Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-392/12-2/ŁM
z 19 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2012 r. (data wpływu 19 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Podatnik prowadzi działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Głównym przedmiotem działalności przedsiębiorstwa jest wynajem i dzierżawa nieruchomości oraz środków produkcji. Zgodnie z przyjętymi w firmie założeniami polityki rachunkowości, wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze podatnik ujmuje w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia odpowiednio według kursu średniego dla danej waluty ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym przeprowadzenie operacji gospodarczej. Na koniec roku ustalana jest aktualna wartość w złotych polskich zgromadzonych na rachunku walutowym środków pieniężnych stosując metodę „pierwsze przyszło - pierwsze wyszło”.

Podatnik w roku podatkowym zakłada i likwiduje lokaty w walucie obcej na następujących zasadach: z głównego rachunku bankowego prowadzonego w walucie obcej podatnik przelewa wolne środki pieniężne (ich wartość wyceniana jest według kursu średniego NBP ogłaszanego w dniu poprzedzającym dzień przeprowadzenia transakcji) na rachunek bankowy lokaty prowadzony w tej samej walucie, co główny rachunek bankowy. Po wygaśnięciu lokaty, środki pieniężne wracają na rachunek główny (według kursu zastosowanego przy zakładaniu lokaty, natomiast otrzymane odsetki - według kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień wypłaty odsetek).

Podatnik nie rozpoznaje różnic kursowych w trakcie roku podatkowego. Różnice kursowe powstają u podatnika ostatniego dnia każdego roku podatkowego wskutek końcowej wyceny głównego rachunku walutowego. Zasadniczy wpływ na końcową wycenę głównego rachunku walutowego ma różnica w kursie, po jakim lokata wraca pierwszy raz w roku na rachunek główny w miesiącu styczniu, a kursem po jakim jest zakładana ostatnia lokata w roku w miesiącu grudniu. W konsekwencji, podatnik rozpoznaje dodatnie różnice kursowe, które zwiększają przychody Spółki albo ujemne różnice kursowe, które zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy rozliczenie różnic kursowych powstałych na środkach pieniężnych znajdujących się na rachunku bankowym podatnika, a pochodzących z zakładania i likwidowania lokat terminowych w sposób opisany w stanie faktycznym, tj. na koniec roku podatkowego jest zgodne z art. 15a ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisany w stanie faktycznym sposób rozliczania różnic kursowych powstałych na środkach pieniężnych znajdujących się na rachunku bankowym, a pochodzących z likwidacji lokat terminowych jest prawidłowy. Metodę rozliczania wszelkich różnic kursowych w Spółce, również tych, których dotyczy wniosek, wynika z polityki rachunkowości podatnika. Zgodnie z jej postanowieniami, podatnik rozlicza różnice kursowe raz w roku. Z uwagi na to, podatnik stoi na stanowisku, iż błędem byłoby rozliczanie podatkowych różnic kursowych w terminach innych niż wynikające z polityki rachunkowości i stosowane dla celów rachunkowych. Z tego względu podatnik uznaje własne postępowanie za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zakłada i likwiduje lokaty w walucie obcej przelewając wolne środki pieniężne z głównego rachunku bankowego prowadzonego w walucie obcej na rachunek bankowy lokaty prowadzony w tej samej walucie. Po wygaśnięciu lokaty środki pieniężne oraz odsetki wracają na rachunek główny.

Zgodnie z przepisem art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
   
   

Jak wynika z powyższego, ustalanie różnic kursowych na podstawie przepisów podatkowych należy uznać za podstawowy sposób wykazywania przychodów i kosztów podatkowych z tytułu różnic kursowych, nie wymagający zawiadomienia urzędu skarbowego.

Należy zauważyć, że konsekwencją wprowadzonych od 1 stycznia 2007 r. zmian w sposobie rozpoznawania różnic kursowych (w tym art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) jest ich wyodrębnienie w przychodach i kosztach podatkowych. A zatem, różnice kursowe jako element przychodów i kosztów podatkowych bezpośrednio rzutują na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Prawidłowe wyliczenie podatku uzależnione jest więc m.in. od właściwego ustalenia różnic kursowych, w tym od zastosowania właściwego kursu waluty do przeliczenia danej transakcji, czy też operacji finansowej.

Toteż, w myśl art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

W myśl art. 15a ust. 2 pkt 3 omawianej ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.

Natomiast zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 3 cytowanej ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.

Z powołanych regulacji prawnych wynika, iż dodatnie lub ujemne różnice kursowe powstają, gdy wartość otrzymanych lub nabytych środków pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest odpowiednio niższa lub wyższa od wartości tych środków pieniężnych wycenionej na dzień zapłaty lub innej formy wypływu środków pieniężnych. Warunkiem koniecznym powstania ujemnych lub dodatnich różnic kursowych jest zatem zaistnienie zapłaty zobowiązania, sprzedaży waluty lub innej formy wypływu środków pieniężnych w walucie obcej, tj. musi wystąpić rzeczywisty, faktyczny wypływ waluty obcej.

W przedstawionym stanie faktycznym nie dochodzi do zapłaty, bowiem zarówno przekazanie środków z głównego rachunku bankowego na rachunek bankowy lokaty oraz z rachunku bankowego lokaty na główny rachunek bankowy nie ma na celu zaspokojenia wierzyciela. Założenie lokaty nie wiąże się również ze sprzedażą waluty.

Transakcje te nie stanowią również innej formy wypływu środków pieniężnych w rozumieniu art. 15a ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż środki pieniężne pozostają w posiadaniu tego samego podmiotu i są jedynie przemieszczane.

W wyniku powyższych transakcji dochodzi wyłącznie do przesunięcia środków pieniężnych w obrębie majątku Wnioskodawcy - środki pieniężne pozostają nadal Jego własnością. W konsekwencji, w przedmiotowym stanie faktycznym skoro nie można mówić o istnieniu zapłaty lub innej formy wypływu środków pieniężnych, to nie powstają zatem różnice kursowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, dalsze rozważania co do stosowanych przez Spółkę kursów wyceny oraz co do sposobu ujęcia różnic kursowych stały się bezprzedmiotowe.

Warto jedynie zaznaczyć, iż przepisem dotyczącym rozpoznania różnic kursowych – w przypadku wyboru metody podatkowej rozliczania różnic kursowych – jest art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, jeżeli dane zdarzenie gospodarcze generuje w ujęciu rachunkowym różnice kursowe, które jednak nie zostało wymienione w art. 15a ust. 2 i ust. 3 tej ustawy, to różnice te nie stanowią podatkowych różnic kursowych zwiększających przychody bądź koszty podatkowe. Regulacje art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią zatem wyczerpujący (tj. zamknięty) katalog reguł, które są niezbędne do wyliczania dodatnich oraz ujemnych różnic kursowych.

Tym samym, różnice kursowe powstające w Spółce ostatniego dnia każdego roku podatkowego wskutek końcowej wyceny głównego rachunku walutowego, wynikające z polityki rachunkowości Spółki, nie stanowią podatkowych różnic kursowych.

Reasumując, dokonywane przez Spółkę transakcje przekazania środków z głównego rachunku bankowego na rachunek bankowy lokaty oraz z rachunku bankowego lokaty na główny rachunek bankowy są neutralne pod względem podatkowym, tj. nie skutkują powstaniem różnic kursowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.