INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Biura 2 lutego 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania wartości przekazanej darowizny na rzecz kościelnej osoby prawnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2012 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania wartości przekazanej darowizny na rzecz kościelnej osoby prawnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza wesprzeć finansowo, w drodze darowizny, inicjatywę kościelnej osoby prawnej, polegającą na zorganizowaniu ośrodka, który ma spełniać rolę szeroko pojętego „centrum pomocy rodzinie”.

Ośrodek prowadzony będzie przez kościelną osobę prawną - Klasztor przy Sanktuarium . Działalność ośrodka będzie miała na celu m.in. pomoc dla małżeństw w kryzysie, rodzin rozbitych, dla osób żyjących samotnie, w tym samotnie wychowujących dzieci oraz dla dzieci i młodzieży pochodzących z rodzin dysfunkcyjnych. Powołanie takiego ośrodka jest naturalną konsekwencją charyzmatu sanktuarium , która od wieków gromadzi dziesiątki tysięcy małżonków i rodzin w sanktuarium.

Profit aktywności ośrodka obejmie organizowanie rekolekcji, warsztatów, terapii, koncentrując się na wsparciu duchowym, pomocy prawnej i psychologicznej, a w uzasadnionych przypadkach ośrodek zapewni schronienie przed przemocą w rodzinie. Pomoc będzie udzielana osobom, które zostaną przyjęte do ośrodka. Według planów kościelnej osoby prawnej ośrodek ma być stale rozbudowywany i docelowo wyposażony w ok. 250 miejsc pobytowych, gabinety terapeutyczne, sale konferencyjne, oraz inne udogodnienia niezbędne do realizacji celów ośrodka. Bliskość sanktuarium zapewni osobom przebywającym w ośrodku możliwość uczestniczenia w kulcie religijnym. Powodzenie inicjatywy uzależnione jest od darowizn, o które kościelna osoba prawna zabiega od dłuższego czasu. Budowa Zaplanowana jest na kilka etapów i wiele lat.

Pierwszy etap budowy ośrodka w którym powstaną poradnie i sale terapeutyczne, zakłada zaadaptowanie istniejącego budynku stanowiącego własność kościelnej osoby prawnej. Budynek jest obecnie w stanie technicznym wymagającym jednak gruntownego remontu, przebudowy.

Wnioskodawca, zamierza przekazać na rzecz kościelnej osoby prawnej środki pieniężne, które zostaną przeznaczone przez kościelną osobę prawną w pierwszej kolejności na materiały i roboty budowlane, które są niezbędne w pierwszym etapie realizacji inicjatywy.

Stosownie do 55 ust. 7 ustawy z dnia z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1989 r. Nr 29, poz. 154 ze zm.), kościelna osoba prawna wykaże w sprawozdaniu, o którym mowa w tym przepisie, że środki uzyskane w drodze darowizny od wnioskodawcy przeznaczyła na remont, przebudowę budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie przez Wnioskodawcę środków pieniężnych w formie darowizny, na rzecz kościelnej osoby prawnej, na opisany wyżej cel, tj. na realizację przez kościelną osobę prawną inicjatywy polegającej na stworzeniu centrum pomocy rodzinie, którego przedmiot działalności obejmował będzie działalność charytatywno-opiekuńczą o której mowa w art. 39 i 55 ust. 7 ustawy z dnia z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1989r. Nr 29, poz.154 ze zm.) i wykorzystanie tych środków przez obdarowaną kościelną osobę prawną w całości konkretnie na remont, czy też przebudowę budynku (co zostanie wykazane w sprawozdaniu o którym mowa w art. 55 ust. 7), w którym mieścić się będzie w przyszłości ośrodek - spełnia przesłanki aby taką darowiznę zakwalifikować jako darowiznę na działalność charytatywno-opiekuńczą w rozumieniu art. 55 ust. 7 ustawy, a tym samym czy wnioskodawca po udzieleniu darowizny i wykorzystaniu jej w opisany wyżej sposób będzie mógł wyłączyć kwotę dokonanej darowizny z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym...

Zdaniem Wnioskodawcy darowizna, która zostanie przeznaczona następnie na remont, przebudowę budynku, w którym mieścić się będzie centrum pomocy rodzinie - jest darowizną na działalność charytatywno-opiekuńczą w rozumieniu art. 39 i 55 ust. 7 ustawy, a tym samym upoważniać będzie Wnioskodawcę do wyłączenia kwoty darowizny z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

W ocenie Wnioskodawcy, wprawdzie budowa czy też remont, rozbudowa budynku nie jest sama w sobie działalnością charytatywno-opiekuńczą, niemniej jednak roboty budowlane będą pozostawać w ścisłym związku z opisanym wyżej celem, jaki założyła kościelna osoba prawna. Bez należytego przygotowania infrastruktury, działalność w ogóle nie będzie mogła być prowadzona.

Zatem w ocenie Wnioskodawcy darowizną na działalność charytatywno-opiekuńczą będzie przykładowo przekazanie darowizny na rzecz rodziny znajdującej się w trudnym położeniu materialnym (bezpośrednie wsparcie finansowe), jak również przekazanie środków, które zostaną przeznaczone na budowę ośrodka, w którym takie osoby będą mogły przebywać, korzystając pomocy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „ustawa o pdop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o pdop, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Zgodnie natomiast z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21 i 22, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo w art. 7a ust. 1, po odliczeniu darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.

Stosownie do art. 18 ust. 1c ustawy o pdop, odliczenie darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 7 oraz wynikające z odrębnych ustaw, stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

Odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik zaliczył wartość przekazanej darowizny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14 (art. 18 ust. 1k ustawy o pdop).

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 ze zm.), działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie. Stosownie do art. 3 ust. 3 pkt 1 tej ustawy, działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy, sfera zadań publicznych, o której mowa w art. 3 ust. 1, obejmuje m.in. zadania w zakresie:

• pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób (pkt 1),
• działalności na rzecz integracji i reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym (pkt 2),
• działalności charytatywnej (pkt 3),
• wypoczynku dzieci i młodzieży (pkt 15),
• działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3, w zakresie określonym w pkt 1-32 (pkt 23).
  
  

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.), osobami prawnymi są następujące personalne jednostki organizacyjne Kościoła:

1. Ordynariat Polowy,
2. kapituły,
3. parafie personalne,
4. Konferencja Wyższych Przełożonych Zakonnych Męskich,
5. Konferencja Wyższych Przełożonych Zakonnych Żeńskich,
6. instytuty życia konsekrowanego (instytuty zakonne i instytuty świeckie) oraz stowarzyszenia życia apostolskiego; te instytuty i stowarzyszenia zwane są dalej "zakonami",
7. prowincje zakonów,
8. opactwa, klasztory niezależne, domy zakonne,
9. wyższe i niższe seminaria duchowne diecezjalne,
10. wyższe i niższe seminaria duchowne zakonne, jeżeli, w myśl przepisów danego zakonu, mają charakter samoistny.

Osoby prawne Kościoła mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z nich działalności charytatywno-opiekuńczej (art. 38 ust. 1 ww. ustawy), którą wskazano w art. 39 tej ustawy.

W myśl tego przepisu, działalność charytatywno-opiekuńcza Kościoła obejmuje w szczególności:

• prowadzenie zakładów dla sierot, starców, osób upośledzonych fizycznie lub umysłowo oraz innych kategorii osób potrzebujących opieki,
• prowadzenie szpitali i innych zakładów leczniczych oraz aptek,
• organizowanie pomocy w zakresie ochrony macierzyństwa,
• organizowanie pomocy sierotom, osobom dotkniętym klęskami żywiołowymi i epidemiami, ofiarom wojennym, znajdującym się w trudnym położeniu materialnym lub zdrowotnym rodzinom i osobom, w tym pozbawionym wolności,
• prowadzenie żłobków, ochronek, burs i schronisk,
• udzielanie pomocy w zapewnianiu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującym się w potrzebie,
• krzewienie idei pomocy bliźnim i postaw społecznych temu sprzyjających,
• przekazywanie za granicę pomocy ofiarom klęsk żywiołowych i osobom znajdującym się w szczególnej potrzebie.
  
  

Zauważyć przy tym należy, iż wymieniony w tym przepisie katalog ma charakter jedynie przykładowy i ma on na celu wskazanie kierunków działań, jakie mogą podejmować kościelne osoby prawne. Oznacza to, że mogą być podejmowane także inne działania o charakterze charytatywno – opiekuńczym.

Środki na realizację działalności charytatywno-opiekuńczej pochodzą w szczególności z spadków, zapisów i darowizn krajowych i zagranicznych (art. 40 pkt 2 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 55 ust. 7 ww. ustawy, darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym i podatkiem wyrównawczym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza

wesprzeć finansowo, w drodze darowizny, inicjatywę kościelnej osoby prawnej, polegającą na zorganizowaniu ośrodka, który ma spełniać rolę szeroko pojętego „centrum pomocy rodzinie”.

W związku z tym Wnioskodawca zamierza przekazać na rzecz kościelnej osoby prawnej środki pieniężne, które zostaną przeznaczone przez kościelną osobę prawną w pierwszej kolejności na materiały i roboty budowlane, które są niezbędne w pierwszym etapie realizacji inicjatywy.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż darowizna o jakiej mowa w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego jest darowizną na działalność charytatywno-opiekuńczą w rozumieniu art. 39 i 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca będzie zatem uprawniony do jej odliczenia od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.