala l, 2).Podstawa KC Art. 676.

Na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu z dnia 22 lutego 2013r. cyt.:„ Na jakiej podstawie prawnej Wnioskodawca korzysta z nieruchomości niebędącej w całości własnością Wnioskodawcy, a na której położone są hale nr 3 i 4, które przypadną w przyszłości drugiemu wspólnikowi?” Wnioskodawca w odpowiedzi wskazał, iż cyt.: „Na podstawie ugody zawartej przed sądem gospodarczym 25 stycznia 2012r. i wpisanej do KRS Sygn. akt 216/10.

Tak, więc z woli drugiego wspólnika, na Wnioskodawcę - jako przejemcę majątku Spółki Jawnej - przeszły jej wszelkie roszczenia i wierzytelności, również z tytułu posiadania i nakładów poniesionych na zabudowę tzw. Hal 1,2,3,4 a tym samym Wnioskodawcy przysługuje prawo zatrzymania z art. 461 § 1 k.c. Wspólnik do tej pory nie złożył konkretnego oświadczenia, w jaki sposób chce załatwić sprawę nakładów Spółki na cudzym gruncie.”

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż jako przejemca majątku spółki jawnej, wstąpił niejako w miejsce dzierżawcy jakim była spółka jawna. Na tej nieruchomości znajdują się nakłady spółki jawnej, które zgodnie ugodą ma rozliczyć z urzędem skarbowym, kontrahentami i wspólnikiem. Również na podstawie ustawy z 23 kwietnia 1964r. K.C. Art. 660.

„Umowa najmu nieruchomości lub pomieszczenia na czas dłuższy niż rok powinna być zawarta na piśmie. W razie niezachowania tej formy poczytuje się umowę zawartą na czas nie oznaczony.” Umowa do tej pory nie została wypowiedziana przez żadnego ze współwłaścicieli nieruchomości. Według Wnioskodawcy należy wypowiedzieć umowę przez współwłaścicieli nieruchomości lub powinna zapaść decyzja sądu o przydzieleniu nieruchomości w spadku i wtedy Wnioskodawca jako przejemca spółki jawnej będzie dokładnie wiedział do kogo będą należeć nakłady.

Na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu z dnia 22 lutego 2013r. cyt.: „Czy przekazanie przez Wnioskodawcę hal nr 3 i 4 (nakładów na budowę tych hal) na rzecz drugiego wspólnika odbędzie się za odpłatnością czy bez odpłatności” Wnioskodawca wskazał, iż cyt.: „Według mnie przekazanie nakładów poniesionych przez spółkę na najemców winno nastąpić za odpłatnością. Wynika to wprost z przepisu prawa K.C. art. 676.

„ Jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu ,albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.”

Nie było do tej pory żadnych uzgodnień a jedyne deklaracja na rozprawach o podział spadku, że jest zainteresowany halą 3 i 4. Jest jeszcze jeden argument mianowicie spółka w 2011r. poniosła straty ponad 360 tys. i 2012 roku l00 tys. jak również miała zadłużenie w ZUS i podatkach. Obecnie spółka nie ma żadnych zobowiązań wobec ZUS i US i innych. Wszystkie te zobowiązania zostały rozliczone z moich oszczędności i należy mi się ich zwrot.”

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy byłemu wspólnikowi należy wystawić fakturę VAT za część nakładów poniesionych przez spółkę na budowę hal na obcym gruncie, które otrzyma po podziale nieruchomości przez Sąd Rejonowy wydział Cywilny?
Czy były wspólnik musi wyrazić zgodę na wystawienie faktury VAT jeżeli majątek i zobowiązania spółki Wnioskodawca przejął na podstawie UGODY przed Sądem Gospodarczym?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1. Po uprawomocnieniu się wyroku należy byłemu wspólnikowi wystawić fakturę VAT za nakłady poniesione na otrzymanym gruncie przez podział spadku.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii; nakłady nie są zatem towarami. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, rozporządzenie nakładami stanowi świadczenie usługi, gdyż zgodnie z art. 8 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Bez względu czy wystąpią czy nie wystąpią dopłaty będziemy mieć do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług, ponieważ zgodnie z ust. 2 art. 8 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Podstawę uzyskania zwrotu nakładów poniesionych na rzecz najemców przez spółkę jawną stanowi K.C. Art. 676. Jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Przekazując nakłady na budynki na rzecz osób wydzierżawiających grunt, dokonuje świadczenia polegającego na wydaniu naniesień i nakładów na gruncie, których tam wcześniej nie było, z tego powodu Wnioskodawca jest zdania, iż powinienem wystawić stosowną fakturę VAT.

Wnioskodawca uważa, że przekazanie nakładów winno się opodatkować podatkiem VAT jako odpłatne świadczenie usług. Zgodnie z art. 8 ust. l ustawy o VAT. Przez świadczenie usług -rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Stosownie bowiem do art. 7 ust. l ustawy o VAT przez dostawę rozumie się przeniesienie prawa rozporządzenia towarami jak właściciel. Zwrot budynków na rzecz właścicieli gruntu nie stanowi nigdy przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel gdyż spółka nigdy nie była ich właścicielem, lecz jako użytkownikiem.

Ad.2 Należy wystawić fakturę niezależnie na stanowisko przyjmującego gdyż na mocy prawa powstanie obowiązek wystawienia faktury - gdy miejsce będzie miało odpłatne świadczenie usługi polegającej na przekazaniu nakładów i jeśli z odpłatnością będziemy mieć do czynienia i wtedy na mocy art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług jako podatnik Wnioskodawca jest obowiązany wystawić fakturę bez względu na stanowisko przyjmującego nakłady. Fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1 a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013r.) w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, mogą być wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne mogą być również wystawiane dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Jednocześnie w myśl art. 106 ust. 4 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Ze wskazanych wyżej przepisów wynika, że fakturą co do zasady dokumentowana jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Aby zatem odpowiedzieć na pytanie czy w danej sytuacji należy wystawić fakturę trzeba stwierdzić, czy w danej sprawie dochodzi do odpłatnej dostawy towarów czy odpłatnego świadczenia usług oraz czy czynności tej dokonuje podmiot działający w charakterze podatnika.

Przystępując do udzielenia interpretacji w sprawie będącej przedmiotem wniosku konieczne jest dokonanie pewnego zastrzeżenia, bowiem na podstawie art. 14b i 14c Ordynacji podatkowej granice postępowania dotyczącego interpretacji indywidualnych określa strona składająca wniosek, która zobowiązana jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Zatem interpretacja udzielana jest na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, z wyłączeniem możliwości czynienia przez organ własnych ustaleń faktycznych i polega na ocenie stanowiska wnioskodawcy z uzasadnieniem tej oceny (art. 14c § 1), zaś w przypadku oceny negatywnej interpretacja zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym (§ 2).

Tym samym stan faktyczny rozpoznawanej sprawy nie może być przedmiotem sporu i został przyjęty przez tut. organ zgodnie z opisem przedstawionym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Należy przy tym podkreślić, że zawarty we wniosku stan faktyczny dotyczy zdarzenia przyszłego, a sam Wnioskodawca określił, iż czynnością jakiej zamierza dokonać będzie przeniesienie na rzecz drugiego wspólnika własności nakładów oraz, że:

nieruchomość opisana w punkcie 1. wniosku nigdy nie została wniesiona do Spółki Jawnej,
nakłady ponoszone na HALĘ 1 Spółka Jawna traktowała jako nakłady w obcym środku trwałym,
nakłady na budowę HALI 2 Spółka Jawna traktowała jako nakłady na obcym gruncie,
- w 2003r., po zakończeniu budowy ww. hall, spółka rozpoczęła amortyzację, przyjęto, iż inwestycja ma charakter nakładów na obcym gruncie,
w roku 2004 HALA 3 zostaje oddana do użytkowania; spółka jawna ponosi nakłady na budowę tej hali (nakłady na obcym gruncie),
w 2006r. spółka uzyskuje pozwolenie na budowę kolejnej hali (HALA 4), spółka jawna ponosi nakłady na budowę tej hali (nakłady na obcym gruncie)
wspólnicy rozwiązując umowę spółki jawnej i ustalają, że Wnioskodawca przejmuje majątek spółki jawnej i zobowiązuje się do rozliczenia z drugim wspólnikiem, zgodnie z bilansem spółki sporządzonym przez biegłego rewidenta z zakresu księgowości na dzień 30 czerwca 2011r., rozliczenie majątku spółki jawnej nie obejmuje jednak nieruchomości, co do której toczy się postępowanie o zniesienie współwłasności - jest to nieruchomość opisana w punkcie 1 wniosku, która jest własnością prywatną Wnioskodawcy, drugiego wspólnika oraz innych osób.
od dnia 1 czerwca 2012r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą (w tym samym zakresie produkcji), środki trwałe oraz nakłady poniesione przez spółkę na hale 1,2,3,4 oraz inne zobowiązania spółki jawnej zostały zgodnie z literą prawa, na mocy podpisanej ugody uwidocznione w odpowiednich rejestrach działalności gospodarczej Wnioskodawcy i obecnie są tam amortyzowane, we wszystkich wymienionych halach Wnioskodawca prowadzi w ramach działalności gospodarczej produkcję,
gdy zapadnie wyrok w sprawie podziału nieruchomości (jak postanowiono w ugodzie) niektóre, jak je Wnioskodawca nazwał „hale” przypadną byłemu drugiemu wspólnikowi, co spowoduje konieczność rozliczenia nakładów, wstępnie ustalono, że podział będzie następujący: Wnioskodawcy przypadną hale 1 i 2 wraz z częścią gruntu, a drugiemu byłemu wspólnikowi przypadną hale 3 i 4, również wraz z częścią gruntu,
na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu z dnia 22 lutego 2013r. cyt.:„ Na jakiej podstawie prawnej Wnioskodawca korzysta z nieruchomości niebędącej w całości własnością Wnioskodawcy, a na której położone są hale nr 3 i 4, które przypadną w przyszłości drugiemu wspólnikowi?” Wnioskodawca w odpowiedzi wskazał, że na podstawie ugody zawartej przed sądem gospodarczym 25 stycznia 2012r. i wpisanej do KRS Sygn. akt xxx/10. Tak, więc z woli drugiego wspólnika, na Wnioskodawcę - jako przejemcę majątku Spółki Jawnej - przeszły jej wszelkie roszczenia i wierzytelności, również z tytułu posiadania i nakładów poniesionych na zabudowę tzw. Hal 1,2,3,4 a tym samym Wnioskodawcy przysługuje prawo zatrzymania z art. 461 § 1 k.c. Wspólnik do tej pory nie złożył konkretnego oświadczenia, w jaki sposób chce załatwić sprawę nakładów Spółki na cudzym gruncie.
Wnioskodawca wskazał także, iż jako przejemca majątku spółki jawnej, wstąpił niejako w miejsce dzierżawcy jakim była spółka jawna, na tej nieruchomości znajdują się nakłady spółki jawnej, które zgodnie z ugodą ma rozliczyć ze wspólnikiem. Wnioskodawca podaje art. 660 Kodeksu cywilnego – „Umowa najmu nieruchomości lub pomieszczenia na czas dłuższy niż rok powinna być zawarta na piśmie. W razie niezachowania tej formy poczytuje się umowę zawartą na czas nie oznaczony.” Umowa do tej pory nie została wypowiedziana przez żadnego ze współwłaścicieli nieruchomości. Według Wnioskodawcy należy wypowiedzieć umowę przez współwłaścicieli nieruchomości lub powinna zapaść decyzja sądu o przydzieleniu nieruchomości w spadku i wtedy Wnioskodawca jako przejemca spółki jawnej będzie dokładnie wiedział do kogo będą należeć nakłady.
na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu z dnia 22 lutego 2013r. cyt.: „Czy przekazanie przez Wnioskodawcę hal nr 3 i 4 (nakładów na budowę tych hal) na rzecz drugiego wspólnika odbędzie się za odpłatnością czy bez odpłatności” Wnioskodawca wskazał, iż cyt.: „Według mnie przekazanie nakładów poniesionych przez spółkę na najemców winno nastąpić za odpłatnością, co wynika wprost z przepisu prawa K.C. art. 676 - „Jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu ,albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.”

Ponieważ treść wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej wyznacza przedmiotowy zakres postępowania interpretacyjnego organy podatkowe nie są uprawnione do samodzielnego ustalania i dowodowego weryfikowania stanu faktycznego uwzględnionego przez wnioskodawcę we wniosku o udzielenie interpretacji prawa podatkowego ani też do udzielania jej w obszarze regulacji prawnych nie przedstawionych w stanowisku wnioskodawcy odnośnie do podatkowej kwalifikacji danego stanu faktycznego.

Dlatego też tut. organ, będąc w pełni związany stanem faktycznym zakreślonym przez Wnioskodawcę, zobligowany jest do uwzględnienia go przy dokonywaniu na jego gruncie interpretacji przepisów podatkowych.

Zastrzeżenie to jest o tyle istotne w niniejszej sprawie, że w świetle przepisów dotyczących podatku VAT podatnikiem, w przypadku podmiotu jakim jest spółka cywilna, jest właśnie ta spółka, a nie jej wspólnicy. Nic zatem nie stoi na przeszkodzie aby spółka była „nabywcą” nieruchomości, nawet jeśli na gruncie prawa cywilnego (tj. w akcie notarialnym czy księgach wieczystych) właścicielami są wspólnicy jako osoby fizyczne oraz ich małżonkowie, zwłaszcza jeśli nabycie działek, na których spółka jawna dokonywała nakładów inwestycyjnych w postaci hal produkcyjnych, zostały zakupione przez wspólników spółki cywilnej za pieniądze wypracowane w spółce cywilnej.

W przypadku zatem, gdyby grunt był nabyty przez spółkę cywilną na potrzeby jej działalności, a następnie spółka ta przekształciła się w spółkę jawną i spółka jawna przejęłaby majątek spółki swojego poprzednika prawnego, to należałoby uznać, że spółka jawna dokonywała nakładów na własnym, a nie na obcym gruncie.

Kwestia ta nie może być jednak i nie będzie przedmiotem oceny przez tut. organ w drodze interpretacji, gdyż kwestie te stanowią zaistniały stan faktyczny i jako taki winny być wskazane przez podmiot występujący z wnioskiem o interpretację.

Zatem skoro Wnioskodawca podał we wniosku, że opisana nieruchomość nigdy nie została wniesiona do spółki jawnej i tym samym spółka jawna dokonywała nakładów na obcym gruncie, to interpretacja może być oparta wyłącznie o taki stan faktyczny. Ponadto zadane we wniosku pytanie również dotyczy wystawienia faktury za część nakładów poniesionych na obcym gruncie. Jest to o tyle istotne, że niniejsza interpretacja w tej sytuacji dotyczy świadczenia usług, a nie dostawy towarów.

Ponadto dla celów niniejszej interpretacji przyjęto, że Wnioskodawca będzie przekazywał nakłady jako ich właściciel i że dokona tego za odpłatnością.

Kwestia odpłatności, nie może być również w tym przypadku przedmiotem oceny, gdyż to Wnioskodawca musi wiedzieć czy za daną czynność otrzyma zapłatę czy nie. Ponadto tut. organ w wezwaniu wprost o to Wnioskodawcę zapytał. Wnioskodawca wprawdzie odpowiedział „według mnie” przekazanie nakładów winno nastąpić za odpłatnością. Jak już wskazano to, czy podatnik wykona usługę odpłatnie czy nieodpłatnie może być wyłącznie elementem stanu faktycznego, a nie przedmiotem oceny organu interpretacyjnego, zatem tut. organ przyjął, że przekazanie nakładów nastąpi odpłatnie.

W świetle powyższego, jeżeli Wnioskodawca jako podatnik podatku od towarów i usług dokona przekazania nakładów, które nabył od spółki jawnej i dokona tego za odpłatnością, to na gruncie ustawy o VAT będziemy mieli do czynienia z odpłatnym świadczenie usług, które na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podlega udokumentowaniu fakturą.

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje słowo „świadczyć” jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, „świadczenie” zaś, to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę dzierżawę wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Stosownie do art. 694 Kodeksu cywilnego do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie (…).

W myśl art. 676 Kodeksu cywilnego jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Natomiast na podstawie art. 705 Kodeksu cywilnego, po zakończeniu dzierżawy dzierżawca obowiązany jest, w braku odmiennej umowy, zwrócić przedmiot dzierżawy w takim stanie, w jakim powinien się znajdować stosownie do przepisów o wykonywaniu dzierżawy.

Należy w tym miejscu wskazać, że przy zwrocie nakładów nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel, ponieważ przedmiot dzierżawy przez cały okres trwania tego stosunku pozostaje własnością wydzierżawiającego. Czynność przeniesienia poniesionych nakładów inwestycyjnych na właściciela nieruchomości nie jest dostawą towarów, bowiem nie mieści się w definicji towaru, zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem stwierdzić, iż zbycie nakładów inwestycyjnych poniesionych w obcym środku trwałym nie może zostać uznane za odpłatną dostawę towarów, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar. Niemniej jednak podmiot, który poniósł nakłady dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, iż nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Z tych też względów, przeniesienie za wynagrodzeniem kosztów inwestycji na inny podmiot należy traktować jako świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Uwzględniając powyższe w powiązaniu z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) wskazać należy, że w sytuacji przeniesienia za wynagrodzeniem nakładów przez Wnioskodawcę, mamy do czynienia ze świadczeniem wzajemnym, bezpośrednim i ekwiwalentnym, polegającym na zbyciu ulepszeń dokonanych (przejętych) przez Wnioskodawcę.

Zatem czynność przekazania nakładów inwestycyjnych za odpłatnością, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym podlega udokumentowaniu fakturą.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy art. 106 ustawy o VAT mówią o obowiązku wystawiania faktur przez podatnika będącego sprzedawcą, zatem w przypadku gdy nabywcą usług będzie osoba działająca dla tej transakcji jako podmiot gospodarczy, to Wnioskodawca ma obowiązek wystawienia faktury. Jedynie w przypadku gdy nabywcą jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, podatnik nie ma obowiązku wystawiania faktur. Jednakże na żądanie takiej osoby podatnik jest obowiązany do wystawienia faktury.

Tym samym przepisy ustawy o VAT nie uzależniają wystawienia faktury przez podatnika od jakiejkolwiek zgody nabywcy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że należy wystawić fakturę za nakłady poniesione na obcym gruncie niezależnie od zgody byłego wspólnika, należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczyć należy, że interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego może dotyczyć wyłącznie sprawy podatkowej podmiotu, który o nią wystąpił, przedmiotowa interpretacja nie dotyczy zatem jakichkolwiek rozliczeń Spółki Jawnej związanych z ewentualnym przeniesieniem na Wnioskodawcę nakładów poniesionych przez tę spółkę na nieruchomościach i dotyczy wyłącznie kwestii będących przedmiotem postawionego przez Wnioskodawcę pytania.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretację oparto na przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym i dotyczy ona zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany stanu prawnego lub zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Końcowo należy jeszcze raz podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego, zaś organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym). Zatem to Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślić należy, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany stanu prawnego lub zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin