Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl natomiast art. 12 ust. 1 za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona (...).

W myśl art. 21 ust. 1 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są m.in.:

- ekwiwalenty pieniężne za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt stanowiące ich własność (pkt 13)
- diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej pracownika na obszarze kraju oraz poza granicami kraju (pkt 16).

Z przedstawionych przez stronę wyjaśnień jasno wynika, że pracownicy - kierownicy budów - na terenie budowy sprawują nadzór nad prowadzonymi pracami budowlano-montażowymi. Tereny budowy mieszczą się natomiast w różnych oddalonych od siebie miejscach i w celu dojazdu na teren budowy pracownicy używają prywatnych samochodów osobowych.

Stwierdzić zatem należy, że wypłacane przez pracodawcę świadczenie dotyczy zwrotu kosztów używania samochodów osobowych dla potrzeb zakładu pracy. Rozróżnić jednak należy, czy używanie samochodu dla potrzeb zakładu pracy następuje w celu odbycia jazdy zamiejscowej tzn. podróży służbowej czy w celu odbycia jazdy lokalnej. Jeżeli używanie samochodu następuje w celu odbycia podróży służbowej tzn. jazdy zamiejscowej wówczas, świadczenie to zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne jest od podatku dochodowego do wysokości określonej w tym artykule.

Jeżeli natomiast następuje w celu odbycia jazdy lokalnej, wówczas świadczenie to nie będzie korzystało ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych i płatnik zobowiązany jest do obliczenia, pobrania i odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Nie można również zakwalifikować omawianego świadczenia jako ekwiwalentu pieniężnego za używane przez pracowników przy wykonywaniu pracy narzędzia, materiały lub sprzęt stanowiące ich własność. Przepis ten jasno określa, że narzędzia, materiały lub sprzęt muszą być używane przy wykonywaniu pracy. Oznacza to, że czynności polegające na używaniu sprzętu i wykonaniu pracy następują na zasadzie równoczesności zdarzeń. Ponadto przyimek "przy" (zgodnie ze słownikiem języka polskiego), sygnalizuje stosunek współwystępowania, styczności w czasie i przestrzeni . W przedmiotowej sprawie używanie samochodu osobowego i wykonywanie nadzoru nie współwystępuje w czasie i przestrzeni.