Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-93/13-2/AW
z 22 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2013 r. (data wpływu 7 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości zastosowania stawki podatku VAT 0% - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2013 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości zastosowania stawki podatku VAT 0%.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, zarejestrowany jako czynny podatnik VAT UE, zwraca się z prośbą o udzielenie interpretacji pisemnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 0% podatku VAT dla dostawy towarów z terytorium Polski na terytorium Hiszpanii.

Kontrahent z Wysp Kanaryjskich, nie jest w rejestrze VAT Unii Europejskiej, chce od Wnioskodawcy kupować towar (wyroby gotowe – mięso wieprzowe). Towar będzie wysyłany z Polski na Wyspy Kanaryjskie, należące do Unii Europejskiej. W związku z tym nie będzie dokonana odprawa celna. Kontrahent odprowadzi od tej transakcji podatek na terenie Hiszpanii (CIF VAT) oraz podatek IGIC (podatek ogólny pośredni). Transport towaru zostanie dokonany przez obcą firmę transportową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy należy zastosować stawkę 0% wobec klienta mającego siedzibę na Wyspach Kanaryjskich?

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę zapis Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską Wyspy Kanaryjskie należą do państwa członkowskiego, którym jest Królestwo Hiszpanii. Towar pozostanie na terytorium Unii Europejskiej. W związku z tym, zgodnie z art. 42 ust. 1 podlega stawce 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów na terytorium kraju,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl postanowień art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez terytorium kraju - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Zgodnie z pkt 3 ww. artykułu, przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej, z tym że na potrzeby stosowania tej ustawy:

1. Księstwo Monako traktuje się jako terytorium Republiki Francuskiej, wyspę Man traktuje się jako terytorium Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii północnej, suwerenne strefy Akrotiri i Dhekelia traktuje się jako terytorium Cypru,
2. następujące terytoria poszczególnych państw członkowskich traktuje się jako wyłączone z terytorium Unii Europejskiej:
   • wyspę Helgoland, terytorium Buesingen – z Republiki Federalnej Niemiec,
   • Ceutę, Melillę, Wyspy Kanaryjskie – z Królestwa Hiszpanii,
   • Livigno, Campione d’Italia, włoską część jeziora Lugano – z Republiki Włoskiej,
   • Departamenty zamorskie Republiki Francuskiej – z Republiki Francuskiej,
   • Górę Athos – z Republiki Greckiej,
   • Wyspy Alandzkie – z Republiki Finlandii,
   • Wyspy Normandzkie – ze Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,

3. Gibraltar traktuje się jako wyłączony z terytorium Unii Europejskiej.
   
   

Natomiast przez terytorium państwa członkowskiego, w myśl art. 2 pkt 4 ustawy, rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 2 pkt 3 lit. b tiret drugi ustawy, terytorium Wysp Kanaryjskich należących do Królestwa Hiszpanii jest wyłączone z terytorium Unii Europejskiej. Wynika to również z art. 6 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), który mówi, iż Wyspy Kanaryjskie nie są częścią terytorium Wspólnoty dla celów VAT i są traktowane, na podstawie art. 5 pkt 3 Dyrektywy, jako „terytorium trzecie”, do którego traktat nie ma zastosowania.

Art. 5 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady wprowadza następujące definicje do celów niniejszej dyrektywy:

(1)„Wspólnota” i „terytorium Wspólnoty” oznaczają terytoria państw członkowskich, zgodnie z definicją zawartą w pkt 2;

(2)„państwo członkowskie” i „terytorium państwa członkowskiego” oznaczają terytorium każdego państwa członkowskiego Wspólnoty, do którego ma zastosowanie Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, zgodnie z jego art. 299, z wyłączeniem terytoriów wymienionych w art. 6 niniejszej dyrektywy;

(3)„terytoria trzecie” oznaczają terytoria wymienione w art. 6;

(4)„państwo trzecie” oznacza wszystkie państwa lub terytoria, do których nie ma zastosowania traktat.

Stosownie do art. 6 lit. b ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady, nie ma ona zastosowania do terytorium Wysp Kanaryjskich.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (art. 41 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż pierwszym elementem, który musi wystąpić, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Przez wywóz należy rozumieć faktyczne przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Stosownie natomiast do art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Mając na uwadze definicję eksportu, należy stwierdzić, że dla uznania danej czynności za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• musi mieć miejsce jedna z czynności określonych w przepisach art. 7 ustawy,
  

• w konsekwencji tej czynności, nastąpić musi wywóz towaru z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),
  

• wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych wyżej przesłanek, powoduje iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca, zarejestrowany jako czynny podatnik VAT-UE, zamierza dokonywać sprzedaży towarów (wyroby gotowe – mięso wieprzowe) na rzecz kontrahenta z Wysp Kanaryjskich, który nie jest w rejestrze VAT Unii Europejskiej. Towar będzie transportowany z Polski na Wyspy Kanaryjskie przez obcą firmę transportową. Nie będzie dokonywana odprawa celna.

Odnosząc się do okoliczności sprawy należy zauważyć, iż Wyspy Kanaryjskie są więc traktowane, w rozumieniu Dyrektywy 2006/112/WE Rady i ustawy, jako terytorium państw trzecich.

Mając zatem na uwadze opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca zamierza dokonywać dostawy towarów na rzecz kontrahenta z Wysp Kanaryjskich, w ramach której towar będzie transportowany z terytorium Polski na terytorium Wysp Kanaryjskich, to przedmiotowa transakcja nie będzie stanowiła wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Nie zostanie spełniony bowiem podstawowy warunek do uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, tj. nie nastąpi wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym do przedmiotowej dostawy nie znajdzie zastosowania stawka podatku VAT 0% właściwa dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, stosownie do art. 41 ust. 3 w zw. z 42 ust. 1 ustawy.

W przedmiotowej sprawie nie będzie występował również eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy, gdyż – jak wynika z okoliczności sprawy – wywóz towarów nie będzie potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych. Zatem nie będzie możliwe zastosowanie stawki podatku w wysokości 0% na podstawie art. 41 ust. 4 ustawy.

Wobec powyższego, przedmiotowa transakcja podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju, według stawki podatku właściwej dla sprzedawanych towarów.

Zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy uznać należało je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.