Odpowiadając na pismo z dnia 18.11.2003 r. (data wpływu 20.11.2003 r.) w sprawie zakresu stosowania przepisów ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Stalowej Woli na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) informuje jak niżej:

Przedmiotem wniosku jest informacja o zakresie stosowania prawa podatkowego w zakresie uznania za koszt uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej kosztu eksploatacji i amortyzacji samochodu osobowego.

Wyrażając swoje stanowisko w sprawie uznał pan, że koszty amortyzacji i eksploatacji samochodu osobowego mogą stanowić koszt uzyskania przychodu.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Za koszt uzyskania przychodu może być uznawany jedynie wydatek, który pozostaje w związku o charakterze skutkowo- przyczynowym lub gospodarczym ze źródłem przychodu. Nie stanowią natomiast kosztu uzyskania przychodu wydatki, które obiektywnie nie mogę przyczynić się do osiągnięcia przychodu z danego źródła. Oceniając, czy występuje związek między wydatkiem a osiągniętym przychodem, należy brać pod uwagę fakt, iż aby źródło przychodów mogło przynosić przychód, musi ono istnieć. Tak więc kosztami uzyskania przychodów będą również koszty zachowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów będą więc wszelkie wydatki, których celem jest osiągnięcie, zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów.

W przypadku nabycia samochodu osobowego i wykorzystywania go w działalności gospodarczej co do zasady kosztem uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne. Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, „amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, zwane środkami trwałymi.

W zależności od wartości początkowej nabytego samochodu podatnik może:

• nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych - na podst. art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - podatnicy, którzy nabyli składniki majątku o wartości początkowej określonej zgodnie z art. 22g, nieprzekraczającej 3.500 zł, wydatki poniesione na ich nabycie mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania,
• dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego - na podst. art. 22f ust. 3 ww. ustawy, podatnik może dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w miesiącu oddania do używania środka trwałego albo w miesiącu następnym, gdy wartość początkowa środka trwałego w dniu przyjęcia do używania jest równa lub niższa 3.500 zł,
• dokonywać odpisów amortyzacyjnych na ogólnych zasadach - na podst. art. 22f ust. 3 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h - 22m tej ustawy, gdy wartość początkowa środka trwałego w dniu przyjęcia do używania jest wyższa od 3.500 zł; w tym wypadku, zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek ten wprowadzono do ewidencji środków trwałych; zasadę tę można również stosować w przypadku, gdy wartość początkowa środka trwałego jest równa lub niższa niż 3.500 zł.

Według wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stawka amortyzacyjna dla samochodu osobowego wynosi 20 %.

Zwrócić należy uwagę, ze wprowadzony do ewidencji środków trwałych składnik majątku nie może być wykorzystany do innych celów niż wynika to z prowadzonej działalności.

Ograniczenia dotyczące kosztów związanych z samochodem osobowym wynikają z art. 23 ust. 1 pkt 4 i 47 ww. ustawy. W myśl ww. przepisów, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów:

• odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego dokonywanych według zasad ogólnych w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez NBP z dnia przekazania samochodu do używania,
• składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanych przez NBP z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Reasumując, w przedstawionym stanie faktycznym koszty eksploatacji i amortyzacji samochodu osobowego będą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile spełnione zostaną ww. warunki.

W świetle powyższego, odnosząc się do stanu faktycznego przedstawionego w złożonym przez pana wniosku z dnia 21.11.2003 r. stanowisko przedstawione przez pana uważam za prawidłowe.