Pisemna informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym, udzielona w trybie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.)

Wnioskiem złożonym w dniu 27 stycznia 2004 r., uzupełnionym pismem z dnia 6 lutego 2004 r. Pan .......................... (zwany dalej podatnikiem) zwrócił się do tut. organu podatkowego z zapytaniem dotyczącym odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie usługi powypadkowej naprawy szkody komunikacyjnej samochodu osobowego ujętego w środkach trwałych.

Stan faktyczny:

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. W miesiącu listopadzie uległ wypadkowi samochód osobowy, który naprawiony został w warsztacie. Po naprawie podatnik w miesiącu grudniu 2003 r. otrzymał fakturę VAT, z której podatek zapłacił osobiście, natomiast od firmy ubezpieczeniowej otrzymał odszkodowanie w wartości netto.

Stanowisko podatnika:

Podatnik stwierdza, że w przypadku, gdy samochód stanowi składnik majątku trwałego w prowadzonej działalności gospodarczej cały koszt naprawy szkody powypadkowej jest od dnia 1 stycznia 2001 r. kosztem uzyskania przychodów, zwrot za naprawy powypadkowe jest natomiast pozostałym przychodem. Dodatkowo uważa, że podatek VAT w tej sytuacji może odliczyć od podatku należnego.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu, po przeanalizowaniu przedstawionego w treści zapytania stanu faktycznego stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) obniżenie podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług nie może nastąpić, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. W myśl natomiast art. 25 ust. 2 ustawy przepis powyższy nie dotyczy:

1. wydatków związanych z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 21 ust. 3, tj.: towarów i usług, które na podstawie odrębnych przepisów zaliczane są przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji,
2. przekazanych towarów oraz świadczonych usług w przypadkach określonych w art. 2 ust. 3 pkt 2 oraz darowizn określonych w art. 2 ust. 3 pkt 4,
3. części wydatków, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z powodu przekroczeń norm w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,
4. podatku od importu towarów stanowiących wkłady niepieniężne (aporty) do spółek prawa handlowego,
5. wydatków na nabycie towarów celem oddania w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu, jeżeli zgodnie z przepisami podatku dochodowego odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. W przypadku opisanym przez podatnika samochód był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym, zatem wydatki związane z remontem samochodu zalicza się do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle wyżej opisanego stanu faktycznego i powołanych przepisów podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej poniesione wydatki na powypadkowy remont dobrowolnie ubezpieczonego samochodu.

Dodatkowo tut. organ podatkowy informuje także, iż podatnik w myśl postanowień art. 19 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, związanych ze sprzedażą opodatkowaną nie wcześniej niż w rozliczeniu za miesiąc, w którym otrzymał fakturę dokumentującą poniesione wydatki i nie później niż w rozliczeniu za miesiąc następny.