INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm. ) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2013 r. (data wpływu 18 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Jest Pan od roku osobą rozwiedzioną, mającą jedno dziecko małoletnie. Zgodnie z orzeczeniem Sądu stałym miejscem zamieszkania dziecka jest dom matki, a władza rodzicielska została przekazana obojgu rodzicom. Spotkania z córką nie zostały prawnie uregulowane, a wizyty wynikają z porozumienia stron. Na chwilę obecną córka przebywa u Pana 2-3 razy w tygodniu. Stałymi dniami wynikającymi z porozumienia są poniedziałki i środy, a także na Pana prośbę soboty lub niedziele. Oprócz tych dni widuje się Pan z córką także w dni okolicznościowe jak np. Wigilia Bożego Narodzenia, Boże Narodzenie, Wielkanoc, Dzień Babci, Dzień Dziadka itd., a także połowę Pana urlopu wakacyjnego. Wszystkie koszty pobytu dziecka u Pana w ww. dni, niezależnie od płaconych alimentów pokrywa Pan sam. Kupuje Pan również dziecku ubrania, upominki, słodycze i inne rzeczy. Zabiera Pan córkę na pływalnię, do kina, na lodowisko itp. Od czasu do czasu zawozi Pan córkę na zajęcia nadobowiązkowe. Na wszystkie spotkania przyjeżdża Pan po córkę i odwozi ją pod dom. Ma Pan z córką dobre relacje, codziennie rozmawia Pan z córką przez telefon. Angażuje się Pan w każdą dziedzinę życia np. szkoła, zajęcia nadobowiązkowe, zainteresowania. Kontaktował się Pan z byłą małżonka w sprawie podziału ulgi prorodzinnej, lecz nie doszło do porozumienia. Była małżonka ma zamiar rozliczyć 100% ulgi, Pan natomiast połowę. Uzyskał Pan w urzędzie skarbowym informację, iż ulga przysługuje wyłącznie osobie z którą dziecko mieszka.

Wobec powyższego zadano pytanie.

Czy przysługuje Panu prawo do skorzystania z ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w 50% ze względu na brak porozumienia co do proporcji rozliczenia ulgi z byłą małżonką...

Zdaniem Pana, biorąc pod uwagę treść art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje prawo do skorzystania z 50% ulgi na dziecko za 2012 r., ponieważ Sąd nie pozbawił Pana władzy rodzicielskiej i wykonuje ją nadal, choć w sposób ograniczony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Pana w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Stosownie natomiast do art. 27f ust. 2. ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Na mocy art. 27 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Z treści wniosku wynika, że jest Pan od roku osobą rozwiedzioną, mającą jedno dziecko małoletnie. Zgodnie z orzeczeniem Sądu stałym miejscem zamieszkania dziecka jest dom matki, a władza rodzicielska została przekazana obojgu rodzicom. Spotkania z córką nie zostały prawnie uregulowane, a wizyty wynikają z porozumienia stron. Na chwilę obecną córka przebywa u Pana 2-3 razy w tygodniu. Stałymi dniami wynikającymi z porozumienia są poniedziałki i środy, a także na Pana prośbę soboty lub niedziele. Oprócz tych dni widuje się Pan z córką także w dni okolicznościowe jak np. Wigilia Bożego Narodzenia, Boże Narodzenie, Wielkanoc, Dzień Babci, Dzień Dziadka itd., a także połowę Pana urlopu wakacyjnego. Wszystkie koszty pobytu dziecka u Pana w ww. dni, niezależnie od płaconych alimentów pokrywa Pan sam. Kupuje Pan również dziecku ubrania, upominki, słodycze i inne rzeczy. Zabiera Pan córkę na pływalnię, do kina, na lodowisko itp. Od czasu do czasu zawozi Pan córkę na zajęcia nadobowiązkowe. Na wszystkie spotkania przyjeżdża Pan po córkę i odwozi ją pod dom. Ma Pan z córką dobre relacje, codziennie rozmawia Pan z córką przez telefon. Angażuje się Pan w każdą dziedzinę życia np. szkoła, zajęcia nadobowiązkowe, zainteresowania. Kontaktował się Pan z byłą małżonka w sprawie podziału ulgi prorodzinnej, lecz nie doszło do porozumienia. Była małżonka ma zamiar rozliczyć 100% ulgi, Pan natomiast połowę.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.) – przysługuje obojgu rodzicom, a – stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy – jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom; każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Podkreślenia przy tym wymaga, iż separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów uznać więc należy, że w sytuacji, gdy oboje rodzice dysponują prawem wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do dziecka są uprawnieni do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem– przy spełnieniu pozostałych przesłanek – przysługuje Panu prawo do dokonywania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej na małoletnie dziecko.

Wskazać jednak należy, iż w powołanym art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zdanie drugie – ustawodawca poprzez użycie łącznika „lub” dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonują odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Rodzice mogą ją odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnie ustalonej przez nich proporcji. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. To w ich gestii leży ustalenie kto i w jakiej części (proporcji) dokona odliczenia przysługującej im ulgi. W związku z tym, zarówno w celu skorzystania z odliczenia od podatku w częściach równych, jak i w innej proporcji konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie.

Wobec powyższego tutejszy organ nie może zgodzić się ze stanowiskiem Pana, zgodnie z którym – w sytuacji wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do małoletniego dziecka - ma prawo do odliczenia ulgi w wysokości 50%, bowiem spełnienie przesłanek określonych w art. 27f uprawnia Pana do dokonania odliczeń w wysokości ustalonej z byłą małżonką, a brak stosownego porozumienia nie oznacza prawa do skorzystania z ulgi w częściach równych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.