Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-93/13/AŻ
z 25 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura – 21 stycznia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 26 marca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu środków przekazanych na IKZE– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu środków przekazanych na IKZE.

Jako, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 13 marca 2013 r. znak: IBPB II/1/415-93/13/AŻ wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono w dniu 26 marca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w 2012 r. dokonała transferu środków z IKE na IKZE w wysokości 29.597,35 zł.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 25 marca 2011 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem systemu ubezpieczeń społecznych wartość przeniesionych środków stanowi wpłatę na IKZE, podlegającą odliczeniu od dochodu na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nadwyżka ponad przysługujący w roku podatkowym limit odliczenia podlega odliczeniu w latach następnych.

Wnioskodawczyni w 2011 r. uzyskała dochody z pracy, natomiast w 2012 r. nie osiągnęła żadnych dochodów.

Rozliczenia rocznego Wnioskodawczyni dokonuje wspólnie z mężem, który w 2012 r. uzyskał dochody z tytułu zatrudnienia.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, iż w 2011 r. Wnioskodawczyni osiągnęła obok dochodów z Powiatowego Urzędu Pracy i zasiłków z ZUS dochody ze stosunku pracy, dla których podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne wyniosła 3.992,13 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wobec powyższego za 2012 r. kwotę przetransferowanych środków będzie mógł odliczyć mąż Wnioskodawczyni?
2. Czy w sytuacji braku takiej możliwości Wnioskodawczyni będzie mogła odliczyć ww. środki w latach następnych w pełnej wysokości, tj. bez pomniejszania kwoty 29.597,35 zł o nadwyżkę ponad przysługujący w 2012 r. limit?
3. Jeżeli tak, to o jaki limit chodzi w przepisie art. 31 ust. 2 ww. ustawy: czy o limit indywidualny ustalony na podstawie podstawy ubezpieczeń emerytalnych z poprzedniego roku, czy o limit maksymalny, tj. 4% z 30-krotności przeciętnego wynagrodzenia?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ wraz z mężem prowadzą wspólne gospodarstwo domowe i rozliczają się z podatku razem, trudno jest określić jaka część dochodów jest tylko jej a jaka męża. Wnioskodawczyni uważa zatem, iż powinna mieć możliwość odliczenia poniesionych wydatków od dochodów męża, które są ich wspólnymi dochodami.

Co do treści art. 31 ust. 2 powołanej w treści stanu faktycznego ustawy Wnioskodawczyni uważa, że w następnych latach, w sytuacji braku możliwości „odpisania” od dochodu męża w 2012 r. środków transferowanych oraz niemożności „odpisania” ich od jej dochodu z racji jego nieosiągnięcia, będzie mogła odliczyć nadwyżkę ponad kwotę faktycznie odliczoną (czyli zero) a nie pomniejszone o limity wskazane przez ustawodawcę.

Wnioskodawczyni uważa również, iż przysługujące odliczenie należy ustalić w oparciu o limit indywidualny na podstawie podstawy ubezpieczeń emerytalnych z 2011 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie wynikających dla niej skutków podatkowych związanych z możliwością odliczenia od dochodu środków przekazanych na IKZE. W zakresie możliwości skorzystania przez męża Wnioskodawczyni z odliczenia od dochodu przetransferowanych przez Wnioskodawczynię środków wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2b ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wpłat na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego dokonanych przez podatnika w roku podatkowym, do wysokości określonej w przepisach o indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego.

Stosownie do art. 13a ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego (Dz. U. Nr 116, poz. 1205 ze zm.) wpłaty dokonywane na IKZE w roku kalendarzowym nie mogą przekroczyć kwoty odpowiadającej równowartości 4% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie emerytalne, ustalonej dla oszczędzającego za rok poprzedni, nie więcej jednak niż 4% kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ogłoszonej na podstawie art. 19 ust. 10 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, z późn. zm.) na rok poprzedni.

Z kolei w myśl art. 13a ust. 2 ww. ustawy w przypadku gdy kwota obliczona zgodnie z ust. 1 nie przekracza 4% równowartości 12-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę ogłaszanego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, w drodze obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów, w terminie do dnia 15 września poprzedniego roku kalendarzowego, oszczędzający może dokonać w roku kalendarzowym wpłaty na IKZE do wysokości 4% równowartości 12-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę w poprzednim roku kalendarzowym.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 25 marca 2011 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem systemu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 75, poz. 398 ze zm.) w okresie od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. oszczędzający może przenieść środki zgromadzone na indywidualnym koncie emerytalnym na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego. Wartość przeniesionych środków stanowi wpłatę na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego.

W myśl art. 31 ust. 2 ww. ustawy wpłata na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego środków, o których mowa w ust. 1, może podlegać odliczeniu od dochodu na zasadach określonych w ustawie zmienianej w art. 3. Nadwyżka ponad przysługujący w roku podatkowym limit odliczenia podlega odliczeniu w latach następnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni w 2012 r. dokonała transferu środków z IKE na IKZE w wysokości 29.597,35 zł. Zgodnie zatem z powołanym wyżej art. 31 ust. 1 ustawy o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem systemu ubezpieczeń społecznych wartość przeniesionych środków stanowi wpłatę na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego.

Taka wpłata zgodnie z treścią art. 31 ust. 2 ww. ustawy w związku z art. 26 ust. 1 pkt 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogłaby podlegać odliczeniu od dochodu do wysokości określonej w przepisach o indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego. Z uwagi jednak, że Wnioskodawczyni w 2012 r. nie osiągnęła żadnych dochodów nie będzie ona mogła zastosować wskazanego wyżej odliczenia składając (wspólnie z mężem) zeznanie za 2012 r.

Zgodnie bowiem z treścią art. 6 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Powołany przepis jednoznacznie wskazuje, iż każdy z małżonków – mimo, że małżonkowie składają wspólne zeznanie – może dokonać odliczeń poniesionych przez siebie wydatków, o których mowa w tym przepisie, tylko i wyłącznie od swojego dochodu (odliczeń nie można zatem dokonywać od dochodu małżonka).

Należy jednak zauważyć, iż art. 31 ust. 2 zdanie drugie ustawy o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem systemu ubezpieczeń społecznych przewiduje możliwość odliczenia w latach następnych nadwyżki ponad przysługujący w roku podatkowym limit odliczenia.

Wysokość limitów, do których odwołuje się art. 26 ust. 1 pkt 2b ustawy została uregulowana w powołanym wyżej art. 13a ustawy o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego. W ust. 1 przedmiotowego artykułu wskazano, iż roczne wpłaty nie mogą przekroczyć kwoty odpowiadającej równowartości 4% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie emerytalne, ustalonej dla oszczędzającego za rok poprzedni, nie więcej jednak niż 4% kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ogłoszonej na podstawie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych na rok poprzedni.

Kwota ograniczenia tej podstawy za 2011 r. wynosiła 100.770 zł. Tym samym w 2012 r. maksymalna wpłata na IKZE nie mogła przekroczyć kwoty 4.030,80 zł.

Odstępstwo od tej zasady przewidziano dla osób osiągających niskie dochody, których podstawa opodatkowania jest niska, a które chciałyby dokonywać większych wpłat na IKZE. Osobom tym, w przypadku gdy kwota odpowiadająca równowartości 4% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie emerytalne, ustalonej dla oszczędzającego za rok poprzedni, nie przekracza 4% równowartości 12-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę umożliwiono dokonanie w roku kalendarzowym wpłaty na IKZE do wysokości 4% równowartości 12-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę w poprzednim roku kalendarzowym.

W 2011 r. minimalne wynagrodzenie za pracę wynosiło 1386 zł zatem równowartość 12-krotności tej kwoty to 16.632 zł. Oznacza to, że podatnicy, których podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie emerytalne za 2011 r. była równa lub niższa niż 16.632 zł mogli w 2012 r. dokonać wpłat na IKZE maksymalnie w kwocie 665,28 zł (tj. 16.632 zł x 4%).

W świetle powołanych przepisów należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, iż limit do którego odwołuje się art. 31 ust. 2 ustawy o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem systemu ubezpieczeń społecznych – winien być ustalony dla podatnika (Wnioskodawczyni) indywidualnie, jednakże – wbrew jej twierdzeniu – na każdy rok limit ten ustalony musi być oddzielnie.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż w 2011 r. osiągnęła obok dochodów z Powiatowego Urzędu Pracy i zasiłków z ZUS dochody ze stosunku pracy, dla których podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne wyniosła 3.992,13 zł.

Zatem wysokość indywidualnego limitu dla Wnioskodawczyni winna zostać ustalona zgodnie z treścią art. 13a ust. 2 ustawy o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego, gdyż wskazana przez Wnioskodawczynię kwota nie przekracza 4% równowartości 12-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Należy jednak zauważyć, iż na każdy kolejny rok – w którym Wnioskodawczyni chciałaby skorzystać z odliczenia określonego w art. 26 ust. 1 pkt 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych musi być ustalany nowy limit odliczenia – mimo, iż w istocie przeniesienie środków z IKE na IKZE stanowiące wpłatę na IKZE zostało dokonane jednorazowo (w 2012 r.). Zatem w sytuacji, gdy w roku poprzedzającym rok podatkowy, za który składane jest zeznanie podatkowe podatnik nie osiągnął dochodu – nie ma możliwości dokonania odliczenia od dochodu – gdyż nie ma podstaw do obliczenia indywidualnego limitu.

Reasumując wskazać należy, iż jako że w 2012 r. Wnioskodawczyni nie uzyskała dochodu podlegającego opodatkowaniu nie ma możliwości dokonania odliczenia za ten rok. W szczególności - z przyczyn powyżej przywołanych - nie może tego odliczenia dokonać od dochodu męża. Zatem Wnioskodawczyni nie będzie mogła dokonać odliczenia – z tytułu przeniesionych środków na IKZE – ani w roku 2012 (bo nie osiągnęła dochodu w tym roku) ani w roku 2013 (nawet gdyby osiągnęła dochód w tym roku), gdyż brak uzyskania dochodu w 2012 r. czyni niemożliwym ustalenie limitu do odliczenia w roku 2013 r. Jeżeli bowiem podatnik nie może ustalić limitu odliczenia, określonego w art. 13a ustawy o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego (w poprzednim roku nie uzyskał dochodów stanowiących podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie emerytalne) nie przysługuje mu prawo do dokonania odliczeń z nadwyżki środków przekazanych z IKE.

Natomiast w sytuacji, gdy w kolejnych latach podatkowych (2014 i następne) Wnioskodawczyni uzyska dochód podlegający opodatkowaniu, odliczeniu od tego dochodu podlegać będzie kwota nadwyżki po potrąceniu limitów ustalonych za poprzednie lata (przysługujących do odliczenia). Skoro więc w 2011 r. Wnioskodawczyni uzyskała dochód, w oparciu o który może ustalić indywidualny limit odliczenia za 2012 r., to korzystając z odliczenia w kolejnych latach podatkowych kwotę nadwyżki podlegającą odliczeniu winna pomniejszyć o limit ustalony na rok 2012 r., mimo, iż Wnioskodawczyni nie może dokonać odliczenia w zeznaniu podatkowym za 2012 r., gdyż w 2012 r. nie uzyskała dochodu. Wskazany przepis art. 31 ust. 2 zdanie drugie ustawy o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem systemu ubezpieczeń społecznych stanowi bowiem jednoznacznie, iż w kolejnych latach może być odliczana ta nadwyżka, która pozostała ponad przysługujący w danym roku podatkowym limit. To oznacza, że przysługujący do odliczenia za dany rok limit, w sytuacji gdy podatnik dochodu nie osiągnie lub osiągnie w kwocie niższej aniżeli limit – przepada.

Kwota pozostałej do odliczenia nadwyżki nie będzie z kolei pomniejszona w przypadku, gdy w danym roku (tj. tym, na podstawie którego limit jest ustalany) nie został uzyskany dochód– w tym przypadku niemożliwym bowiem jest ustalenie limitu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo wskazać należy, iż niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla Wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.