Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 14 (tekst jednolity Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) od dochodu przed opodatkowaniem można odliczyć wydatki z tytułu używania samochodu osobowego,, stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej zaliczanej do I lub II grupy inwalidzkiej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne do lat 16 dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, w wysokości nie przekraczającej w 2003 r. kwoty 2.280 zł. Poniesione z tego tytułu wydatki nie wymagają udokumentowania (rachunki, faktury). Z przedstawionego w piśmie z dnia 23 stycznia 2004r. stanu faktycznego wynika, że podatnik w 2003 r. korzystał z dojazdów na zabiegi rehabilitacyjne samochodem osobowym stanowiącym własność osoby niepełnosprawnej (tj. podatnika) zaliczonej do II grupy inwalidztwa. A zatem poniesione przez podatnika w związku z przejazdem na zabiegi rehabilitacyjne wydatki podlegają odliczeniu od dochodu na podstawie cytowanego wyżej art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast wydatki poniesione na przejazdy na wizyty lekarskie nie podlegają odliczeniu od dochodu, ponieważ warunkiem skorzystania z tej ulgi jest przejazd na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, a nie wizyty lekarskie.

Dodatkowo Naczelnik Urzędu Skarbowego wyjaśnia, że odliczenia od dochodu podlegają wydatki na odpłatne przejazdy transportu publicznego związanego z leczeniem sanatoryjnym. Podstawą do odliczenia jest posiadanie dowodu poniesienia tych wydatków.