INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o. o., przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2011 r. (data wpływu 30 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania pracownikom kart dostępu do obiektów sportowo-rekreacyjnych oraz różnorodnych zajęć sportowych,
• prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania pracownikom kart dostępu do obiektów sportowo-rekreacyjnych oraz różnorodnych zajęć sportowych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej Spółka) należy do grupy M., zajmującej się na całym świecie doradztwem strategicznym. Spółka prowadzi swoją działalność w (...), począwszy od stycznia 2011 r., w wynajmowanych pomieszczeniach biurowych. Spółka zatrudnia zespół pracowników, którzy zajmują się świadczeniem m.in usług polegających na przygotowywaniu materiałów prezentacyjnych i graficznych, usług asystenckich i sekretarskich dla menedżerów oraz zespołów konsultantów, usług regionalnych w zakresie finansów, księgowości i kadr.

Spółka nieodpłatnie przekazuje swoim pracownikom karty (...) (dalej „Karty”). Karta zapewnia pracownikowi najszerszy dostęp do ponad trzech tysięcy obiektów sportowo -rekreacyjnych oraz do różnorodnych zajęć sportowych.

Każdy posiadacz Karty ma dostęp do szerokiego wachlarza usług takich jak np.: aerobic, aqua aerobic, basen, indoor cycling, fitness, gimnastyka, grota solna, jacuzzi, joga, klub aktywnej mamy, łaźnia, nauka sztuk walki, nauka tańca, pilates, sauna, ścianka wspinaczkowa, siłownia, spinning, squash, nordic-walking (zakres dostępnych usług może podlegać zmianom).

Spółka zobowiązała się do nieodpłatnego zapewnienia zainteresowanym pracownikom karty zapewniającej dostęp do obiektów sportowych w obowiązującym w Spółce od dnia 1 lipca 2011 r. regulaminie wynagradzania (dalej „Regulamin”). Zgodnie bowiem z art. 12.1. Regulaminu:

„12.1. Do końca roku 2011 Pracodawca nieodpłatnie zapewnia zainteresowanym Pracownikom imienną kartę pozwalającą na dostęp do urządzeń sportowych w klubach sportowych. Pracownik jest zobowiązany przestrzegać regulaminu klubu sportowego w zakresie korzystania z urządzeń sportowych.”

Ponadto, zgodnie z art. 12.2. Regulaminu, pracownik ma prawo zakupić dodatkową, imienną kartę dla osoby towarzyszącej w cenie obowiązującej w danym czasie. W takim przypadku powyższa kwota jest potrącana z wynagrodzenia pracownika.

Spółka nabywa Karty od Spółki akcyjnej B. Wydatki na zakup Kart są finansowane obecnie ze środków obrotowych Spółki.

Fakt zapewnienia pracownikom ww. świadczeń Spółka uwzględnia przy ustalaniu wysokości ich przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o PDOF.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT oraz art. 86 ust. 1 ustawy o VAT należy interpretować w ten sposób, że:

1. nieodpłatne przekazanie przez Spółkę na rzecz jej pracowników Kart stanowi nieodpłatne świadczenie usług do celów gospodarczych Spółki i w zw. z tym nie podlega ono opodatkowaniu VAT;
2. zakup usług w postaci Kart jest związany z czynnościami opodatkowanymi Spółki, w związku z czym Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT w zw. z zakupem Kart...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT oraz art. 86 ust. 1 ustawy o VAT należy interpretować w ten sposób, że:

1. nieodpłatne przekazanie przez Spółkę na rzecz jej pracowników Kart stanowi nieodpłatne świadczenie usług do celów gospodarczych Spółki i w zw. z tym nie podlega ono opodatkowaniu VAT;
2. zakup usług w postaci Kart jest związany z czynnościami opodatkowanymi Spółki, w związku z czym Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT w zw. z zakupem Kart.
   
   

Uzasadnienie

a) Podatek należny

Art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT stanowi, iż:

„Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.”

Jak już wskazano w uzasadnieniu stanowiska Spółki w zakresie przepisów ustawy o PDOP, Spółka przekazuje Karty w celu uzyskania efektów ściśle związanych z jej działalnością gospodarczą, tj.:

1. zmniejszenie absencji chorobowej wśród pracowników,
2. zwiększenie motywacji pracowników,
3. budowanie „ducha zespołu”,
4. zwiększenie wydajności pracowników.
   
   

Jest faktem, że korzystając z Karnetu pracownicy uzyskują jednocześnie korzyść osobistą. Ww. przepis nie przewiduje jednak podziału usługi na „część związaną z działalnością gospodarczą” oraz „część osobistą”. Należy zatem ustalić, który aspekt świadczenia usługi ma w tym przypadku charakter dominujący, a który uboczny.

Zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, iż w omawianym przypadku dominujący charakter ma aspekt związany z jej działalnością gospodarczą. Spółka bowiem, jak wskazano wyżej, zobowiązała się wobec pracowników do zakupu Kart, chcąc osiągnąć cele ściśle związane z działalnością gospodarczą. Celem tym jest zwiększenie wydajności pracowników, a także zmniejszenie ich absencji chorobowej. Uzyskanie przez pracowników korzyści osobistej ma w omawianym przypadku wyłącznie charakter uboczny.

Podkreślenia wymaga, że pracownicy Spółki zdecydowaną większość czasu pracy spędzają przy biurku, co wynika z przedmiotu działalności Spółki. Znacznie zwiększa to ryzyko zachorowań pracowników na wiele chorób, w szczególności na tzw. „choroby cywilizacyjne”. Nie ulega wątpliwości, że uprawianie sportu, aktywność ruchowa, stanowi niezawodny, propagowany przez autorytety medyczne środek profilaktyki takich chorób, a także zwiększa odporność na choroby zakaźne. Przekazywanie Kart ma zatem ścisły związek z wydajnością pracowników, a także bezpośrednio wpływa na zmniejszenie ich absencji w pracy spowodowanej chorobami.

Ścisły związek zakupu Kart z działalnością gospodarczą Spółki potwierdza również fakt, że Spółka dokonuje go w celu realizacji obowiązków wynikających z Regulaminu.

b) Podatek naliczony

Jak wykazano wyżej, zakup Kart ma ścisły związek z działalnością gospodarczą Spółki. Działalność ta jest opodatkowana VAT, a zatem zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT w zw. z zakupem Kart.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania pracownikom kart dostępu do obiektów sportowo-rekreacyjnych oraz różnorodnych zajęć sportowych,
• prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Według art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

   - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów.

A zatem tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, to wówczas takie świadczenie usług będzie nieopodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Ponadto wskazać należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Jednocześnie z powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podlega tylko takie nieodpłatne świadczenie usług na rzecz pracowników, które służy celom osobistym pracowników (ich celom bezpośrednio konsumpcyjnym), zatem nie ma żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika.

Należy zauważyć, iż pojęcie działalności gospodarczej zostało zawarte dla celów podatku od towarów i usług w art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec powyższego działalność gospodarcza obejmuje elementy składające się na jej przedmiot, tj. zarobkowa działalność wytwórcza, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, działalność rolników i osób wykonujących wolne zawody a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zatrudnia zespół pracowników, którzy zajmują się świadczeniem m.in. usług polegających na przygotowywaniu materiałów prezentacyjnych i graficznych, usług asystenckich i sekretarskich dla menedżerów oraz zespołów konsultantów, usług regionalnych w zakresie finansów, księgowości i kadr. Spółka nieodpłatnie przekazuje swoim pracownikom Karty, które zapewniają im najszerszy dostęp do ponad trzech tysięcy obiektów sportowo-rekreacyjnych oraz do różnorodnych zajęć sportowych. Każdy posiadacz Karty ma dostęp do szerokiego wachlarza usług takich jak np.: aerobic, aqua aerobic, basen, indoor cycling, fitness, gimnastyka, grota solna, jacuzzi, joga, klub aktywnej mamy, łaźnia, nauka sztuk walki, nauka tańca, pilates, sauna, ścianka wspinaczkowa, siłownia, spinning, squash, nordic-walking (zakres dostępnych usług może podlegać zmianom). Spółka zobowiązała się do nieodpłatnego zapewnienia zainteresowanym pracownikom karty zapewniającej dostęp do obiektów sportowych w obowiązującym w Spółce od dnia 1 lipca 2011 r. Regulaminie wynagradzania. Wydatki na zakup Kart są finansowane obecnie ze środków obrotowych Spółki. Fakt zapewnienia pracownikom ww. świadczeń Spółka uwzględnia przy ustalaniu wysokości ich przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o PDOF.

Należy zauważyć, że treść art. 8 ust. 2 ustawy wskazuje, iż aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, czyli za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

Przepisy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Wnioski powyższe potwierdza analiza orzecznictwa sądów administracyjnych. W wyroku NSA oz. w Katowicach z dnia 8 kwietnia 1997 r., sygn. akt SA/Ka 2978/95, NSA stwierdził, że: „nie każde bowiem przekazanie towaru rodzi skutki podatkowe lecz jedynie przekazanie na potrzeby określone przez ustawodawcę. Chodzi w tym przypadku o przekazanie na „potrzeby osobiste”, a więc na cele prywatne osób wymienionych w cytowanym przepisie”.

Z kolei, w wyroku z dnia 5 maja 2000 r., sygn. akt I SA/Lu 176/99, niepubl., NSA wyjaśnił, jak należy rozumieć pojęcie przekazania towarów na cele osobiste pracowników. W wyroku tym czytamy, że: „przez przekazywanie towarów lub świadczenie usług na potrzeby osobiste pracowników należy rozumieć zaspakajanie takich potrzeb pojedynczych pracowników lub ogółu pracowników, które nie są przez odpowiednie przepisy prawa uznane za potrzeby pracownicze – nie są one, w świetle regulacji prawnej stosunku pracy, potrzebami pracowniczymi, są zatem potrzebami osobistymi pracowników. Ustawa nie wiąże sposobu opodatkowania towarów przekazanych pracownikom z tym, czy obowiązek przekazania wynika z przepisów, czy też nie, to jednak zakres praw pracowniczych i odpowiadających im obowiązków pracodawcy rozgranicza potrzeby pracownicze (te potrzeby pracownika, które pracodawca obowiązany jest zaspokoić) od potrzeb osobistych pracowników (te potrzeby pracownika, których pracodawca nie jest obowiązany zaspokoić)”.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie ma obowiązku przekazania swoim pracownikom Kart zapewniających szeroki dostęp do obiektów sportowo-rekreacyjnych oraz różnorodnych zajęć sportowych, nie wynika to bowiem z obowiązujących przepisów prawa. Jest to zatem świadczenie wynikające z dobrej woli pracodawcy i nie służy działalności gospodarczej Spółki lecz zaspokajaniu osobistych potrzeb pracowników.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego na tle powołanych przepisów prowadzi zatem do wniosku, iż skoro w przedmiotowej sytuacji zapewnienie pracownikom Kart umożliwiających dostęp do obiektów sportowo-rekreacyjnych oraz różnorodnych zajęć sportowych nie wynika z przepisów Kodeksu Pracy ani innych przepisów prawa i związane jest z realizacją korzyści osobistych pracowników, to tym samym nabycie przedmiotowych Kart i przekazanie ich nieodpłatne pracownikom nie ma związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną.

W rozpatrywanej sprawie nie można bowiem uznać, aby zachodziły okoliczności uzasadniające traktowanie nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę Kart dla pracowników, za służące celowi nadrzędnemu, jakim jest cel związany z prowadzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Okoliczności sprawy nie pozwalają bowiem na stwierdzenie, iż korzyść osób, na rzecz których przekazano nieodpłatne Karty zapewniające szeroki dostęp do obiektów sportowo-rekreacyjnych oraz różnorodnych zajęć sportowych, ma znaczenie drugorzędne w stosunku do korzyści przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę Kart zapewniających szeroki dostęp do obiektów sportowo-rekreacyjnych oraz różnorodnych zajęć sportowych pozostaje bez związku z prowadzoną działalnością opodatkowaną Spółki

Tym samym należy uznać, iż nieodpłatne świadczenie przedmiotowych usług na cele osobiste pracowników, wypełni przesłanki określone w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Reasumując, nieodpłatne przekazanie przez Spółkę na rzecz jej pracowników Kart umożliwiających dostęp do obiektów sportowo-rekreacyjnych oraz różnorodnych zajęć sportowych stanowi, w świetle art. 8 ust. 2 ustawy, czynność podlegającą opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W tej części uznano stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Zgodnie z postanowieniami art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Treść tego przepisu wskazuje, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Należy ponadto zauważyć, iż w art. 88 ustawy, zostały wskazane sytuacje, w których podatnikowi podatku od towarów i usług nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części (w takim zakresie), w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zaznaczyć jednak należy, że ustawodawca nie precyzuje w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

W prawie zarówno europejskim, jak i krajowym, zasada potrąceń podatku naliczonego stanowi wprost o związku podatku naliczonego ze sprzedażą opodatkowaną. Zgodnie z nią, w stopniu w jakim nabywane towary i usługi są wykorzystywane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu, podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych towarów i usług od podatku należnego. Innymi słowy, jeżeli nabywane towary lub usługi są przeznaczone do transakcji podlegających opodatkowaniu, podatnik będzie mieć prawo do odliczeń z podatku należnego do zapłaty.

Zatem niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezspornego związku pomiędzy zakupami a konkretną transakcją opodatkowaną. Prawo do odliczenia podatku naliczonego powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim działalność podatnika daje to prawo. Aby odliczenie podatku było dopuszczalne, transakcja powodująca naliczenie podatku winny pozostawać w ścisłym związku z transakcjami, które rodzą prawo do odliczenia. W ten sposób prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług zakłada, że poczynione wydatki stanowią element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzącym prawo do jego odliczenia.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem, w omawianej sprawie warunek, o którym mowa powyżej został spełniony, bowiem nabywane przez Spółkę Karty umożliwiające pracownikom dostęp do obiektów sportowo-rekreacyjnych oraz różnorodnych zajęć sportowych, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Tym samym Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich zakupu.

Reasumując, w związku z zakupem przedmiotowych Kart Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, bowiem ich zakup związany jest z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W tej części uznano stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania pracownikom kart dostępu do obiektów sportowo-rekreacyjnych oraz różnorodnych zajęć sportowych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego. Kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania pracownikom kart dostępu do obiektów sportowo-rekreacyjnych oraz różnorodnych zajęć sportowych oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji nr ILPP2/443-1620/11-3/MR z dnia 27 lutego 2012 r.

Natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.