Obowiązek złożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu /poniesionej straty/ w roku podatkowym według ustalonego wzoru nakłada na podatników art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatnik obowiązany jest do potwierdzenia własnoręcznym podpisem danych wykazanych w zeznaniu podatkowym, ustawa nie daje możliwości sporządzenia za zmarłego /w zastępstwie/ zeznania podatkowego.

Skutkiem śmierci podatnika w zakresie prawa podatkowego jest sukcesja prawna w dziedzinie opodatkowania tzn. przejęcie przez spadkobierców podatnika, podatkowych praw i obowiązków majątkowych a także w określonych sytuacjach praw niemajątkowych /art. 97 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa/. W sytuacji gdy spadkodawca nie złożył zeznania podatkowego za dany rok podatkowy odpowiedzialność spadkobierców będzie wynikała z odrębnej decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego, podobnie nadpłata przypadająca spadkobiercom będzie wynikała ze stosownej decyzji. Zgodnie z art. 104 par. 1 ustawy Ordynacja podatkowa - tut. organ ma obowiązek poinformowania spadkobierców o wysokości dochodu /przychodu/ oraz o wysokości wpłaconych zaliczek przez spadkodawcę z podaniem przypadającej do zapłacenia kwoty podatku lub kwoty nadpłaty. Dane uzyskane przez spadkobiercę /spadkobierców/ mają charakter informacyjny lecz pozwalają im na kształtowanie dalszego przebiegu postępowania podatkowego. Jeżeli spadkodawca poniósł wydatki uprawniające do ulg podatkowych, to spadkobierca /spadkobiercy/ w terminie 30 dni od dnia otrzymania informacji, o której mowa powyżej, zawiadamia organ podatkowy o wysokości poniesionych wydatków /art. 104 par. 2 Ordynacji podatkowej/

Zgodnie z art. 104 par. 3 ustawy Ordynacja podatkowa - tut. organ wyda decyzję ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego lub stwierdzającą nadpłatę. Należy podkreślić, iż dane posiadane przez tut. organ mogą być uzupełnione przez spadkobiercę /spadkobierców/ o dodatkowe informacje mające wpływ na wymiar zobowiązania podatkowego lub nadpłaty.