W nawiązaniu do pisma z dnia 09.02.2004 r. (data wpływu), w sprawie udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego – Naczelnik Urzędu Skarbowego w Elblągu działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), stwierdza co następuje:

Przedstawiając stan faktyczny Podatnik wyjaśnia, że jest inwalidą III grupy z rozpoznaniem utraty słuchu obustronnego, co powoduje noszenie aparatu słuchowego. Aparat zasilany jest bateriami. Roczny koszt zakupionych baterii wynosi 1.320,- zł.
Wniesione zapytanie dotyczy udzielenia informacji w zakresie możliwości odliczenia od dochodu w ramach wydatków na cele rehabilitacyjne, kosztów poniesionych na zakup w/w baterii.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2003 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2000 roku, Nr 14 poz. 176 ze zm.), odliczeniu od dochodu podlegają wydatki na cele rehabilitacyjne ponoszone przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Stosownie do przepisu art. 26 ust. 7d pkt 1 w/w ustawy jednym z warunków odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy.
   
   

Odrębnymi przepisami na podstawie których orzeka się o stopniach niepełnosprawności są obecnie przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1997 roku Nr 123, poz. 776 ze zm.).

Orzeczenie w tej kwestii może zostać wydane przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz przez powiatowy zespół do spraw orzekania o stopniu niepełnosprawności. Orzeczenie o:

1. całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji – traktowane jest na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności,
2. całkowitej niezdolności do pracy, jest traktowane na równi z orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności,
3. częściowej niezdolności do pracy, jest traktowane na równi z orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności.

Do pisma podatnik dołączył „Zawiadomienie Nr 588/I/2002” z dnia 09.04.2002 roku wydane przez Terenową Wojskową Komisję Lekarską w Elblągu z treści którego wynika, iż został zaliczony do III grupy inwalidów w związku ze służbą wojskową.
III grupa inwalidztwa orzeczona przez organy orzecznicze MON (wojskowe komisje lekarskie) nie jest równoznaczna z lekkim stopniem niepełnosprawności. Osoby z taką grupą są zdolne do pracy poza służbą. Przedłożony dokument (zawiadomienie Nr 588/I/2002” z dnia 09.04.2002 r.) zawiera stwierdzenie, - „badany zdolny do pracy”.
Zatem na podstawie w/w dokumentu organ podatkowy nie może uznać podatnika za osobę niepełnosprawną.