Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie, działając w oparciu o przepisy art. 14 b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) dokonuje zmiany udzielonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków Podgórze informacji skierowanej do Pana w piśmie Nr PM/436-16/2003 z dnia 19 września 2003 r.

Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych z dnia 9 września 2000 r. (Dz.U. Nr 86, poz. 959 ze zm.) w art. 6 ust. 1 pkt 1 c stanowi, iż podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa przedmiotu transakcji.

W przypadku, gdy strony czynności cywilnoprawnej nie określiły wartości przedmiotu tej czynmości lub wartość określona przez strony nie odpowiada, wg. oceny organu podatkowego, jej wartości rynkowej, organ ten jest zobowiązany wezwać strony do jej określenia, podwyższenia lub obniżenia, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania, podając jednocześnie wartość według własnej wstępnej oceny. Jeżeli strony, pomimo wezwania, nie określiły wartości lub podały wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej organ podatkowy dokona jej określenia na podstawie opinii biegłego powołanego przez ten organ. W takiej sytuacji organ podatkowy określając wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnej jest związany opinią powołanego biegłego. Procedura ustalenia wartości rynkowej została określona w art. 6 ust. 2, 3 i 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle przedstawionych przepisów przy weryfikacji aktu notarialnego organ podatkowy może przyjąć za podstawę opodatkowania wartość określoną w transakcji, o ile odpowiada ona wartości rynkowej na dzień dokonania czynności. W przeciwnym razie organ podatkowy proponuje stronom podwyższenie wartości nieruchomości do celów ustalenia podstawy opodatkowani. W przypadku braku zgody stron powoływany jest przez organ podatkowy, biegły rzeczoznawca. Natomiast opinia ustalona przez biegłego rzeczoznawcę, do innych niż podatkowe cele przedstawiona przez stronę, traktowana jest jako dowód w sprawie.