W odpowiedzi na pismo z dnia 24.11.2003r. (data wpływu: 25.11.2003r.), uzupełnione dnia 21.01.2004r. i 06.02.2004r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pabianicach informuje:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. z 1993r. Nr 11, poz. 50 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 cytowanej ustawy podatnikami są m.in. osoby fizyczne:

• mające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wykonują we własnym imieniu i na własny rachunek czynności, o których mowa w cytowanym art. 2, w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeżeli zostały wykonane jednorazowo, a także wówczas, gdy czynności te podlegają na jednorazowej sprzedaży rzeczy w tym celu nabytej
• wykonujące czynności, o których mowa w art. 16.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami powierniczymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami powierniczymi, agenta, zleceniobiorcy, komisanta lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze – kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, zmniejszona o kwotę podatku.

Regulacja prawna prawa polskiego nie przewiduje typu nazwanej umowy o pośrednictwo. Do tego typu umów zaliczają się jednak występujące w prawie cywilnym umowy komisu, spedycji czy umowy agencyjne. Treść powoływanego wyżej przepisu art. 16 wskazuje jednak na to, że w sposób zamierzony w prawie podatkowym odrębnie wskazana została umowa pośrednictwa jako odrębna, obok umów komisu, agencji i maklerstwa.

Niewątpliwie umowa pośrednictwa – mimo iż należy do umów „nienazwanych” – występuje w obrocie, szczególnie gospodarczym, coraz powszechniej. Stosowane w praktyce umowy pośrednictwa najczęściej obejmują dwa przypadki: przedstawicielstwo (rozumiane jako zastępstwo) i pośrednictwo właściwe. Drugi z rodzajów pośrednictwa polega na czynnościach faktycznych ułatwiających lub umożliwiających zawarcie umowy. Terminem „pośredniczenia” obejmuje się takie czynności faktyczne jak wyszukiwanie osób, z którymi można zawierać oznaczonego rodzaju umowy, ułatwianie spotkań z takimi osobami celem prowadzenia rokowań, przedstawianie spisów rzeczy wystawianych na sprzedaż, udział w rokowaniach mających na celu zawarcie umowy, skłanianie osób trzecich do przyjęcia oferty, przekazywanie prospektów i próbek, informowanie o warunkach umów i właściwościach towarów, doręczanie ofert i ich zbieranie (vide „Prawo umów w obrocie gospodarczym”, pod red. S.Włodyki, Kraków 1994r., s. 119 i nast.; „Kodeks cywilny – komentarz” pod red K. Pietrzykowskiego, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 1998r., s. 353).

Z przedmiotowego wniosku oraz z zawartej umowy o współpracę wynika, iż zadaniem Pana jest sprzedaż powierzonego przez zleceniodawcę towaru, wystawienie w jego imieniu faktury VAT i ściągnięcie należności. Za wykonanie usługi otrzymuje Pan wynagrodzenie ustalone kwotowo od każdej sztuki.

Mając na uwadze powyższe zdaniem tut. Urzędu wykonuje Pan czynności typowe dla pracownika określonego mianem „sprzedawcy”. To, że zastępuje Pan sprzedawcę będącego właścicielem towaru w czynnościach faktycznych wydania tegoż towaru, dokumentu rozliczeniowego i przyjęcia zapłaty nie jest tożsame z pośrednictwem w sprzedaży w prawnym rozumieniu. Okoliczności w jakich realizowane są przedmiotowe usługi przez Pana na rzecz zleceniodawcy wskazują, że swoim charakterem usługi te zbliżone są raczej do usług obsługi firmy tegoż ostatniego przy realizacji czynności sprzedaży, w ramach której Pan jedynie faktycznie obsługuje realizację czynności sprzedaży realizowanej na rzecz i w imieniu zleceniodawcy.

Zdaniem Urzędu także w świetle potocznego rozumienia pojęcia „pośrednictwa” (działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, występowanie w roli łącznika lub rozjemcy – „Mały słownik języka polskiego”, PWN, W-wa 1993r.) fakt zastępowania przedsiębiorcy w pewnych czynnościach faktycznych nie jest równoznaczne z tym, że miejsce ma „pośrednictwo” w prawnym znaczeniu tego słowa.

Z tych względów – zdaniem Urzędu – przedmiotowa umowa nie jest umową o pośrednictwo w sprzedaży, a przewidziane w niej wynagrodzenie nie jest kwotą prowizji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy.