Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000 r., poz. 176 ze zm.) nie uważa się za koszt uzyskania przychodów strat z odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio na podstawie art. 14 została zarachowana jako przychód należny.

Jeżeli zatem wierzytelność stanowiła uprzednio przychód należny w rozumieniu art. 14, to spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów starty poniesione z tyt. sprzedaży tej wierzytelności w momencie dokonania sprzedaży. Jednakże biorąc pod uwagę wyżej powołany przepis tj. art. 23 ust. 1 pkt 34 ustawy podatkowej w powiązaniu z art. 23 ust. 1 pkt 43 oraz art. 14 ust. 1 stwierdzić należy, że do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczyć zawartego w kwocie wierzytelności należnego podatku VAT, który nie stanowił przychodu należnego. Wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów należnego podatku VAT spowoduje, że w Państwa przypadku na sprzedaży wierzytelności powstanie strata w ujęciu rachunkowym i równocześnie dochód w ujęciu podatkowym.

Zatem w omawianym przypadku rozliczenie wierzytelności w sensie podatkowym będzie następujące, kwota wierzytelności brutto wynosząca 12.200 zł pomniejszona o kwotę, która uprzednio nie była przychodem należnym, tj. VAT należny w kwocie 2.200 zł powoduje że wartość, która była przychodem należnym wyniesie 10.000 zł i ta kwota będzie stanowić koszt uzyskania przychodu. Tym samym pomniejszenie uzyskanego przychodu ze sprzedaży wierzytelności w kwocie 11.000 zł o kwotę 10.000 zł spowoduje powstanie dochodu w kwocie 1.000 zł, który podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Odpowiedzi udzielono w oparciu o stan faktyczny wynikający z przedłożonej przez spółkę dokumentacji oraz stan prawny obowiązujący w dniu udzielenia odpowiedzi.