Interpretacja Trzeciego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy
PG-2-077-1-2/04
z 7 stycznia 2004 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego
Sygnatura
PG-2-077-1-2/04
Data
2004.01.07
Autor
Trzeci Urząd Skarbowy w Bydgoszczy
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
obrót wierzytelnościami
przychody należne
sprzedaż wierzytelności
Pytanie podatnika
Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kosztów sądowych oraz podatku VAT rozliczonego uprzednio w deklaracji VAT-7.
Na podstawie art. 14a §1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) w odpowiedzi na pismo z dnia 16 września 2003 r., skierowane do Izby Skarbowej w Bydgoszczy i przesłane zgodnie z właściwością miejscową do Trzeciego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy (wpływ do Urzędu 15 grudnia 2003 r.) informuję co następuje. Jak wynika z treści zapytania w grudniu 2001 r. Firma „...” s.c. ... wystawiła następujące faktury: Łączna wartość brutto ww. faktur – 257.512,92 zł. Na ww. faktury VAT spółka posiada prawomocny nakaz zapłaty w związku z ogłoszeniem przez Sąd upadłości firmy, która zalegała spółce z zapłatą należności. W listopadzie 2003 r. natomiast zbyto powyższą wierzytelność za kwotę 257.512,92 zł wraz z kosztami sądowymi w wysokości 15.648,91 zł na podstawie umowy o przelewie wierzytelności. Zdaniem spółki nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kosztów sądowych, tj. kwoty 15.648,19 zł oraz podatku VAT rozliczonego uprzednio w deklaracji VAT-7. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) nie uważa się za koszt uzyskania przychodu strat z odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba, że wierzytelność to uprzednio na podstawie art. 14 została zarachowana jako przychód należny. W przypadku zbycia takiej wierzytelności, strata powstała przy jej zbyciu będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu. Wielkość straty rozumiana jest przy tym jako dodatnia różnica pomiędzy wartością netto wierzytelności a kwotą uzyskaną z jej zbycia. Natomiast w sytuacji, kiedy kwota faktycznie uzyskana z odpłatnego zbycia wierzytelności przewyższa wartość netto wierzytelności, tj. wartość wierzytelności zaewidencjonowanej uprzednio na podstawie art. 14 ww. ustawy jako przychód należny, wówczas różnica ta będzie stanowić dochód. Wynika to z faktu, iż za wyjątkiem przypadków określonych w art. 23 ust. 1 pkt 43 ww. ustawy należny podatek od towarów i usług nie jest kosztem uzyskania przychodów. Przy sprzedaży zaś wierzytelności podatek od towarów i usług nie występuje, gdyż sprzedaż praw majątkowych nie jest objęta opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług (art. 2 ustawy z 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.). Zatem różnica pomiędzy wartością uzyskaną z odpłatnego zbycia wierzytelności a wartością netto zaewidencjonowaną uprzednio jako przychód należny stanowić będzie dochód, który należy wykazać w kolumnie 8 podatkowej księgi przychodów i rozchodów (pozostałe przychody). Jeśli natomiast chodzi o zwrócone również spółce w drodze sprzedaży wierzytelności koszty sądowe, to jeżeli zostały one uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, to zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą one stanowiły przychód spółki podlegający opodatkowaniu. Ujmuje się go w kolumnie 8 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Powyższej odpowiedzi udzielono w oparciu o stan faktyczny zawarty w piśmie, zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym na dzień udzielenia odpowiedzi. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.