W świetle przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. z 2000 r., Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 48 tej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodu strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody te nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że samochód ten był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym, a zatem koszt jego remontu powypadkowego będzie stanowił koszt uzyskania przychodu.

Przepis dotyczący ulepszenia tj. art. 22g ust. 17 cyt. ustawy stanowi, iż jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą tych środków i kosztami ich eksploatacji.
Należy zatem dokonać rozgraniczenia ulepszenia od remontu przy dokonywaniu zmian w istniejącym stanie środka trwałego. Rozróżnienie to z punktu widzenia przepisów podatkowych jest bardzo istotne, gdyż wydatki na remonty odnoszone są w koszty z chwilą ich poniesienia, natomiast nakłady na ulepszenie powiększają wartość środka trwałego. Kwalifikacja zmian w środku trwałym do remontu czy też modernizacji musi zawsze wiązać się z ustaleniem przyczyn przeprowadzanych prac.

W dotyczącym tej problematyki bogatym orzecznictwie NSA, a także w doktrynie przyjmuje się, że istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji. Natomiast przez ulepszenie należy rozumieć unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną i użytkową jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych.
Zatem, jeżeli wykonane prace remontowe miały na celu jedynie przywrócenie stanu pierwotnego samochodu, pozwalającego na jego ponowne użytkowanie, poniesione na ten cel wydatki można w całości odnieść bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów, a więc art. 22g ust. 17 nie będzie tu miał zastosowania.