Z treści pisma przedstawionego przez podatnika wynika, że podpisał on umowę na świadczenie usług telekomunikacyjnych z firmą, która jest nierezydentem w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (Dz. U. z 2002 r., Nr 141, poz. 1178 ze zm.). Z wyjaśnienia Spółki wynika, że na mocy tej umowy operatorzy świadczą wzajemne usługi telekomunikacyjne na zasadzie „obustronnej wymiany ruchu”.
W przedmiotowej sprawie wątpliwości podatnika dotyczą wykładni § 64 ust. 4 cytowanego wyżej rozporządzenia w świetle którego podatnik ma prawo do zastosowania 0% stawki podatku VAT m.in. na świadczone usługi telekomunikacyjne, a konkretnie:

1. czy zapłata za wykonaną usługę na rzecz nierezydenta po upływie 90 dni od dnia wykonania tej usługi powinna obejmować również naliczony dodatkowo podatek VAT oraz,
2. za jaki miesiąc w deklaracji VAT-7 należy wykazać korektę faktury VAT zmieniającej stawkę podatku VAT z 22% na 0%.

W ocenie podatnika: „(...) należność otrzymana od nierezydenta po upływie 90 dni od daty wykonania usługi powinna stanowić kwotę wykazaną w pierwotnie wystawionej fakturze VAT (ze stawką w wysokości 0%) a więc nie powinna obejmować kwoty podatku VAT wykazanej w korekcie wystawionej do ww. faktury. Otrzymanie przedmiotowej zapłaty i posiadanie dowodu przekazania jej na rachunek bankowy podatnika w banku krajowym powoduje, że podatnik ponownie wystawia fakturę VAT korektę zmieniającą stawkę podatku VAT z wysokości 22% do 0% i wykazuje ją w deklaracji na podatek od towarów i usług w miesiącu uzyskania ww. dowodu. W związku z powyższym, w przypadku, gdy uregulowana przez nierezydenta należność za ww. usługę obejmowałby również 22% podatek VAT, podatnik miałby obowiązek zwrócić na konto bankowe podmiotu na rzecz którego świadczona była usługa, różnicę wynikającą ze zmiany stawki podatku. Oznacza to, że uregulowanie przez kontrahenta dodatkowo kwoty podatku VAT byłoby operacją czysto techniczną, w związku z czym nie powinno mieć wpływu na rozliczenia podatnika z Urzędem Skarbowym z tytułu podatku od towarów usług”.

Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego wyjaśnia, że na podstawie przepisu delegacyjnego - art. 50 ustawy o podatku od towarów i usług, Minister Finansów wprowadził w § 64 ww. rozporządzenia preferencyjną stawkę podatku VAT w wysokości 0% m.in. na usługi telekomunikacyjne pod warunkiem, że zostaną łącznie spełnione następujące warunki:

1. usługa jest świadczona na rzecz nierezydentów w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, niebędących podatnikami;
2. efekt wykonanej usługi będzie wykorzystywany poza granicą RP (nie dotyczy usług, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. c i e tego paragrafu);
3. podatnik posiada dowód, iż należność za wykonaną usługę została zapłacona i przekazana na rachunek bankowy podatnika w banku krajowym w ciągu 90 dni od dnia wykonania usługi.Jeżeli ostatni z wymienionych warunków (budzący wątpliwość interpretacyjną Spółki), nie zostanie spełniony, zgodnie z ust. 4 analizowanego paragrafu, podatnik nie wykazuje obrotu z tego tytułu za dany miesiąc; obrót ten wykazuje w miesiącu, w którym warunek ten został spełniony, nie później jednak niż przed upływem 90 dni od daty wykonania usługi. W razie niedopełnienia tego warunku w tym terminie, podatnik jest zobowiązany zastosować stawkę podatku właściwą dla sprzedaży tej usługi w kraju. Otrzymanie zapłaty za świadczoną usługę po upływie 90 dni od momentu wykonania usługi, uprawnia jednak podatnika do dokonania korekty podatku należnego (ust 4 § 64 in fine).

Zatem przepisy rozporządzenia wykonawczego expressis verbis nakazują – takżew przypadku niespełnienia ostatniej z wymienionych przesłanek - zastosować właściwą stawkę podatku dla tego rodzaju usługi w kraju, a więc w rozpatrywanym przypadku 22%.
Podatnik w swoim stanowisku stwierdził, że: „(...) Otrzymanie przedmiotowej zapłaty i posiadanie dowodu przekazania jej na rachunek bankowy podatnika (...), powoduje, że podatnik ponownie wystawia fakturę VAT korektę zmieniającą stawkę podatku z wysokości 22% do 0% i wykazuje ją w deklaracji (...)w miesiącu uzyskania ww. dowodu (...)”.
Z powyższym stanowiskiem nie można się zgodzić. Podatnik nie powinien wystawiać faktury VAT korekty ze stawką 22% do faktury pierwotnej ze stawką podatku w wysokości 0% a następnie po otrzymaniu zapłaty ponownie ją korygować na stawkę 0%. Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i § 38 ust. 1 w związku z § 41 i 42 cytowanego wyżej rozporządzenia MF z dnia 22 marca 2002 r., podatnik powinien wystawić kontrahentowi fakturę VAT ze stawką 0% nie później niż w 7 dniu od dnia wykonania usługi. Faktury tej nie powinien jednak wykazywać ani w rejestrze VAT ani w deklaracji VAT-7 do chwili jej zapłaty przez kontrahenta. Jeżeli jednak kontrahent nie ureguluje za nią należności w terminie 90 dni od momentu wykonania usługi, podatnik powinien tę fakturę wykazać w deklaracji VAT-7 jako sprzedaż 22%. Stosownie do postanowienia art. 31 ustawy o podatku od towarów usług, wartość usługi powinna być potraktowana jako wartość brutto a następnie podatek należny powinien być obliczony jako iloczyn wartości sprzedaży i stawki 18,03%.
Dopiero, gdy płatność za fakturę zostanie faktycznie przekazana przez kontrahenta na rachunek banku krajowego, podatnik jest uprawniony do korekty podatku należnego ze stawki 22% na 0%.