Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-831/12/ES
z 21 sierpnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2012r. (data wpływu 15 maja 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 sierpnia 2012r. (data wpływu 14 sierpnia 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy lokalu mieszkalnego wraz z określonym udziałem we współwłasności części wspólnych budynku i innych urządzeń, oraz prawem do wyłącznego użytkowania określonej w umowie komórki lokatorskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2012r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy lokalu mieszkalnego wraz z określonym udziałem we współwłasności części wspólnych budynku i innych urządzeń, oraz prawem do wyłącznego użytkowania określonej w umowie komórki lokatorskiej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 sierpnia 2012r. (data wpływu 14 sierpnia 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 6 sierpnia 2012r. znak: IBPP1/443-516/12/ES.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) jest czynnym podatnikiem VAT, oraz składa miesięczne deklaracje VAT-7 od kwietnia 2003r.

Spółka jest właścicielem nieruchomości gruntowych, na których zamierza rozpocząć budowę wielopiętrowych budynków mieszkalnych. Budynki będą sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. Po wybudowaniu budynku Spółka będzie prowadziła sprzedaż wyodrębnionych lokali mieszkalnych (spełniających definicję budownictwa społecznego) wraz z odpowiednim udziałem we współwłasności nieruchomości gruntowej oraz w częściach wspólnych budynku obejmującymi m.in. komórki lokatorskie oraz miejsca postojowe.

Wraz z nabyciem lokali mieszkalnych, klienci jednocześnie będą mogli nabywać prawo do wyłącznego korzystania z komórek lokatorskich oraz prawo do wyłącznego użytkowania wskazanego miejsca postojowego zlokalizowanego w garażu podziemnym znajdującym się w podpiwniczeniach wznoszonych budynków mieszkalnych. Miejsca postojowe nie będą wydzielone ścianami, będą wyznaczone jedynie namalowanymi poziomymi liniami w podziemnej części budynku. Nie będą one przedmiotem odrębnej sprzedaży, lecz prawo do korzystania z nich będzie przenoszone na przyszłych nabywców lokali mieszkalnych. Podobnie komórki lokatorskie nie będą mogły być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż będą stanowić część nieruchomości wspólnej.

Będzie jedna wspólna księga wieczysta dla wszystkich lokali znajdujących się w budynku. Cena prawa do korzystania z miejsca postojowego i/lub komórki lokatorskiej będzie z góry uwzględniona w całkowitej cenie nabycia lokalu mieszkalnego.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazuje, że wszystkie lokale mieszkalne mające być przedmiotem sprzedaży zaliczane są do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

We wszystkich przedstawionych we wniosku sytuacjach, gdy przedmiotem sprzedaży oprócz lokalu mieszkalnego będzie również prawo do miejsca postojowego i/lub komórki lokatorskiej to będzie ono objęte tą samą księgą wieczystą co lokal mieszkalny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Według jakiej stawki podatku od towarów i usług opodatkowana będzie sprzedaż przez Spółkę lokalu mieszkalnego wraz z określonym udziałem we współwłasności części wspólnych budynku i innych urządzeń oraz prawem do wyłącznego użytkowania określonej w umowie komórki lokatorskiej, przy założeniu, że będzie jedna wspólna księga wieczysta dla całości nieruchomości? Nie będzie możliwości zakupu samej komórki lokatorskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli w ramach budynku mieszkalnego następuje sprzedaż odrębnej własności lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym udziałem w częściach wspólnych, w ramach której określono sposób korzystania z części nieruchomości wspólnej tak, iż przydzielono nabywcy prawo do wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego i/lub komórki lokatorskiej, to sprzedaż ta stanowi jednolite świadczenie i na podstawie art. 2 pkt 12, art. 41 ust. 12 do 12c w związku z art. 41 ust. 2 zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów podlega opodatkowaniu stawką 8%.

Przedmiotem sprzedaży obok własności lokalu mieszkalnego jest prawo do wyłącznego korzystania ze wskazanego w umowie miejsca postojowego i/lub komórki lokatorskiej o konkretnym numerze i udziale w powierzchni nieruchomości wspólnej, znajdującego się w części podziemnej nieruchomości mieszkalnej. Prawo to jest nierozerwalne z prawem własności lokalu mieszkalnego. Zarówno miejsca postojowe jak i komórki lokatorskie nie mogą być przedmiotem oddzielnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych - wydzielonych trwałymi ścianami w budynku. Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994r. art. 2 ust. 2 Dziennik Ustaw z 2000r. Nr 80, poz. 903, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Według art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (Dz. U. 2000. 80. 903), do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż ("pomieszczenia przynależne").

Oznacza to, że jeśli w umowie sprzedaży lokalu strony postanowiły, iż do lokalu przynależą garaż, piwnica lub inne pomieszczenia i dla całości została ustalona jedna cena, nie można z podstawy opodatkowania wyodrębniać wartości pomieszczenia mieszkalnego i pomieszczeń przynależnych. Przedmiotem sprzedaży jest w takim przypadku lokal mieszkalny jako całość, obejmujący pomieszczenia mieszkalne i pomieszczenia przynależne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177 poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku Nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika Nr 3 do ustawy wynosi 8%.
  
  

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast, w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Stosownie do art. 41 ust. 12c ww. ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, w myśl art. 2 pkt 12 cyt. ustawy, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Wskazać należy także, iż zgodnie z objaśnieniami wstępnymi Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Ponadto, dział PKOB 11 obejmuje budynki mieszkalne jednorodzinne - 111, budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112, w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122), budynki zbiorowego zamieszkania - 113. W dziale 12 usystematyzowano natomiast budynki niemieszkalne.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowych, na których zamierza rozpocząć budowę wielopiętrowych budynków mieszkalnych (dział PKOB 11). Po wybudowaniu budynku Wnioskodawca będzie prowadził sprzedaż wyodrębnionych lokali mieszkalnych wraz z odpowiednim udziałem we współwłasności nieruchomości gruntowej oraz w częściach wspólnych budynku i innych urządzeń oraz prawem do wyłącznego korzystania z komórek lokatorskich. Cena prawa do korzystania z komórki lokatorskiej będzie z góry uwzględniona w całkowitej cenie nabycia lokalu mieszkalnego.

Wszystkie lokale mieszkalne mające być przedmiotem sprzedaży zaliczane są do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży oprócz lokalu mieszkalnego będzie również prawo do komórki lokatorskiej to będzie ono objęte tą samą księgą wieczystą co lokal mieszkalny. Nie będzie możliwości zakupu samej komórki lokatorskiej.

Całość będzie objęta jedną księgą wieczystą.

W związku z powyższym u Wnioskodawcy pojawiły się wątpliwości, co do zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z określonym udziałem we współwłasności części wspólnych budynku i innych urządzeń oraz prawem do wyłącznego użytkowania określonej w umowie komórki lokatorskiej.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje – mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy o własności lokali, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Natomiast w myśl ust. 4 ww. artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej w ustawie „pomieszczeniami przynależnymi”.

Treść przywołanych wyżej zapisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

• pojęciem pomieszczenia pomocniczego, czyli takiego pomieszczenia, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, w danym wypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych pomieszczeń z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, który polega na wykorzystywaniu całej tej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi; oraz
• pojęciem pomieszczenia przynależnego, które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, lecz służyć ma zaspokojeniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego.
  
  

Jak wynika z powyższego ww. ustawa rozróżnia pojęcia lokali mieszkalnych i lokali o innym charakterze.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki jakimi obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału.

Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali, właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia „lokal użytkowy” zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Natomiast zgodnie z § 3 pkt 13 ww. rozporządzenia, pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych. Zaś pomieszczeniem technicznym jest pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku (§ 3 pkt 12 cyt. rozporządzenia).

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne zawarte we wskazanym rozporządzeniu stwierdza się, że komórka lokatorska znajdująca się w części budynku spełnia definicję pomieszczenia gospodarczego jako pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż komórki lokatorskie, które co do zasady mogą przynależeć do lokali mieszkalnych, nie powinny być traktowane jako lokale użytkowe, gdyż stanowią pomieszczenia gospodarcze lokali mieszkalnych służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, przeznaczone do przechowywania materiałów, przedmiotów, opału lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu. Wobec tego, komórki lokatorskie nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż stanowią część przynależną lokalu mieszkalnego.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że jeżeli przedmiotem dostawy będzie lokal mieszkalny, w skład którego będzie wchodziło dodatkowe pomieszczenie w postaci komórki lokatorskiej, które to pomieszczenie nie może być przedmiotem odrębnej dostawy, lecz będzie sprzedawane wyłącznie z tym lokalem mieszkalnym i będzie objęte jedną i tą sama księgą wieczystą, to przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską znajdzie zastosowanie obniżona stawka podatku VAT w wysokości 8% właściwa dla lokalu mieszkalnego.

Należy ponadto zaznaczyć, że w wydanej dla Wnioskodawcy interpretacji z dnia 21 sierpnia 2012r. nr IBPP1/443-516/12/ES tut. organ stwierdził, iż jeżeli w ramach nieruchomości budynkowej następuje sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym udziałem w częściach wspólnych budynku i innych urządzeń, które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali, to sprzedaż ta stanowi jednolite świadczenie. W takim przypadku sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i na podstawie art. 41 ust. 2, w związku z art. 146a pkt 2, w powiązaniu z art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT.

Biorąc zatem pod uwagę opisane przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe, obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne oraz rozstrzygnięcie zawarte w ww. interpretacji indywidualnej, stwierdzić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem wniosku, sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z określonym udziałem we współwłasności części wspólnych budynku i innych urządzeń, które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz prawem do wyłącznego użytkowania określonej w umowie komórki lokatorskiej objętych jedną księgą wieczystą, podlega opodatkowaniu – na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z 146a pkt 2 i art. 41 ust. 12 ustawy o VAT – jedną stawką podatku od towarów i usług właściwą dla lokalu mieszkalnego, tj. 8%.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Należy również nadmienić, że w pozostałym zakresie wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.