INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2012 r. (data wpływu 04 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania przez Gminę opłat pobieranych na podstawie odrębnych przepisów prawa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• obowiązku ewidencjonowania przez Gminę opłat pobieranych na podstawie odrębnych przepisów prawa;

• obowiązku ewidencjonowania przez Gminę odsetek z uzyskanych z rachunków bankowych;

• uznania Gminy jako podatnika VAT z tytułu udzielania pracownikom pożyczek z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i obowiązku ewidencjonowania przez Gminę odsetek od ww. pożyczek.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego jest zrejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca składa deklaracje VAT za miesięczne okresy rozliczeniowe. Oprócz Gminy zarejestrowanym podatnikiem VAT jest Urząd Miasta i Gminy.

Na konto Gminy lub Urzędu wpłynęły bądź nadal wpływają środki z tytułu:

• opłat za wyrobienie dowodów osobistych;

• egzekucji komorniczej z majątków dłużników alimentacyjnych;

• świadczenia przez Ośrodek Pomocy Społecznej (dalej: „Opieka Społeczna”) usług opiekuńczych;

• opłat związanych z przekazywaniem informacji ze zbiorów meldunkowych, zbioru PESEL oraz ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych.
  
  

Ww. wpłaty były/są ewidencjonowane dla celów podatku VAT jako sprzedaż zwolniona, natomiast podstawa ich poboru wynika z poniższych regulacji publiczno prawnych:

1. Opłaty za wyrobienie dowodów osobistychUrząd w ramach rozliczeń VAT ewidencjonował jako sprzedaż zwolnioną opłaty z tytułu wyrobienia dowodów osobistych (do końca 2009 r.) oraz prowizję otrzymywaną z tytułu poboru opłaty za wyrobienie dowodu osobistego (do stycznia 2010 r.). Opłaty za wydawanie dowodów osobistych pobierana były do końca 2009 r. na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 listopada 2000 r. w sprawie opłaty za wydanie dowodu osobistego (Dz. U. z 2000 r. Nr 105, poz. 1110) wydanego na podstawie art. 36a ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 1984 r. Nr 32, poz. 174 z późn. zm., dalej: „Ustawa o ewidencji”).
2. Środki z tytułu egzekucji komorniczej z majątków dłużników alimentacyjnychUrząd w ramach rozliczeń VAT ewidencjonuje jako swoją sprzedaż zwolnioną środki uzyskane z egzekucji komorniczych z majątku dłużników alimentacyjnych oraz prowizję otrzymywaną z tytułu przekazywanych do budżetu Skarbu Państwa środków (20% kwoty należności stanowi dochód własny gminy – na podstawie art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów – t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz. 7 z późn. zm.; dalej: „Ustawa alimentacyjna”). Jest to zadanie z zakresu prawa publicznego, do którego Gmina została zobligowana na podstawie przepisów wyżej wymienionej ustawy.
3. Środki z tytułu sprzedaży przez opiekę społeczną usług opiekuńczych Urząd w ramach rozliczeń VAT ewidencjonuje jako sprzedaż zwolnioną środki uzyskane ze sprzedaży przez Opiekę Społeczną usług opiekuńczych. Obowiązek świadczenia usług opiekuńczych wynika między innymi z ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, dalej: „Ustawa o samorządzie gminnym”), gdzie w zakresie zadań własnych, w art. 7 ust. 1 pkt 6 wymieniona jest pomoc społeczna. Ponadto w art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawa z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej (Dz. U. t.j. z 2009 r., Nr 175, poz. 1362) podkreśla się, że w ramach zadań własnych gmina ma obowiązek „organizowania i świadczenia usług opiekuńczych, w tym specjalistycznych, w miejscu zamieszkania, z wyłączeniem specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi”. Pobór opłat z tytułu usług opiekuńczych został zlecony Opiece Społecznej na gruncie art. 50 ust. 6 ustawy o opiece społecznej. Zlecenie to nie ma charakteru cywilnoprawnego.
4. Opłaty związane z przekazywaniem informacji ze zbiorów meldunkowych, zbioru PESEL oraz ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych;Urząd w ramach rozliczeń VAT ewidencjonuje jako sprzedaż zwolnioną uzyskane opłaty z tytułu przekazanych informacji ze zbiorów meldunkowych, zbioru PESEL oraz ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych oraz prowizję otrzymywaną z tytułu poboru tych opłat.
   
   

Pobieranie opłat z tytułu przekazanych danych osobowych wynika z przepisów szczególnych. Mianowicie zgodnie z art. 44h ust. 9 ustawy o ewidencji, dane ze zbiorów meldunkowych, zbioru PESEL oraz ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych, mogą być udostępnione – 1) osobom i jednostkom organizacyjnym – jeżeli wykaże w tym interes prawny, 2) jednostkom organizacyjnym – jeżeli po ich wykorzystaniu w celach badawczych, statystycznych, badania opinii publicznej lub rynku, dane te zostaną poddane takiej modyfikacji, która nie pozwoli na ustalenie tożsamości osób których dane te dotyczą, 3) innym osobom i podmiotom – jeżeli uwiarygodnią one interes faktyczny w otrzymaniu danych i za zgodą osób, których dane dotyczą – odpłatnie, po dołączeniu dowodu opłaty do wniosku o udostępnienie danych.

Zgodnie z utrwaloną praktyką organów podatkowych to Gmina, a nie Urząd posiada osobowość prawną i w określonym zakresie może korzystać z niej w celu prowadzenia działalności gospodarczej. W rezultacie tego Urząd nie powinien być uznany za odrębnego podatnika VAT. W związku z powyższym Gmina planuje wyrejestrowanie Urzędu dla potrzeb podatku VAT, a kwestia ta stanowi przedmiot oddzielnego postępowania interpretacyjnego. Biorąc to pod uwagę i z uwagi na fakt, iż w opinii Gminy zmiana podatnika z Urzędu na Gminę ma charakter czysto techniczny – dla potrzeb niniejszego pisma w celu zachowania przejrzystości tekstu używając określenia „Gmina” wnioskodawca będzie odnosił się również do sprzedaży ewidencjonowanej przez Urząd.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej: „ustawa o VAT”) Gmina jest obowiązana do ewidencjonowania jako swojej sprzedaży zwolnionej opłat, do pobrania których jest obowiązana na podstawie zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, tj. przepisami prawa administracyjnego wymienionymi w opisie stanu faktycznego...

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w stanie faktycznym pobierane przez Gminę opłaty nie wynikają z umów cywilnoprawnych, lecz należą do zadań z zakresu prawa publicznego, do których Gmina została zobligowana przepisami prawa. Wobec powyższego należy uznać, że Gmina nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie wykonywania ww. czynności stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT oraz nie ma obowiązku ujmowania pobranych za nie opłat w rozliczeniach VAT.

Działanie w charakterze podatnika

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W ust. 6 tego artykułu ustawodawca zdecydował się na wykluczenie z grona podatników podatku VAT organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z tytułu wykonywania zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane. Co ważne, organy władzy publicznej są podatnikami VAT tylko z tytułu czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Czynności poza zakresem ustawy o VAT

Gmina stoi na stanowisku, iż wskazane w stanie faktycznym opłaty wpływające na konto Urzędu lub Gminy, których obowiązek wniesienia wynika z przepisów o charakterze publicznoprawnym są opłatami za usługi administracji publicznej niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Opłaty te cechuje brak właściwych dla stosunków cywilnoprawnych przymiotów tj. ekwiwalentności, umownego charakteru, dobrowolności świadczenia. Wobec powyższego należy uznać, że Gmina nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie wykonywania ww. czynności oraz pobranych za nie opłat (stosownie do powołanego wyżej art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT).

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 27 listopada 2009 r. o sygn. IBPP1/443-1143/09/EA jednoznacznie uznał, iż w zakresie wydawania dowodów osobistych i pobierania z tego tytułu opłat gmina „działa jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT. Z uwagi na fakt, iż ww. czynności zostały zlecone na gruncie ustawy szczególnej, zatem zlecenie to nie ma charakteru cywilnoprawnego, do wykonywanych przedmiotowych czynności nie będzie miało zastosowania wyłączenie zawarte w końcowej części powołanego art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do tych czynności”.

Podobne stanowisko Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zawarł w stosunku do wnoszenia opłat z tytułu udostępniania danych meldunkowych stwierdzając, iż „organ udostępniający za opłatą dane meldunkowe podmiotom, które wykażą interes prawny lub faktyczny, w ramach zadania z zakresu administracji rządowej zleconego przez organ władzy publicznej działa również jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Z uwagi na fakt, iż ww. czynności zostały zlecone na gruncie ustawy szczególnej, zatem zlecenie to nie ma charakteru cywilnoprawnego, do wykonywanych przedmiotowych czynności nie będzie miało zastosowania wyłączenie zawarte w końcowej części powołanego art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do tych czynności, zatem nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT”.

Biorąc pod uwagę, iż pozostałe opłaty/środki opisane w stanie faktycznym wpłacane są na rachunek Gminy z tytułu czynności w swej naturze, tj. również zleconych na mocy ustaw szczególnych, należy uznać, iż Gmina nie może występować w zakresie tych czynności jako podatnik VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany odpowiednio w art. 7 i art. 8 ustawy.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia organu władzy publicznej jak i urzędów obsługujących te organy odwołując się jedynie do odrębnych przepisów nakładających obowiązek realizacji zadań o charakterze publicznym na te organy.

Jak wskazał Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 4 grudnia 2001 r. sygn. akt SK 18/00 pojęcie „władzy publicznej” w rozumieniu art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) obejmuje wszystkie władze w sensie konstytucyjnym – ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą.

Należy podkreślić, że pojęcia organu państwa oraz organu władzy publicznej nie są tożsame. W pojęciu „władzy publicznej” mieszczą się bowiem także inne instytucje niż państwowe lub samorządowe, o ile wykonują funkcje władzy publicznej w wyniku powierzenia czy przekazania im tych funkcji przez organ władzy państwowej lub samorządowej. Wykonywanie władzy publicznej dotyczy wszelkich form działalności państwa, samorządu terytorialnego i innych instytucji publicznych, które obejmują bardzo zróżnicowane formy aktywności.

Pojęcie „działania” organu władzy publicznej nie zostało konstytucyjnie zdefiniowane. W pojęciu tym mieszczą się zarówno zachowania czynne tego organu, jak i zaniechania. W zakresie działań czynnych organu władzy publicznej mieszczą się indywidualne rozstrzygnięcia, np. decyzje, orzeczenia i zarządzenia.

ETS w wyroku z dnia 16 września 2008 r. C-88/07, orzekł, że zgodnie z art. 4 ust. 5 akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC), krajowe, regionalne i lokalne organy władzy i inne podmioty prawa publicznego, nie są uważane za podatników w związku z działalnością, które podejmują i transakcjami, które zawierają jako organy władzy publicznej (…), aby przepis ten mógł zostać zastosowany muszą zostać spełnione łącznie dwie przesłanki, to znaczy działalność musi być wykonana przez podmiot prawa publicznego i musi być ona wykonywana jako organ władzy publicznej.”

Dalej w cyt. wyroku Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że jedynie w drodze odstępstwa od owej zasady ogólnej, niektóre rodzaje działalności o charakterze gospodarczym nie podlegają podatkowi VAT. Jedno z tych odstępstw zostało przewidziane w art. 4 ust. 5 akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy, na podstawie którego działalność wykonywana przez podmioty prawa publicznego działające w charakterze organów władzy publicznej nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Odstępstwo to przewiduje głównie działalność wykonywaną przez podmioty prawa publicznego, działając w charakterze organów władzy publicznej, która będąc działalnością gospodarczą, jest ściśle związana z wykonywaniem prerogatyw władztwa publicznego. W tych okolicznościach nieopodatkowanie podatkiem VAT tych podmiotów z tytułu tej działalności najprawdopodobniej nie ma skutku antykonkurencyjnego, ponieważ działalność ta jest prowadzona przez sektor publiczny na zasadzie wyłączności.”

Jednocześnie należy nadmienić, iż przepis art. 4 ust. 5 akapit pierwszy Szóstej Dyrektywy znajduje odzwierciedlenie w obecnie obowiązującym przepisie art. 13 ust. 1 zdanie pierwsze Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy pomocy społecznej (art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o samorządzie gminnym). Ponadto, stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, ustawy mogą nakładać na gminę obowiązek wykonywania zadań zleconych z zakresu administracji rządowej,

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na jego konto wpływają środki z tytułu:

• egzekucji komorniczej z majątków dłużników alimentacyjnych;

• świadczenia przez Ośrodek Pomocy Społecznej usług opiekuńczych;

• opłat związanych z przekazywaniem informacji ze zbiorów meldunkowych, zbioru PESEL oraz ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych;
  
  

Do 31 grudnia 2009r. wpływały również środki z tytułu wyrobienia dowodów osobistych. Przedmiotowe wpływy Wnioskodawca ewidencjonował i ewidencjonuje jako sprzedaż zwolnioną od podatku od towarów i usług.

Zasady wydawania dowodów osobistych reguluje ustawa z dnia 10 kwietnia 1974r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 139, poz. 993 ze zm.).

Jak stanowi art. 52 ww. ustawy, organy gminy wykonują zadania określone w ustawie jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej.

Na podstawie art. 36a ust. 1 i 2 ww. ustawy, obowiązującego do 31 grudnia 2009r. dowód osobisty był wydawany po uiszczeniu należnej opłaty stanowiącej równowartość kosztów jego wydania. Opłata stanowiła dochód budżetu państwa.

Zgodnie z § 3 ust. 1 i 1a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 listopada 2000r. w sprawie opłaty za wydanie dowodu osobistego (Dz.U. Nr 105, poz. 1110 ze zm.), obowiązującego do 31 grudnia 2009r.), opłaty pobierał organ gminy wydający dowód osobisty. Opłata, o której mowa w § 1, może być pobrana przez organ właściwy ze względu na miejsce pobytu czasowego wnioskodawcy, w którym złożono wniosek o wydanie dowodu osobistego.

Wobec powyższego uznać należy, iż organ wydający dowody osobiste i pobierający opłatę z tytułu tej czynności do końca 2009r., działał jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, realizujący zadania nałożone odrębnymi przepisami. Z uwagi na fakt, iż ww. czynności zostały zlecone na gruncie ustawy szczególnej, zatem zlecenie to nie ma charakteru cywilnoprawnego, do wykonywanych przedmiotowych czynności nie będzie miało zastosowania wyłączenie zawarte w końcowej części powołanego art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawca nie był podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do tych czynności.

W konsekwencji powyższego, przedmiotowe czynności nie podległy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto zgodnie z art. 44i ust. 1.ww. ustawy, organ gminy udostępnia dane z ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych.

Stosownie do art. 44h ust. 2 ww. ustawy, dane z ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych mogą być udostępnione:

1. osobom i jednostkom organizacyjnym - jeżeli wykażą w tym interes prawny;
2. jednostkom organizacyjnym - jeżeli po ich wykorzystaniu w celach badawczych, statystycznych, badania opinii publicznej lub rynku dane te zostaną poddane takiej modyfikacji, która nie pozwoli na ustalenie tożsamości osób, których dane dotyczą;
3. innym osobom i podmiotom - jeżeli uwiarygodnią one interes faktyczny w otrzymaniu danych i za zgodą osób, których dane dotyczą.
   
   

Art. 44h ust. 9 pkt 2 ww. ustawy stanowi, że udostępnienie danych z ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych następuje dla podmiotów, o których mowa w ust. 2 - odpłatnie, po dołączeniu dowodu opłaty do wniosku o udostępnienie danych.

Opłaty za udostępnianie danych meldunkowych pobierane są na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 listopada 2008r. w sprawie wysokości opłat za udostępnianie danych ze zbiorów meldunkowych ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych, zbioru PESEL, ogólnokrajowej ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych oraz sposobu wnoszenia tych opłat (Dz. U. Nr 207 poz. 1298), wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 44h ust. 12 ww. ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych.

Zgodnie z art. 31ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (t.j. Dz.U. z 2009r. Nr 1, poz. 7 ze zm.), przyznawanie i wypłata świadczeń z funduszu alimentacyjnego oraz podejmowanie działań wobec dłużników alimentacyjnych jest zadaniem zleconym gminie z zakresu administracji rządowej finansowanym w formie dotacji celowej z budżetu państwa.

Stosownie do art. 31 ust. 2 ww. ustawy, podejmowane działania wobec dłużników alimentacyjnych i koszty obsługi świadczeń z funduszu alimentacyjnego są finansowane w formie dotacji celowej z budżetu państwa na świadczenia rodzinne oraz z dochodów własnych gminy, o których mowa w art. 27 ust. 4.

W myśl art. 27 ust. 4 ww. ustawy, 20 % kwot należności stanowi dochód własny gminy wierzyciela, 20 % kwoty stanowi dochód własny gminy dłużnika, a pozostałe 60 % tej kwoty oraz odsetki stanowią dochód budżetu państwa.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy o samorządzie gminnym, zadania własne gminy obejmują pomoc społeczną.

Ponadto w myśl art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. t.j. z 2009 r., Nr 175, poz. 1362), do zadań własnych gminy o charakterze obowiązkowym należy szereg czynności z zakresu pomocy społecznej, m.in. organizowanie i świadczenie usług opiekuńczych, w tym specjalistycznych, w miejscu zamieszkania, z wyłączeniem specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi.

W myśl art. 18 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej realizowanych przez gminę należy organizowanie i świadczenie specjalistycznych usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania dla osób z zaburzeniami psychicznymi.

Stosownie do art. 50 ust. 6 ww. ustawy, rada gminy określa, w drodze uchwały, szczegółowe warunki przyznawania i odpłatności za usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze, z wyłączeniem specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi, oraz szczegółowe warunki częściowego lub całkowitego zwolnienia od opłat, jak również tryb ich pobierania.

Natomiast warunki i tryb ustalania i pobierania opłat za specjalistyczne usługi opiekuńcze świadczone osobom z zaburzeniami psychicznymi, jak również warunki częściowego lub całkowitego zwolnienia z tych opłat, ze względu na szczególne potrzeby osób korzystających z usług, uwzględniając sytuację materialną tych osób, określa wydane na podstawie delegacji zawartej w art. 50 ust. 7 ustawy o samorządzie gminnym, rozporządzenie Ministra Polityki Społecznej z dnia 22 września 2005 r. w sprawie specjalistycznych usług opiekuńczych (Dz. U. Nr 189, poz. 1598 ze zm.).

Pobieranie ww. wskazanych we wniosku opłat nie wynika z zawartych przez Gminę umów cywilnoprawnych, a stanowi realizację przez Gminę zadań nałożonych przez przepisy prawa.

Z powyższego wynika więc, że pobór tych opłat jest zadaniem Gminy nałożonym przez ustawy, tj. ustawę o ewidencji ludności i dowodach osobistych, o pomocy osobom uprawnionym do alimentów oraz o samorządzie gminnym i o pomocy społecznej.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której pobór ww. opłat stanowił (w odniesieniu do opłat pobieranych za wydanie dowodu osobistego do końca 2009r.) i stanowi (w odniesieniu do pozostałych opłat będących przedmiotem wniosku) czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, zatem Wnioskodawca, który wykonywał/wykonuje te czynności jako organ władzy publicznej, nie mógł / nie może być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W świetle przytoczonych regulacji prawnych z tytułu pobierania ww. opłat Wnioskodawca nie był/nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a tym samym pobierane przez Wnioskodawcę opłaty nie podlegały/podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem brak było/jest podstaw do ewidencjonowania przez Wnioskodawcę ww. czynności jako sprzedaży zwolnionej.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług Gmina nie była/ nie jest obowiązana do ewidencjonowania jako swojej sprzedaży zwolnionej opłat, do pobrania których była/jest obowiązana na podstawie zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto, należy zwrócić uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślić należy, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Należy zatem zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii zarejestrowania jako podatnika podatku VAT zarówno Urzędu Miasta jak i Gminy, gdyż nie było to przedmiotem wniosku oraz nie zadano pytania w tym zakresie. Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ, zgodnie ze złożonym wnioskiem przyjął, że Wnioskodawcą jest Gmina i zagadnienia przedstawione we wniosku odniósł do Gminy.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego w zakresie obowiązku ewidencjonowania przez Gminę opłat pobieranych na podstawie odrębnych przepisów prawa

Natomiast wniosek w części dotyczącej:

• zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązku ewidencjonowania przez Gminę opłat pobieranych na podstawie odrębnych przepisów prawa (tj. opłat za usługi opiekuńcze, za przekazywanie informacji ze zbiorów meldunkowych, zbioru PESEL oraz ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych oraz środków z tytułu egzekucji komorniczej z majątków dłużników alimentacyjnych) został załatwiony interpretacją Nr IPTPP1/443-527/12-3/MW;

• zaistniałego stanu faktycznego w zakresie obowiązku ewidencjonowania przez Gminę odsetek z uzyskanych z rachunków bankowych został rozpatrzony interpretacją Nr IPTPP1/443-527/12-4/MW;

• zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązku ewidencjonowania przez Gminę odsetek z uzyskanych z rachunków bankowych został rozpatrzony interpretacją Nr IPTPP1/443-527/12-5/MW;

• zaistniałego stanu faktycznego w zakresie uznania Gminy jako podatnika VAT z tytułu udzielania pracownikom pożyczek z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i obowiązku ewidencjonowania przez Gminę odsetek od ww. pożyczek został załatwiony interpretacją Nr IPTPP1/443-527/12-6/MW;

• zdarzenia przyszłego w zakresie uznania Gminy jako podatnika VAT z tytułu udzielania pracownikom pożyczek z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i obowiązku ewidencjonowania przez Gminę odsetek od ww. pożyczek został załatwiony interpretacją Nr IPTPP1/443-527/12-7/MW.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).