2013.05.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-178/13-4/SM
z 28 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27.02.2013 r. (data wpływu 06.03.2013 r.), uzupełnionym w dniu 27.03.2013 r. (data wpływu 02.04.2013 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-178/13-2/SM z dnia 15.03.2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 20.03.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia nabycia i sprzedaży odpadów:

nieprzetworzonych – jest prawidłowe,
demontowanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.03.2013 r. wpłynął ww. wniosek, przekazany przez Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie pismem nr 1471/OL-1/014/259/2013/DS z dnia 04.03.2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie sposobu rozliczenia nabycia i sprzedaży odpadów.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 27.03.2013 r. (data wpływu 02.04.2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 27.03.2013 r.):

Spółka zgodnie z ustawą z dnia 14 grudnia 2012 roku o odpadach (Dz. U. z 2013, poz. 21) zajmuje się zbieraniem i przetwarzaniem (odzyskiem) odpadów, głównie odpadów z papieru i tworzyw sztucznych.

Spółka chce poszerzyć swój zakres działalności o:

zbiórkę zużytego sprzętu elektronicznego i elektrycznego i mieć status zbierającego w rozumieniu art. 3 ustęp 16 ustawy z 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz.U.2005.180.1495 ze zm.), zwana dalej ustawą „WEEE”,
o stację demontażu tego sprzętu.

Spółka zamierza zbierać (A) oraz demontować (B) odpady ze sprzętu elektrycznego i elektronicznego sklasyfikowane grupowo i rodzajowo w załączniku nr 1 ustawy WEEE, tj.:

wielkogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego (grzejniki, zmywarki, pralki, itp) - PKWiU 38.11.58.0,
małogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego (wagi, odkurzacze, itp.) - PKWiU 38.11.58.0,
sprzęt teleinformatyczny i telekomunikacyjny (komputery, drukarki, kalkulatory, itp.) - PKWiU 38.11.58.0,
sprzęt audiowizualny (kamery, radia, telewizory, itp.) - PKWiU 38.11.58.0,
sprzęt oświetleniowy - PKWiU 38.11.58.0,
narzędzia elektryczne i elektroniczne, z wyjątkiem wielkogabarytowych, stacjonarnych narzędzi przemysłowych - PKWiU 38.11.58.0,
zabawki, sprzęt rekreacyjny i sportowy - PKWiU 38.11.58.0,
przyrządy medyczne, z wyjątkiem wszystkich wszczepianych i skażonych produktów - PKWiU 38.11.58.0,
przyrządy do nadzoru i kontroli - PKWiU 38.11.58.0,
automaty do wydawania - PKWiU 38.11.58.0.

Spółka zamierza w przyszłości:

sprzedawać zebrane odpady w postaci zużytego sprzętu („towar”) bez ich przetwarzania czy przygotowania do ponownego użycia, przy czym przetwarzanie i przygotowanie do ponownego użycia definiowane jest art. 3 ust. 21 i 22 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 roku o odpadach (Dz.U.2013.21);
w przypadku powstania stacji demontażu sprzedawać wymontowane składniki, materiały czy substancje, które powstały w procesie demontażu (zwanej dalej „frakcje”). Takimi frakcjami mogą być odpady stanowiące:
- kable (o zawartości miedzi od 20% do 70%) (PKWiU 38.32.29.0) - podczas demontażu kable wewnętrzne i zewnętrzne są obcinane z wymienionych urządzeń i przeznaczone razem z izolacją i wtyczkami do dalszego przetworzenia przez podmiot, do którego są sprzedawane (przetworzenie polega na oddzieleniu miedzi od frakcji tworzyw, miedź po przetworzeniu nadaje się do przetopu),
- aluminium (radiatory z komputerów, wewnętrzne obudowy monitorów oraz różnego rodzaju odlewy aluminiowe np. stopy telewizorów, itp.) - PKWiU 38.32.29.0 - podczas demontażu elementy aluminiowe są wykręcane z ww. urządzeń i oczyszczane z nie aluminiowych elementów,
- stal (obudowy komputerów, elementy telewizorów LCD, obudowy szaf sterujących, grzejniki, itp.) - PKWiU 38.32.29 - podczas demontażu elementy stalowe są wykręcane z urządzeń i oczyszczane z nie stalowych frakcji,
- tworzywa sztuczne - (PKWiU 38.11.55.0),
- inne oddzielone komponenty czy substancje np. miedź czy metale nieżelazne lub metale żelazne (PKWiU 38.11.58.0),
- procesory, płytki drukowane, dyski twarde HDD (PKD 38.11.58.0);
- napędy FDD, CD-ROM, DVD, nośniki danych, silniki, podzespoły elektryczne i elektroniczne, kondensatory, transformatory (PKWiU 38.32.29.0) - podczas demontażu elementy i podzespoły metalowe usuwane są z urządzeń, gromadzone asortymentowo, a następnie przekazywane do odzysku lub/i recyklingu,
- elementy gumowe (PKWiU 38.11.54.0),
- elementy szklane (PKWiU 38.11.51.0),
- zużyte akumulatory, baterie, ogniwa (PKWiU 38.12.27),
- akumulatory ołowiane lub ich części (PKWiU ex 38.32.29.).

Wszystkie powyżej wskazane towary oraz frakcje są traktowane jako surowiec wtórny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (na podstawie uzupełnienia z dnia 27.03.2013 r.):

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodne z którym od 1 lipca 2011 r. wskazane w opisie zdarzenia przyszłego towary należy traktować na gruncie ustawy o VAT jako złom lub odpady wskazane załącznikiem nr 11 do ustawy VAT i w konsekwencji w przypadku ich sprzedaży/odsprzedaży Spółka jest zobowiązana wystawić fakturę bez stawki i kwoty VAT, wskazując, że podatek rozlicza nabywca, natomiast przy zakupie tych towarów jako nabywca Spółka zobowiązana jest do jego rozliczenia (dotyczy zbiórki zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego z pkt A)?

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodne z którym od 1 lipca 2011 r. wskazane w opisie zdarzenia przyszłego zakupiony zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny z przeznaczeniem do demontażu, a następnie frakcje powstałe po jego demontażu należy traktować na gruncie ustawy o VAT jako złom lub odpady, co do których Spółka jest zobowiązana odpowiednio otrzymać fakturę zakupu ze stawką podstawową na zasadach ogólnych, a następnie wystawić fakturę na sprzedaż zdemontowanych frakcji także ze stawką podstawową na zasadach ogólnych (dotyczy stacji demontażu z pkt B)?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 27.03.2013 r. (data wpływu 02.04.2013r.):

W związku z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 7 oraz załącznikiem nr 11 do ustawy o VAT zauważyć należy, że w aktualnym stanie prawnym, tzw. obciążeniu odwrotnemu podlegają towary wymienione w tymże załączniku, które dodatkowo opisane zostały symbolami PKWiU.

Zgodnie bowiem z art. 5a ustawy o VAT, jeżeli przepisy ustawy o VAT oraz przepisy wykonawcze odwołują się przy określaniu towarów i usług do symboli klasyfikacyjnych, to symbole te służą do ich identyfikacji dla celów podatku VAT. Oznacza to, że w opisywanym przypadku niezbędnym jest właściwe przyporządkowanie złomu stalowego, elektronicznego oraz kabli do właściwego grupowania PKWiU, zgodnie z symbolami zamieszczonymi w załączniku 11 do ustawy o VAT.

poz. 2 PKWiU ex 24.45.30.0 - pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali - wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych.
poz. 3 - PKWiU 38.11.51.0 - odpady szklane,
poz. 4 - PKWiU 38.11.54.0 - pozostałe odpady gumowe,
poz. 5 - PKWiU 38.11.55.0 - odpady z tworzyw sztucznych,
poz. 6 - PKWiU 38.11.58.0 - odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
poz. 7 - PKWIU 38,12.27- odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,
poz. 8 - PKWiU ex 38.32.29.0 - surowce wtórne z pozostałych metali - wyłącznie odpady i złom.

Stanowisko do pytania 1

Spółka stoi na stanowisku, że w procesie zbierania złomu lub odpadów elektrycznych i elektronicznych Spółka ma prawo:

w przypadku sprzedaży/odsprzedaży złomu lub odpadów elektrycznych i elektronicznych wystawić fakturę VAT bez stawki i kwoty VAT, wskazując że podatek rozlicza nabywca (obciążenie odwrotne),
natomiast przy zakupie złomu lub odpadów elektrycznych i elektronicznych Spółka, jako nabywca, zobowiązana jest do jego rozliczenia.

Uzasadnienie stanowiska:

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielenia, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS nr 1, poz. 11) sam zainteresowany podmiot klasyfikuje prowadzoną działalność gospodarczą, swoje towary, środki trwale i obiekty budowlane. Dla Wnioskodawcy takim towarem jest zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny, który zbiera i następnie sprzedaje. W skład tego złomu lub odpadu elektrycznego i elektronicznego wchodzą elementy z metalu, gumy, tworzyw sztucznych, szkła, akumulatory, baterie - co w elektronice jest powszechne, a więc w takim przypadku mamy do czynienia z odpadami, które są określone w załączniku nr 11 do ustawy o VAT w poz. 3, 4, 5, 6, 7, 8. Przy czym dla takiego klasyfikowania bez znaczenia pozostawać będzie wzajemna proporcja materiałów i substancji składowych, tj. w jakiej części zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny składał się będzie również z innych materiałów, gdyż obecność metalu, szkła, gumy, tworzyw będzie spełniała przesłankę klasyfikacyjną uprawniającą do stosowania obciążenia odwrotnego VAT. Zbierany zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny jest złomem albo odpadem. Zgodnie z interpretacją Ministra Finansów wydaną w dniu 2 maja 2011 r. (sygn. PT3/03312/188/LWA/11/569) przez złom na potrzeby ustawy o VAT należy rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych, jak również złom metali szlachetnych, w tym zużyte akumulatory ołowiane lub ich części.

Wnioskodawca nie będzie przetwarzał tego zbieranego zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego.

Stanowisko do pytania 2.

Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku:

zakupu złomu oraz odpadów elektrycznych i elektronicznych z przeznaczeniem na demontaż winna otrzymać fakturę sprzedaży od dostawcy ze stawką podstawową na zasadach ogólnych,
sprzedaży frakcji pochodzących z demontażu tego złomu lub odpadów wystawić fakturę VAT nabywcy ze stawką podstawową na zasadach ogólnych.

Uzasadnienie stanowiska:

Odpady ze zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego nie zostały wyodrębnione w rozporządzeniu PKWiU. Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielenia informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS nr 1, poz. 11) sam zainteresowany podmiot klasyfikuje prowadzoną działalność gospodarczą, swoje towary, środki trwałe i obiekty budowlane. Dla Wnioskodawcy takim towarem jest odpad elektryczny i elektroniczny, który zamierza zbierać, a następnie demontować na poszczególne frakcje i te frakcje dalej sprzedawać. Zakupiony zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny z przeznaczeniem do demontażu jest albo odpadem innym niż niebezpieczny zawierającym metal (PKWiU 38.11.58.0), albo odpadem z tworzyw sztucznych (PKWiU 38.22.55.0), albo odpadem z gumy (PKWiU 38.11.54.0), albo odpadem z akumulatorów (PKWiU 38.12.27), albo odpadem metalowym czy złomem (PKWiU 38.32.29). Następnie Spółka dokonuje przetworzenia tego odpadu (demontaż) i sprzedaje poszczególne komponenty jako frakcje (odpady rodzajowe) lub jako złom. Stąd też ich klasyfikacja albo jako PKWiU 38.11.58.0, albo PKWiU 38.22.55.0, PKWiU 38.11.58, PKWiU 38.11.54.0, PKWiU 38.11.51.0 czy PKWiU 38.12.27, które także mieszczą się w katalogu odpadów uprawniających do stosowania zapisów ustawy o VAT o odwrotnym obciążeniu. Mimo, że klasyfikacja PKWiU pozwala na przyporządkowanie tylko do jednego kodu PKWiU bardziej szczegółowego, to należy wskazać, że w przypadku powyższych odpadów metalowych alternatywnym kodem mógłby być kod PKWiU 24.45.30.0, czyli pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich - wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych powstałych w wyniku pewnych procesów technologicznych. Odpady te powstają bowiem w procesie demontażu, który jest także w tym wypadku procesem wytwarzania odpadów obwarowanym administracyjną decyzją na to zezwalającą, zgodnie z art. 184 ust 2a ustawy prawo ochrony środowiska, w związku z art. 3 ust 1 pkt 32 ustawy o odpadach. Demontaż jest przetwarzaniem, czyli formą odzysku odpadów. Jest to zatem konkretny proces technologiczny przetwarzający odpady i złom co przesądza o tym, że złom i odpady, mimo ich kwalifikacji do zakresu załącznika nr 11 do ustawy VAT w przypadku ich zakupu i sprzedaży winny być opodatkowane na zasadach ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie sposobu rozliczenia nabycia i sprzedaży odpadów nieprzetworzonych uznaje się za prawidłowe, demontowanych – uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…), podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU m.in. przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych; odwołuje się nich również załącznika nr 11 do ustawy, zawierający wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. Zatem prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem od towarów i usług w stosunku do towarów i usług dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r. (zmienionej ustawą z dnia 9 czerwca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 134, poz. 780 ze zm.)), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Załącznik nr 11 określający wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, obejmuje towary o symbolach:

PKWiU ex 24.10.14.0 – granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali – wyłącznie wlewki lub gęsi zwykłe ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu;
PKWiU ex 24.45.30.0 – pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali - wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych;
PKWiU 38.11.51.0 – odpady szklane;
PKWiU 38.11.54.0 – pozostałe odpady gumowe;
PKWiU 38.11.55.0 – odpady z tworzyw sztucznych;
PKWiU 38.11.58.0 – odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal;
PKWiU 38.12.27 – odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne;
PKWiU ex 38.32.29.0 – surowce wtórne z pozostałych metali – wyłącznie odpady i złom.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 (art. 17 ust. 7 ustawy).

Powyższe regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, czyli w takim przypadku transakcję opodatkowuje nabywający. Przy czym należy zauważyć, że powyższy mechanizm znajduje zastosowanie wyłącznie wówczas, gdy zarówno dostawcą jak i nabywcą towaru jest podatnik podatku VAT.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z kolei art. 106 ust. 1a ustawy stanowi, że w przypadkach o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku.

Zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm. dalej: „rozporządzenie”).

W myśl § 5 ust. 2 pkt 5 ww. rozporządzenia, faktura powinna zawierać dodatkowo w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy "odwrotne obciążenie".

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego zauważyć należy, iż Spółka, zajmująca się obecnie zbieraniem i przetwarzaniem (odzyskiem) odpadów, głównie odpadów z papieru i tworzyw sztucznych, zamierza w przyszłości poszerzyć swój zakres działalności m.in. o zbiórkę zużytego sprzętu elektronicznego i elektrycznego (mieć status zbierającego w rozumieniu art. 3 ust. 16 ustawy z 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. z 2005r. Nr 180, poz. 1495 ze zm.). Spółka zamierza zbierać następujące odpady:

wielkogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego (grzejniki, zmywarki, pralki, itp.) - PKWiU 38.11.58.0,
małogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego (wagi, odkurzacze, itp.) - PKWiU 38.11.58.0,
sprzęt teleinformatyczny i telekomunikacyjny (komputery, drukarki, kalkulatory, itp.) – PKWiU 38.11.58.0,
sprzęt audiowizualny (kamery, radia, telewizory, itp.) - PKWiU 38.11.58.0,
sprzęt oświetleniowy - PKWiU 38.11.58.0,
narzędzia elektryczne i elektroniczne, z wyjątkiem wielkogabarytowych, stacjonarnych narzędzi przemysłowych - PKWiU 38.11.58.0,
zabawki, sprzęt rekreacyjny i sportowy - PKWiU 38.11.58.0,
przyrządy medyczne, z wyjątkiem wszystkich wszczepianych i skażonych produktów - PKWiU 38.11.58.0,
przyrządy do nadzoru i kontroli - PKWiU 38.11.58.0,
automaty do wydawania - PKWiU 38.11.58.0.

Następnie Spółka zamierza w przyszłości m.in. sprzedawać zebrane odpady w postaci zużytego sprzętu („towar”) bez ich przetwarzania czy przygotowania do ponownego użycia.

Wątpliwości Spółki dotyczą uznania ww. towarów jako złom lub odpady w myśl ww. załącznika nr 11 do ustawy, a w konsekwencji właściwego udokumentowania (fakturowania) transakcji zakupu i sprzedaży.

Jak wynika z ww. art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przedmiotowy załącznik nr 11 do ustawy (zawierający wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy) odnosi się wprost do symboli PKWiU.

Z uwagi zatem na fakt, że wszystkie ww. odpady w postaci zużytego sprzętu elektronicznego i elektrycznego zostały sklasyfikowane przez Spółkę do grupowania PKWiU 38.11.58.0, są one objęte poz. 6 ww. załącznika nr 11, a co za tym idzie przepisem art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. Uwzględniając powyższe, w przypadku ich nabycia Spółka będzie obowiązana do rozliczenia podatku od towarów i usług od tej transakcji (oczywiście przy spełnieniu pozostałych warunków dotyczących odpowiedniego statusu nabywcy i dostawcy, jak również nieuznania ww. wyrobów za towary używane). Podobnie, w przypadku ich sprzedaży, obowiązek rozliczenia będzie ciążył na nabywcy, a Spółka wystawiając fakturę, nie będzie wykazywać należnego podatku (w myśl uregulowań ww. art. 106 ust. 1a ustawy i § 5 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia).

Zatem stanowisko w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2.

Spółka zamierza również poszerzyć swój zakres działalności o stację demontażu sprzętu.

Spółka zamierza demontować ww. odpady ze sprzętu elektrycznego i elektronicznego, tj.:

wielkogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego (grzejniki, zmywarki, pralki itp) - PKWiU 38.11.58.0,
małogabarytowe urządzenia gospodarstwa domowego (wagi, odkurzacze itp.) - PKWiU 38.11.58.0,
sprzęt teleinformatyczny i telekomunikacyjny (komputery, drukarki, kalkulatory itp.) - PKWiU 38.11.58.0,
sprzęt audiowizualny (kamery, radia, telewizory itp.) - PKWiU 38.11.58.0,
sprzęt oświetleniowy - PKWiU 38.11.,58.0,
narzędzia elektryczne i elektroniczne, z wyjątkiem wielkogabarytowych, stacjonarnych narzędzi przemysłowych - PKWiU 38.11.58.0,
zabawki, sprzęt rekreacyjny i sportowy - PKWiU 38.11.58.0,
przyrządy medyczne, z wyjątkiem wszystkich wszczepianych i skażonych produktów - PKWiU 38.11.58.0,
przyrządy do nadzoru i kontroli - PKWiU 38.11.58.0,
automaty do wydawania - PKWiU 38.11.58.0.

Spółka będzie sprzedawać wymontowane składniki, materiały czy substancje, które powstały w procesie demontażu, sklasyfikowane przez nią następująco:

kable (o zawartości miedzi od 20% do 70%) (PKWiU 38.32.29.0) - podczas demontażu kable wewnętrzne i zewnętrzne są obcinane z wymienionych urządzeń i przeznaczone razem z izolacją i wtyczkami do dalszego przetworzenia przez podmiot, do którego są sprzedawane (przetworzenie polega na oddzieleniu miedzi od frakcji tworzyw, miedź po przetworzeniu nadaje się do przetopu),
aluminium (radiatory z komputerów, wewnętrzne obudowy monitorów oraz różnego rodzaju odlewy aluminiowe np. stopy telewizorów, itp.) - PKWiU 38.32.29.0 - podczas demontażu elementy aluminiowe są wykręcane z ww. urządzeń i oczyszczane z nie aluminiowych elementów,
stal (obudowy komputerów, elementy telewizorów LCD, obudowy szaf sterujących, grzejniki itp.) - PKWiU 38.32.29 - podczas demontażu elementy stalowe są wykręcane z urządzeń i oczyszczane z nie stalowych frakcji,
tworzywa sztuczne - (PKWiU 38.11.55.0),
inne oddzielone komponenty czy substancje np. miedź czy metale nieżelazne lub metale żelazne (PKWiU 38.11.58.0),
procesory, płytki drukowane, dyski twarde HDD (PKD 38.11.58.0);
napędy FDD, CD-ROM, DVD, nośniki danych, silniki, podzespoły elektryczne i elektroniczne, kondensatory, transformatory (PKWiU 38.32.29.0) - podczas demontażu elementy i podzespoły metalowe usuwane są z urządzeń, gromadzone asortymentowo, a następnie przekazywane do odzysku lub/i recyklingu,
elementy gumowe (PKWiU 38.11.54.0),
elementy szklane (PKWiU 38.11.51.0),
zużyte akumulatory, baterie, ogniwa (PKWiU 38.12.27),
akumulatory ołowiane lub ich części (PKWiU ex 38.32.29.).

Zdaniem Spółki, w tej sytuacji winna ona stosować ogólne zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż odpady te powstają w procesie demontażu, który jest także w tym wypadku procesem wytwarzania odpadów. Demontaż jest przetwarzaniem, czyli formą odzysku odpadów. Jest to zatem konkretny proces technologiczny przetwarzający odpady i złom, co przesądza o tym, że złom i odpady, mimo ich kwalifikacji do zakresu załącznika nr 11 do ustawy VAT, w przypadku ich zakupu i sprzedaży winny być opodatkowane na zasadach ogólnych.

Z tym twierdzeniem nie można się zgodzić.

Należy bowiem zauważyć, co podkreślono powyżej, iż załącznik nr 11 do ustawy, zawierający wykaz towarów, do których stosuje się art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy (tj. odwrotne obciążenie) odnosi się do ściśle określonych towarów, klasyfikowanych do odpowiednich grupowań PKWiU. Uregulowania ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy mówią tylko o nabyciu towarów, o których mowa w przedmiotowym załączniku, nie odnosząc się w żaden sposób do kwestii, jak te towary (wyroby) powstały. Zatem fakt, iż przedmiotowe tzw. „frakcje” będą powstawać w procesie technologicznym przetwarzającym odpady i złom, a demontaż jest formą odzysku odpadów, jest w zaistniałej sytuacji bez znaczenia.

Uwzględniając powyższe, ponieważ przedmiotem nabycia będą towary (odpady ze sprzętu elektrycznego i elektronicznego), zaklasyfikowane przez nią do grupowania PKWiU 38.11.58.0, a przedmiotem sprzedaży wyroby (frakcje) sklasyfikowane do grupowań PKWiU: 38.32.29.0, 38.11.55.0, 38.11.58.0, 38.11.54.0, 38.11.51, 38.12.27, ex 38.32.29, które są wymienione w ww. załączniku nr 11 do ustawy, do ich opodatkowania należy zastosować uregulowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy (przy spełnieniu pozostałych warunków z niego wynikających). Przy ich zakupie Spółka będzie zatem obowiązana rozliczyć podatek od towarów i usług, przy sprzedaży – wystawić fakturę nie naliczając podatku, z adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Zatem stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania przedmiotowych wyrobów (towarów) według PKWiU. Tut. Organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności przedstawionego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania sprzedawanych wyrobów (towarów).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin