Działając na podstawie przepisu art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty udziela pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, tj. ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w indywidualnej sprawie przedstawionej w piśmie z dnia 09.02.2004 r.

Z przedmiotowego pisma wynika, iż podatnik planuje wybudować budynek handlowy na wydzierżawionym gruncie, a poniesione na ten cel wydatki – koszty inwestycji zamierza amortyzować według indywidualnej stawki w wysokości 10% rocznie, tj. przez okres 10 lat powołując się na przepis art. 22 ust. 4 pkt. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odpowiadając na powyższe zapytanie tut. organ podatkowy stwierdza, iż zgodnie z art. 22a ust. 2 pkt. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają (...) niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”,
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie.

W art. 22j ust. 4 pkt. 1 określono, iż podatnicy mogą stosować indywidualne stawki amortyzacji w przypadku przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym, że dla inwestycji w obcych budynkach okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Przepisy podatkowe nie definiują określenia inwestycji w obcych środkach trwałych. W praktyce przyjmuje się, że inwestycją w obcych środkach są nakłady poniesione na ulepszenie, adaptację lub modernizację istniejącego środka trwałego używanego na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Natomiast pod pojęciem budynek, zgodnie z ustawą z dnia 07 lipca 1994r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003r. Nr 207, poz. 2016), należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Z przytoczonych wyżej definicji wynika, iż inwestycja w obcych środkach trwałych nie jest tożsama z budową budynku handlowego na obcym gruncie co znalazło odzwierciedlenie w art. 22a ustawy, w którym wymieniono odrębnie budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie i inwestycje w obcych środkach trwałych. Wobec tego budynek wybudowany na cudzym gruncie nie jest inwestycją w obcych środkach trwałych, zatem nie ma zastosowania przepis art. 22j ust. 4 pkt. 1 ustawy, a oznacza to, iż podatnik nie może zastosować indywidualnej stawki amortyzacji do amortyzowania budynku wybudowanego na cudzym gruncie.

Art. 22i ust. 1 powołanej ustawy stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j –22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt. 1.

W załączniku Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierającym wykaz rocznych stawek amortyzacji, określono, iż roczna stawka amortyzacyjna dla budynków niemieszkalnych o symbolu 10 KŚT wynosi 2,5 % i taką też stawkę powinien zastosować podatnik do dokonywania amortyzacji wybudowanego na cudzym gruncie budynku.