Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1102/12-4/AG
z 19 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2012 r. (data wpływu 14 listopada 2012 r.), uzupełnionym w dniu 1 lutego 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczeń podatkowych małżonków – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczeń podatkowych małżonków.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1, § 3 oraz § 4, a także art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 24 stycznia 2013 r. znak ILPB1/415-1102/12-2/AG na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

W dniu 1 lutego 2013 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 30 stycznia 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Małżonkowie w czerwcu 2005 roku zawiesili działalność gospodarczą, (…), opodatkowaną ryczałtowo. Informację tę przesłali pisemnie do:

• Urzędu Skarbowego,
• Urzędu Miasta - Wydział Działalności Gospodarczej,
• ZUS.
  
  

Tylko ZUS zareagował na to zgłoszenie, prosząc o wypełnienie druków wyrejestrowujących płatnika składek i z ubezpieczeń (ZWPA i ZWUA). We wrześniu 2011 roku Wnioskodawca utracił pracę i w trakcie rejestracji w Powiatowym Urzędzie Pracy zasugerowano mu sprawdzenie, czy przypadkiem dawne zaszłości gospodarcze nie figurują nadal w ewidencji Urzędu Miasta. Rzeczywiście, mimo wieloletniego braku aktywności, wpis nadal figurował.

Wnioskodawca wypełnił stosowne druki i Urząd, działając wg nowych zasad, sam skierował sprawy likwidacyjne dalej do innych urzędów, m.in. do Urzędu Skarbowego.

W październiku 2012 małżonkowie otrzymali z Urzędu Skarbowego wezwanie domagające się:

• złożenia zeznań PIT-28 za lata 2006-2011,
• złożenia indywidualnych rozliczeń rocznych w miejsce wspólnych, małżeńskich za ten okres.
  
  

Małżonkom wyjaśniono, że chodzi o tzw. PIT-y „zerowe” z cyfrą zero powtarzaną we wszystkich rubrykach na każdej z 5 kartek zeznania. Tym samym potwierdzenie, że żadna działalność gospodarcza nie była prowadzona.

Roczne rozliczenia indywidualne są dla małżonków mniej korzystne w jednym roku (2007), kiedy obowiązywały stare progi podatkowe. W innych latach forma rozliczenia nic praktycznie me zmienia.

Przez 7 lat małżonkowie nie otrzymali z Urzędu Skarbowego żadnego sygnału, że ich zgłoszenie z roku 2005 jest nieprawidłowe lub też, że brakuje jakichkolwiek formularzy rozliczeniowych.

Uzupełniając wniosek Zainteresowany doprecyzował zaistniały stan faktyczny o poniższe informacje.

Przedmiotowa dla sprawy działalność gospodarcza była prowadzona (…) do czerwca 2005 roku.

Czerwiec 2005

Żona Wnioskodawcy, listem poleconym do:

• Urzędu Skarbowego,
• Urzędu Miasta - Wydział Działalności Gospodarczej,
• ZUS,

poinformowała o bezterminowym zawieszeniu prowadzenia działalności gospodarczej, opodatkowanej w formie ryczałtowej. Na przesłane pismo reaguje jedynie ZUS. Żona Wnioskodawcy wypełniła przesłane formularze wyrejestrowując się jako płatnik składek.

Lata 2006-2011

Wnioskodawca wspólnie z żoną rozlicza się z Urzędem Skarbowym.

Wrzesień 2011

W związku z utratą pracy, Wnioskodawca dokonuje rejestracji w Powiatowym Urzędzie Pracy i zostaje poproszony o potwierdzenie, że nie prowadzi działalności gospodarczej. W rejestrze Wydziału Działalności Gospodarczej znajduje swoją firmę zamkniętą w 2002 roku oraz firmę żony. Obie małżonkowie zlikwidowali wg zasad obowiązujących w 2011 roku, tj. wypełniając stosowne druki.

Październik 2012

Urząd Skarbowy przesyła do żony Wnioskodawcy wezwanie, domagające się złożenia zeznań rocznych PIT-28 za lata 2006-2011, kiedy działalność nie była prowadzona oraz kwestionuje wspólne rozliczenia podatkowe małżonków za ten okres.

Wypełniając żądanie Urzędu, małżonkowie składają indywidualne zeznania podatkowe za lata 2006-2011. Rozliczenie 2007 jest dla małżonków niekorzystne, a szczególnie odsetki ustawowe pogrążają ich budżet.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z nieprowadzeniem przez żadne z małżonków działalności gospodarczej, Wnioskodawca miał prawo do wspólnego rozliczenia podatkowego z żoną w latach 2006-2011?

Zdaniem Wnioskodawcy, w problemowym okresie żona Wnioskodawcy nie prowadziła żadnej działalności gospodarczej. Potwierdziła to na wymuszonym PIT-28, wpisując wartość „zero” do wszystkich rubryk. Zatem w swoim przekonaniu Wnioskodawca miał prawo do wspólnego rozliczenia podatkowego z żoną.

Jeżeli przyjąć argumenty Urzędu Skarbowego, że sam fakt wpisu w Wydziale Działalności Gospodarczej Urzędu Miasta jest potwierdzeniem działania, to Wnioskodawca prosi o ustosunkowanie się do bezczynności tegoż urzędu, na fakt:

• złożonej pisemnie informacji o zawieszeniu działalności w roku 2005,
• brak jakichkolwiek deklaracji miesięcznych (od lipca 2005) i rocznych (od roku 2006),
• składane w latach 2006-2011 wspólne rozliczenia podatkowe.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu, od osiąganych przez nich dochodów.

Jednak art. 6 ust. 2 ww. ustawy przewiduje możliwość preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków.

Powołany powyżej przepis, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. stanowił, iż małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 2 powołanej ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2007, 2008, 2009 i 2010 roku, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.

Stosownie do art. 6 ust. 2 powołanej ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

W myśl dodanej od 1 stycznia 2011 r. treści art. 6 ust. 2a cyt. ustawy wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 powołanej ustawy, zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Natomiast stosownie do art. 6 ust. 8 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Ww. przepis art. 6 ust. 8 od 1 stycznia 2007 r. otrzymał brzmienie: sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Natomiast art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2011 r., stanowił, iż dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Od 1 lipca 2011 r. powołany przepis art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych otrzymał brzmienie: dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Podatnicy podejmujący działalność gospodarczą wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że przepis art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi odstępstwo od generalnej zasady odrębnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie.

Z treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy, bezspornie wynika, że prawa do łącznego opodatkowania dochodów określonych w art. 9 ust. 1 i 1a pozbawieni zostali małżonkowie w sytuacji, gdy w roku podatkowym chociażby do jednego z nich miały zastosowanie przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. W konsekwencji już sam fakt dokonania wyboru sposobu opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, na zasadach określonych w ww. ustawie (nawet bez faktycznego ich uzyskania), stanowi przesłankę do utraty możliwości wspólnego opodatkowania dochodów obojga małżonków (nawet uzyskiwanych ze źródeł innych niż prowadzona działalność gospodarcza).

Z przestawionych we wniosku informacji wynika, iż w czerwcu 2005 roku została zawieszona bezterminowo działalność gospodarczą, (…), opodatkowaną ryczałtowo. W latach 2006-2011 Wnioskodawca wspólnie rozliczał się z małżonką, uznając że działalność gospodarcza nie była prowadzona. Właściwy dla sprawy Urząd Skarbowy przesłał do żony Wnioskodawcy wezwanie, domagające się złożenia zeznań rocznych PIT-28 za lata 2006-2011 oraz zakwestionował wspólne rozliczenia podatkowe małżonków za ten okres.

Z powyższego wynika, że małżonka Wnioskodawcy od czerwca 2005 roku posiadała zarejestrowaną działalność gospodarczą, zawieszoną bezterminowo, opodatkowaną ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Fakt nieuzyskiwania przez żonę Wnioskodawcy żadnych przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej ryczałtem, pozostaje bez znaczenia dla możliwości zastosowania wspólnego opodatkowania małżonków.

Wobec powyższego, sam wybór opodatkowania dochodów osiąganych z działalności gospodarczej zryczałtowanym podatkiem dochodowym, wyklucza możliwość opodatkowania dochodów uzyskanych przez współmałżonków w sposób przewidziany w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto należy zauważyć, iż zawieszenie prowadzonej działalności gospodarczej nie jest równoznaczne z jej likwidacją.

Zawieszenie prowadzenia działalności gospodarczej oznacza zatem, iż przychody z tej działalności gospodarczej nie były osiągane (były równe 0), jednak nie zmienia to faktu, iż do osoby przedsiębiorcy nadal miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, co w konsekwencji doprowadziło do braku możliwości wspólnego opodatkowania z Wnioskodawcą.

Reasumując, Wnioskodawca nie miał prawa do wspólnego rozliczenia się z małżonką za lata podatkowe 2006-2011. Fakt podlegania regulacjom zawartym w tym przepisie ma bowiem decydujące znaczenie dla braku możliwości skorzystania ze wspólnego opodatkowania małżonków.

Końcowo tut. organ wskazuje, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla Jego małżonki.

Przez przepisy prawa podatkowego ustawodawca rozumie przy tym przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych (art. 3 pkt 2 powołanej ustawy). Znaczenie terminu „ustawy podatkowe” wyjaśnia art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Na jego mocy, ilekroć w ustawie jest mowa o ustawach podatkowych, należy przez to rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Jak wynika z treści powołanych przepisów, przedmiotem wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego może być ocena prawna danego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego, dotyczącego wnioskodawcy (zainteresowanego) na gruncie przepisów prawa podatkowego. Organ wydający interpretację rozstrzyga, czy zainteresowany prawidłowo ocenia kwestię wpływu zaistnienia opisanego zdarzenia przyszłego na obowiązki i uprawnienia wynikające z unormowań prawa podatkowego.

Jak już wskazano postępowanie o udzielenie interpretacji ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). W postępowaniu tym organ nie może ustosunkować się do sposobu działania innych urzędów i instytucji, a ogranicza się do dokonania subsumcji przedstawionego przez stronę zdarzenia przyszłego pod określony przepis prawa podatkowego i wyjaśnienia przyczyn, dla których w określonym zdarzeniu przyszłym dany przepis ma zastosowanie.

Składając wniosek Wnioskodawca oczekiwał m.in., iż organ – w interpretacji indywidualnej ustosunkuje się do prowadzonych przez urząd skarbowy działań, czego w myśl powyższych regulacji czynić tut. Organowi nie wolno. Zatem prośba Wnioskodawcy w tym zakresie nie może zostać uwzględniona.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.