Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 11997 r. Ordynacja podatkowa / Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze zm./ Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nakle n./ Not. odpowiadając na pismo z dnia 04.01.2004 r. informuje:

W skierowanym do tut. organu podatkowego piśmie zwracają się Państwo z zapytaniem dotyczącym interpretacji przepisów prawa podatkowego w następującym stanie faktycznym.

W 2003 r. zawarto umowę dzierżawy na czas nieokreślony na punkt handlowy, w którym zostały przeprowadzone prace adaptacyjne. Nakłady zostały zakwalifikowane jako inwestycja w obcym środku trwałym, w związku z czym spółka cywilna obciążyła się kosztami odpisów amortyzacyjnych.

Z uwagi na nierentowne przedsięwzięcie wystąpiła konieczność odstąpienia od umowy dzierżawy z tym, że poniesione nakłady na ulepszenie lokalu zostały odsprzedane za część ich wartości następnemu użytkownikowi za zgodą właściciela.

Na ustaloną kwotę zwrotu kosztów adaptacyjnych wystawiono fakturę VAT, po czym kwotę sprzedaży zaliczono do przychodów.

Prace adaptacyjne w wynajętym lokalu stanowią inwestycję w obcym obiekcie, która zgodnie z art. 22 j ust 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – może podlegać amortyzacji w okresie nie krótszym niż 10 lat, a więc roczna stawka amortyzacyjna nie może przekroczyć 10%. Jeżeli umowa dzierżawy zostanie rozwiązana przed upływem 10 lat, to wraz z jej zakończeniem podatnik musi zaprzestać odpisów amortyzacyjnych, ponieważ nie użytkuje w/w inwestycji dla celów własnej działalności gospodarczej.

W przypadku gdy środek trwał zostaje sprzedany, to osiągnięty z tego tytułu przychód podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 14 ust 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego wynika, że do przychodów z działalności gospodarczej zalicza się również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej.

Jednakże do kosztów uzyskania przychodów zalicza się nie umorzoną wartość początkową środka trwałego na podstawie art. 23 ust 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Dochodem lub stratą z odpłatnego zbycia składników majątku trwałego związanego z prowadzoną działalnością jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia a ich wartością wykazaną w ewidencji środków trwałych prowadzonej dla celów stosowania odpisów amortyzacyjnych, powiększona o wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych o czym stanowi art. 24 ust 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy ustaleniu przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku należy mieć również na uwadze przepis art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że w przypadku sprzedaży składnika majątku po cenie znacznie odbiegającej od wartości rynkowej organ podatkowy może określić jego wartość na podstawie opinii biegłego.